عبدالکریم سروش و فلاسفه

Forwarded from اتچ بات

‍ در انجیل مرقس، باب دوم(و انجیل متی، باب دوازدهم)، آمده است که در یکی از روزهای سبت(شنبه) که، از روزهای مقدس در آیین یهود است، عیسی از میان مزارع گندم می‌گذشت و شاگردانش در حین رفتن مشغول چیدن خوشه‌های گندم شدند. فریسیان اما اعتراض کردند و گفتند که چرا این شاگردان، مرتکب عملی شدند که در سبت مجاز نیست. عیسی پاسخی داد و اشاره کرد به داوود وقتی که خودش و یارانش گرسنه و محتاج بودند، نان حضور را خوردند درحالی که خوردن آن تنها برای کاهنان مجاز بود. و در این‌هنگام عیسی فرمود:«سبت برای انسان به وجود آمد، نه انسان برای سبت».

نکته‌ی مهم و درس‌آموز همین‌جاست. سبت برای انسان مقرر شده است نه انسان برای سبت. باید فراتر رفت و این سخن بسط داد: دین برای انسان است نه انسان برای دین. دین باید در خدمتِ انسان باشد نه انسان در خدمتِ دین. دین باید خادم باشد و انسان مخدوم، نه برعکس. این درسی است که می‌توان از عیسی آموخت. و البته به تعبیر استاد ملکیان «همه‌چیز در خدمت انسان؛ منتها به معنای دقیقِ تعبیرِ «در خدمت انسان» و نه فقط خدمت در جهت مادیات انسان».

این تفسیر انسانی از دین است که در آن دین در خدمتِ انسان است. اما در مقابل، تفسیر انسان‌ستیز را از دین داریم؛ تفسیری که در آن دین مقدم و ارجح است و انسان، پس از دین و پایین‌تر از آن؛ روایتی که انسان برای دین است، انسان برای سبت؛ قرائتی که در آن دین مخدوم است و انسان خادم؛ برداشتی که فریسیان داشتند و حالا فقیهان. توتالیتاریسم دینی و دین فاشیستی، محتاج چنین روایت و خوانشی‌ست. چون در آن انسان به هیچ می‌رسد و هرچیزی، می‌تواند وسیله‌ای باشد برای کوبیدن بر سر انسان. برای این دین، می‌شود آدم کُشت، خون ریخت و جان گرفت.

نتیجه و میوه‌ی فاسد تفسیر انسان‌ستیز از دین را، این روزها در ایران، خوب تجربه می‌کنیم. یکی همین که در دوران همه‌گیری و شیوع بیماری‌ای کُشنده، به برگزاری آیین محرم و هیئت‌های عزاداری اصرار می‌ورزند؛ از حسن روحانی تا مکارم شیرازی. اهمیتی ندارد بیماری آدم‌ها و مرگ‌شان در این تجمعات. آنچه مهم است، آیین محرم است، اصل مذهب است، غایت ایدئولوژی است، و انسان وسیله است، انسان هیچ است. آدم‌ها در خدمت آیین‌اند و برای آن، آدم‌ها قربانی می‌شوند به‌پای آیین و برای آن، آدم‌ها می‌میرند تا آیین بماند.

محتاج عیسی هستیم، پیامبری که به حکومت شیعی و به شیعیان آیین‌گرا، بگوید: آیین برای انسان است نه انسان برای آیین؛ محرم برای انسان است نه انسان برای محرم!

@shahrvand_sabz

Telegram

attach 📎

www.tgoop.com/Soroush_Philosopher/5784

2.03K viewsJul 29, 2020 at 01:40

‍ در انجیل مرقس، باب دوم(و انجیل متی، باب دوازدهم)، آمده است که در یکی از روزهای سبت(شنبه) که، از روزهای مقدس در آیین یهود است، عیسی از میان مزارع گندم می‌گذشت و شاگردانش در حین رفتن مشغول چیدن خوشه‌های گندم شدند. فریسیان اما اعتراض کردند و گفتند که چرا این شاگردان، مرتکب عملی شدند که در سبت مجاز نیست. عیسی پاسخی داد و اشاره کرد به داوود وقتی که خودش و یارانش گرسنه و محتاج بودند، نان حضور را خوردند درحالی که خوردن آن تنها برای کاهنان مجاز بود. و در این‌هنگام عیسی فرمود:«سبت برای انسان به وجود آمد، نه انسان برای سبت».

نکته‌ی مهم و درس‌آموز همین‌جاست. سبت برای انسان مقرر شده است نه انسان برای سبت. باید فراتر رفت و این سخن بسط داد: دین برای انسان است نه انسان برای دین. دین باید در خدمتِ انسان باشد نه انسان در خدمتِ دین. دین باید خادم باشد و انسان مخدوم، نه برعکس. این درسی است که می‌توان از عیسی آموخت. و البته به تعبیر استاد ملکیان «همه‌چیز در خدمت انسان؛ منتها به معنای دقیقِ تعبیرِ «در خدمت انسان» و نه فقط خدمت در جهت مادیات انسان».

این تفسیر انسانی از دین است که در آن دین در خدمتِ انسان است. اما در مقابل، تفسیر انسان‌ستیز را از دین داریم؛ تفسیری که در آن دین مقدم و ارجح است و انسان، پس از دین و پایین‌تر از آن؛ روایتی که انسان برای دین است، انسان برای سبت؛ قرائتی که در آن دین مخدوم است و انسان خادم؛ برداشتی که فریسیان داشتند و حالا فقیهان. توتالیتاریسم دینی و دین فاشیستی، محتاج چنین روایت و خوانشی‌ست. چون در آن انسان به هیچ می‌رسد و هرچیزی، می‌تواند وسیله‌ای باشد برای کوبیدن بر سر انسان. برای این دین، می‌شود آدم کُشت، خون ریخت و جان گرفت.

نتیجه و میوه‌ی فاسد تفسیر انسان‌ستیز از دین را، این روزها در ایران، خوب تجربه می‌کنیم. یکی همین که در دوران همه‌گیری و شیوع بیماری‌ای کُشنده، به برگزاری آیین محرم و هیئت‌های عزاداری اصرار می‌ورزند؛ از حسن روحانی تا مکارم شیرازی. اهمیتی ندارد بیماری آدم‌ها و مرگ‌شان در این تجمعات. آنچه مهم است، آیین محرم است، اصل مذهب است، غایت ایدئولوژی است، و انسان وسیله است، انسان هیچ است. آدم‌ها در خدمت آیین‌اند و برای آن، آدم‌ها قربانی می‌شوند به‌پای آیین و برای آن، آدم‌ها می‌میرند تا آیین بماند.

محتاج عیسی هستیم، پیامبری که به حکومت شیعی و به شیعیان آیین‌گرا، بگوید: آیین برای انسان است نه انسان برای آیین؛ محرم برای انسان است نه انسان برای محرم!

@shahrvand_sabz

BY عبدالکریم سروش و فلاسفه