کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران

بیانیه اتحاد بازنشستگان به‌مناسبت جنبش زن، زندگی، آزادی

جنبش زن، زندگی، آزادی ناگهان آغاز نشد، اما ناگهان خروشید و طنین فریادش جهان را هشیار کرد. صدای آن از کوچه‌های پرخون مشروطه، به همت زنانی که نخستین سنگ بنا را گذاشتند، تا امروز رسیده است. در تاریخ پرفراز و نشیب مقاومت، هر کنش همچون سنگی در رودخانه‌ای خروشان بوده که مسیر جریان را تغییر داده، موج ساخته و جویباری از ایستادگی را به جریانی پیوسته بدل کرده است.

در جنبش «زن، زندگی، آزادی»، آن تاریخ به عصیانی بالغ رسید. هر روسری که از سر برداشته شد، ادامه‌ی همان مبارزه‌ی رهایی‌بخش بود؛ وارث مستقیم زنی که در مشروطه نخستین نشریه‌ی زنان را منتشر کرد.
هر فریاد «زن، زندگی، آزادی» پژواک فریادهای اسفند ۵۷ برای آزادی است. اینجا هر زنی که می‌ایستد، حاکمیت تبعیض را با همه‌ی وجودش نفی می‌کند.

این جنبش حلقه‌ی گمشده نبود، بلکه حلقه‌ی اتصال با زنجیره‌ای به درازای تاریخ مبارزات بود؛ از جوانانی که در دهه‌ی شصت اعدام شدند، تا قلم‌به‌دستان قتل‌های زنجیره‌ای، جنبش ۸۸، دی ۹۶، آبان ۹۸، اعتراضات به سرنگونی هواپیمای اوکراینی و سرانجام جنبش سراسری ۱۴۰۱. همه‌ی اینها جویبارهایی بودند که اکنون در رودخانه‌ای واحد جاری شده‌اند.

تاریخ ایران مملو از شکست‌های سهمگین و پیروزی‌های کوتاه است، اما هر دستاوردی با اراده‌ای استوار و طاقتی افزون به‌دست آمده است. این جنبش‌ها یادآور میراثی پرخون‌اند؛ یادآور این‌که آزادی را هدیه نگرفته‌ایم، بلکه اندک‌اندک با ایستادگی آفریده‌ایم.
جنبش‌های این سرزمین با مرگ در کهریزک، با کشتار خیابانی با تیر و ساچمه، با نابینایی، مفقودشدن و تجاوز همراه بوده است.

تاریخ مقاومت آموخته که با قلم، فریاد و حضور خویش، عدالت و آزادی را از انحصار گفتمان‌های مسلط بیرون کشیم و خود عاملیت داشته باشیم. در جنبش «زن، زندگی، آزادی»، این عاملیت به اوج رسید. کنش زنی که حجاب را کنار می‌زند، یک نماد صرف نیست؛ اعلان جنگی است از سوی سوژه‌ای سیاسی علیه نظامی که هستی اجتماعی او را انکار می‌کند. هر گام او نه‌فقط قواعد حاکم بر بدنش، که بنیان‌های یک سیستم تبعیض را به پرسش می‌گیرد.

اعتراضات ۱۴۰۱ تنها به تبعیض جنسیتی محدود نشد؛ بلکه تبعیض طبقاتی، قومی و عقیدتی را نیز هدف گرفت؛ زیرا فقر، گرانی، بیکاری، فساد، سانسور، زندان و اعدام هر روز گسترده‌تر می‌شد.
زیبایی شعار «زن، زندگی، آزادی» در جامعیت آن است:

«زن»
رفع موانع شکوفایی زنان و برقراری برابری در همه‌ی عرصه‌ها، حق انتخاب پوشش و اختیار بر بدن، حق طلاق و حضانت، حق اشتغال و تحصیل، حق خروج از کشور، داشتن دستمزد برابر، منع کودک‌همسری و اخراج زنان باردار، و لغو قوانین زن‌ستیز.

«زندگی»
زندگی در برابر منطق سود و سرمایه‌ی اقلیت حاکم ایستاده است؛ برای جلوگیری از غارت منابع طبیعی، حفاظت از محیط زیست و تضمین حق حیات. برابری حقوق مدنی برای همه‌ی انسان‌ها فارغ از جنسیت، قومیت، عقیده یا گرایش جنسی، محو هرگونه ستم طبقاتی و قومی، آموزش و درمان رایگان، حقوق بیکاری، کرامت بازنشستگی، تحصیل به زبان مادری، حق مسکن و کار،‌ شناسنامه برای همه‌ی متولدین ایران، و دسترسی برابر به آب، برق، گاز.

«آزادی»
شامل آزادی اندیشه و بیان، نشر و رسانه، اینترنت، تشکل، اعتصاب، تجمع و تظاهرات بدون نیاز به مجوز. پرهیز از تمرکز قدرت، ناسیونالیسم و شوونیسم. جدایی دین از قوانین حاکم.

از همین رو شعار «زن، زندگی، آزادی» در حقیقت با خلع ید از نظام‌سرمایه‌سالار–مردسالار–دین‌سالار عینیت می‌یابد؛ نظامی که همه‌چیز را به کالا بدل کرده و آزادی‌ها را به بند کشیده است. تبیین این شعار توسط اقشار و گروه‌های فعال، راه هرگونه سوءاستفاده و مصادره‌ی فرصت‌طلبانه را می‌بندد.

۲۳ شهریور ۱۴۰۴

اتحاد بازنشستگان
@cfppi3

www.tgoop.com/CFPPI3/29372

67 viewsedited  Sep 14 at 11:10

بیانیه اتحاد بازنشستگان به‌مناسبت جنبش زن، زندگی، آزادی

جنبش زن، زندگی، آزادی ناگهان آغاز نشد، اما ناگهان خروشید و طنین فریادش جهان را هشیار کرد. صدای آن از کوچه‌های پرخون مشروطه، به همت زنانی که نخستین سنگ بنا را گذاشتند، تا امروز رسیده است. در تاریخ پرفراز و نشیب مقاومت، هر کنش همچون سنگی در رودخانه‌ای خروشان بوده که مسیر جریان را تغییر داده، موج ساخته و جویباری از ایستادگی را به جریانی پیوسته بدل کرده است.

در جنبش «زن، زندگی، آزادی»، آن تاریخ به عصیانی بالغ رسید. هر روسری که از سر برداشته شد، ادامه‌ی همان مبارزه‌ی رهایی‌بخش بود؛ وارث مستقیم زنی که در مشروطه نخستین نشریه‌ی زنان را منتشر کرد.
هر فریاد «زن، زندگی، آزادی» پژواک فریادهای اسفند ۵۷ برای آزادی است. اینجا هر زنی که می‌ایستد، حاکمیت تبعیض را با همه‌ی وجودش نفی می‌کند.

این جنبش حلقه‌ی گمشده نبود، بلکه حلقه‌ی اتصال با زنجیره‌ای به درازای تاریخ مبارزات بود؛ از جوانانی که در دهه‌ی شصت اعدام شدند، تا قلم‌به‌دستان قتل‌های زنجیره‌ای، جنبش ۸۸، دی ۹۶، آبان ۹۸، اعتراضات به سرنگونی هواپیمای اوکراینی و سرانجام جنبش سراسری ۱۴۰۱. همه‌ی اینها جویبارهایی بودند که اکنون در رودخانه‌ای واحد جاری شده‌اند.

تاریخ ایران مملو از شکست‌های سهمگین و پیروزی‌های کوتاه است، اما هر دستاوردی با اراده‌ای استوار و طاقتی افزون به‌دست آمده است. این جنبش‌ها یادآور میراثی پرخون‌اند؛ یادآور این‌که آزادی را هدیه نگرفته‌ایم، بلکه اندک‌اندک با ایستادگی آفریده‌ایم.
جنبش‌های این سرزمین با مرگ در کهریزک، با کشتار خیابانی با تیر و ساچمه، با نابینایی، مفقودشدن و تجاوز همراه بوده است.

تاریخ مقاومت آموخته که با قلم، فریاد و حضور خویش، عدالت و آزادی را از انحصار گفتمان‌های مسلط بیرون کشیم و خود عاملیت داشته باشیم. در جنبش «زن، زندگی، آزادی»، این عاملیت به اوج رسید. کنش زنی که حجاب را کنار می‌زند، یک نماد صرف نیست؛ اعلان جنگی است از سوی سوژه‌ای سیاسی علیه نظامی که هستی اجتماعی او را انکار می‌کند. هر گام او نه‌فقط قواعد حاکم بر بدنش، که بنیان‌های یک سیستم تبعیض را به پرسش می‌گیرد.

اعتراضات ۱۴۰۱ تنها به تبعیض جنسیتی محدود نشد؛ بلکه تبعیض طبقاتی، قومی و عقیدتی را نیز هدف گرفت؛ زیرا فقر، گرانی، بیکاری، فساد، سانسور، زندان و اعدام هر روز گسترده‌تر می‌شد.
زیبایی شعار «زن، زندگی، آزادی» در جامعیت آن است:

«زن»
رفع موانع شکوفایی زنان و برقراری برابری در همه‌ی عرصه‌ها، حق انتخاب پوشش و اختیار بر بدن، حق طلاق و حضانت، حق اشتغال و تحصیل، حق خروج از کشور، داشتن دستمزد برابر، منع کودک‌همسری و اخراج زنان باردار، و لغو قوانین زن‌ستیز.

«زندگی»
زندگی در برابر منطق سود و سرمایه‌ی اقلیت حاکم ایستاده است؛ برای جلوگیری از غارت منابع طبیعی، حفاظت از محیط زیست و تضمین حق حیات. برابری حقوق مدنی برای همه‌ی انسان‌ها فارغ از جنسیت، قومیت، عقیده یا گرایش جنسی، محو هرگونه ستم طبقاتی و قومی، آموزش و درمان رایگان، حقوق بیکاری، کرامت بازنشستگی، تحصیل به زبان مادری، حق مسکن و کار،‌ شناسنامه برای همه‌ی متولدین ایران، و دسترسی برابر به آب، برق، گاز.

«آزادی»
شامل آزادی اندیشه و بیان، نشر و رسانه، اینترنت، تشکل، اعتصاب، تجمع و تظاهرات بدون نیاز به مجوز. پرهیز از تمرکز قدرت، ناسیونالیسم و شوونیسم. جدایی دین از قوانین حاکم.

از همین رو شعار «زن، زندگی، آزادی» در حقیقت با خلع ید از نظام‌سرمایه‌سالار–مردسالار–دین‌سالار عینیت می‌یابد؛ نظامی که همه‌چیز را به کالا بدل کرده و آزادی‌ها را به بند کشیده است. تبیین این شعار توسط اقشار و گروه‌های فعال، راه هرگونه سوءاستفاده و مصادره‌ی فرصت‌طلبانه را می‌بندد.

۲۳ شهریور ۱۴۰۴

اتحاد بازنشستگان
@cfppi3

BY کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران