عبدالکریم سروش و فلاسفه

Forwarded from جرعه از چاهی | امین جباری

|• چقدر این سخن شکسپیر تابناک و هشدار دهنده است که " هیچ ضد ارزشی وجود ندارد مگر اینکه لباسی از ارزش را به تن نکرده باشد!"
یعنی: جنس ِ آدمی برای توجیه رذیلت‌هایش، ابتدا لباسی از فضیلت را بر تن آن می‌کند و تنها در آن هنگام است که آن را عرضه می‌کند!
سالها پیش، در کتابی از مطهری بود -اگر حافظه ام زیاد خطا نکند-، که با این مضمون، بحثی می‌خواندم که "در توجیه از پاسداری از آزادی و از این رو تحدید-(محدود‌کردن)- آن، همانا اصلی‌ترین قربانی، خود آزادی خواهد بود." چیزی که انقلابیون، بسیار به چنین توجیه‌هایی دست یازیده اند و ماحصل، هر روز و هر روز، افول و ذبح تمامی ارزش‌های اصیلی شد که منادی و مدعی آن بوده‌اند.

در فصل بیست و هفتم کتاب ِ وداع با اسلحه، ارنست همینگوی از زبان سربازی که در جبهه های جنگ است و اما و دیگر، مایوس از شعارهای مقدس، روایت می‌کند: "اکنون مدتی گذشته بود و من هیچ چیز مقدسی ندیده بودم و چیزهای پرافتخار افتخاری نداشتند...
کلمات بسیاری بود که آدم دیگر طاقت شنیدنشان را نداشت... کلمات مجرد،مانند افتخار و شرف و شهامت و یا مقدس، پوچ و بی‌آبرو شده بودند."

هگل می‌گفت " آنچه می‌گویند مهم‌‌ نیست؛ آنچه نمی‌گویند مهم است!" و ما در جَلوت، سالهای سال است که کلمات مقدس را بر زبان می‌رانیم و "می‌گوییم" ؛ اما "نمی‌گوییم" که در خلوت، این کلمات، حقیقتا چه کاربردی برای ما داشته و دارند: که این کلمات، جِلدی است و اسم شب ای، که از آنها سنگری سازیم و سنگر سنگر قلب ِ خوش باوران را فتح کنیم و صدای مخالفان را خفه، تا به قلعه قدرت رسیم و خوش در آن بمانیم و بپاییم!

حال می‌فهمیم که چرا کنفوسیوس به تلخی اما به درستی، گفت که "هر ظلمی در جهان، از ظلم به کلمات آغاز می‌شود."

✍ #امین_جباری |•

@jabbariamin

www.tgoop.com/Soroush_Philosopher/5780

2.32K viewsJul 28, 2020 at 15:20

|• چقدر این سخن شکسپیر تابناک و هشدار دهنده است که " هیچ ضد ارزشی وجود ندارد مگر اینکه لباسی از ارزش را به تن نکرده باشد!"
یعنی: جنس ِ آدمی برای توجیه رذیلت‌هایش، ابتدا لباسی از فضیلت را بر تن آن می‌کند و تنها در آن هنگام است که آن را عرضه می‌کند!
سالها پیش، در کتابی از مطهری بود -اگر حافظه ام زیاد خطا نکند-، که با این مضمون، بحثی می‌خواندم که "در توجیه از پاسداری از آزادی و از این رو تحدید-(محدود‌کردن)- آن، همانا اصلی‌ترین قربانی، خود آزادی خواهد بود." چیزی که انقلابیون، بسیار به چنین توجیه‌هایی دست یازیده اند و ماحصل، هر روز و هر روز، افول و ذبح تمامی ارزش‌های اصیلی شد که منادی و مدعی آن بوده‌اند.

در فصل بیست و هفتم کتاب ِ وداع با اسلحه، ارنست همینگوی از زبان سربازی که در جبهه های جنگ است و اما و دیگر، مایوس از شعارهای مقدس، روایت می‌کند: "اکنون مدتی گذشته بود و من هیچ چیز مقدسی ندیده بودم و چیزهای پرافتخار افتخاری نداشتند...
کلمات بسیاری بود که آدم دیگر طاقت شنیدنشان را نداشت... کلمات مجرد،مانند افتخار و شرف و شهامت و یا مقدس، پوچ و بی‌آبرو شده بودند."

هگل می‌گفت " آنچه می‌گویند مهم‌‌ نیست؛ آنچه نمی‌گویند مهم است!" و ما در جَلوت، سالهای سال است که کلمات مقدس را بر زبان می‌رانیم و "می‌گوییم" ؛ اما "نمی‌گوییم" که در خلوت، این کلمات، حقیقتا چه کاربردی برای ما داشته و دارند: که این کلمات، جِلدی است و اسم شب ای، که از آنها سنگری سازیم و سنگر سنگر قلب ِ خوش باوران را فتح کنیم و صدای مخالفان را خفه، تا به قلعه قدرت رسیم و خوش در آن بمانیم و بپاییم!

حال می‌فهمیم که چرا کنفوسیوس به تلخی اما به درستی، گفت که "هر ظلمی در جهان، از ظلم به کلمات آغاز می‌شود."

✍ #امین_جباری |•

@jabbariamin

BY عبدالکریم سروش و فلاسفه