اراکی باس...؟

روزهای کرونایی چگونه گذشت!؟

کرونا مهمان ناخوانده ای بود که در بدترین زمان ممکن یعنی در آستانه و آغاز سال نو شمسی و عید نوروز که جزو معدود دلخوشی های باقی مانده برای ملت ایران است به عرصه این مرز پرگهر قدم گذاشت و متاسفانه روزگار بدی را برای این مردم رنج کشیده رقم زد که به توصیه دوستی بزرگوار گوشه ای از آنرا ذکر میکنم.

آنچه در روزهای کرونایی بر من گذشت در کنار یک بیماری جسمی یک رنج روحی بی سابقه بود که شاید تاثیر موقعیت زمانی که در بالا ذکر شد بر آن غیرقابل انکار باشد.

بیماری با بدن درد و تب و لرز شروع شد، و تفاوت آن با آنفلوآنزا های معمول به درازا کشیده شدن و بی تاثیر بودن درمان های معمول بر آن بود. بعد از شروع سرفه ها و قطعی شدن تشخیص کرونا هم چیزی تغییر نکرد، تنها درگیری ریه ها رفته رفته بیشتر شد، اما باز هم آنچه که موجب رنج فراوان بود بی حوصله گی و کلافه گی حاصل از قرنطینه و دوری از عزیزان و بیش از آن نگرانی از حال آنها بود.
تا جایی که لطف مکرر و احوالپرسی های پیوسته دوستان و آشنایان نیز بیش از تسکین به کلافه گی حاصل از بیماری می‌افزود.
این بیماری کمتر شناخته شده شاید در افراد مختلف به گونه های متفاوتی ظهور و بروز کند، در شخص من در کنار تب و لرز های متناوب اما بیش از ریه و تنفس، سیستم گوارش تحت تاثیر قرار گرفت، به طوری که بعد از چند روز ورود هرگونه خوردنی و آشامیدنی به مسیر دهان از بزرگترین عذاب ها شد، و حالت تهوع، ضعف و بی حالی که در پی آن آمد در کنار عذاب روحی حاصل از قرنطینه مطلق موجب ایجاد ناامیدی شدید و حال روحی عجیبی شد که نمونه آن را در هیچ زمان تجربه نکرده بودم.
داروها به کل بی تاثیر بود و هر روز که به امید بهبود صبح میشد با تکرا و تشدید حالات روز قبل ناامیدی را می‌افزود، که در نهایت ادامه درمان را به سیستم ایمنی بدن سپردم و مصرف دارو را حداقل برای استراحت و آرامش دستگاه گوارش کنار گذاشتم.

روزهای پایانی به سختی گذشت، تا ضعف و سرگیجه حاصل از بی اشتهایی چندین روزه ترمیم شود زمان به کندی می‌گذشت، اما به یاری حق هرچند با روند لاک پشتی بعد از حدود 16 روز تحمل تمام این رنج ها آثار بهبودی پدیدار شد و آرام آرام روزهای سلامتی بازگشت.

توصیه من به همه هم وطنان عزیزم در وهله اول رعایت نکات بهداشتی و قطع این زنجیره منحوس است، اما خدای ناکرده در صورت ابتلا که بهرحال برای بسیاری از ما ناگزیر است حفظ روحیه به هر طریقی از هر نوع درمان دیگری ضروری تر است. آنچه انسان را در این بیماری خاص از پا در می‌آورد بیش از هرچیزی ناامیدی و تضعیف شدید روحیه است که مبارزه با آن را بسیار دشوار می‌کند. کرونا درمان دارویی صد در صد تایید شده ای ندارد، این تنها بدن شماست که با آن مبارزه می‌کند و وظیفه شما حمایت از این تنها مبارز در مقابل بیماری است، پس با قدرت پشتوانه آن باشید و رژیم غذایی مناسب و مایعات را فراموش نکنید.

به امید روزهای خوب و پرامید و بدون هرگونه بیماری و بلا و غم برای میهن عزیزمان و مردم سرافراز ایران🙏
«شهــــروند مرکـــزی»
🆔 @sh_markazi👈👈

@ArakiBass

www.tgoop.com/ArakiBass/20046

2.28K viewsMar 25, 2020 at 21:36

روزهای کرونایی چگونه گذشت!؟

کرونا مهمان ناخوانده ای بود که در بدترین زمان ممکن یعنی در آستانه و آغاز سال نو شمسی و عید نوروز که جزو معدود دلخوشی های باقی مانده برای ملت ایران است به عرصه این مرز پرگهر قدم گذاشت و متاسفانه روزگار بدی را برای این مردم رنج کشیده رقم زد که به توصیه دوستی بزرگوار گوشه ای از آنرا ذکر میکنم.

آنچه در روزهای کرونایی بر من گذشت در کنار یک بیماری جسمی یک رنج روحی بی سابقه بود که شاید تاثیر موقعیت زمانی که در بالا ذکر شد بر آن غیرقابل انکار باشد.

بیماری با بدن درد و تب و لرز شروع شد، و تفاوت آن با آنفلوآنزا های معمول به درازا کشیده شدن و بی تاثیر بودن درمان های معمول بر آن بود. بعد از شروع سرفه ها و قطعی شدن تشخیص کرونا هم چیزی تغییر نکرد، تنها درگیری ریه ها رفته رفته بیشتر شد، اما باز هم آنچه که موجب رنج فراوان بود بی حوصله گی و کلافه گی حاصل از قرنطینه و دوری از عزیزان و بیش از آن نگرانی از حال آنها بود.
تا جایی که لطف مکرر و احوالپرسی های پیوسته دوستان و آشنایان نیز بیش از تسکین به کلافه گی حاصل از بیماری می‌افزود.
این بیماری کمتر شناخته شده شاید در افراد مختلف به گونه های متفاوتی ظهور و بروز کند، در شخص من در کنار تب و لرز های متناوب اما بیش از ریه و تنفس، سیستم گوارش تحت تاثیر قرار گرفت، به طوری که بعد از چند روز ورود هرگونه خوردنی و آشامیدنی به مسیر دهان از بزرگترین عذاب ها شد، و حالت تهوع، ضعف و بی حالی که در پی آن آمد در کنار عذاب روحی حاصل از قرنطینه مطلق موجب ایجاد ناامیدی شدید و حال روحی عجیبی شد که نمونه آن را در هیچ زمان تجربه نکرده بودم.
داروها به کل بی تاثیر بود و هر روز که به امید بهبود صبح میشد با تکرا و تشدید حالات روز قبل ناامیدی را می‌افزود، که در نهایت ادامه درمان را به سیستم ایمنی بدن سپردم و مصرف دارو را حداقل برای استراحت و آرامش دستگاه گوارش کنار گذاشتم.

روزهای پایانی به سختی گذشت، تا ضعف و سرگیجه حاصل از بی اشتهایی چندین روزه ترمیم شود زمان به کندی می‌گذشت، اما به یاری حق هرچند با روند لاک پشتی بعد از حدود 16 روز تحمل تمام این رنج ها آثار بهبودی پدیدار شد و آرام آرام روزهای سلامتی بازگشت.

توصیه من به همه هم وطنان عزیزم در وهله اول رعایت نکات بهداشتی و قطع این زنجیره منحوس است، اما خدای ناکرده در صورت ابتلا که بهرحال برای بسیاری از ما ناگزیر است حفظ روحیه به هر طریقی از هر نوع درمان دیگری ضروری تر است. آنچه انسان را در این بیماری خاص از پا در می‌آورد بیش از هرچیزی ناامیدی و تضعیف شدید روحیه است که مبارزه با آن را بسیار دشوار می‌کند. کرونا درمان دارویی صد در صد تایید شده ای ندارد، این تنها بدن شماست که با آن مبارزه می‌کند و وظیفه شما حمایت از این تنها مبارز در مقابل بیماری است، پس با قدرت پشتوانه آن باشید و رژیم غذایی مناسب و مایعات را فراموش نکنید.

به امید روزهای خوب و پرامید و بدون هرگونه بیماری و بلا و غم برای میهن عزیزمان و مردم سرافراز ایران🙏
«شهــــروند مرکـــزی»
🆔 @sh_markazi👈👈

@ArakiBass

BY اراکی باس...؟