tgoop.com/Soroush_Philosopher/5758
Last Update:
عابدالجابری برای بررسی میزان حضور هرمس گرایی در متون عربی پنج شاخص را مطرح میکرد:
۱-باور به خدایی یکتا که نه وصف میشود و نه با عقل درک میشود و راه رسیدن به آن زهد، تطهیر، دعا و نیایش است.
۲-وجود رابطه میان جهان پایین و جهان بالا و نبود فاصله میان آسمان و زمین به این معنی که آفاق کائنات به یکدیگر متصل است. (افق معادن به گیاهان و آن به حیوان و آن به انسان و آن به ملائکه)
۳-وجود زنجیرهای از سببهای سامان نیافته که نه گوش به فرمان تجربه است و نه ضروریات عقلی را قبول دارد.
۴-الهی بودن نفس و گرایشهای صوفیانه مربوط به آن.
۵-جدا نبودن دین و دانش.
محمد عابدجابری پس از طرح شاخصهای فوق، حضور هرمس گرایی در فرهنگ عربی- اسلامی را به دو صورت عامیانه و آگاهانه تقسیم میکرد. او بر این باور است که حضور هرمس گرایی از کانال علم، کلام، صوفیان نخستین و رسالههای اخوان الصفا حضوری عامیانه و از مسیر فلسفه اسماعیلیه و متصوفه حضوری آگاهانه بوده است.
عابدالجابری شهود عرفانی را به عنوان یک منبع معرفتی نمیپذیرد و عرفان را نظام معرفتی بیگانهای میداند که با انگیزههای سیاسی و بیشتر توسط تشیع به جهان عرب وارد شد. او عرفان را معطوف به آخرت و دنیا گریز و بی توجه به علل و اسباب پدیدهها میداند. به باور وی، عقل عرفانی، عقلی کنار نهاده شده و به مثابه ناعقل محسوب میشود. از همینجاست که عابدالجابری عرفان را بیگانه با اسلام میخواند. وی عقل عرفانی را معطوف به آخرت و نظام معرفتی عرفانی را ناتوان از تولید حرکتهای اجتماعی، سیاسی و ابداعات و اکتشافات علمی و به طور کلی دنیا گریز میداند.
@Soroush_Philosopher
BY عبدالکریم سروش و فلاسفه

Share with your friend now:
tgoop.com/Soroush_Philosopher/5758