عبدالکریم سروش و فلاسفه

Forwarded from اتچ بات

‍ 🌺◾️ #پژوهشهای_فلسفی


✍لودویگ #ویتگنشتاین


اگر قرار باشد آدمی درد کسی دیگر را از روی الگوی درد خودش تصور کند این ابدا کار آسانی نیست؛
زیرا من باید دردی را که حس نمیکنم از روی الگوی دردی که حس میکنم تصور کنم. یعنی کاری که باید بکنم فقط این نیست که در تخیل خود انتقالی از یک جایگاه درد به جایگاهی دیگر انجام دهم. مثل انتقال از درد دست به درد بازو. چون نباید تصور کنم که در ناحیه ای از بدن او احساس درد میکنیم. [که آن نیز ممکن بود] رفتار درد میتواند به یک جای دردناک اشاره کند،-اما سوژه درد شخصی است که به آن بیان میبخشد.

من فقط میتوانم باور داشته باشم که کسی دیگر درد میکشد، اما میدانم که خودم درد میکشم. - بله :آدمی می تواند تصمیم بگیرد که به جای آنکه بگوید [او درد میکشد]. بگوید [باور دارم که او درد میکشد] اما همین و بس.-آنچه اینجا همچون یک توضیح، یا همچون گزاره ای درباره یک فرایند ذهنی مینماید، در حقیقت تبادل یک بیان، با بیانی دیگر است که، در هنگامی که کار فلسفی میکنیم ،مناسبتر مینماید.
فقط سعی کنید ،-در یک مورد واقعی -درباره ترس یا درد کسی دیگر تردید کنید .

[اما مسلما قبول دارید که بین رفتار درد همراه با درد و رفتار درد بدون درد تفاوتی هست؟] قبول داریم؟؟ چه تفاوتی بزرگتر از این ؟- [و با همه شما دوباره و دوباره به این نتیجه میرسید که خود احساس یک هیچ است] -ابدا نه.آن چیزی نیست ،اما هیچ هم نیست!! نتیجه فقط این بود که یک هیچ درست به اندازه یک [چیزی] که درباره اش هیچ نتوان گفت به کار میاید .ما اینجا فقط دستور زبانی را که میکوشد خود را بر ما تحمیل کند رد کرده ایم.
نا سازه فقط هنگامی از میان میرود که با این فکر از بیخ بگسلیم که زبان همیشه به یک طریق عمل میکند، همیشه به یک مقصود خدمت میکند؛
رساندن اندیشه ها، که این اندیشه ها ممکن است درباره خانه ها، درد ها، خوبی و بدی، یا هر چیز دیگر که خوش دارید باشند.


#ویتگنشتاین
#فلسفه_تحلیلی
#فلسفه_زبان
#رساله_منطقی_فلسفی
#سروش_دباغ


@Soroush_Philosooher

Telegram

attach 📎

www.tgoop.com/Soroush_Philosopher/5642

2.27K viewsJun 22, 2020 at 05:19

‍ 🌺◾️ #پژوهشهای_فلسفی


✍لودویگ #ویتگنشتاین


اگر قرار باشد آدمی درد کسی دیگر را از روی الگوی درد خودش تصور کند این ابدا کار آسانی نیست؛
زیرا من باید دردی را که حس نمیکنم از روی الگوی دردی که حس میکنم تصور کنم. یعنی کاری که باید بکنم فقط این نیست که در تخیل خود انتقالی از یک جایگاه درد به جایگاهی دیگر انجام دهم. مثل انتقال از درد دست به درد بازو. چون نباید تصور کنم که در ناحیه ای از بدن او احساس درد میکنیم. [که آن نیز ممکن بود] رفتار درد میتواند به یک جای دردناک اشاره کند،-اما سوژه درد شخصی است که به آن بیان میبخشد.

من فقط میتوانم باور داشته باشم که کسی دیگر درد میکشد، اما میدانم که خودم درد میکشم. - بله :آدمی می تواند تصمیم بگیرد که به جای آنکه بگوید [او درد میکشد]. بگوید [باور دارم که او درد میکشد] اما همین و بس.-آنچه اینجا همچون یک توضیح، یا همچون گزاره ای درباره یک فرایند ذهنی مینماید، در حقیقت تبادل یک بیان، با بیانی دیگر است که، در هنگامی که کار فلسفی میکنیم ،مناسبتر مینماید.
فقط سعی کنید ،-در یک مورد واقعی -درباره ترس یا درد کسی دیگر تردید کنید .

[اما مسلما قبول دارید که بین رفتار درد همراه با درد و رفتار درد بدون درد تفاوتی هست؟] قبول داریم؟؟ چه تفاوتی بزرگتر از این ؟- [و با همه شما دوباره و دوباره به این نتیجه میرسید که خود احساس یک هیچ است] -ابدا نه.آن چیزی نیست ،اما هیچ هم نیست!! نتیجه فقط این بود که یک هیچ درست به اندازه یک [چیزی] که درباره اش هیچ نتوان گفت به کار میاید .ما اینجا فقط دستور زبانی را که میکوشد خود را بر ما تحمیل کند رد کرده ایم.
نا سازه فقط هنگامی از میان میرود که با این فکر از بیخ بگسلیم که زبان همیشه به یک طریق عمل میکند، همیشه به یک مقصود خدمت میکند؛
رساندن اندیشه ها، که این اندیشه ها ممکن است درباره خانه ها، درد ها، خوبی و بدی، یا هر چیز دیگر که خوش دارید باشند.


#ویتگنشتاین
#فلسفه_تحلیلی
#فلسفه_زبان
#رساله_منطقی_فلسفی
#سروش_دباغ


@Soroush_Philosooher

BY عبدالکریم سروش و فلاسفه