▪️محیط‌زیستِ آسیب‌دیده و افت شدید سرمایهٔ اجتماعی
حمیدرضا میرزاده، روزنامه‌نگار حوزهٔ #محیط_زیست، با اشاره به آزادی فعالان محیط‌زیستی، در روزنامهٔ «پیام ما» نوشت:
از بهمن‌ماه ۱۳۹۶ واژه‌هایی چون محیط‌زیست و حیات‌وحش به‌یک‌باره در کنار واژه‌هایی همچون جاسوسی قرار گرفت. همین اتفاق باعث شد فعالان مستقل این حوزه دربارهٔ ادامهٔ فعالیت‌هایی که سال‌ها به‌صورت داوطلبانه و با عشق انجام داده بودند تردید پیدا کنند... چیزی بیش از سه‌سال طول کشید تا دوربین‌های تله‌ای به‌عنوان پیش‌پا‌افتاده‌ترین ابزارهای حفاظت و پایش حیات‌وحش بار دیگر به معدودی از زیستگاه‌های حیات‌وحش بازگردند.
آنچه امروز با آن روبه‌روییم، کشوری با محیط‌زیست آسیب‌دیده، کارشناسان و فعالانی با انگیزهٔ پایین، افت شدید #سرمایه_اجتماعی و البته هزاران کار زمین‌مانده‌ای است که جز با مشارکت مردمی و حضور فعالانهٔ دلسوزان کشور راهی برای انجام آنها نیست.
امروز بیش از هر چیز به بازسازی و نوسازی نیاز داریم. چه بازسازی جامعهٔ آسیب‌دیدهٔ محیط‌زیست، چه بازسازی امید به آینده و چه تغییر نگا‌ه‌های تنگ گذشته که چنین واقعیاتی را در کشور رقم زده است.
#جنبش_خودساماندهی_جامعه_مدنی #کار_داوطلبانه
#مراقبت_از_زندگی #پاس_زندگی
@Jaryaann
حمیدرضا میرزاده، روزنامه‌نگار حوزهٔ #محیط_زیست، با اشاره به آزادی فعالان محیط‌زیستی، در روزنامهٔ «پیام ما» نوشت:
از بهمن‌ماه ۱۳۹۶ واژه‌هایی چون محیط‌زیست و حیات‌وحش به‌یک‌باره در کنار واژه‌هایی همچون جاسوسی قرار گرفت. همین اتفاق باعث شد فعالان مستقل این حوزه دربارهٔ ادامهٔ فعالیت‌هایی که سال‌ها به‌صورت داوطلبانه و با عشق انجام داده بودند تردید پیدا کنند... چیزی بیش از سه‌سال طول کشید تا دوربین‌های تله‌ای به‌عنوان پیش‌پا‌افتاده‌ترین ابزارهای حفاظت و پایش حیات‌وحش بار دیگر به معدودی از زیستگاه‌های حیات‌وحش بازگردند.
آنچه امروز با آن روبه‌روییم، کشوری با محیط‌زیست آسیب‌دیده، کارشناسان و فعالانی با انگیزهٔ پایین، افت شدید #سرمایه_اجتماعی و البته هزاران کار زمین‌مانده‌ای است که جز با مشارکت مردمی و حضور فعالانهٔ دلسوزان کشور راهی برای انجام آنها نیست.
امروز بیش از هر چیز به بازسازی و نوسازی نیاز داریم. چه بازسازی جامعهٔ آسیب‌دیدهٔ محیط‌زیست، چه بازسازی امید به آینده و چه تغییر نگا‌ه‌های تنگ گذشته که چنین واقعیاتی را در کشور رقم زده است.
#جنبش_خودساماندهی_جامعه_مدنی #کار_داوطلبانه
#مراقبت_از_زندگی #پاس_زندگی
@Jaryaann
🟢 استقبال و ابراز احساسات گستردهٔ جامعه از آزادی فعالان #محیط_زیست بار دیگر نشان داد ملت ایران با وجود آن‌که در این سال‌ها از سویی با مهاجرت‌های گسترده، پراکنده و از یکدیگر دور شدهاند و از سوی دیگر به علت شرایط پیچیده و بحران‌های پیاپی کشور، در بسیاری موضوعات دچار شکاف‌های جدی شدهاند اما هنوز در لایه‌های زیرین پیوندهای محکمی با یکدیگر دارند. کافی‌ست به دغدغه‌های مشترک بسیاری از مردم در سالیان اخیر بنگرید، به فرسته‌ها (پُست‌ها)، هشتگ‌ها و استوری‌های مشترک آنان در رسانه‌های اجتماعی که بازتاب‌دهندۀ غم‌ها، شادی‌ها، نگرانی‌ها، خشم‌ها و امیدهای مشترکِ بخش گسترده‌ای از جامعه است.
تحقق «ملت» نه به معنای ساختن جامعه‌ای یکدست با باورهایی مشترک و سبک‌های زندگی یکسان که به معنای این است که مردم کشور در ورای تمامی تفاوت‌های خود، چیزهایی داشته باشند که آنها را به یکدیگر وصل کند و حتی با وجود دوری‌ها و اختلافات، با یکدیگر احساس هم‌سرنوشتی کنند. به این معنا شاید کمتر ملتی روی زمین باشد که در #زندگی_روزمره خود این میزان احساسات مشترک را با یکدیگر تجربه کنند. کافی‌ست به حساسیت جامعه در مورد وضعیت یوزپلنگ ایرانی، شادی گسترده در قبال زاده شدن #پیروز، پیگیری اخبار او و اندوه و حسرت همگانی نسبت به مرگ او بنگرید، به احساسات مشترک جامعه در مورد قربانیان #هواپیمایی_اوکراینی، #مهسا_امینی، به فهرست آرزوها، حسرت‌ها و دل‌نگرانی‌های آمده در آهنگ #برای #شروین_حاجی‌پور، به هشتگ‌های #اعدام_نکنید، به نگرانی از وضعیت #دریاچه_ارومیه، پیگیری اخبار مهاجرت #درنای_امید و حتی ظرف چند ماه اخیر مواردی مانند خوشحالی از دیده شدن #هما بر فراز کوهی در طالقان، اعتراض به قطع درختان در #پارک_قیطریه و ...
و نکتهٔ شایان توجه اینکه تقریباً در تمامی این موارد ما در واقع شاهد حساسیت جامعه نسبت به جان انسان‌ها و حیوانات و دل‌نگرانی برای محیط زیست و حیات وحشیم. شاید به جرأت بتوان گفت ملت ایران هیچ‌گاه تا این حد نسبت به #طبیعت و #زندگی دغدغه و حساسیت نداشته و اینجاست که می‌توان شادمانی مردم از آزادی #فعالان_محیط_زیست و امیدواری نسبت به بازگشت آنها به جامعه را بیشتر درک کرد.
در شرایطی که ایران روزهای خوشی را سپری نمی‌کند و محیط زیست کشور در شرایطی ناگوار با بحران‌های پرشمار دست به گریبان است و غم نان برای بسیاری از مردم امکان پرداختن به دغدغه‌هایی مانند محیط زیست را به حداقل رسانده، تنها امید این سرزمین به افزایش آگاهی و همبستگی ملت و حساسیت عمومی نسبت به محیط زیست و گسترش و تقویت #جنبش_خودساماندهی_جامعه_مدنی برای مراقبت از طبیعت و پاسبانی از زندگی و حیات در کشور است.
#مراقبت_از_زندگی #پاس_زندگی
#ایران_یعنی_سرزمینی
@Jaryaann
تحقق «ملت» نه به معنای ساختن جامعه‌ای یکدست با باورهایی مشترک و سبک‌های زندگی یکسان که به معنای این است که مردم کشور در ورای تمامی تفاوت‌های خود، چیزهایی داشته باشند که آنها را به یکدیگر وصل کند و حتی با وجود دوری‌ها و اختلافات، با یکدیگر احساس هم‌سرنوشتی کنند. به این معنا شاید کمتر ملتی روی زمین باشد که در #زندگی_روزمره خود این میزان احساسات مشترک را با یکدیگر تجربه کنند. کافی‌ست به حساسیت جامعه در مورد وضعیت یوزپلنگ ایرانی، شادی گسترده در قبال زاده شدن #پیروز، پیگیری اخبار او و اندوه و حسرت همگانی نسبت به مرگ او بنگرید، به احساسات مشترک جامعه در مورد قربانیان #هواپیمایی_اوکراینی، #مهسا_امینی، به فهرست آرزوها، حسرت‌ها و دل‌نگرانی‌های آمده در آهنگ #برای #شروین_حاجی‌پور، به هشتگ‌های #اعدام_نکنید، به نگرانی از وضعیت #دریاچه_ارومیه، پیگیری اخبار مهاجرت #درنای_امید و حتی ظرف چند ماه اخیر مواردی مانند خوشحالی از دیده شدن #هما بر فراز کوهی در طالقان، اعتراض به قطع درختان در #پارک_قیطریه و ...
و نکتهٔ شایان توجه اینکه تقریباً در تمامی این موارد ما در واقع شاهد حساسیت جامعه نسبت به جان انسان‌ها و حیوانات و دل‌نگرانی برای محیط زیست و حیات وحشیم. شاید به جرأت بتوان گفت ملت ایران هیچ‌گاه تا این حد نسبت به #طبیعت و #زندگی دغدغه و حساسیت نداشته و اینجاست که می‌توان شادمانی مردم از آزادی #فعالان_محیط_زیست و امیدواری نسبت به بازگشت آنها به جامعه را بیشتر درک کرد.
در شرایطی که ایران روزهای خوشی را سپری نمی‌کند و محیط زیست کشور در شرایطی ناگوار با بحران‌های پرشمار دست به گریبان است و غم نان برای بسیاری از مردم امکان پرداختن به دغدغه‌هایی مانند محیط زیست را به حداقل رسانده، تنها امید این سرزمین به افزایش آگاهی و همبستگی ملت و حساسیت عمومی نسبت به محیط زیست و گسترش و تقویت #جنبش_خودساماندهی_جامعه_مدنی برای مراقبت از طبیعت و پاسبانی از زندگی و حیات در کشور است.
#مراقبت_از_زندگی #پاس_زندگی
#ایران_یعنی_سرزمینی
@Jaryaann
Telegram
.
Forwarded from جریانـ
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
✨ مراسم «شبِ علی رضاقلی»
به همت مجله بخارا در ۲۳ فروردین ۱۳۹۸، دو سال پیش از درگذشت او
یک کاربر توئیتر در توصیف این صحنه نوشته است:
«علی رضاقلی را هیچ وقت با چشم گریان ندیدم، جز این صحنه ... برای ایرانش»
#علی_رضاقلی در ابتدای سخنانش در این نشست #شب_بخارا پس از آن‌که توضیح می‌دهد که تنها انگیزه او از درس خواندن علاقه‌اش به ایران بوده که قلب‌اش به مهر آن می‌تپیده، در ادامه می‌گوید که می‌خواسته در حد توان خود در ایران از رنج مردم بکاهد و آجری روی آجر بگذارد.
🔗 منبع ویدئو: بخارا
⬅️ فایل شنیداری سخنرانی کامل علی رضاقلی در شب بخارا
#ایران‌دوستی #ساختن
#تو_یکی_نهی_هزاری_تو_چراغ_خود_برافروز
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
به همت مجله بخارا در ۲۳ فروردین ۱۳۹۸، دو سال پیش از درگذشت او
یک کاربر توئیتر در توصیف این صحنه نوشته است:
«علی رضاقلی را هیچ وقت با چشم گریان ندیدم، جز این صحنه ... برای ایرانش»
#علی_رضاقلی در ابتدای سخنانش در این نشست #شب_بخارا پس از آن‌که توضیح می‌دهد که تنها انگیزه او از درس خواندن علاقه‌اش به ایران بوده که قلب‌اش به مهر آن می‌تپیده، در ادامه می‌گوید که می‌خواسته در حد توان خود در ایران از رنج مردم بکاهد و آجری روی آجر بگذارد.
🔗 منبع ویدئو: بخارا
⬅️ فایل شنیداری سخنرانی کامل علی رضاقلی در شب بخارا
#ایران‌دوستی #ساختن
#تو_یکی_نهی_هزاری_تو_چراغ_خود_برافروز
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
۲۳ فروردین سالروز درگذشت شاهرخ مسکوب
نخستین کتابش که مقدمه‌ای بر رستم و اسفندیار (۱۳۴۲) نام داشت زود آوازه گرفت و مایۀ ادبی درخشان او را شناساند. او نشان داد در تحلیل مباحث اساطیری و حماسی قلمش گویا و تواناست. پس از آن سوگ سیاوش (۱۳۵۱) را نوشت و یکی از نمادهای ماندگار تفکر ایرانی را با جلوه‌ای نوین و با قلمی تحلیلی برایمان تازه کرد. در حالی که پیش از آنها به سوفکل و آشیل دنیای پرطمطراق یونانی پرداخته بود.
از هنگامی که به فردوسی پرداخت و بر روحیۀ تاریخی مربوط به دایرۀ دنیای زیبای ایرانی دست یافت آن را رها نکرد. فردوسی ملهم بزرگ او بود و غور در شاهنامه دلچسب برای او. باز در همین سالهای اخیر چند گفتار جداگانه در قلمرو زمینه‌های مختلف شاهنامه به رشتۀ تحریر درآورد که می‌باید همه در یک مجموعه انتشار پیدا کند.
سومین کتاب ایرانی او ملیّت و زبان نام داشت و آن را نخست در دیار غربت به چاپ رساند. زیرا به‌خوبی دریافته بود که ماندگاری ایران در تاریخ بستگی ویژه‌ای به زبان فارسی داشته است و چون بار دوم که آن را به دست چاپ سپرد با نام گویاتر هویت ایرانی و زبان فارسی منتشر ساخت، بهتر نمایانده شد که بیش از پیش متوجه بر اهمیت فرهنگی و جهانی زبان فارسی برای یگانگی و یکپارچگی فرهنگی ایران شده است. اگرچه آن را در عنوان «هویت» پوشانیده است.
خلاصۀ تفکرات سیاسی تاریخی او را می‌توان چنین برآورد کرد که هم تاریخ حماسی ایران را مهم و مؤثر و آشنایی بدان را برای همگان ضروری می‌دانست و هم زبان فارسی و آثار بازماندۀ آن را عامل اساسی شناختن هویت قرار داده بود. در کتاب‌های دیگرش مانند چند گفتار در فرهنگ ایران و یادداشت‌های دلچسب و صمیمی او هم رگه‌های تابناکی از این تفکر دیده می‌شود.
آخرین کتاب او به نام مرتضی کیوان (۱۳۸۲) در تهران نشر شد. آن را به یاد مرتضی کیوان گرد آورد و خواست یادگاری بر جای بماند از روزگاری که به همراه مرتضی کیوان در راهی افتاده بود که خود را با خردورزی و به شوق آزاد بودن از آن وادی که سفری خواب‌آلود بود رها ساخت. یادش باید در یادها بماند.
✍🏼 #ایرج_افشار
#کتاب «#نادره‌کاران: سوگنامۀ ناموران فرهنگی و ادبی» - انتشارات دکتر محمود افشار
#شاهرخ_مسکوب #شاهنامه
@Jaryaann
نخستین کتابش که مقدمه‌ای بر رستم و اسفندیار (۱۳۴۲) نام داشت زود آوازه گرفت و مایۀ ادبی درخشان او را شناساند. او نشان داد در تحلیل مباحث اساطیری و حماسی قلمش گویا و تواناست. پس از آن سوگ سیاوش (۱۳۵۱) را نوشت و یکی از نمادهای ماندگار تفکر ایرانی را با جلوه‌ای نوین و با قلمی تحلیلی برایمان تازه کرد. در حالی که پیش از آنها به سوفکل و آشیل دنیای پرطمطراق یونانی پرداخته بود.
از هنگامی که به فردوسی پرداخت و بر روحیۀ تاریخی مربوط به دایرۀ دنیای زیبای ایرانی دست یافت آن را رها نکرد. فردوسی ملهم بزرگ او بود و غور در شاهنامه دلچسب برای او. باز در همین سالهای اخیر چند گفتار جداگانه در قلمرو زمینه‌های مختلف شاهنامه به رشتۀ تحریر درآورد که می‌باید همه در یک مجموعه انتشار پیدا کند.
سومین کتاب ایرانی او ملیّت و زبان نام داشت و آن را نخست در دیار غربت به چاپ رساند. زیرا به‌خوبی دریافته بود که ماندگاری ایران در تاریخ بستگی ویژه‌ای به زبان فارسی داشته است و چون بار دوم که آن را به دست چاپ سپرد با نام گویاتر هویت ایرانی و زبان فارسی منتشر ساخت، بهتر نمایانده شد که بیش از پیش متوجه بر اهمیت فرهنگی و جهانی زبان فارسی برای یگانگی و یکپارچگی فرهنگی ایران شده است. اگرچه آن را در عنوان «هویت» پوشانیده است.
خلاصۀ تفکرات سیاسی تاریخی او را می‌توان چنین برآورد کرد که هم تاریخ حماسی ایران را مهم و مؤثر و آشنایی بدان را برای همگان ضروری می‌دانست و هم زبان فارسی و آثار بازماندۀ آن را عامل اساسی شناختن هویت قرار داده بود. در کتاب‌های دیگرش مانند چند گفتار در فرهنگ ایران و یادداشت‌های دلچسب و صمیمی او هم رگه‌های تابناکی از این تفکر دیده می‌شود.
آخرین کتاب او به نام مرتضی کیوان (۱۳۸۲) در تهران نشر شد. آن را به یاد مرتضی کیوان گرد آورد و خواست یادگاری بر جای بماند از روزگاری که به همراه مرتضی کیوان در راهی افتاده بود که خود را با خردورزی و به شوق آزاد بودن از آن وادی که سفری خواب‌آلود بود رها ساخت. یادش باید در یادها بماند.
✍🏼 #ایرج_افشار
#کتاب «#نادره‌کاران: سوگنامۀ ناموران فرهنگی و ادبی» - انتشارات دکتر محمود افشار
#شاهرخ_مسکوب #شاهنامه
@Jaryaann
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🗣 #گابور_ماته روان‌پزشک مجاری-کانادایی
📖 نویسندۀ #کتاب افسانه‌ی عادی‌بودن
(تروما، بیماری و درمان در فرهنگ سمی)
ترجمه: آراز بارسقیان
🔺کتابی که همه‌چیز را در حوزۀ سلامت روان تغییر می‌دهد.
این کتاب بررسی نو و خلاقانۀ علت انواع بیماری‌های جسمی و روانی ماست. کتابی که سویۀ انتقادی خود را به سمت اجتماع می‌گیرد و آن را بانی انواع مشکلات روان‌تنی انسان‌ها می‌‌داند و راه‌های بسیار کارگشایی برای حرکت به سمت سلامت عمومی و درمان پیشنهاد می‌دهد.
🔗 منبع: اینستاگرام نشر ميلكان
#روانشناسی #زندگی #بازی
@Jaryaann
📖 نویسندۀ #کتاب افسانه‌ی عادی‌بودن
(تروما، بیماری و درمان در فرهنگ سمی)
ترجمه: آراز بارسقیان
🔺کتابی که همه‌چیز را در حوزۀ سلامت روان تغییر می‌دهد.
این کتاب بررسی نو و خلاقانۀ علت انواع بیماری‌های جسمی و روانی ماست. کتابی که سویۀ انتقادی خود را به سمت اجتماع می‌گیرد و آن را بانی انواع مشکلات روان‌تنی انسان‌ها می‌‌داند و راه‌های بسیار کارگشایی برای حرکت به سمت سلامت عمومی و درمان پیشنهاد می‌دهد.
🔗 منبع: اینستاگرام نشر ميلكان
#روانشناسی #زندگی #بازی
@Jaryaann
💠 سهلِ ممتنع یا آفرینش به شیوۀ ایرانی
عظمتِ آبراهه‌های رومی اعجاب‌آور است: انتقال آب با سازه‌های غول‌آسا از کیلومترها آنسوتر، هنوز هم بدیهی نیست!
#قنات هم ناممکنی را ممکن کرده: تشخیص وجود آب در ژرفای زمین و حفر کیلومترها آبراهه در عمق چند ده متری از سطح با پیچیده‌ترین محاسبات. ساختنِ آبراهه‌ای پشت و رو. اما به محض اینکه قنات حفر شد و آب به جریان افتاد، «ناممکن» بودنش از پیش چشم محو می‌شود: مظهرِ قنات چنان طبیعی جلوه می‌کند که چشمه! نشانۀ دیدنیِ آنهمه خلاقیتی که به ایجاد قنات انجامیده همین بداهت است.
#شعرِ خوب شعری است که معلوم نباشد چقدر کار برده!* همۀ رنجِ شاعر صرفِ تبدیل مفهومی پیچیده به بیانی منقح شده که در آن واژگان چنان در جای خود نشسته و آشتی کرده‌اند که یکی پس از دیگری بر زبان جاری می‌شوند؛ به همان بداهتی که آب بر نشیبْ روان است.
اما همین سادگی عین اِعجاز است: روانیِ ابیات #سعدی سده‌ها «سهل‌انگاران» را به‌طمعِ آفرینشی مشابه انداخته، حال‌آنکه بیشتر عجزشان را آشکار کرده. «سهلِ ممتنع» بهترین اصطلاح در توصیف آنچیزی است که به‌زحمت پدید می‌آید اما «سهل» جلوه می‌کند.
برج ایفل اعجاب‌آور است؛ این بنا از پسِ صد سال هنوز «ممتنع» بودنش را فریاد می‌زند. هوا شدنِ این سازه هیچ بدیهی نیست: گویی قرارست جنگ با میدانِ جاذبه را به رخ بکشد؛ آبی که سربالا می‌رود!
اما گنبد با حالتی طبیعی‌تر از آویزان بودن میوه‌ای بر شاخه، بارِ ثقلِ سقف را بر دوش ساقه‌اش می‌گذارد. همۀ سعی‌‌ای که طی سده‌ها از حذفِ ستون‌ها و دیوارهای باربر تا پیدایش گنبد کشیده شده، به همین نتیجۀ ساده ختم شده: اینکه گنبد خودنمایی نکند و چه بهتر که به دیده هم نیاید!
نان، قالی، سفال، پردیس، مخمل، شراب و مرکبات همگی در پایان مسیرِ پرزحمتِ ابداعشان نامحسوس شدند. آنها چنان در بافت جهان تنیده شدهاند که جهان پیش از وجود هر کدام قابل تصور نیست: جهانِ بدون سفال بی‌شک جهانی ناتمام بود.
این هم کیفیتی از ابداع است: خلاقیت به معنی پدید آوردنِ چیزی که گویی همیشه بوده و کسی پدیدش نیاورده؛ ساختنی بی‌تصنع، ساختنی بی‌تکلف: هم سهل و هم ممتنع.
و جهان امروز چقدر خالی از چنین ابداعاتی است...
پی‌نوشت:
* سمیعی گیلانی، «شعر» در: گلگشتهای ادبی و زبانی، دفتر دوم
تصویر: بقعه‌ای در نزدیکی دامغان، عکس از گئورگ گرستر
✍🏼 #الناز_نجفی
🔗 معمار، پژوهشگر و فرهنگ‌دوست
منبع: حظّیات: دربارهٔ ذوق ایرانی
#معماری و #هنر_ایرانی
@Jaryaann
عظمتِ آبراهه‌های رومی اعجاب‌آور است: انتقال آب با سازه‌های غول‌آسا از کیلومترها آنسوتر، هنوز هم بدیهی نیست!
#قنات هم ناممکنی را ممکن کرده: تشخیص وجود آب در ژرفای زمین و حفر کیلومترها آبراهه در عمق چند ده متری از سطح با پیچیده‌ترین محاسبات. ساختنِ آبراهه‌ای پشت و رو. اما به محض اینکه قنات حفر شد و آب به جریان افتاد، «ناممکن» بودنش از پیش چشم محو می‌شود: مظهرِ قنات چنان طبیعی جلوه می‌کند که چشمه! نشانۀ دیدنیِ آنهمه خلاقیتی که به ایجاد قنات انجامیده همین بداهت است.
#شعرِ خوب شعری است که معلوم نباشد چقدر کار برده!* همۀ رنجِ شاعر صرفِ تبدیل مفهومی پیچیده به بیانی منقح شده که در آن واژگان چنان در جای خود نشسته و آشتی کرده‌اند که یکی پس از دیگری بر زبان جاری می‌شوند؛ به همان بداهتی که آب بر نشیبْ روان است.
اما همین سادگی عین اِعجاز است: روانیِ ابیات #سعدی سده‌ها «سهل‌انگاران» را به‌طمعِ آفرینشی مشابه انداخته، حال‌آنکه بیشتر عجزشان را آشکار کرده. «سهلِ ممتنع» بهترین اصطلاح در توصیف آنچیزی است که به‌زحمت پدید می‌آید اما «سهل» جلوه می‌کند.
برج ایفل اعجاب‌آور است؛ این بنا از پسِ صد سال هنوز «ممتنع» بودنش را فریاد می‌زند. هوا شدنِ این سازه هیچ بدیهی نیست: گویی قرارست جنگ با میدانِ جاذبه را به رخ بکشد؛ آبی که سربالا می‌رود!
اما گنبد با حالتی طبیعی‌تر از آویزان بودن میوه‌ای بر شاخه، بارِ ثقلِ سقف را بر دوش ساقه‌اش می‌گذارد. همۀ سعی‌‌ای که طی سده‌ها از حذفِ ستون‌ها و دیوارهای باربر تا پیدایش گنبد کشیده شده، به همین نتیجۀ ساده ختم شده: اینکه گنبد خودنمایی نکند و چه بهتر که به دیده هم نیاید!
نان، قالی، سفال، پردیس، مخمل، شراب و مرکبات همگی در پایان مسیرِ پرزحمتِ ابداعشان نامحسوس شدند. آنها چنان در بافت جهان تنیده شدهاند که جهان پیش از وجود هر کدام قابل تصور نیست: جهانِ بدون سفال بی‌شک جهانی ناتمام بود.
این هم کیفیتی از ابداع است: خلاقیت به معنی پدید آوردنِ چیزی که گویی همیشه بوده و کسی پدیدش نیاورده؛ ساختنی بی‌تصنع، ساختنی بی‌تکلف: هم سهل و هم ممتنع.
و جهان امروز چقدر خالی از چنین ابداعاتی است...
پی‌نوشت:
* سمیعی گیلانی، «شعر» در: گلگشتهای ادبی و زبانی، دفتر دوم
تصویر: بقعه‌ای در نزدیکی دامغان، عکس از گئورگ گرستر
✍🏼 #الناز_نجفی
🔗 معمار، پژوهشگر و فرهنگ‌دوست
منبع: حظّیات: دربارهٔ ذوق ایرانی
#معماری و #هنر_ایرانی
@Jaryaann
Telegram
.
🔻 ۱. تنها چند ماه پس از ظهور ویروس #کرونا، گروهی از شهروندان کشورهای غربی بخاطر مدتی زندگی با احساس ترس و روشن نبودن آینده دچار اختلالات روانی جدی شدند. در واقع آنها تاب زیستن در ابهام و نگرانی را نداشتند.
۲. نزدیک ده روز است که ایرانیان سایۀ منحوس #جنگ را بر سر خود احساس می‌کنند، حتی بیش از این چند ماه که به دنبال درگیری در منطقه، خطر بروز جنگ نزدیک‌تر شده؛ اگرچه دهه‌هاست که این خطر بخشی از #زندگی_روزمره ایرانیان است. دوستی می‌گفت تازگی دفترچه خاطرات نوجوانی خود را پیدا کرده که در آن نوشته بود: «پدر می‌گوید: امکان دارد به زودی به کشور حمله شود.»
۳. واکنش بخشی از افکار عمومی در ایران، در میانۀ نگرانی از وقوع جنگ #شوخ‌طبعی و طنازی است. دیشب درست در لحظاتی که ایرانیان تا دیرهنگام مشغول پیگیری اخباری بودند که از نزدیک بودن آغاز درگیری جدی و گسترده حکایت داشت و در شرایطی که پیوسته خبر می‌آمد که دولت‌های گوناگون از شهروندان خود خواسته‌اند که ایران را ترک کنند، یک کاربر در توئیتر خود نوشت که دولت ایران از شهروندان خود خواسته که بروند بخوابند. این تنها یک نمونه از شوخی‌ها و جوک‌های کاربران ایرانی با احتمال وقوع جنگ بود.
۴. این یک ساز و کار تاریخی ایرانیان برای #تاب‌آوری در برابر بحران‌ها و پیشامدهای ناگوار است؛ وقتی در برابر خطر و مصیبت کاری از دستت برنمی‌آید با آن شوخی کن و آن‌را به سخره بگیر؛ تا شاید از هیبت و مهابت مصیبت کاسته شود و بار سنگین اضطراب یا اندوه آن قابل تحمل‌تر شود. راهکاری که در برخی مواقع (در هنگام فجایع اجتناب‌ناپذیر یا بحران‌های نه‌چندان بزرگ) به کار آمده و سودمند بوده و در برابر بحران‌های اجنتاب‌پذیر منجر به نادیده گرفتن یا کوچک انگاشتن خطر و عدم چاره‌جویی و به دنبال آن وقوع فاجعه شده است.
۵. ایرانیان سال‌هاست به زیستن در ابهام و تعلیق عادت کرده‌اند. اما جنگ هیچ‌گاه یک پدیدۀ عادی نمی‌شود. حتی زندگی مستمر با #احساس_ناامنی و زیر سایۀ احتمال وقوع جنگ هم عادی نیست. این ناامنی حتی برای ایرانیان تاب‌آور نیز در طولانی مدت منجر به آسیب‌های روانی و ناهنجاری‌های اجتماعی می‌شود و این پیش‌بینی‌ناپذیری آینده، هرگونه برنامه‌ریزی، سرمایه‌گذاری، رشد و شکوفایی اقتصادی را ناممکن می‌کند.
۶. اینکه با احتمال وقوع جنگ می‌توان شوخی کرد یا نه یک بحث است اما در اینکه جنگ به‌خودی‌خود نه تنها شوخی نیست که چنان زشت و ویران‌گر است که آثار مخربش تا سال‌ها ادامه دارد، نباید تردید کرد.
@Jaryaann
۲. نزدیک ده روز است که ایرانیان سایۀ منحوس #جنگ را بر سر خود احساس می‌کنند، حتی بیش از این چند ماه که به دنبال درگیری در منطقه، خطر بروز جنگ نزدیک‌تر شده؛ اگرچه دهه‌هاست که این خطر بخشی از #زندگی_روزمره ایرانیان است. دوستی می‌گفت تازگی دفترچه خاطرات نوجوانی خود را پیدا کرده که در آن نوشته بود: «پدر می‌گوید: امکان دارد به زودی به کشور حمله شود.»
۳. واکنش بخشی از افکار عمومی در ایران، در میانۀ نگرانی از وقوع جنگ #شوخ‌طبعی و طنازی است. دیشب درست در لحظاتی که ایرانیان تا دیرهنگام مشغول پیگیری اخباری بودند که از نزدیک بودن آغاز درگیری جدی و گسترده حکایت داشت و در شرایطی که پیوسته خبر می‌آمد که دولت‌های گوناگون از شهروندان خود خواسته‌اند که ایران را ترک کنند، یک کاربر در توئیتر خود نوشت که دولت ایران از شهروندان خود خواسته که بروند بخوابند. این تنها یک نمونه از شوخی‌ها و جوک‌های کاربران ایرانی با احتمال وقوع جنگ بود.
۴. این یک ساز و کار تاریخی ایرانیان برای #تاب‌آوری در برابر بحران‌ها و پیشامدهای ناگوار است؛ وقتی در برابر خطر و مصیبت کاری از دستت برنمی‌آید با آن شوخی کن و آن‌را به سخره بگیر؛ تا شاید از هیبت و مهابت مصیبت کاسته شود و بار سنگین اضطراب یا اندوه آن قابل تحمل‌تر شود. راهکاری که در برخی مواقع (در هنگام فجایع اجتناب‌ناپذیر یا بحران‌های نه‌چندان بزرگ) به کار آمده و سودمند بوده و در برابر بحران‌های اجنتاب‌پذیر منجر به نادیده گرفتن یا کوچک انگاشتن خطر و عدم چاره‌جویی و به دنبال آن وقوع فاجعه شده است.
۵. ایرانیان سال‌هاست به زیستن در ابهام و تعلیق عادت کرده‌اند. اما جنگ هیچ‌گاه یک پدیدۀ عادی نمی‌شود. حتی زندگی مستمر با #احساس_ناامنی و زیر سایۀ احتمال وقوع جنگ هم عادی نیست. این ناامنی حتی برای ایرانیان تاب‌آور نیز در طولانی مدت منجر به آسیب‌های روانی و ناهنجاری‌های اجتماعی می‌شود و این پیش‌بینی‌ناپذیری آینده، هرگونه برنامه‌ریزی، سرمایه‌گذاری، رشد و شکوفایی اقتصادی را ناممکن می‌کند.
۶. اینکه با احتمال وقوع جنگ می‌توان شوخی کرد یا نه یک بحث است اما در اینکه جنگ به‌خودی‌خود نه تنها شوخی نیست که چنان زشت و ویران‌گر است که آثار مخربش تا سال‌ها ادامه دارد، نباید تردید کرد.
@Jaryaann
Forwarded from جریانـ
💡 این زن بی‌تفاوت نماند، آغاز کرد و سپس ...
به این فیلم از یک رخداد واقعی بنگرید. دقت کنید که:
▫️ چگونه فردی از حادثه‌ای که در پیرامونش برای دیگران رخ می‌دهد آگاه و هوشیار است و داوطلبانه و همدلانه برای یاری، گام در راه می‌نهد و خطر می‌کند تا زندگی را پاس دارد و جان انسانی را نجات دهد.
▫️چگونه دلیری، دیگردوستی و پایداری او الهام‌بخش دیگران می‌شود تا به او بپیوندند.
▫️ چگونه با اراده و عمل یک شخص، یک فرد از خطر مرگ نجات می‌یابد و یک حادثه ناگهانی که می‌توانست منجر به برخورد آن خودرو به دیگرماشین‌ها در چهارراه، شود و یک فاجعه بیافریند، در نهایت مهار می‌شود و به سامان می‌رسد.
در شکل‌دهی به آینده کسانی نقش دارند که:
▫️کنشگرند: بی‌تفاوت نیستند و در دایره امکان دست به اقدام می‌زنند.
▫️دگرخواه و دیگردوستند: در خودبینی و خودخواهی منحصر نیستند و وجودشان را در خود محدود نکرده‌اند.
▫️مسئولیت‌پذیرند: در برابر دیگری (جامعه، شهر، میهن، زمین و موجودات روی آن) احساس مسئولیت می‌کنند.
❗️اگرچه عاملیت و اراده یک انسان یا گروهی اندک در جامعه، همیشه و همه‌جا نمی‌تواند حریف ساختارهای معیوب شود و هر بحرانی را برطرف کند یا آینده‌ای بهتر بسازد اما گاهی هم خواست و کنش آگاهانه و پیگیرانه حتی یک فرد نیز می‌تواند «زمینه‌ساز» تغییرات و تحولاتی اساسی در جامعه شود.
🔗 بر مبنای متنی از دکتر #مجتبی_لشکربلوکی
#مسئولیت_اجتماعی #کنشگری_مدنی #کارداوطلبانه #دیگردوستی #پاس_زندگی
@Jaryaann
به این فیلم از یک رخداد واقعی بنگرید. دقت کنید که:
▫️ چگونه فردی از حادثه‌ای که در پیرامونش برای دیگران رخ می‌دهد آگاه و هوشیار است و داوطلبانه و همدلانه برای یاری، گام در راه می‌نهد و خطر می‌کند تا زندگی را پاس دارد و جان انسانی را نجات دهد.
▫️چگونه دلیری، دیگردوستی و پایداری او الهام‌بخش دیگران می‌شود تا به او بپیوندند.
▫️ چگونه با اراده و عمل یک شخص، یک فرد از خطر مرگ نجات می‌یابد و یک حادثه ناگهانی که می‌توانست منجر به برخورد آن خودرو به دیگرماشین‌ها در چهارراه، شود و یک فاجعه بیافریند، در نهایت مهار می‌شود و به سامان می‌رسد.
در شکل‌دهی به آینده کسانی نقش دارند که:
▫️کنشگرند: بی‌تفاوت نیستند و در دایره امکان دست به اقدام می‌زنند.
▫️دگرخواه و دیگردوستند: در خودبینی و خودخواهی منحصر نیستند و وجودشان را در خود محدود نکرده‌اند.
▫️مسئولیت‌پذیرند: در برابر دیگری (جامعه، شهر، میهن، زمین و موجودات روی آن) احساس مسئولیت می‌کنند.
❗️اگرچه عاملیت و اراده یک انسان یا گروهی اندک در جامعه، همیشه و همه‌جا نمی‌تواند حریف ساختارهای معیوب شود و هر بحرانی را برطرف کند یا آینده‌ای بهتر بسازد اما گاهی هم خواست و کنش آگاهانه و پیگیرانه حتی یک فرد نیز می‌تواند «زمینه‌ساز» تغییرات و تحولاتی اساسی در جامعه شود.
🔗 بر مبنای متنی از دکتر #مجتبی_لشکربلوکی
#مسئولیت_اجتماعی #کنشگری_مدنی #کارداوطلبانه #دیگردوستی #پاس_زندگی
@Jaryaann
Telegram
.
هشیار کسی باید
شجریان/اولافور آرنالدز
Forwarded from جریانـ
💠 روی جلد یکی از شماره‌های هفته‌نامه کتاب جمعه:
یک دست زنانه شعاری را جلوی دوربین گرفته و نوشته:
نمی‌توان نیمی از جامعه را نادیده گرفت.
تاریخ انتشار ظاهراً ۱۳۵۸ است.
🔗 منبع: ميرزاده
#زنان_ایرانی #مهسا_امینی
#زن_زندگی_آزادی
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
یک دست زنانه شعاری را جلوی دوربین گرفته و نوشته:
نمی‌توان نیمی از جامعه را نادیده گرفت.
تاریخ انتشار ظاهراً ۱۳۵۸ است.
🔗 منبع: ميرزاده
#زنان_ایرانی #مهسا_امینی
#زن_زندگی_آزادی
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
مدیریت خویش در بحران
ساسان حبیب‌وند
🌀 کارگاه «مدیریت خویش در بحران»
🎙#ساسان_حبیب‌وند
🗓 ۱۳ آذر ۱۴۰۱ - جلسهٔ دوم
🔹 مطالب:
۱. مرور نکات جلسه اول
۲. پاسخ به پرسش‌ها، شامل:
- مواجهه با سوگ و اندوه جمعی
- واقع‌نگری سازنده
- معنای شجاعت و نقش آن
- مفهوم "پذیرش احساسات" در ذهن‌آگاهی
۳. شناخت‌گرایی در عمل، شامل:
- توجه متعادل
- دید کل‌نگر
- "دایره نفوذ" و "دایره نگرانی"
۴. مواجهه با اخبار، شامل:
- اخبار و هدفمندی
- اخبار و ظرفیت روحی-روانی فرد
- اخبار و کودکان
- سه سطح برخورد با اخبار
۵. تفاوت "همدلی" و "همدردی"
۶. وجدان و عذاب وجدان
⬅ شنیدن فایل جلسه اول
🔗 منبع: کانال ساسان حبیب‌وند
#خبر #تاب‌آوری #بحران
@Jaryaann
🎙#ساسان_حبیب‌وند
🗓 ۱۳ آذر ۱۴۰۱ - جلسهٔ دوم
🔹 مطالب:
۱. مرور نکات جلسه اول
۲. پاسخ به پرسش‌ها، شامل:
- مواجهه با سوگ و اندوه جمعی
- واقع‌نگری سازنده
- معنای شجاعت و نقش آن
- مفهوم "پذیرش احساسات" در ذهن‌آگاهی
۳. شناخت‌گرایی در عمل، شامل:
- توجه متعادل
- دید کل‌نگر
- "دایره نفوذ" و "دایره نگرانی"
۴. مواجهه با اخبار، شامل:
- اخبار و هدفمندی
- اخبار و ظرفیت روحی-روانی فرد
- اخبار و کودکان
- سه سطح برخورد با اخبار
۵. تفاوت "همدلی" و "همدردی"
۶. وجدان و عذاب وجدان
⬅ شنیدن فایل جلسه اول
🔗 منبع: کانال ساسان حبیب‌وند
#خبر #تاب‌آوری #بحران
@Jaryaann
💻 چگونه در رسانه‌های اجتماعی بحث کنیم؟
این مطلب برگرفته از نویسنده جدی و خوشنام به‌نام لوئیس وُون است که در تفکر انتقادی و نظریه‌های اخلاقی تخصص دارد. وُون در کتاب بسیار تأمل‌برانگیزش به‌نام «فلسفه‌نگاری: راهنمای دانشجویان برای خواندن و نوشتن جستارهای فلسفی»، مطلب مهمی را درباره چگونگی بحث در رسانه‌های اجتماعی و آنلاین مطرح می‌کند.
فرض کنید که شما می‌خواهید در رسانه‌های اجتماعی درباره موضوع سیاسی یا اخلاقی یا فلسفی مهمی وارد بحث جدی، صادقانه و سازنده شوید. شما قصد دارید در یک مباحثه واقعی مشارکت کنید و از بحث‌های بی‌فایده‌ای که وقت و انرژی شما را هدر می‌دهند، اجتناب کنید. چگونه این کار را باید انجام دهید؟ به این شیوه:
۱- قبل از هر چیز، از کسانی که فکر می‌کنید فقط می‌خواهند برتری خودشان را به رخ بکشند، جلب توجه و خودنمایی کنند، خود را آرام کنند، خشم خودشان را بر سر شما خالی کنند، یا شما را عصبانی و تحریک کنند، دوری کنید. اگر در نیمه‌راه بحث متوجه شدید که طرف مقابل شما علاقه‌ای به بحث عقلانی ندارد، خداحافظی کنید و خود را کنار بکشید. به سمت گفت‌وگوهایی بروید که در آن مباحث محترمانه و هوشمندانه رایج است.
۲- فقط روی استدلال متمرکز شوید. شکل استدلال یا صدق مقدمات طرف مقابل‌تان را نقد کنید و اصلاً به شخصیت او کار نداشته باشید. از شخصی کردن بحث اجتناب کنید و عواطف خود را وارد بحث نکنید و بحث بی‌ربط به موضوع را طرح نکنید.
۳- سعی کنید دیدگاه طرف مقابل را خیلی خوب فهم کنید. با این کار مجال ارائه‌ی بحث خوب را افزایش می‌دهید و چیزهایی را که نمی‌دانستید، یاد می‌گیرید و با نشان دادن همدلی خود بحث را آرام می‌کنید. با ارج نهادن به ایرادات طرف مقابل‌تان می‌توانید استدلال خودتان را قوی‌تر کنید و نشان دهید که در بحث جدی و منصف هستید.
۴- به طرف مقابل‌تان در بحث احترام بگذارید. حرف‌های او را با دقت بخوانید و گوش فرادهید. در مورد انگیزه‌های او، یا ارزش‌های او یا پیشینه‌ی او بدترین حالت را متصور نشوید. تنها بر مبنای گرایش‌ها و تمایلات سیاسی به طرف مقابل‌تان برچسب نزنید. از اظهارنظرهای رکیک، تمسخرآمیز، فحاشانه و توهین‌آمیز اجتناب کنید.
۵- محل نزاع را عوض نکنید؛ با طرح موضوعات جانبی بی‌ربط یا با عیب‌جویی بحث را منحرف نکنید. با اشاره به اشکالات گرامری طرف مقابل‌تان یا بر شمردن خطاهای تایپی و املائی او اصلاً بحث پیش نخواهد رفت و احتمالاً مهر خاتمه خواهید زد بر هرگونه شانس بحث عقلانی.
۶- احساسات خود را مهار کنید. اگر خشمگین یا مضطرب یا عصبانی هستید، نمی‌توانید آن‌طور که باید واضح فکر کنید، ممکن است به‌جای اقامه استدلال قوی و محکم، شروع کنید به ناسزا گفتن و احتمالاً طرف مقابل‌تان هم به همین شیوه به شما پاسخ خواهد داد.
۷- بدانید که در مورد چه چیزی صحبت می‌کنید. فرض کنید که با کسی درباره یک موضوعی بحث می‌کنید. در گرماگرم بحث متوجه می‌شوید که از واقعیاتی بی‌خبر هستید. اما همچنان اصرار می‌ورزید که بر حق هستید، چون برای شما بسیار عذاب‌آور است که قبول کنید، درباره آن موضوع یکسری نکات را نمی‌دانستید. این وضعیت اتلاف وقت است. بهتر است قبل از اینکه وارد بحث و منازعه شوید از واقعیات باخبر شوید. از قبل در مورد موضوع تحقیق کنید و از استدلال‌های له و علیه موضع مورد بحث مطلع شوید.
۸- قبل از اینکه بخواهید وارد بحث جدی در یک پلتفرم رسانه اجتماعی با کاراکتر محدود مانند توئیتر شوید دوباره فکر کنید. محدودیت کاراکتر توئیتر بحث درباره موضوعات پیچیده و طولانی را دشوار یا بی‌فایده می‌کند.
✍🏻 #جواد_حیدری (پژوهشگر و مترجم)
🔗 منبع: روزنامه هم‌میهن
#رسانه‌های_اجتماعی #دیجیتال_فرهنگی
@Jaryaann
این مطلب برگرفته از نویسنده جدی و خوشنام به‌نام لوئیس وُون است که در تفکر انتقادی و نظریه‌های اخلاقی تخصص دارد. وُون در کتاب بسیار تأمل‌برانگیزش به‌نام «فلسفه‌نگاری: راهنمای دانشجویان برای خواندن و نوشتن جستارهای فلسفی»، مطلب مهمی را درباره چگونگی بحث در رسانه‌های اجتماعی و آنلاین مطرح می‌کند.
فرض کنید که شما می‌خواهید در رسانه‌های اجتماعی درباره موضوع سیاسی یا اخلاقی یا فلسفی مهمی وارد بحث جدی، صادقانه و سازنده شوید. شما قصد دارید در یک مباحثه واقعی مشارکت کنید و از بحث‌های بی‌فایده‌ای که وقت و انرژی شما را هدر می‌دهند، اجتناب کنید. چگونه این کار را باید انجام دهید؟ به این شیوه:
۱- قبل از هر چیز، از کسانی که فکر می‌کنید فقط می‌خواهند برتری خودشان را به رخ بکشند، جلب توجه و خودنمایی کنند، خود را آرام کنند، خشم خودشان را بر سر شما خالی کنند، یا شما را عصبانی و تحریک کنند، دوری کنید. اگر در نیمه‌راه بحث متوجه شدید که طرف مقابل شما علاقه‌ای به بحث عقلانی ندارد، خداحافظی کنید و خود را کنار بکشید. به سمت گفت‌وگوهایی بروید که در آن مباحث محترمانه و هوشمندانه رایج است.
۲- فقط روی استدلال متمرکز شوید. شکل استدلال یا صدق مقدمات طرف مقابل‌تان را نقد کنید و اصلاً به شخصیت او کار نداشته باشید. از شخصی کردن بحث اجتناب کنید و عواطف خود را وارد بحث نکنید و بحث بی‌ربط به موضوع را طرح نکنید.
۳- سعی کنید دیدگاه طرف مقابل را خیلی خوب فهم کنید. با این کار مجال ارائه‌ی بحث خوب را افزایش می‌دهید و چیزهایی را که نمی‌دانستید، یاد می‌گیرید و با نشان دادن همدلی خود بحث را آرام می‌کنید. با ارج نهادن به ایرادات طرف مقابل‌تان می‌توانید استدلال خودتان را قوی‌تر کنید و نشان دهید که در بحث جدی و منصف هستید.
۴- به طرف مقابل‌تان در بحث احترام بگذارید. حرف‌های او را با دقت بخوانید و گوش فرادهید. در مورد انگیزه‌های او، یا ارزش‌های او یا پیشینه‌ی او بدترین حالت را متصور نشوید. تنها بر مبنای گرایش‌ها و تمایلات سیاسی به طرف مقابل‌تان برچسب نزنید. از اظهارنظرهای رکیک، تمسخرآمیز، فحاشانه و توهین‌آمیز اجتناب کنید.
۵- محل نزاع را عوض نکنید؛ با طرح موضوعات جانبی بی‌ربط یا با عیب‌جویی بحث را منحرف نکنید. با اشاره به اشکالات گرامری طرف مقابل‌تان یا بر شمردن خطاهای تایپی و املائی او اصلاً بحث پیش نخواهد رفت و احتمالاً مهر خاتمه خواهید زد بر هرگونه شانس بحث عقلانی.
۶- احساسات خود را مهار کنید. اگر خشمگین یا مضطرب یا عصبانی هستید، نمی‌توانید آن‌طور که باید واضح فکر کنید، ممکن است به‌جای اقامه استدلال قوی و محکم، شروع کنید به ناسزا گفتن و احتمالاً طرف مقابل‌تان هم به همین شیوه به شما پاسخ خواهد داد.
۷- بدانید که در مورد چه چیزی صحبت می‌کنید. فرض کنید که با کسی درباره یک موضوعی بحث می‌کنید. در گرماگرم بحث متوجه می‌شوید که از واقعیاتی بی‌خبر هستید. اما همچنان اصرار می‌ورزید که بر حق هستید، چون برای شما بسیار عذاب‌آور است که قبول کنید، درباره آن موضوع یکسری نکات را نمی‌دانستید. این وضعیت اتلاف وقت است. بهتر است قبل از اینکه وارد بحث و منازعه شوید از واقعیات باخبر شوید. از قبل در مورد موضوع تحقیق کنید و از استدلال‌های له و علیه موضع مورد بحث مطلع شوید.
۸- قبل از اینکه بخواهید وارد بحث جدی در یک پلتفرم رسانه اجتماعی با کاراکتر محدود مانند توئیتر شوید دوباره فکر کنید. محدودیت کاراکتر توئیتر بحث درباره موضوعات پیچیده و طولانی را دشوار یا بی‌فایده می‌کند.
✍🏻 #جواد_حیدری (پژوهشگر و مترجم)
🔗 منبع: روزنامه هم‌میهن
#رسانه‌های_اجتماعی #دیجیتال_فرهنگی
@Jaryaann
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔺️امید در ایران مناقشه‌برانگیز شده است!
شاخصی به نام" نیکبختی اجتماعی" وجود دارد؛ یعنی این که هر یک از ملت‌ها چقدر خوشبختند. از سه دهه گذشته این شاخص را مدام پیگیری می‌کنم که ایران در کجا قرار دارد؟ در سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ در شاخص نیکبختی اجتماعی از میان صد کشور، پنجاه و چهارمین کشور بودیم و هم اکنون به هفتادمین کشور جهان رسیدیم.
🎙 #مقصود_فراستخواه
در گفت‌و‌گو با شبکه شرق
⬅ تماشای گفت‌وگوی کامل
🔗 منبع: شرق
#وضعیت_امروز_جامعه_ما #امید
@Jaryaann
شاخصی به نام" نیکبختی اجتماعی" وجود دارد؛ یعنی این که هر یک از ملت‌ها چقدر خوشبختند. از سه دهه گذشته این شاخص را مدام پیگیری می‌کنم که ایران در کجا قرار دارد؟ در سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ در شاخص نیکبختی اجتماعی از میان صد کشور، پنجاه و چهارمین کشور بودیم و هم اکنون به هفتادمین کشور جهان رسیدیم.
🎙 #مقصود_فراستخواه
در گفت‌و‌گو با شبکه شرق
⬅ تماشای گفت‌وگوی کامل
🔗 منبع: شرق
#وضعیت_امروز_جامعه_ما #امید
@Jaryaann
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
❗«بدا کشورا که در آن زنان را کم گیرید!»
بخشی از گزارش ارداویراف نمایشنامه‌ای (بر اساس ارداویراف‌نامه) از #بهرام_بیضایی در بازخوانی دکتر #ژاله_آموزگار، استاد برجستهٔ فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران، از مقالهٔ خود با عنوان «دگردیسی شاعرانه و دلنشین شخصیت‌های اساطیری و شاهنامه‌ای در آثار بهرام بیضایی» در کنفرانسی دربارۀ استاد بیضایی در دانشگاه استنفورد در ژوییه ۲۰۲۱
📜 ارداویراف‌نامه کتابی به زبان پارسی میانه و گزارش سفر ویراف (یکی از موبدان عهد ساسانی) به دنیای پس از مرگ است.
⬅ دیدن نسخۀ کامل بازخوانی این مقاله
#زنان #اسطوره
🔗 منبع ویدئو: هِزاران
@Jaryaann
بخشی از گزارش ارداویراف نمایشنامه‌ای (بر اساس ارداویراف‌نامه) از #بهرام_بیضایی در بازخوانی دکتر #ژاله_آموزگار، استاد برجستهٔ فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران، از مقالهٔ خود با عنوان «دگردیسی شاعرانه و دلنشین شخصیت‌های اساطیری و شاهنامه‌ای در آثار بهرام بیضایی» در کنفرانسی دربارۀ استاد بیضایی در دانشگاه استنفورد در ژوییه ۲۰۲۱
📜 ارداویراف‌نامه کتابی به زبان پارسی میانه و گزارش سفر ویراف (یکی از موبدان عهد ساسانی) به دنیای پس از مرگ است.
⬅ دیدن نسخۀ کامل بازخوانی این مقاله
#زنان #اسطوره
🔗 منبع ویدئو: هِزاران
@Jaryaann
#محمدعلی_فروغی (۱۲۵۴ تا ۱۳۲۱) بیشتر با عنوان سیاستمدار نام‌بردار است، اهل شعر و ادب او را به تصحیحاتش از بزرگان ادب می‌شناسند و اهل فلسفه به سیر حکمت در اروپا و ترجمه‌هایش از افلاطون و دکارت.
برحسب اتفاق به #کتاب داستان اندیشه دور و دراز(١٣٠۶) از او برخوردم. داستانی که به شیوه محاوره نوشته شده است. در یک مهمانی رخ می‌دهد و گفت و گو میان نویسنده و دو زوج شکل می‌گیرد. کتاب تقدیم شده به «بانوانی که برحسب ذوق و شور طبیعی و معلومات کسبی ذهن صافی ایشان راغب به خواندن این نوع تحریرات می‌تواند باشد».
در این مهمانی راوی که فردی فاضل و کتابخوان است به درخواست دو زن و دو مردی که با او در مهمانی حضور دارند شروع به پیش‌بینی انسان‌های آینده می‌کند. انسان‌های قرن بیست و یکم!
قصد ندارم لطف داستان را بگیرم. خودتان بخوانید. کوتاه است. یکی از قسمت‌های شیرین ماجرا یکی‌به دوکردن‌های راوی با یکی از شخصیت‌های زن است که با هم بحث‌شان می‌شود به نحوی که خانم با لبخند شیرینی به او می‌گوید «با شما قهرم»، ولی در نهایت که همه آشتی می‌کنند صاحبخانه به راوی می‌گوید حسرت اینکه ما هیچ‌گاه تحولات قرن ٢١ را تجربه نخواهیم کرد بر دلمان گذاشتی و روای پاسخ می‌دهد آن حسرت تخفیف خواهد یافت اگر «شخص بتواند بگوید من در مساعیی که انسان برای رسیدن به آن مقامات می‌کند شرکت کردم»
✍🏼 #مریم_نصر_اصفهانی
🔗 منبع و متن کامل
👈🏼 این کتاب را می‌توانید از اینجا تهیه کنید.
@Jaryaann
برحسب اتفاق به #کتاب داستان اندیشه دور و دراز(١٣٠۶) از او برخوردم. داستانی که به شیوه محاوره نوشته شده است. در یک مهمانی رخ می‌دهد و گفت و گو میان نویسنده و دو زوج شکل می‌گیرد. کتاب تقدیم شده به «بانوانی که برحسب ذوق و شور طبیعی و معلومات کسبی ذهن صافی ایشان راغب به خواندن این نوع تحریرات می‌تواند باشد».
در این مهمانی راوی که فردی فاضل و کتابخوان است به درخواست دو زن و دو مردی که با او در مهمانی حضور دارند شروع به پیش‌بینی انسان‌های آینده می‌کند. انسان‌های قرن بیست و یکم!
قصد ندارم لطف داستان را بگیرم. خودتان بخوانید. کوتاه است. یکی از قسمت‌های شیرین ماجرا یکی‌به دوکردن‌های راوی با یکی از شخصیت‌های زن است که با هم بحث‌شان می‌شود به نحوی که خانم با لبخند شیرینی به او می‌گوید «با شما قهرم»، ولی در نهایت که همه آشتی می‌کنند صاحبخانه به راوی می‌گوید حسرت اینکه ما هیچ‌گاه تحولات قرن ٢١ را تجربه نخواهیم کرد بر دلمان گذاشتی و روای پاسخ می‌دهد آن حسرت تخفیف خواهد یافت اگر «شخص بتواند بگوید من در مساعیی که انسان برای رسیدن به آن مقامات می‌کند شرکت کردم»
✍🏼 #مریم_نصر_اصفهانی
🔗 منبع و متن کامل
👈🏼 این کتاب را می‌توانید از اینجا تهیه کنید.
@Jaryaann
📚 برنامه‌ای برای مطالعۀ آثار سعدی
اول اردیبهشتماه، روزِ بزرگداشتِ شیخ اجل، سعدیِ شیرین‌سخن است. ... سعدی، در کنارِ فردوسی، خیام، مولانا و حافظ، یکی از ارکان زبان و ادبیات فارسی است.
بی‌تردید سعدی از اندک‌کسانی است که به عمقِ پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های زبان فارسی نفوذ کرده و شناختی عمیق و راستین از سازوکار و ساختار این گنجینۀ بس ارزشمند داشته است. گواه این ادعا، استفادۀ هنرمندانه و کم‌نظیر او از امکانات زبان فارسی و به‌جای نهادن آثار سحرانگیز و حیرت‌آور در این زبان شکرین است. سعدی در گونه‌های مختلف ادبیات فارسی مهارت بی‌مانند و چیرگی فوق‌العاده‌ای از خود نشان داده و هنوز هم در بسیاری از عرصه‌ها، یکه‌تازی بی‌رقیب و تک‌سواری بی‌همآورد است.
سعدی نه تنها از نظرِ زبان و بلاغت در اوج خلاقیت هنری است، بلکه از حیث اندیشه نیز یکی از پیامبران شعر فارسی به شمار می‌آید و فرزانگی و فرهیختگی او به شدت موردِ نیازِ جامعۀ ماست؛ ازاین‌رو بسیار شایسته است که هر ایرانیِ فرهنگ‌دوستی همۀ آثارِ سعدی را به دقتِ تمام مطالعه کند و حد اقل هر ده سال یک بار، از نو به مطالعۀ دقیقِ آنها بپردازد. سعدی از کسانی است که نمی‌توان یک بار برای همیشه، آثار او را خواند و تا پایانِ عمر از آنها بی‌نیاز بود. به نظر می‌رسد که این از ویژگی‌های ذاتی همۀ شاهکارهای بشری است که باید پیوسته به آنها مراجعه کرد و در آنها به تأمل پرداخت. آثار سعدی نیز، متناسب با دانش و تجربۀ شخص در طول زندگی، لایه‌ها و ابعادِ جدیدی از خود را بر ملا می‌سازند و نکاتِ جدیدی را بر او آشکار می‌کنند.
از دوستان عزیزی که تا کنون نتوانسته‌اند آثار سعدی را به طور کامل مطالعه کنند، درخواست می‌کنم از امروز با خود پیمان ببندند که از همین امروز، یک برنامۀ منظم و مرتب برای مطالعۀ آثار دل‌انگیز سعدی در نظر بگیرند و روزی یک ساعت از وقت خود را برای این کار مهم اختصاص بدهند. برای چنین کسانی، من پیشنهاد می‌کنم به این روش برنامه‌ریزی کنند:
۱. مطالعۀ دقیق «بوستان سعدی» از روی نسخۀ استاد غلامحسین یوسفی. حتماً مقدمه و تعلیقاتِ استاد یوسفی را با دقت تمام مطالعه بفرمایید. بوستان یک مثنوی اخلاقی و تربیتی است، در چهار هزار بیت که حقیقتاً گنجینه‌ای از معرفت و حکمت است، در زیباترین و شیواترین زبان. زبان بوستان سعدی بسیار ساده و زودیاب است و اگر هر روز صد بیت از این کتاب شریف را مطالعه کنید، دقیقاً در چهل روز، می‌توانید یک بار آن را بخوانید؛ یک چلۀ تمام.
۲. مطالعۀ دقیق «گلستان سعدی» از روی نسخۀ دکتر غلامحسین یوسفی، یا دکتر خلیل خطیب رهبر. گستان شاهکار نثر فارسی است و مطالبِ بسیار متنوعی دربارۀ جامعه و عرفان و اخلاق و عشق و تربیت دارد. حجم گلستان حدود صد و پنجاه صفحه است و اگر روزی سه صفحه از آن را بخوانید، می‌توانید در پنجاه روز، یک بار آن را بخوانید.
۳. مطالعۀ دقیقِ «غزلیات سعدی»، از روی نسخۀ استاد محمدعلی فروغی، یا دکتر مظاهر مصفا، یا دکتر غلامحسین یوسفی. غزلیات سعدی تا امروز، عالی‌ترین غزلیات عاشقانه در زبان فارسی هستند. خوشبختانه زبان این غزلیات آن قدر ساده و دلنشین است که نیازی به شرح و تفسیر ندارند و با اندکی علاقه و توجه می‌توان تا حدود زیادی این غزل‌ها را فهمید و از آنها لذت برد. سعدی حدود هشتصد غزلِ زیبا دارد و اگر روزی بیست غزل را با دقت بخوانید، می‌توانید در چهل روز، یک دور آنها را مطالعه کنید.
۴. مطالعۀ دقیق «قصیده‌های فارسی سعدی». قصیده‌های فارسی سعدی، بر خلاف جریان عمومیِ قصیده‌سرایی در ایران، صرفاً به مدحِ پادشاهان و بزرگان اختصاص ندارند و مسائل بسیار عمیق اخلاقی و انسانی و معنوی را مطرح می‌کنند. سعدی حدود شصت قصیدۀ بسیار زیبا و عمیق به زبان فارسی دارد و اگر روزی سه قصیده را بخوانید، در بیست روز می‌توانید این قصائد بسیار عالی و زیبا را مطالعه کنید.
همان‌طور که می‌بینید، با یک برنامه‌ریزی منظم و دقیق، می‌توانید در کمتر از شش ماه، یک دور آثار سعدی را بخوانید و حظی ببرید که نگو و نپرس و درس‌هایی بیاموزید که در سراسر زندگانی، به کارتان بیاید.
آخرین نکته اینکه بهترین نسخه‌های دیوان سعدی عبارتند از:
۱) کلیات سعدی، به تصحیح استاد محمدعلی فروغی.
۲) گلستان، بوستان و غزلیات سعدی، به تصحیح استاد غلامحسین یوسفی.
۳) کلیات سعدی به تصحیح دکتر مظاهر مصفا.
امیدوارم که به آموزگارِ بزرگِ زندگی، #سعدی، دل ببندید و با آثارِ جاودانۀ او زندگی کنید.
✍🏼 #ایرج_شهبازی
🔗 منبع
@Jaryaann
اول اردیبهشتماه، روزِ بزرگداشتِ شیخ اجل، سعدیِ شیرین‌سخن است. ... سعدی، در کنارِ فردوسی، خیام، مولانا و حافظ، یکی از ارکان زبان و ادبیات فارسی است.
بی‌تردید سعدی از اندک‌کسانی است که به عمقِ پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های زبان فارسی نفوذ کرده و شناختی عمیق و راستین از سازوکار و ساختار این گنجینۀ بس ارزشمند داشته است. گواه این ادعا، استفادۀ هنرمندانه و کم‌نظیر او از امکانات زبان فارسی و به‌جای نهادن آثار سحرانگیز و حیرت‌آور در این زبان شکرین است. سعدی در گونه‌های مختلف ادبیات فارسی مهارت بی‌مانند و چیرگی فوق‌العاده‌ای از خود نشان داده و هنوز هم در بسیاری از عرصه‌ها، یکه‌تازی بی‌رقیب و تک‌سواری بی‌همآورد است.
سعدی نه تنها از نظرِ زبان و بلاغت در اوج خلاقیت هنری است، بلکه از حیث اندیشه نیز یکی از پیامبران شعر فارسی به شمار می‌آید و فرزانگی و فرهیختگی او به شدت موردِ نیازِ جامعۀ ماست؛ ازاین‌رو بسیار شایسته است که هر ایرانیِ فرهنگ‌دوستی همۀ آثارِ سعدی را به دقتِ تمام مطالعه کند و حد اقل هر ده سال یک بار، از نو به مطالعۀ دقیقِ آنها بپردازد. سعدی از کسانی است که نمی‌توان یک بار برای همیشه، آثار او را خواند و تا پایانِ عمر از آنها بی‌نیاز بود. به نظر می‌رسد که این از ویژگی‌های ذاتی همۀ شاهکارهای بشری است که باید پیوسته به آنها مراجعه کرد و در آنها به تأمل پرداخت. آثار سعدی نیز، متناسب با دانش و تجربۀ شخص در طول زندگی، لایه‌ها و ابعادِ جدیدی از خود را بر ملا می‌سازند و نکاتِ جدیدی را بر او آشکار می‌کنند.
از دوستان عزیزی که تا کنون نتوانسته‌اند آثار سعدی را به طور کامل مطالعه کنند، درخواست می‌کنم از امروز با خود پیمان ببندند که از همین امروز، یک برنامۀ منظم و مرتب برای مطالعۀ آثار دل‌انگیز سعدی در نظر بگیرند و روزی یک ساعت از وقت خود را برای این کار مهم اختصاص بدهند. برای چنین کسانی، من پیشنهاد می‌کنم به این روش برنامه‌ریزی کنند:
۱. مطالعۀ دقیق «بوستان سعدی» از روی نسخۀ استاد غلامحسین یوسفی. حتماً مقدمه و تعلیقاتِ استاد یوسفی را با دقت تمام مطالعه بفرمایید. بوستان یک مثنوی اخلاقی و تربیتی است، در چهار هزار بیت که حقیقتاً گنجینه‌ای از معرفت و حکمت است، در زیباترین و شیواترین زبان. زبان بوستان سعدی بسیار ساده و زودیاب است و اگر هر روز صد بیت از این کتاب شریف را مطالعه کنید، دقیقاً در چهل روز، می‌توانید یک بار آن را بخوانید؛ یک چلۀ تمام.
۲. مطالعۀ دقیق «گلستان سعدی» از روی نسخۀ دکتر غلامحسین یوسفی، یا دکتر خلیل خطیب رهبر. گستان شاهکار نثر فارسی است و مطالبِ بسیار متنوعی دربارۀ جامعه و عرفان و اخلاق و عشق و تربیت دارد. حجم گلستان حدود صد و پنجاه صفحه است و اگر روزی سه صفحه از آن را بخوانید، می‌توانید در پنجاه روز، یک بار آن را بخوانید.
۳. مطالعۀ دقیقِ «غزلیات سعدی»، از روی نسخۀ استاد محمدعلی فروغی، یا دکتر مظاهر مصفا، یا دکتر غلامحسین یوسفی. غزلیات سعدی تا امروز، عالی‌ترین غزلیات عاشقانه در زبان فارسی هستند. خوشبختانه زبان این غزلیات آن قدر ساده و دلنشین است که نیازی به شرح و تفسیر ندارند و با اندکی علاقه و توجه می‌توان تا حدود زیادی این غزل‌ها را فهمید و از آنها لذت برد. سعدی حدود هشتصد غزلِ زیبا دارد و اگر روزی بیست غزل را با دقت بخوانید، می‌توانید در چهل روز، یک دور آنها را مطالعه کنید.
۴. مطالعۀ دقیق «قصیده‌های فارسی سعدی». قصیده‌های فارسی سعدی، بر خلاف جریان عمومیِ قصیده‌سرایی در ایران، صرفاً به مدحِ پادشاهان و بزرگان اختصاص ندارند و مسائل بسیار عمیق اخلاقی و انسانی و معنوی را مطرح می‌کنند. سعدی حدود شصت قصیدۀ بسیار زیبا و عمیق به زبان فارسی دارد و اگر روزی سه قصیده را بخوانید، در بیست روز می‌توانید این قصائد بسیار عالی و زیبا را مطالعه کنید.
همان‌طور که می‌بینید، با یک برنامه‌ریزی منظم و دقیق، می‌توانید در کمتر از شش ماه، یک دور آثار سعدی را بخوانید و حظی ببرید که نگو و نپرس و درس‌هایی بیاموزید که در سراسر زندگانی، به کارتان بیاید.
آخرین نکته اینکه بهترین نسخه‌های دیوان سعدی عبارتند از:
۱) کلیات سعدی، به تصحیح استاد محمدعلی فروغی.
۲) گلستان، بوستان و غزلیات سعدی، به تصحیح استاد غلامحسین یوسفی.
۳) کلیات سعدی به تصحیح دکتر مظاهر مصفا.
امیدوارم که به آموزگارِ بزرگِ زندگی، #سعدی، دل ببندید و با آثارِ جاودانۀ او زندگی کنید.
✍🏼 #ایرج_شهبازی
🔗 منبع
@Jaryaann
Audio
🔳 آرمان‌گرایی رئالیستی در اندیشه و شعر سعدی
🎙دکتر #عبدالحمید_ضیایی
🗓 یکم اردیبهشت ۱۳۹۵
در جمع معلمان ادبیات فارسی استان اصفهان، به مناسبت اول اردیبهشتماه جلالی، روز #سعدی
🔗 منبع: کانال درد جاودانگی
@Jaryaann
🎙دکتر #عبدالحمید_ضیایی
🗓 یکم اردیبهشت ۱۳۹۵
در جمع معلمان ادبیات فارسی استان اصفهان، به مناسبت اول اردیبهشتماه جلالی، روز #سعدی
🔗 منبع: کانال درد جاودانگی
@Jaryaann
Audio
🔘 سعدی، ادب فارسی و اندیشیدن ایرانی
🎙دکتر #سیدجواد_طباطبایی
🗓 ۱ اردیبهشتماه ۱۳۹۵ - روز بزرگداشت #سعدی
📍بنیاد سعدی، شیراز
@Jaryaann
🎙دکتر #سیدجواد_طباطبایی
🗓 ۱ اردیبهشتماه ۱۳۹۵ - روز بزرگداشت #سعدی
📍بنیاد سعدی، شیراز
@Jaryaann
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
جماعتی که نظر را حرام می‌گویند
نظر حرام بکردند و خون خلق حلال
غزل از #سعدی
🎵 آواز از آلبوم قاصدک (اجرای گوتنبرگ)
🎤 خواننده: #محمدرضا_شجریان
🎶 #موسیقی: #پرویز_مشکاتیان
⬅ شنیدن نسخۀ کامل آواز
🔗 منبع ویدئو
@Jaryaann
نظر حرام بکردند و خون خلق حلال
غزل از #سعدی
🎵 آواز از آلبوم قاصدک (اجرای گوتنبرگ)
🎤 خواننده: #محمدرضا_شجریان
🎶 #موسیقی: #پرویز_مشکاتیان
⬅ شنیدن نسخۀ کامل آواز
🔗 منبع ویدئو
@Jaryaann