tgoop.com/Existentialistt/4968
Last Update:
داستایفسکی میگوید: «تمام هراس من در زندگی این است که مبادا شایستگی رنجهایم را نداشته باشم.» سربلندانِ تاریخ، نیک میدانند که جادهٔ شکوفایی را از رنج و مشقت ساختهاند، اما اگر روزی رنجی بر انسان وارد شود که منجر به شکوفایی او نگردد، به دو معناست: یا آنکه شخصِ رنجیده، شایستگی آن رنج را نداشته، یا اینکه رنجی بیهوده بر او وارد شده است، رنج، امتداد درد است و رنجها بر دو نوعاند: "رنج متعالی" که موجب رشد و شکوفایی انسان میگردد، همانند عبارت درخشان نیچه: «چیزی که مرا نکشد قویترم میسازد» و "رنج بیهوده" که میتوان بر آن چیره شد و درمانش کرد، برای مثال، اگر کسی از درد دندان به خود بپیچد و به دندانپزشک مراجعه نکند، در حال تحمل رنجی بیهوده است، تحمل رنج بیهوده چیزی نیست جز زجری خودخواسته، که انسان را ضعیف، ناتوان و منفعل میکند.
همواره به خاطر داشته باش: رنجی که دارای معنا باشد از تو انسان بهتری میسازد.
متن: #عباس_ناظری
@Existentialistt
BY Existentialist
Share with your friend now:
tgoop.com/Existentialistt/4968