کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران

مراسم سالگرد جان‌باختن جاویدنام پویا احمدپور پسیخانی

مراسم سالگرد جان‌باختن #پویا_احمدپور_پسیخانی، نوجوان ۱۶ ساله اهل رشت، با حضور خانواده‌های دادخواه بر سر مزار او برگزار شد.
پویا، متولد ۱۳ بهمن ۱۳۸۴، تنها فرزند خانواده بود و به مهربانی، دلسوزی و گذشت شهرت داشت. اطرافیانش او را جوانی عاقل‌تر از سنش می‌دانستند که هرگز در برابر ظلم و ناحق سکوت نمی‌کرد. او از رنج کودکان کار عمیقاً آزرده می‌شد؛ روزی در یک عصر بارانی وقتی کودکی فقیر را بدون لباس گرم دید، کاپشن خود را به او بخشید. پدرش پس از دیدن این صحنه، او را در آغوش گرفت و گفت: «به تو افتخار می‌کنم که به فکر دیگرانی.»
پویا قرار بود از مهرماه ۱۴۰۱ سال یازدهم رشته کامپیوتر را آغاز کند و تابستان همان سال در رشته کناف‌کاری مشغول به کار بود؛ حرفه‌ای که به آن علاقه فراوان داشت. اما با آغاز اعتراضات پس از کشته شدن مهسا امینی، تصمیم گرفت در کنار مردم بایستد.
روز ۳۱ شهریور ۱۴۰۱، در جریان یکی از اعتراضات رشت، شاهد حمله نیروهای سرکوبگر به معترضان شد. وقتی برای کمک به دو نفر از آنان شتافت، چند مأمور به او حمله کرده و با میله‌ای نوک‌تیز ضربه‌ای شدید به گردن و کتفش وارد کردند. سپس در حالی که بر زمین افتاده بود، با باتوم به سرش ضربه زدند.
آن شب با حال وخیم به خانه بازگشت اما نیمه‌شب وضعیتش بحرانی شد. فردای آن روز به بیمارستان منتقل شد، اما خونریزی شدید مغزی او را به کما برد. با وجود چندین عمل جراحی و انتقال به بیمارستان گیل‌گلسار، شدت آسیب‌ها باعث مرگ مغزی شد و سرانجام در تاریخ ۶ مهر ۱۴۰۱ جان باخت.
پیکر او در زادگاهش رشت به خاک سپرده شد.

#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#دادخواهی_ادامه_دارد

www.tgoop.com/CFPPI3/29771

55 viewsSep 30 at 06:02

مراسم سالگرد جان‌باختن جاویدنام پویا احمدپور پسیخانی

مراسم سالگرد جان‌باختن #پویا_احمدپور_پسیخانی، نوجوان ۱۶ ساله اهل رشت، با حضور خانواده‌های دادخواه بر سر مزار او برگزار شد.
پویا، متولد ۱۳ بهمن ۱۳۸۴، تنها فرزند خانواده بود و به مهربانی، دلسوزی و گذشت شهرت داشت. اطرافیانش او را جوانی عاقل‌تر از سنش می‌دانستند که هرگز در برابر ظلم و ناحق سکوت نمی‌کرد. او از رنج کودکان کار عمیقاً آزرده می‌شد؛ روزی در یک عصر بارانی وقتی کودکی فقیر را بدون لباس گرم دید، کاپشن خود را به او بخشید. پدرش پس از دیدن این صحنه، او را در آغوش گرفت و گفت: «به تو افتخار می‌کنم که به فکر دیگرانی.»
پویا قرار بود از مهرماه ۱۴۰۱ سال یازدهم رشته کامپیوتر را آغاز کند و تابستان همان سال در رشته کناف‌کاری مشغول به کار بود؛ حرفه‌ای که به آن علاقه فراوان داشت. اما با آغاز اعتراضات پس از کشته شدن مهسا امینی، تصمیم گرفت در کنار مردم بایستد.
روز ۳۱ شهریور ۱۴۰۱، در جریان یکی از اعتراضات رشت، شاهد حمله نیروهای سرکوبگر به معترضان شد. وقتی برای کمک به دو نفر از آنان شتافت، چند مأمور به او حمله کرده و با میله‌ای نوک‌تیز ضربه‌ای شدید به گردن و کتفش وارد کردند. سپس در حالی که بر زمین افتاده بود، با باتوم به سرش ضربه زدند.
آن شب با حال وخیم به خانه بازگشت اما نیمه‌شب وضعیتش بحرانی شد. فردای آن روز به بیمارستان منتقل شد، اما خونریزی شدید مغزی او را به کما برد. با وجود چندین عمل جراحی و انتقال به بیمارستان گیل‌گلسار، شدت آسیب‌ها باعث مرگ مغزی شد و سرانجام در تاریخ ۶ مهر ۱۴۰۱ جان باخت.
پیکر او در زادگاهش رشت به خاک سپرده شد.

#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#دادخواهی_ادامه_دارد

BY کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران