🌏 تربیت و توسعه

📣 دیدگاه میهمان - ۴

نقدی بر مسابقات و رقابت‌های ورزشی دانش‌آموزی

✍ قاسم بانشی
معاون پرورشی و تربیت بدنی مدرسه
کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی

▫️اگر به این موضوع از دید یک معلم و یا مربي که در کف فضای مدرسه مشغول به کار می باشد، بنگریم خواهیم دریافت که هیچ تناسب و ارتباط معناداری بین ساختار اداری حوزه ورزش دانش آموزی از سطح وزارت تا نواحی و مناطق، تا سطح مدرسه وجود ندارد.
به عبارتی دیگر ما در مدارس صرفا یک زنگ ورزش داریم که در مدارس ابتدایی ۴۵ دقیقه و در متوسطه ها ۹۰ دقیقه است.
از طرفی در اسناد بالادستی و خصوصا سند تحول هم از زنگ ورزش بعنوان "درس تربیت بدنی " یاد شده است.
این یعنی که مثل سایر دروس دارای محتوا، ارزشیابی و هدف گذاری می باشد.
اگرچه وجه غالب این درس جنبه عملی دارد.
وباز از طرفی تامین نیروی متخصص برای این درس و تجهيز مدارس از نظر فضای استاندارد ورزشی در زیر نظام های همان اسناد بالادستی ذکر شده و جالب اینکه به شدت بر عدم انجام رقابت وبرگزاری مسابقات در همه اشکال خود تاکید شده است. و در مقابل تاکید بر روی فعالیت های مشارکتی و گروهی می باشد.
اینکه می‌بینیم مسؤلان و مدیران در آموزش و پرورش از بالا تا پایین اینقدر روی برگزاری مسابقات و مدال آوری تاکید می‌کنند به این دلیل است که:
اول این کار را تبدیل به یک ویترین و نمایشی برای ارایه کارها و گزارش عملکردی کرده اند
دوما اگر این قسمت را از کار متولیان ورزش دانش آموزی حذف کنند، آقایان حرف دیگری برای گفتن ندارند.
و نکته مهم دیگر اینکه در وظایف و ماموریت های تعریف شده برای آموزش و پرورش در اسناد و متون بالادستی، به هیچ وجه قهرمان پروری ذکر نشده و حتی استعداد یابی هم از وظایف وزارت ورزش و جوانان است و هیچکدام از بچه هایی که در مسابقات حائز مقام می شوند در مدرسه پرورش نیافته اند و محصول کار فردی و خانوادگی هستند.
و این در حالی است که در ییش از ۸۰ درصد مدارس شهری و روستایی، هنوز حداقل استاندارد برای برگزاری یک بازی ورزشی در زنگ ورزش برای بچه ها فراهم نیست و هر روزه ما شاهد آسیب دیدگی های مختلفی همگام ورزش برای بچه ها هستیم.
نکته حائز اهمیت دیگر این است که یکی از اهداف مهم درس تربیت بدنی، درواقع همان اهداف تربیتی آن است، مثل تاب آوری، استقامت ورزی، صبر کردن ، مدارا کردن ، تحمل شکست، خویشتن داری، مسولیت پذیری، احساس رضایت، خودجوشی، نظم پذیری و قانون مندی می باشد.
( نقل از کتاب اهداف و راهبردها در تربيت بدنی، به قلم دونالد هلیسون و ترجمه محسن حلاجی)
در حال حاضر در کدامیک از مدارس ما در زنگ ورزش روی این مفاهیم کار می شود؟
هیچکدام!
چون تمام هم و غم مدیریت ورزش دانش آموزی به جای کار مشارکتی و کار گروهی، بر روی مسابقات و رقابت ها که اکثرا هم در رشته های فردی هستند، می باشد.
▫️ و نکته غم انگیز آخر اینکه نزدیک به ۹۰ درصد بودجه ورزش دانش آموزی ما صرف فقط ۱۰ تا ۱۵ درصد دانش آموزان می شود که واقعا این یک خیانت و جنایت بزرگی است.
و اکثر مدال ها مربوط به رشته های ورزشی انفرادی است نه گروهی که تقویت کننده مشارکتی و کار تیمی باشد و به نوعی ماحصل تلاش فردی دانش آموزان در خارج از ساعات آموزشی است.

🌏 تربیت و توسعه | کیفیت برای همه
@IranHumanDevelopment2

👍2

www.tgoop.com/IranHumanDevelopment2/936

454 viewsedited  Apr 11 at 18:17

📣 دیدگاه میهمان - ۴

نقدی بر مسابقات و رقابت‌های ورزشی دانش‌آموزی

✍ قاسم بانشی
معاون پرورشی و تربیت بدنی مدرسه
کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی

▫️اگر به این موضوع از دید یک معلم و یا مربي که در کف فضای مدرسه مشغول به کار می باشد، بنگریم خواهیم دریافت که هیچ تناسب و ارتباط معناداری بین ساختار اداری حوزه ورزش دانش آموزی از سطح وزارت تا نواحی و مناطق، تا سطح مدرسه وجود ندارد.
به عبارتی دیگر ما در مدارس صرفا یک زنگ ورزش داریم که در مدارس ابتدایی ۴۵ دقیقه و در متوسطه ها ۹۰ دقیقه است.
از طرفی در اسناد بالادستی و خصوصا سند تحول هم از زنگ ورزش بعنوان "درس تربیت بدنی " یاد شده است.
این یعنی که مثل سایر دروس دارای محتوا، ارزشیابی و هدف گذاری می باشد.
اگرچه وجه غالب این درس جنبه عملی دارد.
وباز از طرفی تامین نیروی متخصص برای این درس و تجهيز مدارس از نظر فضای استاندارد ورزشی در زیر نظام های همان اسناد بالادستی ذکر شده و جالب اینکه به شدت بر عدم انجام رقابت وبرگزاری مسابقات در همه اشکال خود تاکید شده است. و در مقابل تاکید بر روی فعالیت های مشارکتی و گروهی می باشد.
اینکه می‌بینیم مسؤلان و مدیران در آموزش و پرورش از بالا تا پایین اینقدر روی برگزاری مسابقات و مدال آوری تاکید می‌کنند به این دلیل است که:
اول این کار را تبدیل به یک ویترین و نمایشی برای ارایه کارها و گزارش عملکردی کرده اند
دوما اگر این قسمت را از کار متولیان ورزش دانش آموزی حذف کنند، آقایان حرف دیگری برای گفتن ندارند.
و نکته مهم دیگر اینکه در وظایف و ماموریت های تعریف شده برای آموزش و پرورش در اسناد و متون بالادستی، به هیچ وجه قهرمان پروری ذکر نشده و حتی استعداد یابی هم از وظایف وزارت ورزش و جوانان است و هیچکدام از بچه هایی که در مسابقات حائز مقام می شوند در مدرسه پرورش نیافته اند و محصول کار فردی و خانوادگی هستند.
و این در حالی است که در ییش از ۸۰ درصد مدارس شهری و روستایی، هنوز حداقل استاندارد برای برگزاری یک بازی ورزشی در زنگ ورزش برای بچه ها فراهم نیست و هر روزه ما شاهد آسیب دیدگی های مختلفی همگام ورزش برای بچه ها هستیم.
نکته حائز اهمیت دیگر این است که یکی از اهداف مهم درس تربیت بدنی، درواقع همان اهداف تربیتی آن است، مثل تاب آوری، استقامت ورزی، صبر کردن ، مدارا کردن ، تحمل شکست، خویشتن داری، مسولیت پذیری، احساس رضایت، خودجوشی، نظم پذیری و قانون مندی می باشد.
( نقل از کتاب اهداف و راهبردها در تربيت بدنی، به قلم دونالد هلیسون و ترجمه محسن حلاجی)
در حال حاضر در کدامیک از مدارس ما در زنگ ورزش روی این مفاهیم کار می شود؟
هیچکدام!
چون تمام هم و غم مدیریت ورزش دانش آموزی به جای کار مشارکتی و کار گروهی، بر روی مسابقات و رقابت ها که اکثرا هم در رشته های فردی هستند، می باشد.
▫️ و نکته غم انگیز آخر اینکه نزدیک به ۹۰ درصد بودجه ورزش دانش آموزی ما صرف فقط ۱۰ تا ۱۵ درصد دانش آموزان می شود که واقعا این یک خیانت و جنایت بزرگی است.
و اکثر مدال ها مربوط به رشته های ورزشی انفرادی است نه گروهی که تقویت کننده مشارکتی و کار تیمی باشد و به نوعی ماحصل تلاش فردی دانش آموزان در خارج از ساعات آموزشی است.

🌏 تربیت و توسعه | کیفیت برای همه
@IranHumanDevelopment2

BY 🌏 تربیت و توسعه