tgoop.com/Existentialistt/5043
Last Update:
✍️ دل انسان مستعد تنفر است و علت را باید در نارضایتی او جستجو نمود. دلیلش این است که انسان از معنای زندگی فاصله گرفته است. بدون تردید جنبه‌های مثبت و اسباب خوشبختی برای مردم روزگار ما بیش از امکاناتی است که مردم قدیم از آن بهره‌مند بودند. اما اگاهی از اینکه چه می‌توانیم داشته باشیم به مراتب بیشتر شده است. اگر به باغ وحش بروید و در چشمان میمون‌هایی که سرگرم بازی یا خوردن نیستند نگاه کنید، به اندوهی سنگین در آنها پی می‌برید. احساس می‌کنید که دل‌شان می‌خواهد انسان شوند اما راه این کار را نمی‌دانند. آنها در جریان تکامل راه‌شان را گم کرده‌اند. همتایان‌شان از آنها پیش افتاده‌اند و آنها سر جای خود باقی مانده‌اند.
به نظر می‌رسد ذهنیت مشابهی در روح بشر متمدن رسوخ کرده است. می‌داند که می‌تواند در شرایط بهتری قرار بگیرد اما نمی‌داند که چگونه می‌تواند از آن برخوردار گردد. اینگونه است که بر همتایان خود خشم می‌گیرد و این در حالی است که این همتایان نیز در شرایط بهتر از او قرار دارند. آنها هم بر دیگران غبطه می‌خورند. در جریان تکامل هنوز به مرحله‌ی پایانی نرسیده‌ایم. باید به سرعت این مراحل را پشت سر بگذاریم، در غیر اینصورت تباه می‌شویم و در جنگل تردید و هراس راه‌مان را گم می‌کنیم. بنابراین غبطه با آنکه چیز خوبی نیست، جنبه‌های مثبت هم دارد. غبطه ابراز تالم است، تالم کسانی که درشب بی چراغ طی طریق می‌کنند، شاید به مأمن بهتری برسند و شاید هم راه‌شان به مرگ و تباهی منتهی شود.
برای یافتن راه درست زندگی بشر باید همانطور که بر اطلاعات مغزی خود افزوده دلش را فراخ‌تر کند، باید بیاموزد که به ماورای خویشتن برود و با این اقدام به آزادی در عالم هستی و به سعادت و نیکبختی دست یابد.
📕 #تسخیر_خوشبختی
👤 #برتراند_راسل
@Existentialistt
BY Existentialist
Share with your friend now:
tgoop.com/Existentialistt/5043