tgoop.com/IranHumanDevelopment2/932
Last Update:
📣 دیدگاه میهمان - ۱
تربیت مدال‌آوران، به‌جای فرصت‌سازی، مسیری برای تسریع فرار مغزهاست
✍ فریده حمیدی
استاد روانشناسی
دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
▫️در نگاه نخست، تربیت دانش‌آموزان مدال‌آور در المپیادها و رقابت‌های علمی، امری ارزشمند و افتخارآفرین به‌نظر می‌رسد؛ اما با نگاهی عمیق‌تر به ساختار این نوع سرمایه‌گذاری‌ها، می‌توان آن را مدلی ناعادلانه و بعضاً زیان‌بار در نظام آموزشی دانست. در بسیاری از موارد، این فرآیند به‌جای آنکه منجر به شکوفایی استعدادهای درون‌زا و خدمت آنان به توسعه ملی شود، به الگویی برای تسریع در روند مهاجرت نخبگان (فرار مغزها) بدل شده است. چرا که بلافاصله پس از کسب مدال، بسترها و تسهیلات لازم برای ادامه تحصیل در خارج از کشور و جذب توسط دانشگاه‌های بین‌المللی فراهم می‌شود، بدون آنکه ساختار داخلی، برنامه‌ای مدون برای بازگشت یا بهره‌برداری از ظرفیت این افراد داشته باشد.
▫️از سوی دیگر، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای که برای آموزش، حمایت و آماده‌سازی گروه محدودی از دانش‌آموزان برای کسب مدال صورت می‌گیرد، هزینه‌های بسیار سنگینی را به نظام آموزشی تحمیل می‌کند. این در حالی‌ست که بخش عمده‌ای از دانش‌آموزان کشور، به‌ویژه در مدارس دولتی، با کمبود امکانات اولیه آموزشی، نبود معلمان متخصص، کلاس‌های پرجمعیت، و نبود برنامه‌های غنی‌سازی مواجه‌اند. اگر بخشی از این هزینه‌ها در قالب افزایش سرانه دانش‌آموزی توزیع شود، می‌توان به شکلی مؤثرتر و عادلانه‌تر به ارتقای کیفیت آموزش عمومی کمک کرد.
▫️در نهایت، پرسش مهم این است که هدف از آموزش و پرورش در سطح ملی چیست؟ آیا پرورش تعداد محدودی از مدال‌آوران با هزینه‌های گزاف و بدون بهره‌مندی بلندمدت از توانمندی آن‌ها، باید در اولویت باشد، یا ایجاد فرصت‌های برابر برای رشد استعدادهای متنوع و تقویت عدالت آموزشی؟
بدون شک، بازنگری در این اولویت‌گذاری‌ها می‌تواند به نفع توسعه پایدار علمی و اجتماعی کشور باشد.
🌏 تربیت و توسعه | کیفیت برای همه
@IranHumanDevelopment2
BY 🌏 تربیت و توسعه
Share with your friend now:
tgoop.com/IranHumanDevelopment2/932