This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📡 ۲/۲: #هلیکوپتر مریخ و نجات از حادثه:
سیستم ناوبری هلیکوپترِ مریخ از دو قسمت تشکیل شده:
۱. تجهیزاتِ الکترونیکی (IMU) برای اندازه‌گیری سرعت، شتاب، ارتفاع و موقعیتِ جسم پرنده. این اطلاعات، به‌عنوان ورودی به سیستم کنترل استفاده می‌شوند؛ سیستم کنترل با نرخ ۵۰۰ عمل در ثانیه، وضعیت هلیکوپتر را تنظیم می‌کند.
۲. سیستم تحلیل تصاویر: دوربینِ مخصوص ناوبری که در قسمت زیرین هلیکوپتر نصب شده است، ۳۰ عکس در ثانیه ثبت می‌کند که به عنوان ورودی در سیستم ناوبری و تحلیل تصاویر استفاده می‌شوند. الگوریتمِ کامپیوترِ پرواز، زمان ثبت تصاویر و ساختارهای رنگ و سطح سیاره را بررسی کرده و پیش‌بینی‌هایی دربارهٔ موقعیت و سرعت انجام می‌دهد. 🌐
🔺در ثانیهٔ ۵۴، باگِ نرم‌افزاری در الگوریتمِ تحلیل تصاویر باعث شد تا یک عکس از بین رفته و در نتیجه بقیهٔ فریم‌ها و زمانبندی‌ِ آن‌ها به درستی انجام نشوند. دلیل فرودِ موفق به‌خاطر این بود که تیمِ طراحی هلیکوپتر، از سیستم ناوبری IMU در ثانیه‌های پایانی پرواز استفاده می‌کنند و نه از تحلیل تصاویر. این کار برای ایجاد ثباتِ بیش‌تر به هنگام فرود است. — #Perseverance — 🌐 — [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
سیستم ناوبری هلیکوپترِ مریخ از دو قسمت تشکیل شده:
۱. تجهیزاتِ الکترونیکی (IMU) برای اندازه‌گیری سرعت، شتاب، ارتفاع و موقعیتِ جسم پرنده. این اطلاعات، به‌عنوان ورودی به سیستم کنترل استفاده می‌شوند؛ سیستم کنترل با نرخ ۵۰۰ عمل در ثانیه، وضعیت هلیکوپتر را تنظیم می‌کند.
۲. سیستم تحلیل تصاویر: دوربینِ مخصوص ناوبری که در قسمت زیرین هلیکوپتر نصب شده است، ۳۰ عکس در ثانیه ثبت می‌کند که به عنوان ورودی در سیستم ناوبری و تحلیل تصاویر استفاده می‌شوند. الگوریتمِ کامپیوترِ پرواز، زمان ثبت تصاویر و ساختارهای رنگ و سطح سیاره را بررسی کرده و پیش‌بینی‌هایی دربارهٔ موقعیت و سرعت انجام می‌دهد. 🌐
🔺در ثانیهٔ ۵۴، باگِ نرم‌افزاری در الگوریتمِ تحلیل تصاویر باعث شد تا یک عکس از بین رفته و در نتیجه بقیهٔ فریم‌ها و زمانبندی‌ِ آن‌ها به درستی انجام نشوند. دلیل فرودِ موفق به‌خاطر این بود که تیمِ طراحی هلیکوپتر، از سیستم ناوبری IMU در ثانیه‌های پایانی پرواز استفاده می‌کنند و نه از تحلیل تصاویر. این کار برای ایجاد ثباتِ بیش‌تر به هنگام فرود است. — #Perseverance — 🌐 — [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
📡 تصاویری از کرهٔ زمین که توسط فضانوردان ایستگاه فضایی ثبت شده است. تصویر اول، بر فراز دریای کارائیب، تصویر دوم، بر فراز مرز روسیه–چین و دریای ژاپن در شرق آسیا. — 🌐
سه تصویرِ دیگر: فضانورد سازمان فضایی اروپا [🔗] نوشته است: گاهی حتی از ۴۰۰ کیلومتریِ سطح زمین نیز هیچ چیز جز دریاهایِ پهناورِ زمین دیده نمی‌شود. [اردیبهشت/خرداد ۱۴۰۰] — 🌐، #رصد_زمین— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
سه تصویرِ دیگر: فضانورد سازمان فضایی اروپا [🔗] نوشته است: گاهی حتی از ۴۰۰ کیلومتریِ سطح زمین نیز هیچ چیز جز دریاهایِ پهناورِ زمین دیده نمی‌شود. [اردیبهشت/خرداد ۱۴۰۰] — 🌐، #رصد_زمین— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
📡 سیارهٔ مشتری در طیف نورهای مختلف [🔗]:
- تصویر اول در نور مرئی از تلسکوپ فضایی #هابل
- تصویر دوم در نور فرابنفش از هابل
- تصویر سوم در نور فروسرخ از تلسکوپ جمنای (Gemini)-شمالی در هاوائی، آمریکا.
🔺 پدیده‌های جویِ بسیاری در سیارهٔ مشتری در جریان است که طول موج‌های مختلف نور، نماهای متفاوتی از این ساختارها نمایش می‌دهد [🔗].
طوفان عظیمی که متمایل به شمالِ سیاره است، پهنایِ ۷۲۰۰۰ کیلومتر داشته و از شرق به غرب در حرکت است. در نور مرئی به رنگ قهوه‌ای تیره نمایان است؛ به دلیل دما/حرارت زیاد، در نور فروسرخ به رنگ روشن دیده می‌شود و در نور فرابنفش به سختی پیداست.
چهار ناحیهٔ پُرحرارت متمایل به استوایِ سیاره در نور فروسرخ با وضوح بهتری دیده می‌شوند؛ این نواحی، به‌خاطر پدیده‌های جوی و جابه‌جایی هوای سرد/گرم شکل گرفته‌اند 🌐. معروف به «چشم مشتری»، ناحیه‌های سرخ‌رنگ بزرگ و کوچکِ متمایل به جنوب سیاره، سیستم‌هایی از طوفان‌های عظیم در سیاره است [🔗].
این تصاویر همزمان در ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۱۱ ثبت شده و در ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ منتشر شده‌اند. (تصاویر در کیفیت اصلی در بخش کامنت‌ها) —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
- تصویر اول در نور مرئی از تلسکوپ فضایی #هابل
- تصویر دوم در نور فرابنفش از هابل
- تصویر سوم در نور فروسرخ از تلسکوپ جمنای (Gemini)-شمالی در هاوائی، آمریکا.
🔺 پدیده‌های جویِ بسیاری در سیارهٔ مشتری در جریان است که طول موج‌های مختلف نور، نماهای متفاوتی از این ساختارها نمایش می‌دهد [🔗].
طوفان عظیمی که متمایل به شمالِ سیاره است، پهنایِ ۷۲۰۰۰ کیلومتر داشته و از شرق به غرب در حرکت است. در نور مرئی به رنگ قهوه‌ای تیره نمایان است؛ به دلیل دما/حرارت زیاد، در نور فروسرخ به رنگ روشن دیده می‌شود و در نور فرابنفش به سختی پیداست.
چهار ناحیهٔ پُرحرارت متمایل به استوایِ سیاره در نور فروسرخ با وضوح بهتری دیده می‌شوند؛ این نواحی، به‌خاطر پدیده‌های جوی و جابه‌جایی هوای سرد/گرم شکل گرفته‌اند 🌐. معروف به «چشم مشتری»، ناحیه‌های سرخ‌رنگ بزرگ و کوچکِ متمایل به جنوب سیاره، سیستم‌هایی از طوفان‌های عظیم در سیاره است [🔗].
این تصاویر همزمان در ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۱۱ ثبت شده و در ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ منتشر شده‌اند. (تصاویر در کیفیت اصلی در بخش کامنت‌ها) —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
📡 تصویر فضاپیمای #جونو [Juno] از ماه سیارهٔ مشتری با نام «گانیمد» [Ganymede]. فاصلهٔ فضاپیما در نزدیک‌ترین فاصله‌اش به این ماه، ۱۰۳۸ کیلومتر بود که این تصویر را ثبت کرده و تصاویر بیش‌تر هم در حال ارسال به زمین است (۱۷ خرداد ۱۴۰۰).
آخرین بار در سال ۲۰۰۰ میلادی (۱۳۷۹)، فضاپیمای «گالیله» از چنین فاصلهٔ نزدیکی عبور کرده بود. —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
آخرین بار در سال ۲۰۰۰ میلادی (۱۳۷۹)، فضاپیمای «گالیله» از چنین فاصلهٔ نزدیکی عبور کرده بود. —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
📡 نمایی از کهکشانِ معروف به NGC 4680، ثبت شده توسط تلسکوپ فضایی #هابل که در سال ۱۹۹۷ میلادی (۱۳۷۶) میزبان یک انفجار ستاره‌ای (#ابرنواختر [سوپرنووآ 🔗]) نیز بود. این کهکشان در گروه کهکشان‌های مارپیچی قرار می‌گیرد؛ هرچند حالت عدسی شکل نیز دارد [🔗]. کهکشان‌های عدسی-شکل، وضعیتی بین مارپیچی و بیضوی دارند.
دسته‌بندی کهکشان‌ها در گذرِ زمان‌هایِ نجومی تغییر کرده و ثابت نیست. اغلبِ کهکشان‌های مارپیچی، سرانجام به کهکشان‌های بیضوی تبدیل می‌شوند و حالت عدسی-شکل نیز یک وضعیت موقت است. فاصله از زمین: ۱۴۰ سال-نوری. [۱۷ خرداد ۱۴۰۰]—🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
دسته‌بندی کهکشان‌ها در گذرِ زمان‌هایِ نجومی تغییر کرده و ثابت نیست. اغلبِ کهکشان‌های مارپیچی، سرانجام به کهکشان‌های بیضوی تبدیل می‌شوند و حالت عدسی-شکل نیز یک وضعیت موقت است. فاصله از زمین: ۱۴۰ سال-نوری. [۱۷ خرداد ۱۴۰۰]—🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
📡 ستاره‌هایی که در دسته‌بندیِ نوع O قرار دارند، ستاره‌های بسیار: کمیاب، دمای بالا، پُرجرم و بسیار پرنورند. دمای آن‌ها تقریبا به ۳۰ هزار درجهٔ سانتی‌گراد می‌رسد (دمای خورشید تقریبا ۵۰۰۰ درجه است!). در کیهانِ نزدیک [🔗]، از هر سه میلیون ستاره، یکی نوع O است.
سیستم ستاره‌ایِ معروف به NGC 6193 یا Caldwell 82 در فاصلهٔ ۳۷۰۰ سال نوری از ما در صورت فلکی آتشدان/Ara (نیمکرهٔ جنوبی) قرار دارد؛ شامل ۳۰ ستارهٔ مختلف است که دو تا از آن‌ها نوع O می‌باشد. در تصویرِ اول، بخش چپ، توسط تلسکوپ‌های زمینی اتحادیهٔ اروپا در کشور شیلی ثبت شده است؛ بخش راست، توسط تلسکوپ #هابل. —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
سیستم ستاره‌ایِ معروف به NGC 6193 یا Caldwell 82 در فاصلهٔ ۳۷۰۰ سال نوری از ما در صورت فلکی آتشدان/Ara (نیمکرهٔ جنوبی) قرار دارد؛ شامل ۳۰ ستارهٔ مختلف است که دو تا از آن‌ها نوع O می‌باشد. در تصویرِ اول، بخش چپ، توسط تلسکوپ‌های زمینی اتحادیهٔ اروپا در کشور شیلی ثبت شده است؛ بخش راست، توسط تلسکوپ #هابل. —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
📡 تصویر صخره‌ای به پهنایِ تقریبا ۲ متر در مسیر حرکت کاوشگر «#استقامت» که شباهت‌هایی به سنگ‌های آتشفشانیِ کرهٔ زمین نیز دارد.
ویدئوی دوم: به‌طور مختصر دربارهٔ عملکرد تجهیزات علمی رُبات است. تابش لیزر، بررسی طیف نوری و جمع‌آوری اطلاعاتی از ساختار تشکیل‌دهندهٔ مواد.— [۲۵ خرداد ۱۴۰۰]. | #رصد_مریخ —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
ویدئوی دوم: به‌طور مختصر دربارهٔ عملکرد تجهیزات علمی رُبات است. تابش لیزر، بررسی طیف نوری و جمع‌آوری اطلاعاتی از ساختار تشکیل‌دهندهٔ مواد.— [۲۵ خرداد ۱۴۰۰]. | #رصد_مریخ —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
📡 توده‌های یخ که سطح جنوبگان (قطب جنوب) و گرینلند را می‌پوشاند هر ساله به‌ترتیب ۱۵۱ و ۲۷۷ میلیارد متر مکعب تغییر می‌کند (کاهش می‌یاید). جرم کلِ آن‌ها از سال ۲۰۰۲ به‌طور مداوم مسیر کاهشی داشته است.
اطلاعات توسط ماهواره‌ٔ زمین‌شناسی ناسا با نام GRACE ثبت شده. [۲۶ خرداد ۱۴۰۰]، #گرمایش_جهانی 🌐، [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
اطلاعات توسط ماهواره‌ٔ زمین‌شناسی ناسا با نام GRACE ثبت شده. [۲۶ خرداد ۱۴۰۰]، #گرمایش_جهانی 🌐، [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
📡 نمایی از کهکشان NGC 2276 در سمت صورت فلکی قیقاووس (Cepheus) که توسط تلسکوپ فضایی #هابل ثبت شده؛ فاصله از زمین: ۱۲۰ میلیون سال نوری [🔗]. ویدئو، سفری‌ست به سمت این کهکشان!
در سمت چپِ تصویر: جریانِ موادِ میان‌کهکشانی، که در این مورد گازهای بسیار داغ است، دلیل اصلیِ فوران و شکل‌گیری ستاره‌های جدید شده است (هر یک ممکن است سیاره‌هایی مشابه زمین داشته باشند).
در بازوی سمت راست: گرانشِ ناشی از کهکشان(های) مجاور باعث تغییر ساختار کهکشان شده. [۶ خرداد ۱۴۰۰] —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX
در سمت چپِ تصویر: جریانِ موادِ میان‌کهکشانی، که در این مورد گازهای بسیار داغ است، دلیل اصلیِ فوران و شکل‌گیری ستاره‌های جدید شده است (هر یک ممکن است سیاره‌هایی مشابه زمین داشته باشند).
در بازوی سمت راست: گرانشِ ناشی از کهکشان(های) مجاور باعث تغییر ساختار کهکشان شده. [۶ خرداد ۱۴۰۰] —🌐— [پست قبل: 🔗]
🛰 @TechX