آدم
همیشه
یادش
میمونه
کی،
کِی
حواسش
بهش
بود..!

غمگین ترین و در عین حال قشنگ ترین پدیده ای‌ که الان داره اتفاق می‌افته اینه که هیچکس نگران خودش نیست، همه نگران هم‌دیگه‌ان.

یک صبر برایمان مانده و همه ی دنیا
می‌خواهد مارا با آن امتحان کند.

میگویند هر کسی شبیه به جایی میشود که به آن تعلق دارد، پس من شبیه وطنم شده‌ام، غمناک، خسته، رنجیده، زخمی و در عمق ناامیدی امیدوار.

این پیامو فقط کسایی فوروارد کنن که فرد مورد علاقشون ازشون دوره.

لطفا هیچوقت دست از کنار من بودن، همه چیز من بودن، آرامش من بودن، دلخوشی من بودن، مرهم زخم‌های من بودن، گوش شنوای من بودن، خونه امن من بودن برندار، باشه؟

ببین اگه یه تار مو از سرت کم بشه، به دنیا نشون می‌دم جنگ واقعی چه شکلیه.

من علاوه بر اینکه نگران خودم و خانوادمم، باید نگران یه تیکه از جونم تو یه شهر دیگه هم باشم.

گره‌ای رو که میشه
با یه بغل ، یه مهربونی باز کرد
چرا با بی‌تفاوتی کور کنیم :)

‏نوشته بود اینکه خاورمیانه اینهمه نفت داره، نشون میده حتی دایناسورا هم اینجا به فنا رفتن،
ما که دیگه جای خود داریم.

-چرا میخندی؟
+نمیخندم، دارم سعی میکنم گریه نکنم...

مراقب خودت باش منظور این نیست که اگه موشک اومد با دست بگیرش و خاکش‌ کن، منظور اینه که اگه تو چیزیت بشه من از غُصه میمیرم.

به روی خاک تو شاید همیشه شاد نبودم
ولی غریب نبودم.

تو زیبا نبودی؛ تو تأثیرگذار بودی،
مثل هنر، مثل جنگ، و مثل یک انقلاب.

«در حالی که به وطن خیانت می‌کنی، روز مرگت خاکی پیدا نمی‌کنی که تو را بخواهد؛ حتی وقتی که مرده باشی، احساس سرما می‌کنی.»

گاهی آدم‌ها فراموش می‌کنند
که قبری دارند برای رفتن،
و خدایی برای پاسخ دادن…

گفته بودی میروم تا با غمم سازش کنم!
با غمت دیدم تورا بی معرفت در کوچه ای...

کسی
که
خاکستر
شده
رو
نمی‌شه،
از
آتیش
ترسوند!