tgoop.com/Labmlc/685
Last Update:
📚مکث
یکبار،در خاطره ای دور،خودِ دوست داشتنی مان را جا میگذاریم و دیگر سراغی از او نمیگیریم.ما جایی در میان خاطراتمان،باسرزنش با بی مهری دیدن،با از دست دادن،متوجه می شویم که 《دوست داشتنی نیستیم》وآن لحظه در همان خاطره مدفون شده به خودمون قول میدهیم دیگر هیچ وقت اشتباه نکنیم و آن وقت است که شکنجه گری را در ذهنمان پروبال میدهیم تا تنبیه مان کند.تنبیه کند قبل از آنکه دیگران سرزنش کنند.ماجایی درگذشته مان،تنبیه کردن خودمان را شروع میکنیم.تصمیم میگیریم به خودمان رحم نکنیم،تصمیم میگیریم قبل از اینکه دیگران با ما نامهربان شوند،خودمان با خودمان نامهربان شویم.جایی در گذشته ای دور،شاد و خوشحال لذت میبردیم.کودکی که مسیر را حس میکرد و میخندید اما جریان زندگی که کودک و بزرگ نمی شناسد.جریان میگذرد و ما میمانیم و ذهن با ظرفیت آن سن و سال برداشت میکند که چون دوست داشتنی نبوده،اینگونه طرد شده و در یک لحظه تصمیم میگیریم که دیگر خودمان را دوست نداشته باشیم.به خاطره هایتان برگردید،خودِجامانده تان را پیدا کنید و در آغوش بکشید و ببخشید.اگر خودتان را در آن خاطره ها پیدا کردید احتمالا به خودتان افتخار میکنیداو عمیقا شما را دوست دارد❤️
BY دانستنی های آزمایشگاهی و پزشکی
Share with your friend now:
tgoop.com/Labmlc/685