tgoop.com/mohsenpourmokhtar/731
Last Update:
امیرارسلانِ نامدار
در دوران دبستان از جمله کتابهایی که با آنها دنیایی داشتم، آثاری از نوعِ حمزهنامه، ملکجمشید، مختارنامه و حسین کُردِ شبستری بودند.
کتابهایِ عموماً جیبیِ کمبرگوبار با کاغذهای کاهی که تلخیصهای ناشیانهای از ادبِعامه بودند و من در خلسهٔ خواندنشان با پهلوانان و دیوان و پریان، همنشین و همنفَس میشدم و غرقِ لذت. لذّتِ نابی که با خواندن «امیرارسلان نامدار» به اوج خود رسید. اوجی که با هیچ متن دیگری تکرار نشد، زبانم لال حتّی با شاهنامه.
خوشبختانه امیرارسلانی که به تورِ من خورد، متن کامل داستان به تصحیح و با مقدمهٔ استاد محمدجعفر محجوب بود. امیرارسلان را علاوه بر اینکه سه بار در تنهایی خواندم، یک بار هم در شبهای درازِ زمستان برای پدر و مادرم از روی کتاب خواندم و یک دور هم سرِ کلاس برای بچهها و آقامعلم تعریفش کردم: از حفظ، بیکلمهای کم و کاست.
روزها و شبها در فضایی اثیری با امیرارسلان نامدار همراه بودم؛ با خواجه نُعمانِ بازرگان با پطرُسشاهِ فرنگی با قمرِ وزیرِ حرامزاده با فولادزرهٔ دیو با ملکاقبال شاهِ پری و با ریحانهٔجادو؛ در بارگاهِ خدیوِمصر در تماشاخانهٔ فرنگ در قلعهٔ سنگباران در شهرِ لعل در باغِ فازهر در سرزمینِِ بنیجان و در هر کجا که آن نادرهٔ نامدار در جستجوی ملکهٔآفاق قدم مینهاد:
در فضایی که مکان گم شده از وسعتِ آن
میروم سوی قرونی که زمان بُرده ز یاد
گویی از شهپرِ جبریل درآویختهام
یا که سیمرغ گرفتهست به منقار مرا
آن وقتها یقین داشتم که کتابی به عظمتِ امیرارسلان نامدار در جهان نیست و نخواهد بود. هنوز هم معتقدم که هرکس امیرارسلانِ نامدار را در آن سنوسال و با آن حسوحال نخوانده:
نه بُرده کیفِ زندگی نه لذتِ زمانه را
@mohsenpourmokhtar
BY نشان
Share with your friend now:
tgoop.com/mohsenpourmokhtar/731