tgoop.com/Existentialistt/4722
Last Update:
جامعهٔ کنونی ما نه تنها می‌کوشد که حق مرگ ما، که حق زندگی ما را نیز بگیرد. معمولا شادی دوران کودکی را به یغما می‌برد. نوجوان یاغی را به خلا و بیهودگی می‌کشاند. فرد بالغ را از ناامنی مدام می‌هراساند. و مصیبت‌بار‌تر از همه اینکه منزلت پیریمان را نفی می‌کند.
اختیار پیر شدن را از ما گرفته‌اند. اختیار آن چیزی که عمری برای به دست آوردنش تلاش کرده‌ایم ـ پس بی‌اختیار و تنها و بی‌کس و درمانده ـ به زوال و پوسیدگی تبعید می‌شویم.
اجازه نمی‌دهند بدون احساس عمیق شرمساری پیر شویم. به ما می‌گویند باید از چین و چروک‌هایمان متنفر باشیم. می‌گویند که از دست دادن بنیهٔ جسمانی، نشانه‌ی بی‌حاصل شدن و از کار افتادن ما است. با کند شدن حواس، هرچه امید برای شادی و زیبا‌شناسی و باروری را از دست داده‌ایم. ما را ترغیب می‌کنند که سن و سال خود را پنهان کنیم و چین و چروک‌هایمان را بپوشانیم و مویمان را رنگ کنیم. برای اینکه مبادا سربار کسی شویم، اجتماعات خاص پیران را در اختیارمان می‌گذارند. به ما می‌گویند در آنجا، با دیگرانی چون خودمان می‌توانیم آسایش و آرامش بیابیم.
📕 #آدمیت
👤 #لئو_بوسکالیا
@Existentialistt
BY Existentialist
Share with your friend now:
tgoop.com/Existentialistt/4722