اقتصاد رفتاری

⭕️◻️راه حلی برای صلح
✍ مصطفی نصراصفهانی

تا زمانی که رژیمی خالص یهودی(pure Jewish) در فلسطین اشغالی حاکم باشد، با توجه به نژادپرستی شدید آن‌ها (طوری که بعضی از آنها دیگر انسان‌ها را حیوانات انسان‌نما می‌دانند) و با توجه به برنامه بلندمدت نیل تا فرات، به نظر نمی‌رسد صلح پایدار در منطقه غرب آسیا تضمین شود. چرا که همواره کسانی خواهند بود که جلوی این زیاده خواهی بایستند و حاضر باشند جانشان را هم در این مسیر بدهند.

تنها حالتی که ممکن است با دو مفروض فوق صلح ایجاد شود و خون‌ریزی کمتری اتفاق بیفتد، این است که تک‌تک مردم منطقه تسلیم شوند و مقاومت جلوی پیشروی اسرائیل به صفر برسد(که احتمالش بسیار بسیار کم است). البته بنا به روایتی، پشت صحنه‌ی قدرت دنیا ممکن است با این حالت صلح هم مخالف باشند، چرا که باید تنش در خاورمیانه به عنوان پیچ تنظیم بعضی متغیرهای کلیدی عمل کند. با این حال و با افول جایگاه نفت و گاز در آینده، شاید این روایت هم، حتی اگر درست باشد، توجیه کننده عدم صلح نباشد.

اما راه حل معقول دیگر، چیزی شبیه ایده رهبری و میرحسین موسوی است: اینکه بومیان فلسطین هم پاسپورت اسرائیلی دریافت کنند و حقوق برابر با تازه واردان داشته باشند و نتیجتا رژیم آپارتاید اسرائیل (شبیه رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی) یا استحاله شود و یا تغییر کند.

طبعاً طرح اصلی رهبری(اینکه فقط بومیان اصلی تصمیم‌گیرنده باشند و آن‌ها تعیین کنند که مهاجران بمانند یا بروند!) در شرایط فعلی با مخالفت اسرائیلیها مواجه خواهد شد.

اگر از یک طرف محور مقاومت، به مثابه یک سد جلوی آن‌ها، زنده بماند و از طرف دیگر، پیمان عدم تعرض بین ایران و اسرائیل (یا هر اسمی که برای فلسطین اشغالی انتخاب شود) امضاء شود، می‌شود بعد از آن تغییرات ساده، حتی روابط دو کشور هم برقرار شود.

به نظر می‌رسد این بهترین راه باشد تا همه بازیگران با کمترین احساس نارضایتی این بازی را ترک کنند: تصمیم‌سازان ایران احساس پیروزی خواهند کرد که هزینه‌های ریخته شده در محور مقاومت بی‌فایده نبوده، اسرائیل با امضای پیمان عدم تعرض با ایران و پیوستن ایران به پیمانی شبیه پیمان ابراهیم احساس برنده بودن خواهد داشت و سایر کشور‌های خاورمیانه هم برای اینکه محل جنگ جهانی سوم نبوده‌اند احساس برنده بودن خواهند کرد.

آمریکا هم می‌تواند با لغو تحریم‌ها یک شریک قدرتمند به نام ایران داشته باشد که اولا مانع روند اضمحلال پرسرعت هژمونی دلار شود و ثانیا بعد از درهم تنیدگی اقتصادی با ایران، مطمئن می‌شود که بعضی رفتارهای ایران تحت کنترل خواهد بود. هم‌چنین با ورود شرکت‌های آمریکایی به صنعت نفت و گاز ایران و سود سرشاری که خواهند برد لازم نیست از تکنیک ضد محیط زیستی Fracking برای استخراج نفت و گاز استفاده کنند.

پ.ن.۱.: شاید عبارت «نفوذ» که در ماجرای برجام رهبری فرمودند هم مرتبط با همین از بین رفتن بسیاری از گزینه‌ها در اثر درهم‌تنیدگی حاصل از ورود شرکت‌های آمریکایی به ایران بوده باشد که علی‌القاعده از ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۳ نه سال گذشته و باید نهادهای امنیتی برای چنین سناریویی طرح‌ها و اقدامات پشتیبان خود را آماده می‌کردند.

پ.ن.۲.: طبعاً «حق» ممکن است با راه حل ارایه شده برای «صلح» متفاوت باشد، اما آنچه در دسترس است بهتر از تدوام وضع فعلی یا بدتر از آن است. چنانچه مدیریت داخلی ایران مبتنی بر پایین نگه داشتن آنتروپی است(صلح بجای احقاق حق)، پیگیری حق به جای صلح در سطح بین‌المللی نوعی ریاکاری و نفاق به حساب می‌آید.

پ.ن.۳.: همین راه حل میانه هم اگر با پیوست رسانه‌ای و حمایت مردم اسرائیل (که خسته از جنگ هستند) همراه نباشد دور از دسترس می‌شود.

✔️ کانال اقتصاد رفتاری:
@BehavioralEconomicsAndFinance

www.tgoop.com/BehavioralEconomicsAndFinance/2374

7.9K viewsedited  Oct 24, 2024 at 20:41

⭕️◻️راه حلی برای صلح
✍ مصطفی نصراصفهانی

تا زمانی که رژیمی خالص یهودی(pure Jewish) در فلسطین اشغالی حاکم باشد، با توجه به نژادپرستی شدید آن‌ها (طوری که بعضی از آنها دیگر انسان‌ها را حیوانات انسان‌نما می‌دانند) و با توجه به برنامه بلندمدت نیل تا فرات، به نظر نمی‌رسد صلح پایدار در منطقه غرب آسیا تضمین شود. چرا که همواره کسانی خواهند بود که جلوی این زیاده خواهی بایستند و حاضر باشند جانشان را هم در این مسیر بدهند.

تنها حالتی که ممکن است با دو مفروض فوق صلح ایجاد شود و خون‌ریزی کمتری اتفاق بیفتد، این است که تک‌تک مردم منطقه تسلیم شوند و مقاومت جلوی پیشروی اسرائیل به صفر برسد(که احتمالش بسیار بسیار کم است). البته بنا به روایتی، پشت صحنه‌ی قدرت دنیا ممکن است با این حالت صلح هم مخالف باشند، چرا که باید تنش در خاورمیانه به عنوان پیچ تنظیم بعضی متغیرهای کلیدی عمل کند. با این حال و با افول جایگاه نفت و گاز در آینده، شاید این روایت هم، حتی اگر درست باشد، توجیه کننده عدم صلح نباشد.

اما راه حل معقول دیگر، چیزی شبیه ایده رهبری و میرحسین موسوی است: اینکه بومیان فلسطین هم پاسپورت اسرائیلی دریافت کنند و حقوق برابر با تازه واردان داشته باشند و نتیجتا رژیم آپارتاید اسرائیل (شبیه رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی) یا استحاله شود و یا تغییر کند.

طبعاً طرح اصلی رهبری(اینکه فقط بومیان اصلی تصمیم‌گیرنده باشند و آن‌ها تعیین کنند که مهاجران بمانند یا بروند!) در شرایط فعلی با مخالفت اسرائیلیها مواجه خواهد شد.

اگر از یک طرف محور مقاومت، به مثابه یک سد جلوی آن‌ها، زنده بماند و از طرف دیگر، پیمان عدم تعرض بین ایران و اسرائیل (یا هر اسمی که برای فلسطین اشغالی انتخاب شود) امضاء شود، می‌شود بعد از آن تغییرات ساده، حتی روابط دو کشور هم برقرار شود.

به نظر می‌رسد این بهترین راه باشد تا همه بازیگران با کمترین احساس نارضایتی این بازی را ترک کنند: تصمیم‌سازان ایران احساس پیروزی خواهند کرد که هزینه‌های ریخته شده در محور مقاومت بی‌فایده نبوده، اسرائیل با امضای پیمان عدم تعرض با ایران و پیوستن ایران به پیمانی شبیه پیمان ابراهیم احساس برنده بودن خواهد داشت و سایر کشور‌های خاورمیانه هم برای اینکه محل جنگ جهانی سوم نبوده‌اند احساس برنده بودن خواهند کرد.

آمریکا هم می‌تواند با لغو تحریم‌ها یک شریک قدرتمند به نام ایران داشته باشد که اولا مانع روند اضمحلال پرسرعت هژمونی دلار شود و ثانیا بعد از درهم تنیدگی اقتصادی با ایران، مطمئن می‌شود که بعضی رفتارهای ایران تحت کنترل خواهد بود. هم‌چنین با ورود شرکت‌های آمریکایی به صنعت نفت و گاز ایران و سود سرشاری که خواهند برد لازم نیست از تکنیک ضد محیط زیستی Fracking برای استخراج نفت و گاز استفاده کنند.

پ.ن.۱.: شاید عبارت «نفوذ» که در ماجرای برجام رهبری فرمودند هم مرتبط با همین از بین رفتن بسیاری از گزینه‌ها در اثر درهم‌تنیدگی حاصل از ورود شرکت‌های آمریکایی به ایران بوده باشد که علی‌القاعده از ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۳ نه سال گذشته و باید نهادهای امنیتی برای چنین سناریویی طرح‌ها و اقدامات پشتیبان خود را آماده می‌کردند.

پ.ن.۲.: طبعاً «حق» ممکن است با راه حل ارایه شده برای «صلح» متفاوت باشد، اما آنچه در دسترس است بهتر از تدوام وضع فعلی یا بدتر از آن است. چنانچه مدیریت داخلی ایران مبتنی بر پایین نگه داشتن آنتروپی است(صلح بجای احقاق حق)، پیگیری حق به جای صلح در سطح بین‌المللی نوعی ریاکاری و نفاق به حساب می‌آید.

پ.ن.۳.: همین راه حل میانه هم اگر با پیوست رسانه‌ای و حمایت مردم اسرائیل (که خسته از جنگ هستند) همراه نباشد دور از دسترس می‌شود.

✔️ کانال اقتصاد رفتاری:
@BehavioralEconomicsAndFinance

BY اقتصاد رفتاری