‏گاهی انسان ها نمی‌خواهند واقعیت‌ها را بشنوند، چون واقعیت همه‌ی توهم های آن ها را از میان می برد. ‎

#فردریش_نیچه

علائم و نشانه های استرس پس از سانحه (PTSD)

✳️ اختلال استرس پس از سانحه عبارت است از داشتن احساسی مانند ترس شدید، وحشت ناشی از تهدید جسمی و جنسی، مرگ غیرمنتظره نزدیکان، تصادف، جنگ یا بلاهای طبیعی که فراتر از طاقت و ظرفیت روانی فرد است. این اضطراب معمولا پس از وقوع حادثه‌ای دردناک برای فرد رخ می‌دهد.

✳️احساس غم عمیق، افسردگی، اضطراب، عصبانیت، احساس گناه، واکنش‌های فیزیکی بدن هنگام یادآوری خاطرات، از دست دادن علاقه به فعالیت‌های مورد علاقه گذشته، مشکلات خواب یا مرور مداوم خاطرات ناراحت کننده حادثه از علائم اختلال پس از سانحه هستند.

✳️ دوری گزینی و بی‌تفاوتی: همه ما برای فراموش کردن خاطرات تلخ خود ممکن است از روش‌های مختلفی برای سرگرم کردن خودمان استفاده کنیم.

دکتر مکری
@arameshdron🍁

اندکی فهمیدن از بسیار گفتن خوش‌تر است...

‌بیدل دهلوی

هرچقدر حجم نیازی که در رابطه رد و بدل می‌شود بیش‌تر باشد، احتمال ناکامی و برآورده نشدن آن هم بیش‌تر می‌شود؛ در نتیجه احتمال این‌که از سمت پدر و مادر، همسر و دوست صمیمی‌تان احساس ناکامی کنید بسیار بیشتر از همکار، استاد، یا دوست دورتان است.
این‌بار که به ذهن‌تان آمد که فلان همکار یا استادم من را بیش‌تر از همسر یا والدینم درک می‌کند این حقیقت را به یاد بیاورید که نیاز و توقعی که شما در ارتباط با این آدم‌ها دارید قابل قیاس با حجم و اندازه‌ی آن‌چه که در روابط بسیار نزدیک رد و بدل می‌شود نیست.

راه رفتن روی زانو

در طب تائو با زانو راه رفتن به مقابله با بیماری های کلیوی و کبدی کمک می کند.

واقعیت این است که نقاطی روی زانو وجود دارد که برای تحریک در صورت نقص در اندام های داخلی مفید است.

طب چینی این ورزش را درمان تمام بیماری ها میداند

شما فقط باید هر روز 15 تا 20 دقیقه را به این تمرین اختصاص دهید. این تنها راهی است که نتیجه قابل توجه خواهد بود.

تمرین را روی زمین انجام دهید
و یک پتوی نرم زیر زانوهای خود قرار دهید. به آرامی راه بروید و فقط روی زانوهای خود استراحت دهید.

خيلي رُك بگم
اگه براي تغيير چيزي
که اذیتت می‌کنه قدمي
برنميدارى، در واقع خودت
دارى انتخابش ميكنى

شب خوش

برخیز و برفروز چراغ سپیده را؛
تا بنگرم به روی تو صبح ندیده را ...

#فریدون‌مشیری

زندگی بر مدار امید می‌چرخد
نا امیدی ممنوع
پس لبخند بزن دوست خوبم
خدا لبخند بنده هاشو دوست داره
لبخند خدا همیشه با شما
روزتون پراز لبخند خدا🪻

دو نوع شخصيت كه ازدواج با آنها توصيه
نمی شود:

*شخصيت ضداجتماعی
برای او فقط نياز به قدرت و آزادی خودش مهم است. نيازهای ديگران اهميتی برايش ندارد. خصوصيت برجسته اش اين است كه نيازش به عشق و احساس تعلق تقريباً صفر است.
از تحقير كردن شما لذت می برد، فقط خودش را آدم قابلی می داند.در گول زدن ديگران ماهر است و اگر مهربان بنظر مي رسد برای بهره كشی است نه برای لطف به شما.

*شخصيت بيكاره
آدم عجيبی است كه بتدريج خود را آشكار می كند. او كار نمی كند و براي گذران زندگی به ديگران وابسته است. نياز به قدرت در او بالاست ولی ميلی به تلاش برای دستيابی به آن ندارد، زيرا انجام هر كاری را دون شأن خود می داند.
حرف های بزرگ می زند ولي عملكردش ناچيز است. تا وقتی كسی از او انتظاری ندارد، می تواند مثل يك آدم عادی رفتار كند و برای تان همراه خوبی خواهد بود، اما اگر از او مسئوليتی را بخواهيد شانه خالی می كند و اگر اصرار كنيد حتی به خشونت و بدرفتاري هم متوسل می شود.
به كودكی می ماند كه هرگز بزرگ نمی شود.

▫برای اینکه روانم را نیازارم و پریشانیِ خیال را از خود دور سازم، ناگزیر کار می‌کنم.

- ونسان ونگوگ

بسیاری از فرارها در سطح آگاهانه رخ نمی‌دهند،آن‌ها در لایه‌های پنهان ناخودآگاه شکل می‌گیرند،جایی که روان بی‌آن‌که از ما اجازه بگیرد،خودش را از بار رنج،سبک می‌کند.
فرار فقط کوچ‌کردن از یک کشور یا بستن چشم‌ها بر خبرها نیست.فرار یعنی نرفتن به عمق تجربه و از کنار زخمی رد شدن،که باید در جان ما ته‌نشین می‌شد.یعنی حذف آن‌چه باید در روان حک می‌شد.

باید اجازه دهیم تجربه در ما اثر بگذارد؛
یعنی:
اگر سوگ داریم، مجالی بدهیم برای عزاداری نه فقط گریه، بلکه سوگواری فعال: نوشتن، گفتن، اندیشیدن به آن‌چه از کف رفته،آن‌چه دیگر بازنمی‌گردد.

اگر خشمی درون‌مان هست،بکاویمش: این خشم رو به کی‌ست؟چرا این‌گونه شکل گرفته؟ اگر نفهمیم، روان آن را به سمتِ بی‌گناه‌ترین‌ها روانه می‌کند.

اگر بی‌حس شده‌ایم،جدی بگیریمش: بی‌حسی، فریاد خفه‌ی روان است از فرط خستگی. این‌جا سازوکارهای دفاعی وارد میدان شده‌اند؛ سکوتی که با «من خوبم، فقط چیزی حس نمی‌کنم» خودش را پنهان می‌کند، نیازمند دیدن است، نه نادیده‌گرفتن.

فرار نکردن یعنی اجازه‌دادن به ردپای واقعه در جان‌مان.یعنی به‌جای پاک‌کردن اثر، حاضر باشیم با آن زندگی کنیم؛ و این، ساده نیست.

شاید نشانه‌ی اولیه‌اش این باشد:
آیا می‌توانم با کسی از این رنج بگویم، بی‌آن‌که عجولانه دنبال نتیجه باشم؟
آیا به خودم این فرصت را می‌دهم که بفهمم چه چیزی در من دگرگون شده؟ یا تنها از دلِ جنگ گذشته‌ام، بی‌آن‌که چیزی درونم تغییر کرده باشد؟

فرار نکردن،یعنی گذاشتن زخم تا به وقتش خون بیاید، به وقتش بسوزد،و به وقتش ترمیم شود
نه آن‌که با لبخند مصنوعی، بر آن لایه‌ای از فراموشی بکشیم.
@arameshdron🍁

خوش‌به‌حال کسایی که اسمشون فرنگیسه🙂‍↔️

خوشا به حال آن که دوستی می‌یابد که قلب و ذهنش با قلب و روح او هم‌نواست.
دوستی که به واسطه‌ی شباهت سلیقه، احساس و دانسته‌هایش به او می‌پیوندد،
دوستی که دربند جاه‌طلبی یا منافع شخصی نیست.
موجودی که سایه‌سار درختی را به دبدبه و کبکبه‌ی دربار ترجیح میدهد!

📕 سفر به دور اتاقم
#اگزویه_دو_مستر

ما اغلب می پنداریم دردی که به آن دچاریم مشکل اصلی است، اما فراموش می کنیم که این درد صدای حقیقتی است که در گوش ما نجوا می کند: "تو گمشده ای به خانه برگرد".

جان فردریکسون

ملاک هوش
توانایی تغییر کردن است.

آلبرت انیشتین

رابطه عاشقانه زمانى تداوم خواهد داشت
كه از صميميت و حفظ استقلال فردى
تركيبى هماهنگ خلق كنيد.

چسبندگى يا فاصله بيش از حد به سقوط
رابطه مى انجامد.