💐«گلهایی از أذکار»💐

🌸🌺🍃🌺🍃
🌺🍃🌸
🍃🌸
🌺
🍃
  ✍️ آزادگان جهان در حالی که اعراب خود را محدود می‌کنند، از غزه حمایت می‌کنند...

🤔⬅️ نوشته: دکتر رامی ابو زبیده

شرکت‌کنندگان در ناوگان پایداری دست خالی به کشورهای خود باز نخواهند گشت. آنها به سمت غزه و مردمش حرکت کردند، نه برای برافراشتن پرچم یا گرفتن عکس، بلکه برای برافراشتن پرچم انسانیت در زمانی که حقوق خرید و فروش می‌شود. آنها تلاش کردند، در برابر امواج و محدودیت‌ها مقاومت کردند و شاید به ساحل دلخواه خود نرسیدند، اما به ساحل وجدان‌های زنده رسیدند. آنها با تلاش برای حمایت از مظلومان، وجدان خود را آرام کردند و ثابت کردند که هنوز انسان‌های آزاده‌ای در جهان وجود دارند که انسانیت خود را با منافع شخصی معامله نمی‌کنند.

در مقابل، اکثر مردم عرب در خواب عمیقی فرو رفته‌اند؛ آنها نه از بقایای کودکان در غزه متأثر می‌شوند، نه از خون جاری در خیابان‌ها، نه از نقض مقدسات، نه از بی‌عدالتی اشغال، نه حتی از ظلم اقتصادی، نه از بردگی و غارت ثروتشان توسط غرب، نه از بمباران پایتخت‌هایشان. یک سوال دردناک مطرح می‌شود: اگر همه اینها نباشد، چه چیزی این مردم را انگیزه می‌دهد؟

ما دیده‌ایم که چگونه کشورهایی هزاران مایل دورتر از فلسطین دست به اقدام زده‌اند؛ آنها سفیران اشغالگر را احضار کرده‌اند، بسیج دیپلماتیک اعلام کرده‌اند، اعتصابات عمومی ترتیب داده‌اند و خشم خود را به اشغالگران و جهان اعلام کرده‌اند. در همین حال، اعراب همسایه ترجیح داده‌اند دست و زبان خود را ببندند، گویی حمایت از غزه نیاز به اجازه جغرافیا یا اجازه قدرت‌های بزرگ دارد!

تفاوت اساسی بین دو طرف این است که انسان‌های آزاد در سراسر جهان دریافته‌اند که *کرامت بهایی دارد و کسانی که به دنبال تعالی هستند و از انسانیت خود محافظت می‌کنند، باید فداکاری کنند و هزینه بپردازند.** در حالی که بسیاری در همسایگی ما به بهانه ترس، منافع شخصی و محاسبات تنگ‌نظرانه، تسلیم شده‌اند، این فعالان صرفاً همبستگی نمادین ارائه نمی‌دهند. آنها این ایده را احیا می‌کنند که عدالت وطن ندارد و حمایت از عدالت وظیفه‌ای است که به نژاد، مذهب یا مرزها بستگی ندارد. آنها نشان می‌دهند که غزه تنها توسط همسایگان نزدیک خود رها نشده است و صدای وجدان انسانی می‌تواند فراتر از جغرافیا و سیاست باشد.

مشاهده ناوگان پایداری و پژواک گام‌های فعالان خارجی، بی‌کفایتی رژیم‌ها را آشکار می‌کند و کسانی را که از این آرمان سوءاستفاده کرده و سپس آن را در میز سیاست معامله کرده‌اند، رسوا می‌کند. آنها به ما می‌آموزند که هر کسی که می‌خواهد از مظلوم حمایت کند، باید گام بردارد، ریسک کند و بهای کرامت را بپردازد. تاریخ نام تماشاگران را ثبت نمی‌کند، بلکه نام کسانی را ثبت می‌کند که تلاش کردند و استقامت ورزیدند، حتی اگر به هدف خود نرسیدند.

این پارادوکس، واقعیت دردناک - که دوردست‌ها پیروز می‌شوند در حالی که نزدیک‌ها ساکت می‌مانند - اعراب را در مقابل آینه‌ای خشن قرار می‌دهد: آیا آنها اسیر ترس و محدودیت‌ها باقی خواهند ماند، یا روحیه‌ای را که زمانی نماد غرور و شجاعت بود، دوباره به دست خواهند آورد؟

زمان مواضع را ثبت خواهد کرد، اما کسانی را که قدرت دستیابی به پیروزی را داشتند اما نتوانستند اقدامی انجام دهند، نخواهد

‏سُبْحانَ اللهِ و بحمدِهْ، سبحان الله العَظِيْمْ.


‏اللَّهُــمَّ ᷂صَلِّ ᷂وَسَـــلِّمْ ᷂وَبَارِك ᷂على ᷂نَبِيِّنَـــا ᷂مُحمَّدﷺ

┏━━━━━━━💎━━┓
彡💎 @GolhaiAzAzkar
┗━━━━━━━💎━━┛
☘🌷☘
🍃🌸🍃 🌹🍃🌸🍃

🌺گلهایی از اذکار
🌺@GolhaiAzAzkar
🍃
🌺
🍃🌸
🌺🍃🌸
🌸🌺🍃🌺🍃

❤1

www.tgoop.com/GolhaiAzAzkar/14010

67 viewsedited  Oct 2 at 10:56

🌸🌺🍃🌺🍃
🌺🍃🌸
🍃🌸
🌺
🍃
  ✍️ آزادگان جهان در حالی که اعراب خود را محدود می‌کنند، از غزه حمایت می‌کنند...

🤔⬅️ نوشته: دکتر رامی ابو زبیده

شرکت‌کنندگان در ناوگان پایداری دست خالی به کشورهای خود باز نخواهند گشت. آنها به سمت غزه و مردمش حرکت کردند، نه برای برافراشتن پرچم یا گرفتن عکس، بلکه برای برافراشتن پرچم انسانیت در زمانی که حقوق خرید و فروش می‌شود. آنها تلاش کردند، در برابر امواج و محدودیت‌ها مقاومت کردند و شاید به ساحل دلخواه خود نرسیدند، اما به ساحل وجدان‌های زنده رسیدند. آنها با تلاش برای حمایت از مظلومان، وجدان خود را آرام کردند و ثابت کردند که هنوز انسان‌های آزاده‌ای در جهان وجود دارند که انسانیت خود را با منافع شخصی معامله نمی‌کنند.

در مقابل، اکثر مردم عرب در خواب عمیقی فرو رفته‌اند؛ آنها نه از بقایای کودکان در غزه متأثر می‌شوند، نه از خون جاری در خیابان‌ها، نه از نقض مقدسات، نه از بی‌عدالتی اشغال، نه حتی از ظلم اقتصادی، نه از بردگی و غارت ثروتشان توسط غرب، نه از بمباران پایتخت‌هایشان. یک سوال دردناک مطرح می‌شود: اگر همه اینها نباشد، چه چیزی این مردم را انگیزه می‌دهد؟

ما دیده‌ایم که چگونه کشورهایی هزاران مایل دورتر از فلسطین دست به اقدام زده‌اند؛ آنها سفیران اشغالگر را احضار کرده‌اند، بسیج دیپلماتیک اعلام کرده‌اند، اعتصابات عمومی ترتیب داده‌اند و خشم خود را به اشغالگران و جهان اعلام کرده‌اند. در همین حال، اعراب همسایه ترجیح داده‌اند دست و زبان خود را ببندند، گویی حمایت از غزه نیاز به اجازه جغرافیا یا اجازه قدرت‌های بزرگ دارد!

تفاوت اساسی بین دو طرف این است که انسان‌های آزاد در سراسر جهان دریافته‌اند که *کرامت بهایی دارد و کسانی که به دنبال تعالی هستند و از انسانیت خود محافظت می‌کنند، باید فداکاری کنند و هزینه بپردازند.** در حالی که بسیاری در همسایگی ما به بهانه ترس، منافع شخصی و محاسبات تنگ‌نظرانه، تسلیم شده‌اند، این فعالان صرفاً همبستگی نمادین ارائه نمی‌دهند. آنها این ایده را احیا می‌کنند که عدالت وطن ندارد و حمایت از عدالت وظیفه‌ای است که به نژاد، مذهب یا مرزها بستگی ندارد. آنها نشان می‌دهند که غزه تنها توسط همسایگان نزدیک خود رها نشده است و صدای وجدان انسانی می‌تواند فراتر از جغرافیا و سیاست باشد.

مشاهده ناوگان پایداری و پژواک گام‌های فعالان خارجی، بی‌کفایتی رژیم‌ها را آشکار می‌کند و کسانی را که از این آرمان سوءاستفاده کرده و سپس آن را در میز سیاست معامله کرده‌اند، رسوا می‌کند. آنها به ما می‌آموزند که هر کسی که می‌خواهد از مظلوم حمایت کند، باید گام بردارد، ریسک کند و بهای کرامت را بپردازد. تاریخ نام تماشاگران را ثبت نمی‌کند، بلکه نام کسانی را ثبت می‌کند که تلاش کردند و استقامت ورزیدند، حتی اگر به هدف خود نرسیدند.

این پارادوکس، واقعیت دردناک - که دوردست‌ها پیروز می‌شوند در حالی که نزدیک‌ها ساکت می‌مانند - اعراب را در مقابل آینه‌ای خشن قرار می‌دهد: آیا آنها اسیر ترس و محدودیت‌ها باقی خواهند ماند، یا روحیه‌ای را که زمانی نماد غرور و شجاعت بود، دوباره به دست خواهند آورد؟

زمان مواضع را ثبت خواهد کرد، اما کسانی را که قدرت دستیابی به پیروزی را داشتند اما نتوانستند اقدامی انجام دهند، نخواهد

‏سُبْحانَ اللهِ و بحمدِهْ، سبحان الله العَظِيْمْ.


‏اللَّهُــمَّ ᷂صَلِّ ᷂وَسَـــلِّمْ ᷂وَبَارِك ᷂على ᷂نَبِيِّنَـــا ᷂مُحمَّدﷺ

┏━━━━━━━💎━━┓
彡💎 @GolhaiAzAzkar
┗━━━━━━━💎━━┛
☘🌷☘
🍃🌸🍃 🌹🍃🌸🍃

🌺گلهایی از اذکار
🌺@GolhaiAzAzkar
🍃
🌺
🍃🌸
🌺🍃🌸
🌸🌺🍃🌺🍃

BY 💐«گلهایی از أذکار»💐