Behzad Mehrani- بهزاد مهرانی ✌️

نوید محمدزاده حتی برای اخراج افغانستانی‌ها که این روزها در جریان است هم اعتراض نکرد. او تنها زمانی لب به اعتراض و انتقاد گشود که نوبت اخراج و بازداشت به پدر همسرش که افغانستانی است رسید.
این نوشته فقط اعتراض به نوید محمدزاده نیست. بسیاری از شهروندان در سایهٔ یک رژیم توتالیتر، همین‌گونه رفتار می‌کنند. اساسا یکی از زشت‌ترین و پلشت‌ترین دستاوردهای توتالیتاریسم همین است که از شهروندان، موجوداتی فرصت‌طلب، غیر اخلاقی و شامورتی‌باز می‌سازد.

شما در یک نظام دموکراتیک و آزاد کمتر نیاز می‌بینید که این همه فرصت‌طلب باشید؛ چرا که بدون این نان‌به‌نرخ‌روزخوری ‌ها هم اموراتتان می‌گذرد و می‌توانید به موفقیت‌ برسید.

در رژیمی که قریب به اتفاق سرمایه‌های سینما را سپاه پاسداران تامین می‌کند و هنرش با پول رژیم سلطه‌گر می‌گذرد، معلوم است که هنرمندش همین اندازه چند چهره و شارلاتان می‌شود.
اساسا این موجودات در همین نوع سیستم‌ها می‌توانند ببالند و رشد کنند و از این‌جا است که این دو موجود یعنی هنرمند و رژیم توتالیتر با هم زد و بند می‌کنند که او سرمایه‌اش را بگذارد و “سلبریتی” بسازد و سلبریتی هم حافظ سرمایه و هست و نیست سرمایه‌گذار - بخوانید سپاه- باشد.
بازی دو سر برد!
میلان کوندرا در همدستی هنرمند با نظام سرکوبگر می‌گوید که مهم نیست چه کسی حقیقت را می‌گوید، مهم این است که هنرمند وقتی سکوت می‌کند که باید فریاد بزند، شریکِ دروغ شده است.اما هنرمند رژیم اسلامی کاش سکوت بلد بود. او به محض اینکه به آرمان فلسطین آسیب برسد سریع موضع می‌گیرد و در صف اهدا خون می‌ایستد. همین که رژیم با بحرانی مواجه بشود فوری صلح‌طلب و وطن‌دوست می‌شود؛ هم او‌ که در‌همهٔ سال ضد سرود “ای ایران” است و وطن یرایش شوخی است.می‌دانید چرا سکوت نمی‌کند! چون پول او با سکوت هم فراهم نمی‌شود. در اینجا اگر سکوت کند، سپاه پولش را نمی‌دهد و زندگی لاکچری‌اش که با پول کثیف تامین می‌شود بر زمین می‌ماند.

در چنین رژیم‌هایی سکوت، هم گناهی است نابخشودنی و ممکن است چون ایساک بابل، نویسنده روسی که به دلیل سکوتش مغضوب استالین شد، به خاطر سکوت جانت رو بگیرند چرا که سکوت، گناهی است نابخشودنی، اگر از سوی کسی سر بزند که صدایش قدرت دارد و شنیده می‌شود.
بنابراین سر و کلهٔ چنین افرادی سر بزنگاه‌های رژیم پیدا می‌شود تا از سرمایه‌گذارانش حمایت معنوی کند.
“قشر خاکستری” و قشر “من سیاسی نیستم” عمومشان همین ویژگی‌ها را دارند.
تا فشاری به خودشان نیاید درکی از موقعیت ندارند.

اخلاق یعنی اینکه بتوانی خود را جای دیگری بگذاری و درد و رنج او را احساس کنی و رژیم توتالیتر، اخلاق را پیش از این کشته است.

کامو در‌ جایی می‌گوید که انسان آزاد کسی است که در برابر ستم نه تنها وقتی خودش زیان می‌بیند، بلکه وقتی دیگران تحت ستم‌اند نیز، ایستادگی می‌کند.

سلبریتی ما آزاد نیست؛ در بند پول سپاه پاسداران است.
قشر “من سیاسی نیستم” هم همینطور.

✅@behzadmehrani77

👍142👏13❤6👎2

www.tgoop.com/BehzadMehrani77/5191

5.5K viewsJul 2 at 15:15

نوید محمدزاده حتی برای اخراج افغانستانی‌ها که این روزها در جریان است هم اعتراض نکرد. او تنها زمانی لب به اعتراض و انتقاد گشود که نوبت اخراج و بازداشت به پدر همسرش که افغانستانی است رسید.
این نوشته فقط اعتراض به نوید محمدزاده نیست. بسیاری از شهروندان در سایهٔ یک رژیم توتالیتر، همین‌گونه رفتار می‌کنند. اساسا یکی از زشت‌ترین و پلشت‌ترین دستاوردهای توتالیتاریسم همین است که از شهروندان، موجوداتی فرصت‌طلب، غیر اخلاقی و شامورتی‌باز می‌سازد.

شما در یک نظام دموکراتیک و آزاد کمتر نیاز می‌بینید که این همه فرصت‌طلب باشید؛ چرا که بدون این نان‌به‌نرخ‌روزخوری ‌ها هم اموراتتان می‌گذرد و می‌توانید به موفقیت‌ برسید.

در رژیمی که قریب به اتفاق سرمایه‌های سینما را سپاه پاسداران تامین می‌کند و هنرش با پول رژیم سلطه‌گر می‌گذرد، معلوم است که هنرمندش همین اندازه چند چهره و شارلاتان می‌شود.
اساسا این موجودات در همین نوع سیستم‌ها می‌توانند ببالند و رشد کنند و از این‌جا است که این دو موجود یعنی هنرمند و رژیم توتالیتر با هم زد و بند می‌کنند که او سرمایه‌اش را بگذارد و “سلبریتی” بسازد و سلبریتی هم حافظ سرمایه و هست و نیست سرمایه‌گذار - بخوانید سپاه- باشد.
بازی دو سر برد!
میلان کوندرا در همدستی هنرمند با نظام سرکوبگر می‌گوید که مهم نیست چه کسی حقیقت را می‌گوید، مهم این است که هنرمند وقتی سکوت می‌کند که باید فریاد بزند، شریکِ دروغ شده است.اما هنرمند رژیم اسلامی کاش سکوت بلد بود. او به محض اینکه به آرمان فلسطین آسیب برسد سریع موضع می‌گیرد و در صف اهدا خون می‌ایستد. همین که رژیم با بحرانی مواجه بشود فوری صلح‌طلب و وطن‌دوست می‌شود؛ هم او‌ که در‌همهٔ سال ضد سرود “ای ایران” است و وطن یرایش شوخی است.می‌دانید چرا سکوت نمی‌کند! چون پول او با سکوت هم فراهم نمی‌شود. در اینجا اگر سکوت کند، سپاه پولش را نمی‌دهد و زندگی لاکچری‌اش که با پول کثیف تامین می‌شود بر زمین می‌ماند.

در چنین رژیم‌هایی سکوت، هم گناهی است نابخشودنی و ممکن است چون ایساک بابل، نویسنده روسی که به دلیل سکوتش مغضوب استالین شد، به خاطر سکوت جانت رو بگیرند چرا که سکوت، گناهی است نابخشودنی، اگر از سوی کسی سر بزند که صدایش قدرت دارد و شنیده می‌شود.
بنابراین سر و کلهٔ چنین افرادی سر بزنگاه‌های رژیم پیدا می‌شود تا از سرمایه‌گذارانش حمایت معنوی کند.
“قشر خاکستری” و قشر “من سیاسی نیستم” عمومشان همین ویژگی‌ها را دارند.
تا فشاری به خودشان نیاید درکی از موقعیت ندارند.

اخلاق یعنی اینکه بتوانی خود را جای دیگری بگذاری و درد و رنج او را احساس کنی و رژیم توتالیتر، اخلاق را پیش از این کشته است.

کامو در‌ جایی می‌گوید که انسان آزاد کسی است که در برابر ستم نه تنها وقتی خودش زیان می‌بیند، بلکه وقتی دیگران تحت ستم‌اند نیز، ایستادگی می‌کند.

سلبریتی ما آزاد نیست؛ در بند پول سپاه پاسداران است.
قشر “من سیاسی نیستم” هم همینطور.

✅@behzadmehrani77

BY Behzad Mehrani- بهزاد مهرانی ✌️