🔸 در تاریخ ۳ مهٔ ۱۹۴۶، دادگاه توکیو آغاز شد.

🔸دیوان نظامی بین‌المللی برای شرق دور به‌منظور اجرای بند ۱۰ اعلامیهٔ پوتسدام تشکیل شد، که بر اساس آن «تمام جنایتکاران جنگی، از جمله کسانی که در حق اسرا وحشیگری نموده‌اند، باید مجازات سختی را متحمل شوند.»

🔸با سند تسلیم، دولت ژاپن با الزام‌آور بودن اعلامیهٔ پوتسدام موافقت کرد و متعهد شد تمامی خواسته‌هایی را که فرماندهٔ عالی نیروهای متفقین برای اجرای آن مطرح کند، انجام دهد. با این حال، پس از تسلیم ژاپن میان متفقین اختلافات جدی دربارهٔ سازمان‌دهی محاکمهٔ جنایتکاران جنگی پدید آمد.

🔸علی‌رغم نبود اجماع، فرماندهٔ عالی نیروهای متفقین، ژنرال داگلاس مک‌آرتور، در ۱۱ سپتامبر ۱۹۴۵ دستور آغاز بازداشت مظنونان به ارتکاب جنایات جنگی را صادر کرد. جمعاً ۲۹ نفر بازداشت شدند، که عمدتاً اعضای کابینهٔ ژنرال هیده‌کی توجو بودند.

🔸۱۹ ژانویهٔ ۱۹۴۶، در روز تأسیس دادگاه، داگلاس مک‌آرتور قانون اساسنامهٔ دادگاه نظامی بین‌المللی برای شرق دور را تصویب کرد که چگونگی تشکیل دادگاه، وظایف آن و همچنین فهرست جرائمی را که در صلاحیت آن قرار داشت تعیین می‌کرد. اساسنامه تا حد زیادی از الگوی دادگاهی پیروی می‌کرد که قبلاً برای برگزاری محاکمه نورنبرگ ایجاد شده بود. در ۲۵ آوریل ۱۹۴۶، مطابق مادهٔ ۷ اساسنامه، آئین‌نامهٔ دادرسی دادگاه نظامی بین‌المللی برای شرق دور منتشر شد.

🔸داگلاس مک‌آرتور گروهی از یازده قاضی را منصوب کرد، که نه نفر از آنان نمایندهٔ کشورهایی بودند که منشور تسلیم ژاپن را امضا کرده بودند(اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده، چین، بریتانیا، استرالیا، کانادا، فرانسه، هلند، نیوزیلند، هند و فیلیپین). دادستان کل جوزف کینان نمایندهٔ ایالات متحده بود و توسط رئیس‌جمهور ایالات متحده، هری ترومن، منصوب شد.

🔸در کیفرخواست، ۵۵ بند تنظیم شده بود که شامل اتهامات کلی علیه همهٔ متهمان و نیز مسئولیت هر یک به‌طور جداگانه می‌شد. در نتیجه‌گیری، شمار زیادی از جنایات جنگی مانند قتل‌عام نانجینگ (لینک - لینک)، مارش مرگ باتان و دیگر موارد آورده شده بود.

🔸همانند محاکمه نورنبرگ، همه بندهای اتهامی به سه دسته تقسیم شدند: آ، ب و ج.
🔸دسته آ (بندهای ۱–۳۶) شامل اتهامات مربوط به جنایات علیه صلح «برنامه‌ریزی و هدایت جنگ تجاوزکارانه و نقض حقوق بین‌الملل» بود. این دسته تنها علیه رهبری عالی‌رتبه ژاپن به‌کار گرفته می‌شد.
🔸دسته ب (بندهای ۳۷–۵۲) شامل اتهامات مربوط به قتل‌عام‌ها بود.
🔸دسته ج (بندهای ۵۳–۵۵) اتهامات مربوط به جنایات علیه آداب جنگ و جنایات علیه بشریت علیه ژاپنی‌ها در هر درجه‌ای اعمال می‌شد.

#آمریکا #ژاپن #دادگاه #توکیو #نورنبرگ

Tupolev
@Partisan2015

🔹 جنگنده J-10 نجومی؟ 🇨🇳🇮🇩

🔹ادعای اخیر خبرگزاری CNBC اندونزی مبنی بر این‌که اندونزی ۹ میلیارد دلار برای خرید جنگنده‌های Chengdu J-10CE هزینه می‌کند، یک سوءتفاهم و برداشت نادرست است.

🔹مبلغ ۹ میلیارد دلاری که وزیر دارایی اندونزی به آن اشاره کرده است، در واقع بودجه مصوب تدارکات دفاعی برای سال آینده است. که شامل هزینه‌های متنوعی است و تنها ۱.۶ میلیارد دلار از این مبلغ برای تهیه جت‌های جنگنده نسل ۴.۵ استفاده خواهد شد.

🔹از آنجایی که قرارداد اندونزی برای خرید ۴۲ جنگنده رافال قبلاً به اجرا درآمده است، این بودجه نشان دهنده منابع بودجه اضافی برای خرید جنگنده‌های بیشتر است که احتمالا چند فروند J-10CE بخشی از آن باشد.

🔹 پی‌نوشت: بنگلادش نیز در حال بررسی خرید ۲۰ فروند J-10CE به ارزش ۱.۲ میلیارد دلار است، این‌جا بخوانید. درباره فساد پشت پرده قراردادهای پی‌در‌پی اندونزی نیز این‌جا بخوانید.

#جنگنده #اندونزی #چین #J10C

Jīngyú
@Partisan2015

🔹حمله به پل استراتژیک ولچیا در پوکرووسکه اوکراین

🔹نیروی هوایی روسیه با استفاده از بمب‌های FAB مجهز به کیت‌های هدایت UMPC به پل جاده‌ای بر روی رودخانه ولچیا در روستای پوکرووسکه، منطقه دنیپروپتروفسک، حمله کردند. این بمب‌ها، که احتمالاً FAB-500 یا FAB-1500 با دقت CEP زیر ۵ متر هستند، توسط جنگنده‌های Su-34 یا Su-24M پرتاب شده و به لطف UMPC، امکان هدف‌گیری دقیق از فاصله ۴۰-۶۰ کیلومتری را دارند.

🔹پل، اگرچه فرونریخته، به شدت آسیب دیده و برای عبور وسایل نقلیه سنگین، لجستیکی یا تانک‌ها غیرقابل اعتماد است. این حمله، بخشی از استراتژی روسیه برای قطع خطوط تدارکاتی نیروهای مسلح اوکراین در جنوب است. ارتش روسیه از شرق در حال پیشروی است و با نزدیک شدن به شهر، انتظار می‌رود تهاجم گسترده طی ماه‌های آینده آغاز شود.


#اوکراین #روسیه #UMPC #FAB

PLEIADES
@Partisan2015

🔸از کتان تا کامپوزیت؛ قسمت دوم

🔸مابین ۲ جنگ

🔸دوران پس از جنگ جهانی اول، که با محدودیت‌های بودجه‌ای، معاهدات صلح مانند معاهده ورسای، و تنش‌های سیاسی رو به رشد مشخص بود، فرصتی برای بازنگری در استراتژی‌های نظامی فراهم کرد و بمب‌افکن‌ها از هواپیماهای شکننده چوبی-پارچه‌ای نسل اول به ماشین‌های فلزی پیچیده‌تر با قابلیت‌های پیشرفته‌تر تبدیل شدند. تجربه‌های جنگ جهانی اول، نیازهای نظامی جدید، و پیشرفت‌های صنعتی و مهندسی، انگیزه‌ای برای توسعه بمب‌افکن‌هایی با سرعت، برد، و ظرفیت بالاتر شد که این تغییرات پایه‌گذار بمب‌افکن‌های مدرن جنگ جهانی دوم شدند. بمب‌افکن‌های نسل اول، مانند کاپرونی Ca.3 یا Gotha G.IV، با بدنه‌های چوبی-پارچه‌ای، سرعت پایین و ظرفیت بمب محدود، در برابر تهدیدات جدید ناکافی بودند و نظریه‌پردازان نظامی مانند جولیو دوهه ایتالیایی و هیو ترنچارد بریتانیایی استدلال می‌کردند که بمباران استراتژیک می‌تواند جنگ‌های آینده را تعیین کند و این دیدگاه، همراه با پیشرفت‌های صنعتی، منجر به توسعه بمب‌افکن‌هایی شد که از نظر طراحی، مواد، و عملکرد، جهشی بزرگ نسبت به نسل اول داشتند.

🔸در دوره بین‌ دو جنگ، پیشرفت‌های تکنولوژیکی در پاسخ به نیازهای نظامی و پیشرفت‌های صنعتی شکل گرفتند و کشورهای پیشرو مانند بریتانیا، ایالات متحده، آلمان، شوروی، و ایتالیا، با سرمایه‌گذاری در فناوری‌های جدید، بمب‌افکن‌هایی ساختند که از نظر طراحی، مواد، و عملکرد، جهشی بزرگ نسبت به نسل اول داشتند. یکی از مهم‌ترین تغییرات، تغییر جنس بدنه از چوب و پارچه به آلومینیوم بود، زیرا بمب‌افکن‌های جنگ جهانی اول، مانند Handley Page O/400، از چوب و پارچه کتانی ساخته می‌شدند که شکننده، قابل‌اشتعال، و حساس به شرایط جوی بودند و در دهه ۱۹۲۰، پیشرفت در متالورژی، به‌ویژه تولید آلیاژهای سبک مانند دورآلومین که آلومینیوم تقویت‌شده است، امکان ساخت بدنه‌های فلزی را فراهم کرد و این تغییر به دلایل نظامی مانند مقاومت بیشتر در برابر آتش دشمن و شرایط جوی، و پیشرفت صنعتی مانند کاهش هزینه تولید آلومینیوم در مقیاس صنعتی، ضروری بود و بدنه‌های فلزی استحکام بیشتری داشتند، امکان طراحی‌های آیرودینامیک‌تر را فراهم کردند، و وزن کلی را بدون کاهش ظرفیت افزایش دادند.

🔸برای مثال، Boeing B-9 ایالات متحده در سال ۱۹۳۱، یک بمب‌افکن تک‌باله با بدنه تمام‌فلزی از آلومینیوم بود که پیشرفت بزرگی نسبت به ساختارهای چوبی-پارچه‌ای نسل اول داشت و بدنه فلزی B-9 وزن خالی حدود ۴ تن داشت در مقایسه با ۲ تا ۳ تن کاپرونی Ca.3، اما استحکام بیشتری ارائه می‌کرد و امکان پرواز در ارتفاع ۶۰۰۰ متری را فراهم کرد که در برابر آتش زمینی ایمنی بیشتری داشت و همچنین Martin B-10 ایالات متحده در سال ۱۹۳۴، کاملاً فلزی بود و با طراحی آیرودینامیک‌تر، سرعت ۳۴۳ کیلومتر در ساعت را به دست آورد که بیش از دو برابر سرعت بمب‌افکن‌های نسل اول بود و بدنه آلومینیومی آن امکان نصب برجک‌های مسلسل و محفظه‌های بمب بسته را فراهم کرد که دقت و ایمنی را افزایش داد.

🔸در زمینه موتورها، موتورهای پیستونی نسل اول مانند موتورهای ۱۰۰ تا ۳۰۰ اسب بخاری Ilya Muromets برای حمل بارهای سنگین و پروازهای دوربرد ناکافی بودند و در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، موتورهای پیستونی جدید با قدرت ۶۰۰ تا ۱۰۰۰ اسب بخار توسعه یافتند و حتی موتورهای دیزلی مانند Junkers Jumo آزمایش شدند و این پیشرفت به دلیل نیاز نظامی به افزایش برد و ظرفیت بمب برای بمباران استراتژیک مانند حمله به شهرها یا کارخانه‌ها و سرعت بالاتر برای فرار از جنگنده‌های دشمن، و پیشرفت صنعتی در طراحی موتورهای شعاعی و خنک‌کننده‌های مایع که کارایی و قدرت را افزایش داد، اتفاق افتاد و سرعت بمب‌افکن‌ها به ۳۰۰ تا ۴۵۰ کیلومتر در ساعت رسید و ظرفیت بمب تا ۲۰۰۰ کیلوگرم افزایش یافت.

🔸برای نمونه، Bristol Blenheim بریتانیا در سال ۱۹۳۵، مجهز به دو موتور Bristol Mercury با قدرت ۸۴۰ اسب بخار بود که سرعت ۴۲۸ کیلومتر در ساعت داشت و آن را سریع‌تر از بسیاری از جنگنده‌های زمان خود مانند Gloster Gladiator می‌کرد و این سرعت امکان بمباران سریع و فرار از دشمن را فراهم کرد و همچنین Savoia-Marchetti SM.79 ایتالیا در سال ۱۹۳۴، با سه موتور Alfa Romeo هر کدام ۷۸۰ اسب بخار، سرعت ۴۳۰ کیلومتر در ساعت و ظرفیت بمب ۱۲۵۰ کیلوگرم داشت و این موتورهای قوی‌تر امکان پروازهای دریایی طولانی مانند جنگ اتیوپی را فراهم کردند.

۱/۲
PLEIADES
@Partisan2015