مجتبی پورفرخ ✒

تو آن تصویر جاویدی که حتی مرگ جادویی
نداند نقشت از لوح ضمیر من ستردن را...

👤#منزوی

@mojtaba_pourfarrokh

132 views17:51

من
از
قیدت
نمی‌خواهم
رهایی...

👤#سعدی

@mojtaba_pourfarrokh

119 views15:49

همونطور که خنکای نسیم ساحل به سر و صورتمون می‌خورد زل زد به چشمام و گفت "چه خوبه که هستی..." و سکوت کرد و به موج‌‌های دریا خیره شد.
خوب می‌دونستم که وقتی همچین جمله‌ای رو بدون ادا و اصول و اضافه‌کاری، این طور ساده و قشنگ بیان می‌کنی به طرفت، یعنی همینقدر ساده و رک و راست دوسش داری، یعنی دنیارو کنارش بدون نقاب و تجملات اضافیش می‌خوای. گفتم شکر واسه این لحظه‌ها و چیزی نگفتم.
باد که می‌زد موهاش پرت می‌شد تو آسمون و چشم‌های مشکیش برق می‌زدن از خوشحالی. خوشحالیِ بودن یکی که کنارش آرومن. خوشحالیِ یکی که شادیِ تو چشماشون رو می‌فهمه و غم تو نگاهشون رو می‌خونه. خوشحالیِ بودن یه آدمی که با تموم سادگی، دلش دریاست و دست‌هاش ساحل امن زندگیشه.
من می‌گم دوست داشتن همینه. مثلا یه روز داری رو شن داغ ساحل قدم می‌زنی و بهش می‌گی تنور عشق من بهت به داغی همین شن ساحله. یا مثلا یه روز داری قدم می‌زنی و یکهو بارون می‌زنه و چترت رو باز نمی‌کنی و بهش می‌گی بودنت رو همینقدر می‌خوام. یا اصلا یه وقتی یهویی و بی‌مقدمه وسط کار بهش پیام می‌دی و می‌گی " خبر داری دوست دارم؟"
عشق و دوست داشتن همش همینه. توی دوست داشتن واقعی خبری از سوپرایزهای عجیب و غریب و کادوهای چند ده میلیونی نیست، توی دوست داشتن خبری از این هیاهوهای به دور از واقعیت دنیای مجازی نیست؛ بله، هدیه دادن و هدیه گرفتن از کسی که دوستش داری خیلی هم خوب و قشنگه، اما می‌خوام بگم عشقتون رو با دلتون ثابت کنید، چیزی که تو دلتونه قیمت نداره، عشقی که از دلتون جاری می‌شه شاید نمایش دادنی نباشه، شاید تعداد لایک و کامنت‌هاش زیاد نباشه، اما مثل یه درخت قوی و تنومند می‌مونه که ریشه‌هاش خیلی سفت و محکم خاک رو بغل گرفتن، نه آب.
همین عزیز من. همین.

👤#مجتبی_پورفرخ

@mojtaba_pourfarrokh

143 views11:20