اعدام، فقط گرفتن جان یک انسان نیست.
بهروز اسدی

پس از هر اعدام، خانواده‌ای فرو می‌پاشد، جامعه‌ای زخم می‌خورد، و ترسی تازه در تار و پود اجتماع می‌نشیند.

اعدام، ابزار عدالت نیست؛ سلاحی است برای سرکوب.

اعدام در ایران دیگر «مجازات» نیست، بلکه «ابزار قدرت» است. با آماری نگران‌کننده از ۵۱۱ مورد اعدام طی پنج ماه نخست سال ۲۰۲۵ – و تنها بخشی از آن‌ها رسانه‌ای شده – حاکمیت نه عدالت، که خشونت ساختاری را بازتولید کرده است و بدون وقفه ادامه میدهد .

اعدام‌های امروز، پیام‌آور عدالت نیستند؛ آن‌ها بذر ترس می‌کارند،  و وجدان‌ها را هدف می‌گیرند و جامعه را ویران می‌سازند. اعدام‌ها دیگر «پایان یک پرونده» نیستند؛ بلکه آغاز زنجیره‌ای از رنج‌اند.
دادگاه‌های بیداد، سرکوب کارگران و اعتراف‌های اجباری

از کارگران کامیون‌دار تا معترضان بی‌سلاح؛ سرکوب با تهدید، بازداشت، شکنجه و اعترافات اجباری ادامه دارد. رأی‌ها در  بیدادگاه‌هایی صادر می‌شود که نه قانون، بلکه ترس بر آن‌ها حاکم است.

آماری که هشدار می‌دهد
تنها در ماه مه ۲۰۲۵، دست‌کم ۱۵۲ اعدام انجام شده است:
۴ زن
۵ شهروند افغان
۱۹ شهروند بلوچ
بسیاری بدون وکیل مستقل، بدون دادگاه شفاف، و حتی بدون حق اعتراض اعدام شده‌اند. این‌ها جنایت‌هایی است که باید جهان ببیند و واکنش نشان دهد.
اعتصاب زندانیان: پژواکی از درون سیاه‌چال‌ها این رژیم تبهکار است .
اکنون بیش از ۷۱ هفته است که زندانیان ۴۴ زندان در ایران، سه‌شنبه‌ها اعتصاب غذا می‌کنند. آن‌ها از درون زندان، صدای خاموش‌شده‌ی هم‌بندی‌هایشان را می‌شنوند. این مبارزه خاموش، باید  تبدیل به فریادی جهانی  نه به اعدام شود.

قصاص: عدالت یا انتقام؟
یکی از تراژیک‌ترین ابعاد اعدام در ایران، تحمیل اجرای حکم به خانواده قربانیان است. مشارکت اجباری در مرگ، خانواده‌ها را به بخشی از چرخه خشونت تبدیل می‌کند. این عدالت نیست؛ عدالت انتقام‌محور است که وجدان عمومی را جریحه‌دار و جامعه را آلوده و مسموم می‌کند.
وظیفه ما: فرهنگ‌سازی، اعتراض و اقدام
فرهنگ «نه به اعدام، نه به قصاص» باید به مدرسه‌ها، دانشگاه‌ها، خانه‌ها و رسانه‌ها راه یابد. معلمان متعهد، روشنفکران، هنرمندان و فعالان اجتماعی باید آن را وظیفه‌ای اخلاقی بدانند. در جامعه‌ای که حاکمیت سیاسی-مذهبی فردیت را نفی می‌کند، ایستادن در برابر اعدام، ایستادن برای کرامت انسانی است.
برای بالابردن هزینه جمهوری‌اسلامی
باید  از نهادهای بین‌المللی خواستار اعمال فشار های عملی شد
۱. بیانیه‌های رسمی، قوی و مداوم از سوی پارلمان‌ها علیه اعدام در ایران.
۲.ایجاد کارزار های کفالت های سیاسی از سیاستمداران ،هنرمندان  و شخصیت های با نفوذ جامعه در
پذیرش  کفالت  افراد در معرض خطر  اعدام
۳. فشار دیپلماتیک برای توقف فوری احکام اعدام، به‌ویژه در پرونده‌های فاقد شفافیت
۴. تحریم هدفمند مقاماتی که در صدور یا اجرای احکام اعدام نقش دارند.
۵. ارجاع پرونده ایران به دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) برای بررسی «جنایت علیه بشریت» تحت ماده ۷ اساسنامه رم
اعدام، بحران داخلی نیست؛ تهدید نظم بین‌المللی است
اعدام‌های جاری در ایران تنها نقض حقوق بشر نیستند، بلکه حمله‌ای به اصول بنیادین حقوق بین‌الملل‌اند. هر روز تأخیر، جان بی‌گناهی را می‌گیرد.
اکنون زمان اقدام است
امروز، صدای خاموش‌شده‌ی صدها انسان، به پژواک جهانی نیاز دارد.
بیایید این صدا باشیم، پیش از آن‌که دیرشود.

فراخوان ۸۴ سازمان و نهاد حقوق بشری برای اعتراض به اعدام شهروندان افغانستانی در ایران

سازمان حقوق‌ بشر ایران همراه با ۸۳ سازمان و نهاد ایرانی و بین‌المللی در بیانیه‌ای خواستار تلاش جامعه جهانی برای توقف اعدام شهروندان افغانستانی در ایران شدند.

اعدام شهروندان افغانستانی در ایران به طرز کم‌سابقه‌ای افزایش یافته است. این اعدام‌ها بلافاصله پس از سلطه مجدد طالبان بر افغانستان در سال ۲۰۲۱ با اعدام پنج شهروند افغانستانی آغاز شد.
این روند با ۱۶ اعدام در سال ۲۰۲۲ ادامه یافت، در سال ۲۰۲۳ به ۲۵ اعدام رسید و در سال ۲۰۲۴ آمار چشمگیر ۸۰ اعدام در سال ۲۰۲۴ ثبت شد. اکنون که پنج ماه از سال ۲۰۲۵ میلادی می‌گذرد، دست‌کم ۳۲ شهروند افغانستانی اعدام شده‌اند.

برای خواندن متن کامل این فراخوان بر روی لینک زیر کلیک کنید:

https://iranhr.net/fa/statement/73/

حکم اعدام "ازاد شجاعی" کولبر و زندانی سیاسی محبوس در زندان ارومیه در شعبه ۲۹ دیوان عالی کشور تایید شد .

"باز به اتهام جاسوسی برای اسرائیل "

وی به انتقال تجهیزات مورد استفاده در ترور فخری نژاد تحت پوشش قاچاق مشروبات الکی متهم شده است.


#نه_به_اعدام

#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران


https://www.tgoop.com/no_to_execution_in_iran
تماس:
@NoToExecutions_Tamas

همبستگی با رانندگان کامیون اعتصابی در ایران

کنفدراسیون عمومی کار ایتالیا (CGIL) و بخش حمل و نقل آن FILT ، همبستگی خود را با رانندگان کامیون اعتصابی در ایران اعلام می‌کنند. این رانندگان بیش از یک هفته است که در ۱۲۵ شهر و ۳۰ استان کشور در حال اعتراض هستند. این بسیج گسترده، در کنار اعتصابات و تظاهراتی که در سال‌های اخیر اغلب با خشونت و خون‌ریزی سرکوب شده‌اند، نشانه‌ای روشن از رنج عمیق مردم ایران است. رنجی که پیش از هر چیز ناشی از محرومیت از آزادی‌های اساسی – به‌ویژه علیه زنان – و همچنین ناشی از وخامت مستمر شرایط اقتصادی است.

مطالبات رانندگان کامیون به افزایش قیمت سوخت و حق بیمه، وضعیت بسیار نامناسب زیرساخت‌ها، و مشکلات جدی مربوط به شرایط کاری و دستمزدها مربوط می‌شود که اکنون به سطحی غیرقابل قبول رسیده‌اند. ما قاطعانه واکنش رژیم ایران به این اعتصاب را محکوم می‌کنیم؛ رژیمی که فعالان و رانندگان کامیون را بازداشت کرده و با استفاده از زور، اعتراضات را سرکوب کرده است، و بار دیگر خود را به‌عنوان یکی از خونبارترین رژیم‌های استبدادی جهان نشان داده است.

در حال حاضر، در جریان صد و سیزدهمین کنفرانس بین‌المللی کار که در ژنو در حال برگزاری است، جمهوری اسلامی ایران بار دیگر به دلیل نقض مقاوله‌نامه C111 تحت بررسی سازمان بین‌المللی کار قرار گرفته است.

شاخص جهانی حقوق که توسط کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری در دوم ژوئن منتشر شد، بار دیگر ایران را در میان بدترین کشورهای جهان از نظر رعایت حقوق کار قرار داده است.
با تأکید دوباره بر همبستگی کامل خود با رانندگان کامیون اعتصابی و همه کارگران ایرانی که با وجود قوانین سرکوبگرانه، همچنان به اعتراض و اعتصاب ادامه می‌دهند، ما تعهد خود را به دفاع از حقوق انسانی، حاکمیت قانون، دموکراسی و کار شایسته در ایران، ایتالیا و سراسر جهان تجدید می‌کنیم.

۱ ژوئن ۲۰۲۵

لینک متن ارژینال نامه حمایتی
https://www.tgoop.com/no_to_execution_in_iran/6789

http://tiny.cc/pw2m001

Call to Action Against Execution of Afghan Nationals in Iran

There has been a dramatic rise in the execution of Afghan nationals in Iran. In 2024, at least 80 Afghan men were executed in Iran, a three-fold increase compared to the previous year. These executions are carried out in silence and without transparency. Only six of the 80 executions were announced through official sources.

This trend has continued into 2025, with at least 32 Afghan nationals executed in the first five months of the year. 

The Islamic Republic has demonstrated that it acts with impunity when it comes to executing the most marginalised and impoverished communities whose executions do not have any political cost.
Given the internal political circumstances in Afghanistan, the Islamic Republic also does not feel obligated to grant consular access to Afghan nationals. If these executions continue to be costless for the Islamic Republic, we fear that dozens more Afghan nationals will be executed in the coming months.

­­­We emphasise that legal proceedings, particularly those related to the death penalty, do not meet the minimum fair trial standards and confessions are often extracted under torture and coercion.
Furthermore, the anti-immigration wave, especially anti-Afghan sentiment fuelled by the government to divert public attention from its economic mismanagement, paves the way for further reducing the political cost of their execution.

We, the undersigned, call on all human rights organisations, activists, political figures and the public to express their opposition to the execution of Afghan nationals by any means possible. We also urge the international community to take appropriate action to prevent the continuation of this trend.

https://www.tgoop.com/no_to_execution_in_iran/6791

فراخوان اعتراض به اعدام‌ شهروندان افغانستانی در ایران

اعدام شهروندان افغانستانی در ایران نسبت به سال‌های گذشته افزایش چشمگیری داشته است. در سال ۲۰۲۴ میلادی دست‌کم ۸۰ مرد افغانستانی در ایران اعدام شدند که نسبت به سال گذشته‌اش سه‌برابر شده است. این اعدام‌ها در سکوت خبری انجام می‌شوند به‌طوری که از ۸۰ اعدام در سال ۲۰۲۴ تنها شش مورد از طریق منابع رسمی اعلام شدند.

این روند در سال جاری میلادی هم ادامه پیدا کرده و در پنج ماه نخست سال ۲۰۲۵ دست‌کم ۳۲ شهروند افغانستانی در زندان‌های ایران اعدام شدند.

جمهوری اسلامی نشان داده است که برای اعدام تهی‌دست‌ترین اقشار، به‌حاشیه‌رانده‌شدگان و افرادی که قتل‌ حکومتی‌شان هزینه سیاسی چندانی نداشته باشد، با دست گشاده عمل می‌کند.

با توجه به شرایط سیاسی داخلی افغانستان، جمهوری اسلامی ایران نیز خود را موظف به اعطای دسترسی کنسولی به متهمان افغانستانی نمی‌بیند. اگر هزینه این اعدام‌ها کماکان برای جمهوری‌اسلامی پایین باشد، بیم آن می‌رود که در ماه‌های آینده ده‌ها شهروند افغانستانی دیگر به اتهام‌های مختلف اعدام شوند.

تاکید می‌کنیم که دادرسی‌ها، به‌ویژه دادرسی اتهام‌هایی که می‌تواند منجر به صدور حکم اعدام شود، در نظام قضایی جمهوری اسلامی به‌طور غیرعادلانه‌ و اغلب بر مبنای اعترافات زیر شکنجه صورت می‌گیرد.

از سوی دیگر، موج مهاجرستیزی، به‌ویژه افغانستانی‌ستیزی که حکومت برای انحراف افکار عمومی نسبت به سوءمدیریت‌های اقتصادی‌اش به آن دامن زده، راه را برای هرچه کمتر کردن هزینه اعدام افغانستانی‌ها باز می‌کند.

ما امضاکنندگان این نامه از تمام نهاد‌ها و فعالان حقوق‌بشری، کنشگران سیاسی و عموم مردم می‌خواهیم تا به هر نحو ممکن اعتراض خود را به اعدام شهروندان افغانستانی نشان دهند. همچنین از جامعه جهانی می‌خواهیم تا با واکنش مناسب مانع از ادامه این روند شود.

https://www.tgoop.com/no_to_execution_in_iran/6793

در روز هفتم، پس از طی ۱۳۰ کیلومتر، به دانمارک رسیدم.
و من به راه خود ادامه خواهم داد —
به‌سوی اسلو،
به‌سوی آزادی ایران،
و برای عدالت.

چرا که:
عدالت، بنیان هر جامعه‌ی آزاد است.
بدون عدالت، صلحی نیست.
و بدون آن، آینده‌ای وجود ندارد.

#نه_به_اعدام

#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران


https://www.tgoop.com/no_to_execution_in_iran
تماس:
@NoToExecutions_Tamas

نگذارید ما را بکشند
اقدام جهانی در حمایت از سه شنبه های نه به اعدام در ایران بامشارکت +۳۰ شهر از ۱۱ کشور

Don’t let them kill us, A Global Call-to Action;
With the Participation of 30+ Cities from 11 countries.

#sharifehMohammadi
#EkbatanBoys
#EhsanFaridi
#PakhshanAzizi
#peymanFarahavar
#AhmadrezaDjalali⁧
#بچه‌های_اکباتان
#پخشان_عزیزی