عبدالکریم سروش و فلاسفه

حال زمان آن است که ما خود به آتئیسم بطور اعم و آتئیسم ایرانی هیچ نافهمیده و ناموخته بطور اخص بیاموزیم که از چه راههایی میتوانند به خداباوری حمله کنند. و نشان می دهیم که تیر را به کدام نقطه پرتاب کنند تا کارگر افتد.
یکی انکار علیت است. اما انکار علیت هزینه های بسیاری برای آنان در پی خواهد داشت. و به همین راحتی نمیتوان آن را انکار کرد. چرا که در دیگر امور تکلیف خیلی پدیده ها و مفاهیم بلاتکلیف و ناروشن خواهد ماند. دلیلش هم اینست که اجزاء مختلف معرفت بشری به یکدیگر مرتبط اند.
پس اگر ما علیت و زمان را بپذیریم و اگر ایده آلیست نباشیم، یعنی قائل به وجود موجودات در بیرون ذهن خود باشیم در اینصورت در مقام پاسخ دادن به این سوال که چرا بجای آنکه چیزی نباشد چیزی هست، یک راه بیشتر نداریم و آن اینکه بگوییم "موجودی" وجود دارد که نبودنش محال است. و اوست که سرچشمه وجود است. و این ماده و جهان مادی، قطعا آن موجود و آن چیز نیست.
برای اینکه ماده کاملا بر لبه پرتگاه زوال است. و آن چیزی که میتواند این جهان را تفسیر کند، چیز دیگری است.
پس چیزی هست که نبودنش محال است. و آن چیزی که نبودنش محال است، قطعا ماده محسوس نیست. و این یکی از دلایل مهم فیلسوفان برای اثبات وجود خداست.
ما نشان دادیم که بر خلاف نظر ابلهانی که گمان میکردند اقبال به خداوند از روی ترس و جهل و اوهام بوده است، انسان چه جهد عقلانی و فلسفی برای ارائه یک تفسیر عقلانی از جهان کرده است.
دست کم اینگونه است که اگر کسی این دلیل را انکار کند، به هیچ وجه دلایل انکار او قوی تر از دلایل قبولش نیست.
راه دیگر حمله اینست که اولا ایده آلیست باشند و دوم اینکه زمان را انکار کنند. البته اگر بتوانند.
در آن صورت راه خداشناسی بسته خواهد شد.
وانگهی اگر کسی علیت و زمان را بپذیرد و ایده آلیست هم نباشد، ناگزیر است از اینکه به خداباوری برسد و بپذیرد که در مجموعه وجود، یک موجودی هست که نبودنش محال است.
و این همان چیزی است که میگوییم "واجب الوجود".
یعنی بودنش از ضروریات و نبودنش از محالات است. و اگر همه چیزهای دنیا نبودنشان محال نباشد، در آن صورت ما هیچگونه تحلیلی نمیتوانیم ارائه دهیم که پس چرا هستند؟
پس باید به جایی برسیم که نبودنش محال باشد. و آن همان چیزی است که سرچشمه هستی است.
👇👇

www.tgoop.com/Soroush_Philosopher/5849

2.37K viewsAug 19, 2020 at 16:43

حال زمان آن است که ما خود به آتئیسم بطور اعم و آتئیسم ایرانی هیچ نافهمیده و ناموخته بطور اخص بیاموزیم که از چه راههایی میتوانند به خداباوری حمله کنند. و نشان می دهیم که تیر را به کدام نقطه پرتاب کنند تا کارگر افتد.
یکی انکار علیت است. اما انکار علیت هزینه های بسیاری برای آنان در پی خواهد داشت. و به همین راحتی نمیتوان آن را انکار کرد. چرا که در دیگر امور تکلیف خیلی پدیده ها و مفاهیم بلاتکلیف و ناروشن خواهد ماند. دلیلش هم اینست که اجزاء مختلف معرفت بشری به یکدیگر مرتبط اند.
پس اگر ما علیت و زمان را بپذیریم و اگر ایده آلیست نباشیم، یعنی قائل به وجود موجودات در بیرون ذهن خود باشیم در اینصورت در مقام پاسخ دادن به این سوال که چرا بجای آنکه چیزی نباشد چیزی هست، یک راه بیشتر نداریم و آن اینکه بگوییم "موجودی" وجود دارد که نبودنش محال است. و اوست که سرچشمه وجود است. و این ماده و جهان مادی، قطعا آن موجود و آن چیز نیست.
برای اینکه ماده کاملا بر لبه پرتگاه زوال است. و آن چیزی که میتواند این جهان را تفسیر کند، چیز دیگری است.
پس چیزی هست که نبودنش محال است. و آن چیزی که نبودنش محال است، قطعا ماده محسوس نیست. و این یکی از دلایل مهم فیلسوفان برای اثبات وجود خداست.
ما نشان دادیم که بر خلاف نظر ابلهانی که گمان میکردند اقبال به خداوند از روی ترس و جهل و اوهام بوده است، انسان چه جهد عقلانی و فلسفی برای ارائه یک تفسیر عقلانی از جهان کرده است.
دست کم اینگونه است که اگر کسی این دلیل را انکار کند، به هیچ وجه دلایل انکار او قوی تر از دلایل قبولش نیست.
راه دیگر حمله اینست که اولا ایده آلیست باشند و دوم اینکه زمان را انکار کنند. البته اگر بتوانند.
در آن صورت راه خداشناسی بسته خواهد شد.
وانگهی اگر کسی علیت و زمان را بپذیرد و ایده آلیست هم نباشد، ناگزیر است از اینکه به خداباوری برسد و بپذیرد که در مجموعه وجود، یک موجودی هست که نبودنش محال است.
و این همان چیزی است که میگوییم "واجب الوجود".
یعنی بودنش از ضروریات و نبودنش از محالات است. و اگر همه چیزهای دنیا نبودنشان محال نباشد، در آن صورت ما هیچگونه تحلیلی نمیتوانیم ارائه دهیم که پس چرا هستند؟
پس باید به جایی برسیم که نبودنش محال باشد. و آن همان چیزی است که سرچشمه هستی است.
👇👇

BY عبدالکریم سروش و فلاسفه