tgoop.com/IsfahanPhysicsHouse/2419
Last Update:
🌀امکان منطقی سفر در زمان
قسمت سوم:
✅✅الگوی طبیعی
راه دیگر برای حل مسئله‌ی آغازین بحث (این‌که چگونه ممکن است که یک رویداد مانند خاموش شدن ماشین زمان، هم دیرتر از اکنون و هم زودتر از اکنون رخ دهد؟) این است که زمان را همین یک بُعد طبیعی که در آن هستیم بدانیم، اما میان دو چارچوب مرجع زمانی (نه دو بُعد زمانی) تمایز بگذاریم.
✅یک چارچوب مرجع براساس خودِ مسافر زمان است: مثلا، زمانی که با ساعت مچی او، یا با فرایندهای ذهنی و زیست‌شناختی او (حتی میزان رشد موهایش) اندازه‌گیری می‌شود. این را می‌توان زمان شخصی نامید که ویژه‌ی یک مسافر زمان است. چارچوب دیگر، چارچوب زمین (یا جهان درکلیت خود) است. این را می‌توان زمان بیرونی یا همان زمان طبیعی نامید. در زندگی روزمره، زمان شخصی ما با زمان خارجی تطابق دارد، اما با آغاز سفر در زمان، این دو چارچوبِ مرجع، متفاوت و از هم دور می‌شوند.
✅دیوید لویس در مقاله‌ی پُر نفوذی با نام «پارادکس‌های سفر در زمان» (به سال 1976) در اینباره می‌نویسد: [زمان شخصی] واقعا زمان نیست، اما در زندگی مسافر زمان همان نقشی را بازی می‌کند که زمان در زندگی شخص عادی بازی می‌کند... روشن است که در اینجا با دو بُعد مستقل سروکار نداریم. درست همان‌گونه که مسافت در امتداد یک راه‌آهن، بُعد مکانی چهارم نیست، زمان شخصی مسافر زمان هم، بُعد زمانی دوم نیست.
✅در این تحلیل، لویس پیشنهاد می‌کند که سفر در زمان به معنای حضور در یک بُعد زمانی دیگر، یا حضور در جهانی موازی با جهان ما، نیست؛ سفر در زمان دقیقا به معنای حضور در جایگاه‌های زمانی پیشین یا پسینِ همین جهانی است که اکنون در آن زندگی می‌کنیم، بی‌آنکه نسبت‌های میان هیچ‌یک از رویدادها تغییر کند. در این‌صورت، اگر من به‌وسیله‌ای بتوانم، مثلا، از سال 1397خورشیدی به سال 1390 خورشیدی سفر کنم و بر رویدادهای آن زمان تأثیر بگذارم، همواره جزیی از رویدادهای آن سال بوده‌ام، هستم و خواهم بود؛ این حکم برای همه‌ی لحظه‌های تاریخ، از جمله لحظه‌ی آغاز سفر، برقرار است.
✍️ رهام انصاری‌مهر
ادامه در قسمت چهارم 🙂
#تماشاخانه_فیزیک
عضویت در کانال👇
☑️ @IsfahanPhysicsHouse
BY خانه فیزیک اصفهان
Share with your friend now:
tgoop.com/IsfahanPhysicsHouse/2419