تقویم و تاریخ

بیستم نوامبر

در چنین روزی از سال ۱۹۳۵ میلادی، «عزالدین قسام» مبارز مسلمان سوری، به شهادت رسید.

شهید عزالدین قسام با مقاومت در راه مبارزه با استعمار انگلیس، در شرح و تفهیم مفاهیم سورۀ انفال، برای امت اسلامی درسی عملی داد تا باشد همه، پای در جای پای این مردِ دین و دیانت گذاشته، و همواره مشت کوبنده‌ای بر دهان مستعمران و مستکبران باشند. به راستی وی با تقدیم خون خویش در راه مبارزه با دشمن، نهالان سرزمین فلسطین را آب‌یاری نمود تا باشد این نهالانِ سبز و ستبر مقاومت، به کهن‌درختان تنومندی مبدل گردند که با وزش هیچ باد توفنده‌ای، خم نگردند.

شهید عزالدین قسام، نخستین فقیه و دانشمند مسلمان نبود که برای جهاد، مبارزه و مقاومت قد عَلم نموده باشد، و نه هم آخرین‌شان خواهد بود؛ این امت، به درستی می‌داند کسی که روزه را فرض نموده است، همان آفریدگاری است که جهاد را نیز بر وی فرض نموده است، و جهاد به جای خود، عبادتی است که اهمیت و ارزش آن از روزه و حج کم‌تر نیست. مبالغه نخواهد بود اگر بگوییم تاریخ ثابت نموده است که خداوند متعال به وسیلۀ جهاد، مبارزه و مقاومت این امت، روزه و حج‌اش را باقی و پایدار داشته است.

ایدۀ سازمانی کردن دین و سازمان دانستن آن، و مردان دین را صاحبان مناصب افتخاری پنداشتن، ایده و اندیشه‌ای بس نفرت‌برانگیز است. در حقیقت، انسان هر چه بیش‌تر علم بیاموزد، بیش‌تر به دینش ملتزم می‌گردد؛ یعنی هر چه دانشمندتر شود، بیش‌تر وارد قضایای واقعِ امت خویش می‌گردد. سالم مولای ابوحذیفه می‌گفت: «اگر از جانب من شکست بر لشکر وارد شود، چه بد حافظِ قرآنی خواهم بود!» ابوایوب انصاری در آستانۀ دروازه‌های قسطنطنیه (استانبول) به شهادت رسید، عبدالله بن عمر چندین ماه در ترکمنستان به سبب یخ و سردی، گیر مانده بود، و امام عز بن عبدالسلام، امام نووی، امام ابن‌تیمیه، امام ابن‌قیم، عبدالحمید بن بادیس و عمر مختار هم به همین راه و مسیر رفتند. امت ما، امتی است که تعداد مبارزان و سلحشوران وی را جز خداوند متعال، کسی نمی‌داند.

نمی‌خواهیم از جایگاه علمِ فقه و فتوا و تعلیم مردم و توجه به علم حدیث بکاهیم؛ بلکه برانیم تا بیرق جهاد و مبارزه را بر افراشیم؛ عبادتی که مفهوم شایع در بین مردم، آن را مختص عوام می‌داند و میز تدریس و منبر سخنرانی را از آنِ فقها و دانشمندان؛ در حالی که جایگاه عالم و دانشمند و متفکر و نویسنده، به میزان اندازۀ ارتباط وی با همّ و غم امت وی وابسته است و در گرو توجه وی به امور آنان است، نه در زندگی میان برگ‌های کتاب‌ها. چه بسا بر امت، اوقاتی می‌گذرد که خون شهدا، پر بهاتر از دوات دانشمندان می‌گردد؛ پس خوشا به حال کسی که این هر دو افتخار را به دست آورد و رحمت خدا بر روح عزالدین قسام که توانست به این هر دو افتخار نایل آید.


#تقویم_تاریخ
@taqwimtarikh

❤1

www.tgoop.com/taqwimtarikh/1709

626 viewsNov 19 at 19:35

بیستم نوامبر

در چنین روزی از سال ۱۹۳۵ میلادی، «عزالدین قسام» مبارز مسلمان سوری، به شهادت رسید.

شهید عزالدین قسام با مقاومت در راه مبارزه با استعمار انگلیس، در شرح و تفهیم مفاهیم سورۀ انفال، برای امت اسلامی درسی عملی داد تا باشد همه، پای در جای پای این مردِ دین و دیانت گذاشته، و همواره مشت کوبنده‌ای بر دهان مستعمران و مستکبران باشند. به راستی وی با تقدیم خون خویش در راه مبارزه با دشمن، نهالان سرزمین فلسطین را آب‌یاری نمود تا باشد این نهالانِ سبز و ستبر مقاومت، به کهن‌درختان تنومندی مبدل گردند که با وزش هیچ باد توفنده‌ای، خم نگردند.

شهید عزالدین قسام، نخستین فقیه و دانشمند مسلمان نبود که برای جهاد، مبارزه و مقاومت قد عَلم نموده باشد، و نه هم آخرین‌شان خواهد بود؛ این امت، به درستی می‌داند کسی که روزه را فرض نموده است، همان آفریدگاری است که جهاد را نیز بر وی فرض نموده است، و جهاد به جای خود، عبادتی است که اهمیت و ارزش آن از روزه و حج کم‌تر نیست. مبالغه نخواهد بود اگر بگوییم تاریخ ثابت نموده است که خداوند متعال به وسیلۀ جهاد، مبارزه و مقاومت این امت، روزه و حج‌اش را باقی و پایدار داشته است.

ایدۀ سازمانی کردن دین و سازمان دانستن آن، و مردان دین را صاحبان مناصب افتخاری پنداشتن، ایده و اندیشه‌ای بس نفرت‌برانگیز است. در حقیقت، انسان هر چه بیش‌تر علم بیاموزد، بیش‌تر به دینش ملتزم می‌گردد؛ یعنی هر چه دانشمندتر شود، بیش‌تر وارد قضایای واقعِ امت خویش می‌گردد. سالم مولای ابوحذیفه می‌گفت: «اگر از جانب من شکست بر لشکر وارد شود، چه بد حافظِ قرآنی خواهم بود!» ابوایوب انصاری در آستانۀ دروازه‌های قسطنطنیه (استانبول) به شهادت رسید، عبدالله بن عمر چندین ماه در ترکمنستان به سبب یخ و سردی، گیر مانده بود، و امام عز بن عبدالسلام، امام نووی، امام ابن‌تیمیه، امام ابن‌قیم، عبدالحمید بن بادیس و عمر مختار هم به همین راه و مسیر رفتند. امت ما، امتی است که تعداد مبارزان و سلحشوران وی را جز خداوند متعال، کسی نمی‌داند.

نمی‌خواهیم از جایگاه علمِ فقه و فتوا و تعلیم مردم و توجه به علم حدیث بکاهیم؛ بلکه برانیم تا بیرق جهاد و مبارزه را بر افراشیم؛ عبادتی که مفهوم شایع در بین مردم، آن را مختص عوام می‌داند و میز تدریس و منبر سخنرانی را از آنِ فقها و دانشمندان؛ در حالی که جایگاه عالم و دانشمند و متفکر و نویسنده، به میزان اندازۀ ارتباط وی با همّ و غم امت وی وابسته است و در گرو توجه وی به امور آنان است، نه در زندگی میان برگ‌های کتاب‌ها. چه بسا بر امت، اوقاتی می‌گذرد که خون شهدا، پر بهاتر از دوات دانشمندان می‌گردد؛ پس خوشا به حال کسی که این هر دو افتخار را به دست آورد و رحمت خدا بر روح عزالدین قسام که توانست به این هر دو افتخار نایل آید.


#تقویم_تاریخ
@taqwimtarikh

BY تقویم و تاریخ