tgoop.com/Existentialistt/4632
Last Update:
برکان شکر چند مگس را غوغاست
کی کان شکر را به مگس‌ها پرواست؟
مرغی که بر آن کوه نشست و برخاست،
بنگر که بر آن کوه چه افزود و چه کاست؟
"رباعی ۲۴۲"
مولانا در این ابیات عمیق، درخشان و روان‌شناسانه، مگس را نماد افکار مزاحم و بیهوده‌ای می‌داند که زاییدهٔ ذهن و باورهای غلط ماست.
این مگس‌ها با لعاب دهان خود مدام به دور وجود ما می‌گردند، در پی آزار رساندن و ایجاد مزاحمت‌اند، وز وزهایشان آراممان نمی‌گذارد و دور کردنشان، اسباب زحمت است.
با این وجود تاراندنشان هرچه سریع‌تر، پرمنفعت‌تر.
#مولانا علی‌رغم اینکه عمق فاجعه را برایمان بازگو می‌کند، هرگز ما را ناامید نمی‌کند و در بیت دوم، ماهرانه و حیرت‌انگیز، گوهر وجودی انسان را به کوه تشبیه می‌کند و می‌گوید گرچه این پرنده (افکار منفی) می‌تواند بر این کوه بنشیند، ولی هرگز نشستن و برخاستن آن، نه چیزی بر کوه می‌افزاید و نه چیزی از آن می‌کاهد. زیرا گوهر وجود انسان به ذات عظیم و ارزشمند است.
همین بیت دوم به تنهایی مانند نقشه‌ای است که شما را به سوی گنجتان پیش می‌برد؛
کلید را دادم؛ باز کردن قفل با خودتان!
پ‌ن: انیمیشن The fly
@Existentialistt
BY Existentialist
Share with your friend now:
tgoop.com/Existentialistt/4632