انجمن ادبیات داستانی دریچه

Forwarded from Marzi Ganji

#اخبار‌دریچه


ایستگاه ئوئنوی توکیو که رمان یو میری نام خود را از آن وام گرفته، از ایستگاه‌های بزرگ است و تاریخچه مفصلی را پشت سر دارد و یو میری ضمن روایت زندگی کارگری زحمتکش، گذشته را به اختصار و زمان جنگ را مفصل‌تر در همین رمان نسبتاً کوتاه می‌آورد. راوی این رمان، همزمان با امپراتور و پسر راوی، همزمان با ولیعهد به دنیا می‌آید و سرنوشت تلخ او با زندگی امپراتور تضاد چشمگیری می‌سازد.
راوی این رمان که کازو نام دارد یکی از هشت فرزند خانواده‌ای است که از زادگاهش فوکوشیما برای ساختن تأسیسات المپیک ۱۹۶۴ به توکیو می‌رود.
کازو ضمن پرسه‌گردی در میان چادرهای بی‌خانمان‌ها در پارک ئوئنو کنار ایستگاه قطار، خاطرات پراکنده خود را به یاد می‌آورد و مدام از این شاخ به آن شاخ می‌پرد، به گفت‌وگوها گوش می‌دهد و یادش می‌آید چطور خودش آنجا بوده. حواسش جمع نیست اما طولی نمی‌کشد که در این رمان کوتاه و گزنده آشکار می‌شود که کازو کم داغ دل ندیده و سرانجام که نویسنده سراغ این داغ‌ها می‌رود و از جدایی کازو از خانواده به علت کار، مرگ عزیزان و درماندگی مالی که منجر به بی‌خانمانی او می‌شود، می‌نویسد، رمان رنگ رقت‌باری به خود می‌گیرد که تأییدی است بر آغاز انتزاعی و شعرگون آن. همچنان که کازو مراسم تدفین و سقوط مالی خود را شرح می‌دهد، مقطعی اندوهبار از تاریخ ژاپن خود را در رمان نشان می‌دهد و جامعه‌ای غرق اندوه به تصویر کشیده می‌شود.
صحنه نهایی و رویاوار «ایستگاه ئوئنوی توکیو» مبهوت کننده است. نقطه اوج این رمان، سونامی ۲۰۱۱ زادگاه کازوست. همچنین در این رمان به المپیک تابستانی ۲۰۲۰ که قرار بود در ژوئیه برگزار شود اما به علت شیوع جهانی کرونا تا ۲۰۲۱ عقب افتاد، اشاره شده و نیز به اینکه کسانی نظیر کازو با کار و تلاش خود امکان برگزاری بازی‌ها را فراهم کردند.
یومیری کتابش را با این جملات آغاز می‌کند: «خیال می‌کردم زندگی عین کتاب است: صفحه اول را ورق می‌زنی و به صفحه بعد می‌رسی و همین‌طور صفحه‌ها را پشت سرهم ورق می‌زنی تا می‌رسی به صفحه آخر. اما زندگی مثل داستان کتاب‌ها نیست. شاید کلماتی باشد و شاید صفحه‌ها شماره داشته باشد اما پیرنگی در بین نیست. شاید پایان‌بندی باشد اما پایانی نیست.»
یو میری، نویسنده این اثر، زاده ۱۹۶۸ در کره جنوبی و تبعه آن کشور است اما از دوران جوانی مقیم ژاپن شده و به زبان ژاپنی می‌نویسد. او علاوه بر رمان، نمایشنامه و مقاله نیز در کارنامه‌اش دارد و جوایز متعددی دریافت کرده است.
@daricheh93
dariche93.ir

❤2

www.tgoop.com/Daricheh93/29635

410 viewsMay 31 at 18:01

#اخبار‌دریچه


ایستگاه ئوئنوی توکیو که رمان یو میری نام خود را از آن وام گرفته، از ایستگاه‌های بزرگ است و تاریخچه مفصلی را پشت سر دارد و یو میری ضمن روایت زندگی کارگری زحمتکش، گذشته را به اختصار و زمان جنگ را مفصل‌تر در همین رمان نسبتاً کوتاه می‌آورد. راوی این رمان، همزمان با امپراتور و پسر راوی، همزمان با ولیعهد به دنیا می‌آید و سرنوشت تلخ او با زندگی امپراتور تضاد چشمگیری می‌سازد.
راوی این رمان که کازو نام دارد یکی از هشت فرزند خانواده‌ای است که از زادگاهش فوکوشیما برای ساختن تأسیسات المپیک ۱۹۶۴ به توکیو می‌رود.
کازو ضمن پرسه‌گردی در میان چادرهای بی‌خانمان‌ها در پارک ئوئنو کنار ایستگاه قطار، خاطرات پراکنده خود را به یاد می‌آورد و مدام از این شاخ به آن شاخ می‌پرد، به گفت‌وگوها گوش می‌دهد و یادش می‌آید چطور خودش آنجا بوده. حواسش جمع نیست اما طولی نمی‌کشد که در این رمان کوتاه و گزنده آشکار می‌شود که کازو کم داغ دل ندیده و سرانجام که نویسنده سراغ این داغ‌ها می‌رود و از جدایی کازو از خانواده به علت کار، مرگ عزیزان و درماندگی مالی که منجر به بی‌خانمانی او می‌شود، می‌نویسد، رمان رنگ رقت‌باری به خود می‌گیرد که تأییدی است بر آغاز انتزاعی و شعرگون آن. همچنان که کازو مراسم تدفین و سقوط مالی خود را شرح می‌دهد، مقطعی اندوهبار از تاریخ ژاپن خود را در رمان نشان می‌دهد و جامعه‌ای غرق اندوه به تصویر کشیده می‌شود.
صحنه نهایی و رویاوار «ایستگاه ئوئنوی توکیو» مبهوت کننده است. نقطه اوج این رمان، سونامی ۲۰۱۱ زادگاه کازوست. همچنین در این رمان به المپیک تابستانی ۲۰۲۰ که قرار بود در ژوئیه برگزار شود اما به علت شیوع جهانی کرونا تا ۲۰۲۱ عقب افتاد، اشاره شده و نیز به اینکه کسانی نظیر کازو با کار و تلاش خود امکان برگزاری بازی‌ها را فراهم کردند.
یومیری کتابش را با این جملات آغاز می‌کند: «خیال می‌کردم زندگی عین کتاب است: صفحه اول را ورق می‌زنی و به صفحه بعد می‌رسی و همین‌طور صفحه‌ها را پشت سرهم ورق می‌زنی تا می‌رسی به صفحه آخر. اما زندگی مثل داستان کتاب‌ها نیست. شاید کلماتی باشد و شاید صفحه‌ها شماره داشته باشد اما پیرنگی در بین نیست. شاید پایان‌بندی باشد اما پایانی نیست.»
یو میری، نویسنده این اثر، زاده ۱۹۶۸ در کره جنوبی و تبعه آن کشور است اما از دوران جوانی مقیم ژاپن شده و به زبان ژاپنی می‌نویسد. او علاوه بر رمان، نمایشنامه و مقاله نیز در کارنامه‌اش دارد و جوایز متعددی دریافت کرده است.
@daricheh93
dariche93.ir

BY انجمن ادبیات داستانی دریچه