#داستان_های_FOSS

دسته‌بندی: #داستان #آموزشی

این قسمت نحوه آشنا شدن دلاتو با
#neovim

پارت 1:
سوییچ به ویم ):
این سری قراره یکم متفاوت باشه

(حدود 2 هفته ای هست که پدرم از دنیا رفته و وقت نکردم برم پشت سیستم و خب دارم یه چیزی مینویسم که کم کم برگردم سراغ نکات)

و قضیه راجب وقتی هست که اومدم سراغ (نئو)ویم:
تا این که سراغ vscode رفتم رو میرم جلو، یعنی میرم زمانی که از netbeans به eclipse به intellij به vscode سوییچ کردم (دلیل سوییچم به vscode ساپورت از چندین زبان و سرعت بیشترش نسبت به intellij بود).

بعد از اون اومدم لینوکس، بعد وارد گروه لین اسک و لین چت شدم.

این تایمی که میگم manjaro xfce داشتم با vscode.
همه چیز با vscode اوکی بود، دیدم یه سری از دوستان یه ادیتور دارن که ظاهرش خیلی ساده هست و عجیب میزد برام (اون موقع کانفیگ های آماده ای مثل lunarvim یا اصلا init.lua و... نبود و ظاهر پلاگین ها خیلی ساده تر و ابتدایی تر بود)، میپرسیدم "چی هست؟" و میگفتن "vim".
خب از یه طرف کنجکاو شده بودم و از یه طرف فکر میکردم ممکنه ویم امکاناتی که میخوام رو نداشته باشه یا...

(البته بگم این موقعی که میگم و حتی الان خیلی توی برنامه نویسی شاخ نبودم... کارم حتی الان هم با ابزاری به سادگی notepad راه میفته)

مرتب توی گروه نظر سنجی میذاشتم و ادیتور هارو میپرسیدم، ظاهری که ویم

(اون موقع رو نمیشه با الان در مورد ظاهر مقایسه کرد)

داشت باعث میشد به این که برام مناسب باشه شک کنم، از طرفی یه سری از دوستان ازش استفاده میکردن و واقعا راجبش کنجکاو بودم.
طی یه سری سوال پرسش ها یه کانفیگ آماده (تنها کانفیگ آماده محبوب اون موقع بود فکر کنم) spacevim رو پیدا کردم و طبق مراحل پیش رفتم و روی توزیعم ردیفش کردم، یه فایل رو باهاش باز کردم و دیدم حتی نمیتونم درست تایپ کنم

(قضیه normal mode و...)

ترمینال رو بستم و کلا بیخیالش شدم.
به مرور راجب mode ها از دوستان سوال کردم و یه چیزایی فهمیدم

(و سوییچ بین

hjkl


insert mode

و
normal mode
و نحوه سیو یا خروج از ادیتور)

اما بازم سراغ ویم نرفتم.
حدود 6 ماه بعد سوییچ به لینوکس سعی کردم distro hop کنم، اما آخرش دست از پا دراز تر برگشتم manjaro xfce

(میخواستم kde بزنم که قابلیت شخصی سازیش بالاست اما خب با سیستمم خیلی سازگاری نداشت. گفتم چون نتونستم سراغ قابل کانفیگ ترین دسکتاپ برم، میرم سراغ قابل کانفیگ ترین ویندو منیجر: awesome).

دیدم راحت ترین ابزاری که اینجا میشه باز کرد ترمیناله (super enter) که یه جورایی عادت ایجاد میکنه که ناخواسته مرتب ترمینال باز کنی، همین باعث شد بیشتر راجب ترمینال و ابزار های تحت ترمینال و در نتیجه vim فکر کنم، مخصوصا وقتی وارد مسیری میشدم و میخواستم فایلی رو برای ویرایش باز کنم (مخصوصا کانفیگ awesome) و vscode برای این کار واقعا رو مخ بود

(
loading time
و این که باید دستی مسیر رو عوض میکردم و این که اصلا رابطش و منو ها و... به ویندو منیجر نمیومد و...).

در نتیجه کم کم برای ویرایش فایل ها به خصوص کانفیگ awesome شروع کردم به استفاده از ویم با کانفیگ دیفالتش...

🔅@LinAsk
🔅@LinAcademy