کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران

کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران

Photo

روز پنجم شهریور، تولد پخشان عزیزی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام است

مطهره گونه‌ای، از همبندی‌های سابق او چنین نوشته است:

«در میان دود و آتش و خون و جنازه و آوار، چهره مهربان و دوست داشتنی‌ات را جستجو می‌کردم.
نگران بودم که مبادا بندهای عمومی را هم هدف گرفته باشند.
وقتی از پاسیارها شنیدم که فقط شیشه‌های بند۴ شکسته، کمی آرام شدم.
شب‌ها در ۲۰۹ با هر صدای انفجار با خود می‌گفتم نکند امشب همان شبی باشد که تو را از ما بگیرند.
چون خودکامه عادت دارد انتقام ناکامی‌هایش را از شریف‌ترین و عزیزترین‌هایمان بگیرد.
اما بعد از حمله، ایمان داشتم از پس خودت برآمده‌ای. اگر زندانی بیقراری کند، آرامش می‌کنی.
حتما یکی از آن زندانی‌هایی که به پزشک بهداری کمک کرده تا از زیر آوار دربیاید، تو بوده‌ای.
از تسنیم، بی‌خبرم. هنوز هست که در آغوشش بکشی و مادرش را ببوسی؟
تو، پخشان گیان، بی آنکه مادر باشی، مادری را خوب بلدی.
حالا که حکم جدیدم آمده، حتما با خودت خندیده‌ای که باز این دختر سر و کله‌اش پیدا شد!
دلم برای کتاب خواندن‌هایمان تنگ شده...
برای بحث‌های جدی‌مان در مورد آینده ایران که وسطش می‌گفتم ولش کن! دوست ندارم دعوایمان بشود و برایم چای می‌ریختی و سیگار می‌کشیدیم و می‌خندیدیم.
دلم برای والیبال بازی کردن‌هایمان لک زده دختر...
برای کری خواندنهایت که ریسه می‌رفتم. :))
پخشان، تو اصالت زندگی هستی.
مگر می‌شود زندگی را به بند کشید؟!
مگر می‌شود زندگی را دار زد؟...
چه ساده لوح و خوش گمان اند آنها که فکر می‌کنند تو را، پخشان عزیزی، را در بند کرده‌اند!
شاید مسخره باشد که تمام خاطراتمان به زندان گره خورده!
اما همیشه تو را با همان لباس کردی آبی زیبا تصور می‌کنم که داری می‌رقصی و به من می‌گویی که دکترها که رقص بلد نیستند و من احتمالا بگویم در عوض اعتماد به نفسش را دارم! :))
و وقتی برایت کیک می‌پختم خودت کمکم می‌کردی.
می‌نشستم کنار خانواده‌ات، پدرت که زندانی است و از زیبایی‌ات تعریف می‌کردم که چقدر عزیزی! خانم عزیزی!...
بغض امانم نمی‌دهد که همان خانواده‌ات را هم در سالن ملاقات دیده‌ام...
اما می‌خواهم چشمانم را ببندم و همان قاب را به جایش بگذارم.
قاب زن
قاب زندگی
قاب آزادی...
و حالا باید شمع‌ها را در خیالم فوت کنی!
آرزویت را احتمالا بدانم.
نه، آزادی خودت نیست!
تو آزادی همه کودکان دنیا را می‌خواهی.
همه زندگی‌های دنیا. که برقصند و دف بزنند و هیچ جنگ و اسلحه‌ای هم نباشد...
دنیایی بدون خودکامه و مرگ و سرکوب.
و چقدر این دنیای دلپذیرت را و خودت را دوست دارم!
تولدت مبارک پخشان گیان!»

#پخشان_عزيزى
#نه_به_اعدم

www.tgoop.com/CFPPI3/29112

59 viewsedited  Aug 28 at 08:07

روز پنجم شهریور، تولد پخشان عزیزی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام است

مطهره گونه‌ای، از همبندی‌های سابق او چنین نوشته است:

«در میان دود و آتش و خون و جنازه و آوار، چهره مهربان و دوست داشتنی‌ات را جستجو می‌کردم.
نگران بودم که مبادا بندهای عمومی را هم هدف گرفته باشند.
وقتی از پاسیارها شنیدم که فقط شیشه‌های بند۴ شکسته، کمی آرام شدم.
شب‌ها در ۲۰۹ با هر صدای انفجار با خود می‌گفتم نکند امشب همان شبی باشد که تو را از ما بگیرند.
چون خودکامه عادت دارد انتقام ناکامی‌هایش را از شریف‌ترین و عزیزترین‌هایمان بگیرد.
اما بعد از حمله، ایمان داشتم از پس خودت برآمده‌ای. اگر زندانی بیقراری کند، آرامش می‌کنی.
حتما یکی از آن زندانی‌هایی که به پزشک بهداری کمک کرده تا از زیر آوار دربیاید، تو بوده‌ای.
از تسنیم، بی‌خبرم. هنوز هست که در آغوشش بکشی و مادرش را ببوسی؟
تو، پخشان گیان، بی آنکه مادر باشی، مادری را خوب بلدی.
حالا که حکم جدیدم آمده، حتما با خودت خندیده‌ای که باز این دختر سر و کله‌اش پیدا شد!
دلم برای کتاب خواندن‌هایمان تنگ شده...
برای بحث‌های جدی‌مان در مورد آینده ایران که وسطش می‌گفتم ولش کن! دوست ندارم دعوایمان بشود و برایم چای می‌ریختی و سیگار می‌کشیدیم و می‌خندیدیم.
دلم برای والیبال بازی کردن‌هایمان لک زده دختر...
برای کری خواندنهایت که ریسه می‌رفتم. :))
پخشان، تو اصالت زندگی هستی.
مگر می‌شود زندگی را به بند کشید؟!
مگر می‌شود زندگی را دار زد؟...
چه ساده لوح و خوش گمان اند آنها که فکر می‌کنند تو را، پخشان عزیزی، را در بند کرده‌اند!
شاید مسخره باشد که تمام خاطراتمان به زندان گره خورده!
اما همیشه تو را با همان لباس کردی آبی زیبا تصور می‌کنم که داری می‌رقصی و به من می‌گویی که دکترها که رقص بلد نیستند و من احتمالا بگویم در عوض اعتماد به نفسش را دارم! :))
و وقتی برایت کیک می‌پختم خودت کمکم می‌کردی.
می‌نشستم کنار خانواده‌ات، پدرت که زندانی است و از زیبایی‌ات تعریف می‌کردم که چقدر عزیزی! خانم عزیزی!...
بغض امانم نمی‌دهد که همان خانواده‌ات را هم در سالن ملاقات دیده‌ام...
اما می‌خواهم چشمانم را ببندم و همان قاب را به جایش بگذارم.
قاب زن
قاب زندگی
قاب آزادی...
و حالا باید شمع‌ها را در خیالم فوت کنی!
آرزویت را احتمالا بدانم.
نه، آزادی خودت نیست!
تو آزادی همه کودکان دنیا را می‌خواهی.
همه زندگی‌های دنیا. که برقصند و دف بزنند و هیچ جنگ و اسلحه‌ای هم نباشد...
دنیایی بدون خودکامه و مرگ و سرکوب.
و چقدر این دنیای دلپذیرت را و خودت را دوست دارم!
تولدت مبارک پخشان گیان!»

#پخشان_عزيزى
#نه_به_اعدم

BY کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران