Azadism

Azadism

تشنگی برای عشق نوشته یوکیو میشیما 👇👇 @ForAzadism

تشنگی برای عشق
نوشته یوکیو میشیما


چرا ما ادبیات می‌خوانیم؟!
وقتی فردی این پرسش را می‌پرسد، با یک سری پاسخ‌های پیش تعیین شده که ضرورت ادبیات خواندن برای کسب تجربیاتی است که نیاز نباشد و یا امکان تجربه‌اش نباشد را متذکر می‌شوم.
اما وقتی فردی می‌پرسد چرا به طور مثال گوته یا داستایفسکی یا دانته می‌خوانیم به پاسخ‌های بسیار فکر شده تر و دقیق تری نیاز داریم، به درک و فهم از آن فرد و یا کتاب داریم.

حال بی‌آیید از خویش بپرسیم چرا ما یوکیو میشیما میخوانیم؟
یوکیو میشیما جزء آن دست نویسندگان است که باید ادبیات را به آن گره زد. آری چنین نویسنده‌ای ارزش آن را دارد که تنها برای خواندن آثار وی پای در این جهان نهاد. او به معنی واقعی کلمه یک‌ نویسنده و فراتر از آن یک نویسنده پرکار است.
میشیما درک شگرفی نسبت به زندگی، انسان‌ها و عادتهایشان داشت و حتی وقتی از یک المان تکراری در چند اثر مثل دید زدن از سوراخ دیوار استفاده می‌کند؛ هربار به همان اندازه بجا و جذاب است. او کاملا می‌داند هر نوع فردی اعم از یک روستایی ساده تا یک نجیب‌زاده مغرور در شرایط متفاوت چه واکنشی از خود نشان می‌دهد.
درک او از زنها و رفتارهای ایشان چنان غریب است که توگویی کالبد خویش را با زنی حسود، عاشق‌پیشه، درمانده و حتی طرد شده عوض می‌کند و آن وجود مردانه‌اش یکپارچه به زنی آنطور که باید تبدیل می‌شود.
اما چرا اینها را گفتم؟ زیرا این کتاب، که بهترین عنوان یعنی تشنگی برای عشق بر آن گذاشته شده دقیقا مصداق همین گفتار است.

کتاب داستان زنی به‌نام اِتسوکو است که پس از مرگ شوهرش، شوهری که در حق او بدجنسی می‌کرد و در انتظارهایی مرگ‌آسا رهایش می‌داشت، نزد خانواده شوهری رفته و با پشت کردن به اصل و نصب والاتر خود در یک جامعه روستایی نزد پدرشوهر خرده بورژوا خویش به همراه برادر و خواهر شوهر و جاری خویش زندگی می‌کند.
حال اِتسوکو در طول این داستان یکبار دیگر درگیر تمام آن احساسات زنانه می‌شود. او هرزگی و عشق و حسادت را گم می‌کند و نیش و کنایه و حرف‌های جامعه سنتی ژاپن را خوار شمرده و صرفا با جوراب‌هایی که از یک فروشگاه زنجیره‌ای خریده به دنبال فریاد عشقی است که در طول ازدواجش از او دریغ شد.

خواندن این اثر احساسی شبیه به قدم زدن در مرتعی پوشیده از برف دارد، سوزان اما میل به برداشتن یک قدم بیشتر لحظه‌ای فرد را رها نمی‌کند.
ترجمه اثر از آقای رضا میلادی فرد است که به عنوان یک خواننده حرفه‌ای آثار ژاپنی و کسی که به چم و خم زندگی ژاپنی‌ها آشناست تا حدی قابل نقد است اما به طور کل ترجمه قابل قبولی است.

شما بدون کتاب نخواهید مُرد اما زندگی هم نخواهید کرد.
#مهدی_آزاد
#یوکیو_میشیما #تشنگی_برای_عشق
@ForAzadism

www.tgoop.com/ForAzadism/3654

2.1K viewsMay 3 at 20:28

تشنگی برای عشق
نوشته یوکیو میشیما


چرا ما ادبیات می‌خوانیم؟!
وقتی فردی این پرسش را می‌پرسد، با یک سری پاسخ‌های پیش تعیین شده که ضرورت ادبیات خواندن برای کسب تجربیاتی است که نیاز نباشد و یا امکان تجربه‌اش نباشد را متذکر می‌شوم.
اما وقتی فردی می‌پرسد چرا به طور مثال گوته یا داستایفسکی یا دانته می‌خوانیم به پاسخ‌های بسیار فکر شده تر و دقیق تری نیاز داریم، به درک و فهم از آن فرد و یا کتاب داریم.

حال بی‌آیید از خویش بپرسیم چرا ما یوکیو میشیما میخوانیم؟
یوکیو میشیما جزء آن دست نویسندگان است که باید ادبیات را به آن گره زد. آری چنین نویسنده‌ای ارزش آن را دارد که تنها برای خواندن آثار وی پای در این جهان نهاد. او به معنی واقعی کلمه یک‌ نویسنده و فراتر از آن یک نویسنده پرکار است.
میشیما درک شگرفی نسبت به زندگی، انسان‌ها و عادتهایشان داشت و حتی وقتی از یک المان تکراری در چند اثر مثل دید زدن از سوراخ دیوار استفاده می‌کند؛ هربار به همان اندازه بجا و جذاب است. او کاملا می‌داند هر نوع فردی اعم از یک روستایی ساده تا یک نجیب‌زاده مغرور در شرایط متفاوت چه واکنشی از خود نشان می‌دهد.
درک او از زنها و رفتارهای ایشان چنان غریب است که توگویی کالبد خویش را با زنی حسود، عاشق‌پیشه، درمانده و حتی طرد شده عوض می‌کند و آن وجود مردانه‌اش یکپارچه به زنی آنطور که باید تبدیل می‌شود.
اما چرا اینها را گفتم؟ زیرا این کتاب، که بهترین عنوان یعنی تشنگی برای عشق بر آن گذاشته شده دقیقا مصداق همین گفتار است.

کتاب داستان زنی به‌نام اِتسوکو است که پس از مرگ شوهرش، شوهری که در حق او بدجنسی می‌کرد و در انتظارهایی مرگ‌آسا رهایش می‌داشت، نزد خانواده شوهری رفته و با پشت کردن به اصل و نصب والاتر خود در یک جامعه روستایی نزد پدرشوهر خرده بورژوا خویش به همراه برادر و خواهر شوهر و جاری خویش زندگی می‌کند.
حال اِتسوکو در طول این داستان یکبار دیگر درگیر تمام آن احساسات زنانه می‌شود. او هرزگی و عشق و حسادت را گم می‌کند و نیش و کنایه و حرف‌های جامعه سنتی ژاپن را خوار شمرده و صرفا با جوراب‌هایی که از یک فروشگاه زنجیره‌ای خریده به دنبال فریاد عشقی است که در طول ازدواجش از او دریغ شد.

خواندن این اثر احساسی شبیه به قدم زدن در مرتعی پوشیده از برف دارد، سوزان اما میل به برداشتن یک قدم بیشتر لحظه‌ای فرد را رها نمی‌کند.
ترجمه اثر از آقای رضا میلادی فرد است که به عنوان یک خواننده حرفه‌ای آثار ژاپنی و کسی که به چم و خم زندگی ژاپنی‌ها آشناست تا حدی قابل نقد است اما به طور کل ترجمه قابل قبولی است.

شما بدون کتاب نخواهید مُرد اما زندگی هم نخواهید کرد.
#مهدی_آزاد
#یوکیو_میشیما #تشنگی_برای_عشق
@ForAzadism

BY Azadism