عبدالکریم سروش و فلاسفه

🔴▪️ #انتظارات_حوزه_از_دانشگاه
🔅#بخش_دهم
⭕️نمونه ای از تقدس یافتن بی جهت: تقدس یافتن فلسفه اسلامی است.

گاه برای نوع علوم و دروسی که در آن‌جا آموخته می‌شود، تقدس پیدا می‌شود. ملاحظه کنید مرحوم آقای مطهری یکی از انتقاداتش به اقبال لاهوری این بود که فلسفه‌ی اسلامی نخوانده است و فلسفه‌اش غربی بوده است. بنده این را قبول دارم. اقبال لاهوری از فلسفه‌ی اسلامی اطلاعاتی داشت، اما نه چندان عمیق. تحصیل‌کرده‌ی کشورهای خارجی بود. در انگلستان تحصیل کرده بود و در آلمان رساله‌ی دکترایش را نوشته بود. ولی من به شما عرض می‌کنم آن‌چه در حوزه‌های علمیه به نام فلسفه‌ی اسلامی خوانده می‌شود، گرچه اسم اسلامی به خود گرفته و مقدس شده است، ولی آن هم فلسفه‌ای یونانی بیش نیست و فلسفه‌ای است در میان ده‌ها فلسفه‌ی دیگر. نه تنها فلسفه‌ی ممکن است و نه بهترین فلسفه‌ی ممکن. علمی است بشری و محترم، و البته بی‌قداست. و اولین فلسفه‌ای است که به دست مسلمین افتاده و بومی شده است. به‌علاوه فلسفه‌ی چه کسی فلسفه‌ی اسلامی است؟ فلسفه‌ی فارابی؟ یا فخر رازی؟ یا شیخ اشراق؟ یا ملارجبعلی تبریزی؟ این‌ها آرایشان با هم فرق دارد. درست مثل این است که گمان کنیم فلسفه‌ی غربی یک فلسفه است. آن‌جا هم دکارت و هگل و برگسون و راسل، آرایشان زمین تا آسمان با هم فرق دارد و در عین حال، همه فیلسوف غربی‌اند. این تقدس که «فلسفه‌ی اسلامی» در حوزه‌های ما پیدا کرده است، اولین ضرری که زده است، این است که نسبت به بقیه‌ی فلسفه‌ها بی‌اعتنایی پدید آمده است. تصور رفته است که بقیه‌ی فلسفه‌ها مؤسّس بر کفر است، یعنی طوری است که ایده‌های کفرآمیز را تلقین می‌کند، ولی فلسفه‌ی اسلامی، مسلمان‌ساز است. در حالی که در درون همین فرهنگ اسلامی، اکابری بوده‌اند که با فلسفه‌ی مسمّی به فلسفه‌ی اسلامی، به دلیل کفرآمیز بودنش مخالفت کرده‌اند و هنوز هم می‌کنند. بنده به کفرتراشی و ایمان‌آفرینی فلسفه کاری ندارم. می‌گویم این چه تعصبی است که بر این علم بشرساخته می‌رود. فلسفه فلسفه است. با کفر و ایمان ربطی ندارد. بلی؛ اگر منظور کلام اسلامی است، آن غیر از فلسفه است و دریغا که در حوزه رونقی ندارد. همین فلسفه که قداست هم یافته است، با مخالفان خود چنان برخورد می‌کند که ‌آن‌ها را «شیطان» می‌نامد. ملاصدرا پاسخ به شبهه‌ی ابن‌کمونه را «رجم شیطان» نام داده است. گویی فلسفه چیزی غیر از همین اشکال و جواب‌ها و مشاجرات و مناقشات است. آن که اشکار می‌کند، همان‌قدر فلسفه می‌گوید که آن که جواب می‌دهد، و حال کسی را از این میان شیطان خواندن و دیگری را فرشته دانستن، چه معنا دارد؟ و چنین می‌شود که سؤال گاه بدل به «شبهه» می‌گردد. و این آفت و زبان دیگر است.


ادامه دارد...


برچسب: #عبدالکریم_سروش؛#فربه_تر_از_ایدئولوژی؛ #حوزه؛ #داشنگاه؛ #قدرت؛ #وحدت؛ #اخلاق؛ #عقل ؛ #نقد؛ #علوم_حوزوی؛ #انتقاد؛ #ایمان #اقبال_لاهوری

❌ #ذکر_متن_با_منبع_بلامانع_است.
✍️ دکتر #عبدالکریم_سروش.
📚 #فربه_تر_از_ایدئولوژی

@Soroush_Philosopher
❇️ به ما بپیوندید💠
https://www.tgoop.com/joinchat-BlvU_j1iiYNbW8m-z3pS_A

www.tgoop.com/Soroush_Philosopher/1643

12.8K viewsedited  Apr 12, 2017 at 19:23

🔴▪️ #انتظارات_حوزه_از_دانشگاه
🔅#بخش_دهم
⭕️نمونه ای از تقدس یافتن بی جهت: تقدس یافتن فلسفه اسلامی است.

گاه برای نوع علوم و دروسی که در آن‌جا آموخته می‌شود، تقدس پیدا می‌شود. ملاحظه کنید مرحوم آقای مطهری یکی از انتقاداتش به اقبال لاهوری این بود که فلسفه‌ی اسلامی نخوانده است و فلسفه‌اش غربی بوده است. بنده این را قبول دارم. اقبال لاهوری از فلسفه‌ی اسلامی اطلاعاتی داشت، اما نه چندان عمیق. تحصیل‌کرده‌ی کشورهای خارجی بود. در انگلستان تحصیل کرده بود و در آلمان رساله‌ی دکترایش را نوشته بود. ولی من به شما عرض می‌کنم آن‌چه در حوزه‌های علمیه به نام فلسفه‌ی اسلامی خوانده می‌شود، گرچه اسم اسلامی به خود گرفته و مقدس شده است، ولی آن هم فلسفه‌ای یونانی بیش نیست و فلسفه‌ای است در میان ده‌ها فلسفه‌ی دیگر. نه تنها فلسفه‌ی ممکن است و نه بهترین فلسفه‌ی ممکن. علمی است بشری و محترم، و البته بی‌قداست. و اولین فلسفه‌ای است که به دست مسلمین افتاده و بومی شده است. به‌علاوه فلسفه‌ی چه کسی فلسفه‌ی اسلامی است؟ فلسفه‌ی فارابی؟ یا فخر رازی؟ یا شیخ اشراق؟ یا ملارجبعلی تبریزی؟ این‌ها آرایشان با هم فرق دارد. درست مثل این است که گمان کنیم فلسفه‌ی غربی یک فلسفه است. آن‌جا هم دکارت و هگل و برگسون و راسل، آرایشان زمین تا آسمان با هم فرق دارد و در عین حال، همه فیلسوف غربی‌اند. این تقدس که «فلسفه‌ی اسلامی» در حوزه‌های ما پیدا کرده است، اولین ضرری که زده است، این است که نسبت به بقیه‌ی فلسفه‌ها بی‌اعتنایی پدید آمده است. تصور رفته است که بقیه‌ی فلسفه‌ها مؤسّس بر کفر است، یعنی طوری است که ایده‌های کفرآمیز را تلقین می‌کند، ولی فلسفه‌ی اسلامی، مسلمان‌ساز است. در حالی که در درون همین فرهنگ اسلامی، اکابری بوده‌اند که با فلسفه‌ی مسمّی به فلسفه‌ی اسلامی، به دلیل کفرآمیز بودنش مخالفت کرده‌اند و هنوز هم می‌کنند. بنده به کفرتراشی و ایمان‌آفرینی فلسفه کاری ندارم. می‌گویم این چه تعصبی است که بر این علم بشرساخته می‌رود. فلسفه فلسفه است. با کفر و ایمان ربطی ندارد. بلی؛ اگر منظور کلام اسلامی است، آن غیر از فلسفه است و دریغا که در حوزه رونقی ندارد. همین فلسفه که قداست هم یافته است، با مخالفان خود چنان برخورد می‌کند که ‌آن‌ها را «شیطان» می‌نامد. ملاصدرا پاسخ به شبهه‌ی ابن‌کمونه را «رجم شیطان» نام داده است. گویی فلسفه چیزی غیر از همین اشکال و جواب‌ها و مشاجرات و مناقشات است. آن که اشکار می‌کند، همان‌قدر فلسفه می‌گوید که آن که جواب می‌دهد، و حال کسی را از این میان شیطان خواندن و دیگری را فرشته دانستن، چه معنا دارد؟ و چنین می‌شود که سؤال گاه بدل به «شبهه» می‌گردد. و این آفت و زبان دیگر است.


ادامه دارد...


برچسب: #عبدالکریم_سروش؛#فربه_تر_از_ایدئولوژی؛ #حوزه؛ #داشنگاه؛ #قدرت؛ #وحدت؛ #اخلاق؛ #عقل ؛ #نقد؛ #علوم_حوزوی؛ #انتقاد؛ #ایمان #اقبال_لاهوری

❌ #ذکر_متن_با_منبع_بلامانع_است.
✍️ دکتر #عبدالکریم_سروش.
📚 #فربه_تر_از_ایدئولوژی

@Soroush_Philosopher
❇️ به ما بپیوندید💠
https://www.tgoop.com/joinchat-BlvU_j1iiYNbW8m-z3pS_A

BY عبدالکریم سروش و فلاسفه