نخستین پادشاهان اشکانی از مهرداد اول به بعد در سکه‌های خویش، خود را فیل‌هلن یا یونان دوست می‌خواندند. دلایلی است که باید در این باب ما شک کنیم و باعث می‌شود تا باور کنیم که این امر در نظر اشکانیان یک اقدام سیاسی بود که وضع ایران را بر آن موقعیت تحمیل می‌کرد. آنان نمی‌توانستند راه دیگری انتخاب کنند. ایران،که اشکانیان آن را از دست یونانی‌ها آزاد کرده بودند، آثار عمیقی در این تمدن یونانی_ایرانی بجا مانده بود. این سوارکاران اشکانی که در مناطق خشک و نیمه خشک زندگی می‌کردند در مقابل میراثی که بر اثر یونانیت پدید آمده بود چیزی برای ارائه جز ابزار جنگی نداشتند. پس این این سوارکاران بیابانی چه تحوالات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را می‌توانستند در ایران انجام دهند؟ اشکانیان که به فرمانروایی ایران رسیدند در کشور تشکیلاتی منظم و شهرهایی دیدند که بوسیله بورژوازی ایرانی و یونانی اداره میشد که این طبقه نقش میانجی بین اشکانیان و یونانیان داشت.

اشکانیان ارزش تمدن یونان را می‌دانستند. برهم زدن نظم موجود و بازگشت به وضع پیش از اسکندر بر خلاف منافع دولت بود و اشکانیان در وضع اداری و شهری تغییری ایجاد نکردند و همان را به وضع خود باقی گذاشتند. در تمامی شهرها شکل نظامی، کشاورزی و بازرگانی خود را حفظ کردند و در وضع اجتماعی و اقتصادی دخالتی نکردند. رفتار خیر‌خواهانه اشکانیان نسبت به تمدن یونان اهمیتی عظیم داشته که باعث شده کشور از واژگونی شدید در امان باشد و در حالی که مملکت را به راه تکامل تدریجی سوق می‌داد موجب شد تا به مرور زمان عنصر خارجی در ایران نابود شود و در نتیجه فرهنگ ملی‌ای بوجود آمد که جلوه عالی آن در تمدن ساسانی مشهود است.