بیانیه احسان فریدی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، در زندان مرکزی تبریز:

به نام عدالت و آزادی

به مناسبت گرامی‌داشت شانزدهم آذر، روز دانشجو، که آن روز در ادامه کودتای ننگین بیست و هشت مرداد چکمه‌پوشان محمدرضا پهلوی برای خوش خدمتی به اربابان خود با کشتار  دانشجویان را سرکوب کردند تا آخرین روزنه ی امید برای آزادی را کور کنند، سلام و درود می‌فرستم به همه دانشجویان و اساتید شجاع سرزمینم؛ کسانی که در زیر سایه سنگین سرکوب و بی‌عدالتی، فریاد را انتخاب کرده ، و همچنان مشعل آگاهی را روشن نگه داشتند. امروز نیز شاهدیم مثلث شوم ارتجاع ، استبداد و استعمار، این سه ضلع کهنه اما همچنان فعال تاریخ، می‌کوشند با چهره‌ای نو و شعارهای فریبنده بار دیگر حق مردم را مصادره کنند؛ همان کسانی که زمانی با گلوله بر سینه‌های دانشجویان شلیک کردند، حال می‌خواهند با کمک موشک و بمب و هواپیمای قدرت‌های خارجی نسخه ای تازه از آزادی برایمان بنویسند . اما ما نیک می‌دانیم که آزادی از بیرون تحمیل نمی شود؛ بلکه تنها از دل ایمان و اراده همین دانشجویان و مردم سرزمین مان زاده خواهد شد.

به یاران دبستانی‌ام، از دانشگاه تا زندان‌ها، در هر رشته و هر مقطعی می‌گویم: معیار سنجش ما نه عنوان‌هاست و نه مدرک‌ها؛ تنها ایستادگی‌ ماست که نشان خواهد داد از این آزمون چگونه بیرون آمده‌ایم. یاران دبستانی، شما امیدهای زنده این سرزمینید. آینده ایران را شما خواهید ساخت؛ شمایی که به آزادی ایمان دارید ، حقیقت را به معامله نمی‌گذارید و در سخت‌ترین لحظات، راه ایستادن را بر فراموشی و سازش ترجیح می‌دهید.

اگر توانسته‌ایم در روزهای تلخ زندان دوام بیاوریم، به‌خاطر شما بوده است؛ به‌خاطر همدلی‌تان، به‌خاطر اینکه نشان دادید هنوز در این خاک، دل‌هایی می‌تپد که زیر بار ظلم خم نمی‌شوند و در برابر تحقیر انسانیت خاموش نمی‌مانند. محکم بمانید، که ایران فردا نه از دلِ فرمان‌ها و حصارها، بلکه از ایمان شما به کرامت انسان زاده خواهد شد. آینده را شما می‌نویسید؛ شما که حتی در بند، آزادتر از آنانید که آزادی مردم را به بند کشیده‌اند.

احسان فریدی – زندانی سیاسی محکوم به اعدام در زندان مرکزی تبریز
١٦ آذر ١٤٠٤

https://www.tgoop.com/no_execution1/24044

#احسان_فریدی
#نه_به_اعدام
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#زن_زندگی_آزادی

روایتی از خاوران توسط مرسده قائدی زندانی سیاسی سابق واز خانواده های دادخواه که سه تن از اعضای خانوده اش در دهه شصت ، توسط جمهوری جنایت اسلامی اعدام شده اند . #نه_میبخشیم_و_نه_فراموش_میکنیم #خانوادههای_دادخواهی

دادخواهی مدرن گفتاری از مرسده قائدی زندانی سیاسی سابق واز خانواده های دادخواه که سه تن از اعضای خانوده اش در دهه شصت ، توسط جمهوری جنایت اسلامی اعدام شده اند . #نه_میبخشیم_و_نه_فراموش_میکنیم #خانوادههای_دادخواهی

محمدجواد وفایی ثانی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، پس از آن‌که روز ۱۵ آذر به دلایلی نامشخص از بند ۳ زندان وکیل‌آباد مشهد خارج شد، روز ۱۶ آذر بنا بر اعلام وکیلش بابک پاک‌نیا، به بند ۶/۱ همین زندان منتقل شده است.

وفایی ثانی که از اسفند ۱۳۹۸ در بازداشت به سر می‌برد، تاکنون سه بار در دادگاه انقلاب مشهد به اتهام «افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم شده؛ احکامی که دو بار توسط دیوان عالی کشور نقض شد، اما در نهایت شعبه نهم دیوان عالی حکم اخیر او را تأیید کرده است. این زندانی ۲۸ ساله که مربی بوکس است، همچنان در زندان وکیل‌آباد محبوس است و پرونده‌اش طی سال‌های گذشته چندین‌بار میان دادگاه انقلاب و دیوان عالی کشور رفت‌و‌برگشت داشته است.

#نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

اکسیون به مناسبت روز جهانی حقوق بشر و در حمایت از سه شنبه های نه به اعدام
زمان : سه شنبه ۹ دسامبر ساعت ۵ بعد از ظهر

مکان : مقابل وزارت امورخارجه سوئد در استکهلم
Gustav Adolfs torg

به امید دیدار !

وکیلی برای مردم، به یاد خسرو علیکردی- حسن صالحی

روز ۱۶ آذر، سبزوار شاهد مراسم خاکسپاری وکیل مردمی، خسرو علیکردی، بود؛ مراسمی که در میان شعارهای “زن، زندگی، آزادی” برگزار شد. وکیلی که به گفته برادرش “با شجاعت و صلابت از جوانان جنبش زن، زندگی، آزادی دفاع می‌کرد، از خانواده‌های داغدار و دادخواه حمایت می‌نمود و همواره در کنار کسانی می‌ایستاد که جامعه صدایشان را نشنیده بود و عدالت از آنان دور مانده بود.”

در ایران، هر انسان شریف و عدالت‌خواهی که جان می‌بازد، کمتر کسی مرگ او را طبیعی می‌پندارد؛ بسیاری آن را یک “قتل حکومتی” می‌دانند. مرگ خسرو علیکردی نیز از همین دست است. او وکیلی مبارز و آزاده  بود و جسد بی‌جانش روز جمعه ۱۴ آذر ۱۴۰۴ در دفتر کارش در مشهد پیدا شد. نیروهای امنیتی رژیم بلافاصله پس از حضور در محل، دوربین‌های مداربسته را با شتاب جمع‌آوری کردند و فضا را به طور کامل تحت کنترل خود درآوردند.

فقدان خسرو علیکردی یک ضایعه بزرگ برای جنبش اعتراضی در ایران است، چرا که او در زمره وکلای شجاع و پایبند به اصول انسانی بود که در برابر فشارها ایستادگی می‌کرد و صدای بسیاری از بی‌صدایان شده بود.

بابک پاک‌نیا، حقوقدان، در صفحه اینستاگرام خود پستی منتشر کرده و در آن بخشی از آخرین مکاتبات خود با خسرو علیکردی را بازتاب داده است. بر اساس تصاویر این گفت‌وگو، علیکردی به پاک‌نیا اطلاع داده بود که به دلیل پیوستن به کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام”، از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب به یک سال حبس، دو سال ممنوعیت از وکالت و دو سال تبعید به شهرستان خاش محکوم شده است.

خسرو علیکردی در مرداد ۱۴۰۲ بازداشت و با قرار وثیقه آزاد شد. او در بهمن همان سال نیز به یک سال زندان، دو سال تبعید به نهبندان، دو سال ممنوعیت خروج از کشور و همچنین محدودیت‌های حرفه‌ای و رسانه‌ای محکومیت یافت. برخی منابع می‌گویند او چند روز پیش از مرگش به همکاران و فعالان مدنی هشدار داده بود که “پرونده‌سازی‌های جدید” علیه او و دیگر کنشگران در حال شکل‌گیری است.

تنها با تشکیل یک تیم حقیقت یاب مستقل میتوان به دلیل مرگ خسرو علیکردی پی برد. تا آنزمان همچنان جمهوری اسلامی  مسئول مرگ وی شناخته می شود. او مدافع جوانان انقلاب  زن زندگی آزادی بود و با همین شعار به خاک سپرده شد. یادش در قلب میلیونها انسان خانه دارد.

https://journalfarsi.com/2025/12/08/30327/

چهار آذر؛ روز اتهام-مرسده قائدی

چهار آذر فقط یک روز نیست؛ زخمی است که هر سال دوباره باز می‌شود. روزی است که خانواده‌ها با دست‌های لرزان اما قلب‌هایی پر از مقاومت به درِ کمیته رفتند؛ جایی که قرار بود «خبر» بدهند، اما آنچه دادند نشانه‌های قتل‌عام بود. دو روز قبل تماس گرفتند. گفتند بیایید. هیچ توضیحی ندادند، هیچ پاسخی ندادند، هیچ مسئولیتی نپذیرفتند. فقط آدرس. فقط دستور. و خانواده‌ها، با امیدی نیمه‌جانی که ماه‌ها زیر شکنجه‌ی بی‌خبری له شده بود، راه افتادند. اما چهار آذر، روز امید نبود. روز ضربه بود. روز جنایت آشکار بود. مادرانی که ماه‌ها پشت در زندان گریه نکرده بودند، آن روز گریه‌شان شکست؛ نه وقتی که اسم فرزندانشان را صدا زدند، وقتی که ساک‌ها را آوردند. ساک‌هایی که جای کالبدهایشان را گرفت. ساک‌هایی که دنیا را روی شانه‌ی مادران انداخت. ساک‌هایی که گفتند: «فرزندت دیگر نیست.» بی‌هیچ جسدی، بی‌هیچ قبری، بی‌هیچ توضیحی. این خشم از دل همان لحظه بلند شد؛ از نگاه پدرانی که با دست‌های بسته و با چشمان خیس، وسایل پسرشان را در آغوش گرفتند بی‌آنکه بدانند کجا دفن شده، چطور کشته شده، و چرا باید حتی برای دانستن حقیقت خواهش و دعا کنند. چهار آذر، روزی بود که حکومت با دستان خودش سند قتل‌عام را در کیف و ساک خانواده‌ها گذاشت. روز رسوایی بود. روزی که دیگر نمی‌شد چیزی را پنهان کرد. روزی که حقیقت، مثل تیغ، ساک‌ها را پاره کرد و بیرون ریخت. و از همان روز، دادخواهی شروع شد؛ دادخواهی‌ای که نه با التماس، بلکه با خشم، نه با بخشش، بلکه با اصرار بر عدالت، نه با سازش، بلکه با ایستادگی ادامه پیدا کرد. چهار آذر هنوز تمام نشده؛ تا وقتی حقیقت تمام‌قد گفته نشده، تا وقتی جنایتکاران به دست عدالت سپرده نشده‌اند، تا وقتی نام و قبر هر جوان به رسمیت شناخته نشده، چهار آذر زنده است. این روز، روز عزاداری نیست؛ روز اتهام است، روز فریاد است، روز دادخواهی است. و ما تا آخر می‌ایستیم؛ برای هر ساک، برای هر مادر، برای هر دلی که آن روز شکست و دیگر هرگز مثل قبل نشد. https://www.tgoop.com/no_execution1/24062

برنامه ی نه به اعدام،
تاریخ ۱۷ آذر ۱۴۰۴ _ ۸ دسامبر ۲۰۲۵
کنفرانس به مناسبت روز جهانی حقوق بشر
شرکت کنندها: مهیار سماویش
تهیه و اجرا: مریم عادلخانی

برنامه‌ای از کمیته بین المللی علیه اعدام
تهیه شده در تلویزیون کانال جدید

موضوع برنامه: اهدای شهروندی افتخاری در شهرداری شهر پوجیبونسی ایتالیا به وریشه مرادی
شرکت کنندها: صبری نجفی
تهیه و اجرا: مریم عادلخانی

برنامه‌ای از کمیته بین المللی علیه اعدام
تهیه شده در تلویزیون کانال جدید

پیام محمد صادق برق پیما در رابطه با جانباختن خسرو علیکردی وکیل معترضین انقلاب زن زندگی آزادی و از حامیان سه شنبه های نه به اعدام .                                                                                                                                #زن_زندگی_آزادی
#نه_به_اعدام
#جمهوری_اسلامی_سرنگون