tgoop.com/OnPersianLanguage/1119
Last Update:
☘️ نوروز، سامان و سرآغاز
✍🏻 شاهرخ مسکوب
🔸از نوروز آغاز می‌کنم که جمشید آن را بنیاد نهاد و «زمان» را نهادی نو بخشید. جمشید در شاهنامه بزرگ‌ترین پادشاه و در اسطوره نخستین انسان است. [...]
بیان کارهای بزرگ این پادشاهِ «هورْ چهرِ درخشانِ خورشیدْ دیدار» (وندیداد، فرگرد دوم) را باید در شاهنامه دید و از زبان فردوسی شنید. [...]
🌱 مردی که بر زمین و آسمان و آدمی و پری پادشاهی می‌کرد، «زمان» را نیز به فرمان آورد. آن روز که او به یاری دیوان بر آسمان دست یافت نخستین روز بهار بود و بامداد بیداری زمین و اعتدال شب و روز. جمشید آن روزِ پیروز را جشن گرفت و می‌دانیم که در بینش اساطیری «جشن» نه‌تنها نشان بلکه نمادِ تکرارِ زمان، بازگرداندن آن به جایگاه پیشین، بازآوردن فصل‌ها به طبیعت و از سر گرفتن زندگی است. جمشید این روز را «سر سال نو هرمز فرودین» نامید؛ روز هرمزد از ماه فروردین! زمان به شماره درآمد و اندازه‌پذیر شد، روزها، به منزلهء یکی از واحدهای زمان، دارای «هویت و شخصیت» خود، در ماه‌ها جای گرفتند. سال‌ها سرآغاز و سرانجامی یافتند و از گردشی بی‌نام و نشان و بی‌پایان رستند.
(برگرفته از: ارمغان مور)
● در پویه‌ی زبان فارسی
گزیده‌ی یادداشت‌ها در فرهنگ، زبان و ادبیات
https://www.tgoop.com/OnPersianLanguage/
BY در پویه‌ی زبان فارسی ● هادی راشد
Share with your friend now:
tgoop.com/OnPersianLanguage/1119