به یاری یزدان، جشن هزاره فردوسی در مهرماه سال 1313 با باشندگی سد1 (=100) تن از نام‌آوران جهان در شهر توس در آرامگاه فردوسی برگزار شد و..
https://amordadnews.com/260033/
💎
🆔 @maneshparsi
https://amordadnews.com/260033/
💎
🆔 @maneshparsi
امرداد
ارباب کیخسرو شاهرخ، آرامگاه فردوسی را از رویا به واقعیت رساند - امرداد
به یاری یزدان، جشن هزاره فردوسی در مهرماه سال 1313 با باشندگی سد1 (=100) تن از نام‌آوران جهان در شهر توس در آرامگاه فردوسی برگزار شد و برای نخستین بار
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 برشی از سخنرانی سجاد آیدنلو، شاهنامه‌پژوه ارومیه‌ای در آیین ویژۀ روز پاسداشتِ زبان ملّی فارسی و بزرگداشت حکیم فردوسی در شهر تبریز
[ ۲۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ خورشیدی ]
استاد محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار):
اکنون نه به تبریز و به ایران، تنها
دنیا همه یک دهَن به پهنای فلک
بگشوده به اعجاب و به تحسینِ تمام
با هرچه زبان و ترجمانِ دل و جان
در گوشِ تو با دهانِ پر می‌گویند
فردوسی و شاهنامه جاویدان‌اند
💎
🆔 @maneshparsi
[ ۲۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ خورشیدی ]
استاد محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار):
اکنون نه به تبریز و به ایران، تنها
دنیا همه یک دهَن به پهنای فلک
بگشوده به اعجاب و به تحسینِ تمام
با هرچه زبان و ترجمانِ دل و جان
در گوشِ تو با دهانِ پر می‌گویند
فردوسی و شاهنامه جاویدان‌اند
💎
🆔 @maneshparsi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مقايسه دو شهر باستانى مدور ( دايره شكل ) ايران ، شهر گور اردشير خوره فيروز آباد فارس و دارابگرد داراب استان فارس
💎
🆔 @maneshparsi
💎
🆔 @maneshparsi
✳️ ۲۵ اردیبهشت، روز پاسداشت زبان فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی گرامی باد
▫️شیخ عبدالرحمان جامی از برجستگان صرف، نحو، عروض، موسیقی، عرفان و نظم و نثر فارسی در قرن نهم هجری در کتاب «بهارستان» درباره شخصیت و فضایل حکیم فردوسی و اثر پرمایه و گنجینه بی‌نیاز او می‌نویسد:
«...فردوسی رحمت‌الله از طوس است و فضل و کمال او ظاهر، کسی را چون شاهنامه نظمی بود، چه حاجت به مدح و تعریف...»
▫️درباره بزرگی فردوسی فرزانه، سخن‌ها رفته است اما باز هم هیچ‌کس چون خودش از بزرگی‌اش داد سخن نداد، آنجا که فرمود:
نمیرم از این پس که من زنده‌ام
که تخم سخن را پراکنده‌ام
بناهای آباد گردد خراب
ز باران و از تابش آفتاب
پی افکندم از نظم کاخی بلند
که از باد و باران نیابد گزند
💎
🆔 @maneshparsi
▫️شیخ عبدالرحمان جامی از برجستگان صرف، نحو، عروض، موسیقی، عرفان و نظم و نثر فارسی در قرن نهم هجری در کتاب «بهارستان» درباره شخصیت و فضایل حکیم فردوسی و اثر پرمایه و گنجینه بی‌نیاز او می‌نویسد:
«...فردوسی رحمت‌الله از طوس است و فضل و کمال او ظاهر، کسی را چون شاهنامه نظمی بود، چه حاجت به مدح و تعریف...»
▫️درباره بزرگی فردوسی فرزانه، سخن‌ها رفته است اما باز هم هیچ‌کس چون خودش از بزرگی‌اش داد سخن نداد، آنجا که فرمود:
نمیرم از این پس که من زنده‌ام
که تخم سخن را پراکنده‌ام
بناهای آباد گردد خراب
ز باران و از تابش آفتاب
پی افکندم از نظم کاخی بلند
که از باد و باران نیابد گزند
💎
🆔 @maneshparsi
#فردوسی شیفته #خرد است و به همین دلیل شاهنامه سرشار از خرد و پند است ...
امیدوارم شاهنامه که خردنامه آدمی است در زندگی ما استفاده شود تا بتوانیم به سمت رشد حرکت کنیم ...
میر جلال الدین کزازی
💎
🆔 @maneshparsi
امیدوارم شاهنامه که خردنامه آدمی است در زندگی ما استفاده شود تا بتوانیم به سمت رشد حرکت کنیم ...
میر جلال الدین کزازی
💎
🆔 @maneshparsi
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی
برای بزرگداشت مقام فردوسی، اين شاعر و سخنسرای حماسی، روز ۲۵ ارديبهشت هرسال به‌نام نامی او نامگذاری شده است تا فرصتی برای شناساندن بیشتر اين شخصيت بزرگ ادبی و شاهنامه فاخر، این گنجينه و ميراث غنی ملی باشد.
گرچه اطلاعی از آغاز سرایش و پایان شاهنامه در دست نیست و صاحب‌نظران با توجه به‌چند بیت از متن شاهنامه، آغاز سرایش آن را سال ۳۶۵ قمری و پایان آن را ۴۰۰ قمری می‌دانند، آن هم به‌دلیل بیت‌هایی که اشاره به آغاز پادشاهی سلطان محمود غزنوی دارد، ولی درباره روز و ماه پایان کار شاهنامه، خود فردوسی به‌صراحت در پایان کتاب آن را ۲۵ اسفند اعلام کرده است.
چند سالی است که روز ۲۵ اردیبهشت را روز «بزرگداشت فردوسی» نامگذاری کرده‌اند که براساس اسناد و مدارک موجود این روز هیچ مناسبتی با زندگی این شاعر بزرگ حماسه‌سرای ایران ندارد. در حقیقت ۲۵ اردیبهشت ماه را به‌جای ۲۵ اسفند برگزیده‌اند که روز پایان شاهنامه فردوسی است.
روزی که به صراحت متن شاهنامه، روز پایان داستان یزدگرد یا کل شاهنامه است، آن هم در سالی که مصادف با ۷۱ سالگی شاعر است. یعنی سال ۴۰۰ قمری و این موضوع در بیت‌های زیر از بیت‌های پایانی شاهنامه به‌روشنی بیان شده است:
چو سال اندر آمد به هفتاد و یک
همی زیر شعر اندر آمد فلک
سی و پنج سال از سرای سپنج
بسی رنج بردم به امید گنج
سر آمد کنون قصه یزدگرد
به ماه سپندارمذ روز ارد
ز هجرت شده پنج، هشتاد بار
که گفتم من این نامه شهریار
با توجه به این که حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال ۳۲۹ هجری قمری دیده به‌جهان گشوده است، با گذشت ۷۱ سال از این تاریخ، دقیقا به‌سال ۴۰۰ هجری قمری می‌رسیم که خود شاعر در بیت‌های بالا به آن اشاره کرده "ز هجرت شده پنج هشتاد بار" آن هم در ۲۵ اسفند ماهی که مطابق با سال ۴۰۰ هجری بوده است، یعنی مطابق با سال ۳۷۸ یزدگردی و ۳۸۸ خورشیدی.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#فردوسی
۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی
برای بزرگداشت مقام فردوسی، اين شاعر و سخنسرای حماسی، روز ۲۵ ارديبهشت هرسال به‌نام نامی او نامگذاری شده است تا فرصتی برای شناساندن بیشتر اين شخصيت بزرگ ادبی و شاهنامه فاخر، این گنجينه و ميراث غنی ملی باشد.
گرچه اطلاعی از آغاز سرایش و پایان شاهنامه در دست نیست و صاحب‌نظران با توجه به‌چند بیت از متن شاهنامه، آغاز سرایش آن را سال ۳۶۵ قمری و پایان آن را ۴۰۰ قمری می‌دانند، آن هم به‌دلیل بیت‌هایی که اشاره به آغاز پادشاهی سلطان محمود غزنوی دارد، ولی درباره روز و ماه پایان کار شاهنامه، خود فردوسی به‌صراحت در پایان کتاب آن را ۲۵ اسفند اعلام کرده است.
چند سالی است که روز ۲۵ اردیبهشت را روز «بزرگداشت فردوسی» نامگذاری کرده‌اند که براساس اسناد و مدارک موجود این روز هیچ مناسبتی با زندگی این شاعر بزرگ حماسه‌سرای ایران ندارد. در حقیقت ۲۵ اردیبهشت ماه را به‌جای ۲۵ اسفند برگزیده‌اند که روز پایان شاهنامه فردوسی است.
روزی که به صراحت متن شاهنامه، روز پایان داستان یزدگرد یا کل شاهنامه است، آن هم در سالی که مصادف با ۷۱ سالگی شاعر است. یعنی سال ۴۰۰ قمری و این موضوع در بیت‌های زیر از بیت‌های پایانی شاهنامه به‌روشنی بیان شده است:
چو سال اندر آمد به هفتاد و یک
همی زیر شعر اندر آمد فلک
سی و پنج سال از سرای سپنج
بسی رنج بردم به امید گنج
سر آمد کنون قصه یزدگرد
به ماه سپندارمذ روز ارد
ز هجرت شده پنج، هشتاد بار
که گفتم من این نامه شهریار
با توجه به این که حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال ۳۲۹ هجری قمری دیده به‌جهان گشوده است، با گذشت ۷۱ سال از این تاریخ، دقیقا به‌سال ۴۰۰ هجری قمری می‌رسیم که خود شاعر در بیت‌های بالا به آن اشاره کرده "ز هجرت شده پنج هشتاد بار" آن هم در ۲۵ اسفند ماهی که مطابق با سال ۴۰۰ هجری بوده است، یعنی مطابق با سال ۳۷۸ یزدگردی و ۳۸۸ خورشیدی.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#فردوسی
Telegram
attach 📎
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«پی افکندم از نظم، کاخی بلند
که از باد و باران نیابد گزند»
«شاهنامه فردوسی از هر جهت حافظ و نگاه‌بان بنیان ملیت ایران است و اساس قومیت ایرانیان یعنی زبان فارسی و ادبیات و تاریخ ملی را فردوسی در نظم شاهنامه بر جایی استوار کرد که هنوز محکم و پابرجاست.»
جلال‌الدین همایی، نمیرم از این پس که من زنده‌ام، مجله‌ی مهر، سال دوم، ۱۳۱۳، ص ۵۵۰
💎
🆔 @maneshparsi
که از باد و باران نیابد گزند»
«شاهنامه فردوسی از هر جهت حافظ و نگاه‌بان بنیان ملیت ایران است و اساس قومیت ایرانیان یعنی زبان فارسی و ادبیات و تاریخ ملی را فردوسی در نظم شاهنامه بر جایی استوار کرد که هنوز محکم و پابرجاست.»
جلال‌الدین همایی، نمیرم از این پس که من زنده‌ام، مجله‌ی مهر، سال دوم، ۱۳۱۳، ص ۵۵۰
💎
🆔 @maneshparsi
بیست و پنجم اردیبهشت‌ماه زادروز ابوالفضل خطیبی
فردوسی و روایات ملّی
هزار سال و بیش از آن روز و لحظۀ تاریخی می‌گذرد که دهقان‌زاده‌ای بزرگوار اهل طوس خراسان عزم جزم کرد تا با تکیه بر مآخذ، روایات بازمانده از ایران باستان را به شعر درآورد و پارسی را زنده کند. حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی که از طبع شعر برخورداری تمام داشت، حدود سی سال هدف بزرگ خود را حتی در شرایط سخت و دشوار از یاد نبرد و به جان کوشید تا کار سترگی را که دیگران به اندازۀ کافی از عهدۀ آن برنیامده بودند، خود به بهترین صورت به سرانجام مقصود رساند، آن هم در زمانه‌ای که از اهل دانش و فرهنگ، کمتر کسی را پروای کار شاهنامه‌سرایی و حفظ و نگاهبانی از روایات ملّی در اندیشه بود.
بدین ترتیب، شاهنامه‌ای پدید آمد، گردآمده از میراث باستانی ایران‌زمین و خدای‌نامه‌ها، از گذشته‌های اساطیری و افسانه‌آمیز تا عهد تاریک و روشن ساسانیان و از آن زمان تاکنون، هیچ اثری بدین ارجمندی و در جامه‌ای چنین آراسته و فریبا، ایرانیان را به تصویری که از گذشتۀ باستانی خود داشته‌اند، راهبری نکرده است و بی هیچ گزافه، شاهنامۀ فردوسی، از پایه‌های وحدت ملّی ایران در شمار است.
دکتر ابوالفضل خطیبی
سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۷
کانون زبان پارسی
💎
🆔 @maneshparsi
فردوسی و روایات ملّی
هزار سال و بیش از آن روز و لحظۀ تاریخی می‌گذرد که دهقان‌زاده‌ای بزرگوار اهل طوس خراسان عزم جزم کرد تا با تکیه بر مآخذ، روایات بازمانده از ایران باستان را به شعر درآورد و پارسی را زنده کند. حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی که از طبع شعر برخورداری تمام داشت، حدود سی سال هدف بزرگ خود را حتی در شرایط سخت و دشوار از یاد نبرد و به جان کوشید تا کار سترگی را که دیگران به اندازۀ کافی از عهدۀ آن برنیامده بودند، خود به بهترین صورت به سرانجام مقصود رساند، آن هم در زمانه‌ای که از اهل دانش و فرهنگ، کمتر کسی را پروای کار شاهنامه‌سرایی و حفظ و نگاهبانی از روایات ملّی در اندیشه بود.
بدین ترتیب، شاهنامه‌ای پدید آمد، گردآمده از میراث باستانی ایران‌زمین و خدای‌نامه‌ها، از گذشته‌های اساطیری و افسانه‌آمیز تا عهد تاریک و روشن ساسانیان و از آن زمان تاکنون، هیچ اثری بدین ارجمندی و در جامه‌ای چنین آراسته و فریبا، ایرانیان را به تصویری که از گذشتۀ باستانی خود داشته‌اند، راهبری نکرده است و بی هیچ گزافه، شاهنامۀ فردوسی، از پایه‌های وحدت ملّی ایران در شمار است.
دکتر ابوالفضل خطیبی
سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۷
کانون زبان پارسی
💎
🆔 @maneshparsi
بیست و پنجم اردیبهشت ماه، روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی فرخنده باد🔥
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
سخن هرچه گویم همه گفته اند
بر باغ دانش همه رفته اند
اگر بر درخت برومند جای
نیابم، که از برشدن نیست پای،
توانم مگر پایگه ساختن
بر شاخ آن"سرو سایه فکن "
کسی کو شود زیر نخل بلند
همان سایه زو باز دارد گزند
از این نامور نامه ی شهریار
بمانم به گیتی یکی یادگار
تو این را دروغ و فسانه مدان!
به یکسان روشن زمانه مدان!
از او هرچه اندر خورد با خرد
دگر بر ره رمز معنی برد....
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
سخن هرچه گویم همه گفته اند
بر باغ دانش همه رفته اند
اگر بر درخت برومند جای
نیابم، که از برشدن نیست پای،
توانم مگر پایگه ساختن
بر شاخ آن"سرو سایه فکن "
کسی کو شود زیر نخل بلند
همان سایه زو باز دارد گزند
از این نامور نامه ی شهریار
بمانم به گیتی یکی یادگار
تو این را دروغ و فسانه مدان!
به یکسان روشن زمانه مدان!
از او هرچه اندر خورد با خرد
دگر بر ره رمز معنی برد....
بیست و پنجم اردیبهشت ماه را روز بزرگداشت سرور سخن‌سرایان فارسی‌زبان و حماسه‌‌پرداز نابغه‌ی ایرانی، فردوسی طوسی، و روز «پاسداشت زبان فارسی» نامیده‌اند.
تخلص شعری حکیم طوس، «فردوسی»، تنها یک بار در کل شاهنامه آمده است؛
در ابتدای بخش پادشاهی گشتاسب، فردوسی حدود هزار بیت از سروده‌های دقیقیِ شاعر را در اثر سترگ خود گنجانده و در مقدمه، توجیهی شاعرانه برای این کار خود ساخته است: فردوسی می‌گوید شبی دقیقی را در خواب دیده و دقیقی خود از او خواسته که با گنجاندن سروده‌های وی در شاهنامه، زحمات او را ارج گذارد. در جریان گزارش همین خوابِ خیال‌انگیز است که واژه‌ی فردوسی را از زبان دقیقی می‌شنویم:
چنین دید گوینده یک شب به خواب
که یک جامِ مِی داشتی چون گلاب
دقیقی ز جایی پدید آمدی
بر آن جامِ مِی داستان‌ها زدی
به فردوسی آواز دادی که «مِی
مخور جز بر آیینِ کاووس‌کی!»
تخلص شعری حکیم طوس، «فردوسی»، تنها یک بار در کل شاهنامه آمده است؛
در ابتدای بخش پادشاهی گشتاسب، فردوسی حدود هزار بیت از سروده‌های دقیقیِ شاعر را در اثر سترگ خود گنجانده و در مقدمه، توجیهی شاعرانه برای این کار خود ساخته است: فردوسی می‌گوید شبی دقیقی را در خواب دیده و دقیقی خود از او خواسته که با گنجاندن سروده‌های وی در شاهنامه، زحمات او را ارج گذارد. در جریان گزارش همین خوابِ خیال‌انگیز است که واژه‌ی فردوسی را از زبان دقیقی می‌شنویم:
چنین دید گوینده یک شب به خواب
که یک جامِ مِی داشتی چون گلاب
دقیقی ز جایی پدید آمدی
بر آن جامِ مِی داستان‌ها زدی
به فردوسی آواز دادی که «مِی
مخور جز بر آیینِ کاووس‌کی!»
زیان کسان از پی سود خویش
بجویند و "دین" اندر آرند پیش
چو بسیار ازین داستان بگذرد
کسی سوی "آزادگی" ننگرد
۲۵ اردیبهشت، روز بزرگداشت حکیم #ابوالقاسم_فردوسی گرامی باد.
#فردوسی
💎
🆔 @maneshparsi
بجویند و "دین" اندر آرند پیش
چو بسیار ازین داستان بگذرد
کسی سوی "آزادگی" ننگرد
۲۵ اردیبهشت، روز بزرگداشت حکیم #ابوالقاسم_فردوسی گرامی باد.
#فردوسی
💎
🆔 @maneshparsi
چو ایران نباشد، تن من مباد
بدین بوم و بر، زنده یک تن مباد
بیا تا همه تن به کشتن دهیم
مبادا که کشور به دشمن دهیم
همه روی یکسر به جنگ آوریم
جهان بر بداندیش تنگ آوریم
همه سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم
همه یک به یک مهربانی کنید
به کل جهان پاسبانی کنید
به صلح جهانی بکوشید سخت
به فر جهان باور نیک بخت
جهان را بسازید همچون بهشت
مگوئید هرگز سخن های زشت
بگویید این جمله در گوش باد
چو ایران نباشد تن من مباد
همه سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم
۲۵ اردیبهشت روز #فردوسی بر همه ایرانیان خجسته باد.
بدین بوم و بر، زنده یک تن مباد
بیا تا همه تن به کشتن دهیم
مبادا که کشور به دشمن دهیم
همه روی یکسر به جنگ آوریم
جهان بر بداندیش تنگ آوریم
همه سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم
همه یک به یک مهربانی کنید
به کل جهان پاسبانی کنید
به صلح جهانی بکوشید سخت
به فر جهان باور نیک بخت
جهان را بسازید همچون بهشت
مگوئید هرگز سخن های زشت
بگویید این جمله در گوش باد
چو ایران نباشد تن من مباد
همه سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم
۲۵ اردیبهشت روز #فردوسی بر همه ایرانیان خجسته باد.
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم #فردوسی و روز پاسداشت #زبان_فارسی گرامی باد
پ. ن: تندیس زیبای فردوسی در اهواز
💎
🆔 @maneshparsi
عجم زنده کردم بدین پارسی
۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم #فردوسی و روز پاسداشت #زبان_فارسی گرامی باد
پ. ن: تندیس زیبای فردوسی در اهواز
💎
🆔 @maneshparsi
تصویری از آرامگاه حکیم فردوسی در شهر توس در شاهنامه چاپ سنگی متعلق به سال ۱۳۲۱ مهی (قمری)
بیست و پنجم اردیبهشت روز بزرگداشت《حکیم ابوالقاسم فردوسی》و پاسداشت زبان فارسی گرامی باد
#سازمان_اسناد_و_کتابخانه_ملی_ایران
💎
🆔 @maneshparsi
بیست و پنجم اردیبهشت روز بزرگداشت《حکیم ابوالقاسم فردوسی》و پاسداشت زبان فارسی گرامی باد
#سازمان_اسناد_و_کتابخانه_ملی_ایران
💎
🆔 @maneshparsi
بهترین توصیف از شاهنامه را، فردوسی بزرگ خود گفته است.
زمانی که سلطان محمود، متاثر از حسودان فردوسی، شاهنامه را بي ارزش دانست و از رستم به زشتي ياد کرد و بر فردوسي خشمگين شد و گفت: که «شاهنامه خود هيچ نيست مگر حديث رستم، و اندر سپاه من هزار مرد چون رستم هست»،
فردوسی بزرگ اینگونه سرود:
بـنــاهــای آبــاد گـــــردد خــــراب
ز بـــاران و از تــــابـــش آفـــتــــاب
پی افـکنـدم از نظـم کـاخـی بـلـنـد
کـه از بـاد و بـاران نــیــابـد گــزنـد
بـریـن نـامـه بـر عـمـرهــا بـگـــذرد
بـخوانـد هـر آن کس که دارد خرد
بسـی رنـج بـردم بـدیـن سـال سـی
عـجـم زنـده کـردم بـدیـن پـارسی
جـهان کرده ام از سخن چون بهشت
از این بیش تخم سخن کس نکشت
چـو ایـن نامـور نامه آمـد بـه بـن
ز مـن روی گیـتـی شـود پـر سُـخُـن
نمـیرم از این پس که من زنده ام
کـه تـخــم سـخـن را پـراکـنـده ام
هرآن کس که دارد هـُشو رای و دیـن
پـس از مـرگ، بـر من کند آفرین
روز بزرگداشت فردوسی، بر همه دوستداران او در جهان فرخنده باد🌷
زمانی که سلطان محمود، متاثر از حسودان فردوسی، شاهنامه را بي ارزش دانست و از رستم به زشتي ياد کرد و بر فردوسي خشمگين شد و گفت: که «شاهنامه خود هيچ نيست مگر حديث رستم، و اندر سپاه من هزار مرد چون رستم هست»،
فردوسی بزرگ اینگونه سرود:
بـنــاهــای آبــاد گـــــردد خــــراب
ز بـــاران و از تــــابـــش آفـــتــــاب
پی افـکنـدم از نظـم کـاخـی بـلـنـد
کـه از بـاد و بـاران نــیــابـد گــزنـد
بـریـن نـامـه بـر عـمـرهــا بـگـــذرد
بـخوانـد هـر آن کس که دارد خرد
بسـی رنـج بـردم بـدیـن سـال سـی
عـجـم زنـده کـردم بـدیـن پـارسی
جـهان کرده ام از سخن چون بهشت
از این بیش تخم سخن کس نکشت
چـو ایـن نامـور نامه آمـد بـه بـن
ز مـن روی گیـتـی شـود پـر سُـخُـن
نمـیرم از این پس که من زنده ام
کـه تـخــم سـخـن را پـراکـنـده ام
هرآن کس که دارد هـُشو رای و دیـن
پـس از مـرگ، بـر من کند آفرین
روز بزرگداشت فردوسی، بر همه دوستداران او در جهان فرخنده باد🌷
شاهنامه گنجینهٔ زبان فارسی، هویت ملی و ایران‌دوستی است.
ارزش و اهمیت شاهنامه
اگر #زبان_فارسی برای ما ارزش دارد، فردوسی هم ارزش دارد.
اگر #هویت_و_ملیت_ایرانی برای ما ارزش‌دار است، فردوسی هم ارزش دارد.
اگر گذشتهٔ تاریخی و فرهنگی درخشان ما مهم است، فردوسی هم مهم است.
همهٔ این‌ها به شاهنامه بستگی دارد و شاهنامه گنجینهٔ همهٔ این‌هاست.
گنجینهٔ زبان فارسی و هویت ملی و ایران‌دوستی و گنجینهٔ خصلت‌ها و فضیلت‌های انسانی و اخلاقی که در درون داستان‌های شاهنامه هست، همهٔ این‌ها را در شاهنامه می‌توان یافت و برای زندگی امروز ما ضرورت دارد.
اما آن چیزی که مهم است این است که این مسائل باید با زبان امروز و با قالب‌ها و چهارچوب‌های امروز ارائه بشود تا مطلوب جوانان و خواستاران شاهنامه بشود، وگرنه در رسالت و اهمیت این کارها تردیدی نیست.
دکتر محمدجعفر یاحقی
(بخشی از گفت‌گوی شهداد حیدری با مدیر مؤسسۀ خردسرای فردوسی)
روزنامهٔ امرداد، دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴
#بزرگداشت_فردوسی
#زبان_فارسی
#محمدجعفر_یاحقی
#اردیبهشت_۱۴۰۴
ارزش و اهمیت شاهنامه
اگر #زبان_فارسی برای ما ارزش دارد، فردوسی هم ارزش دارد.
اگر #هویت_و_ملیت_ایرانی برای ما ارزش‌دار است، فردوسی هم ارزش دارد.
اگر گذشتهٔ تاریخی و فرهنگی درخشان ما مهم است، فردوسی هم مهم است.
همهٔ این‌ها به شاهنامه بستگی دارد و شاهنامه گنجینهٔ همهٔ این‌هاست.
گنجینهٔ زبان فارسی و هویت ملی و ایران‌دوستی و گنجینهٔ خصلت‌ها و فضیلت‌های انسانی و اخلاقی که در درون داستان‌های شاهنامه هست، همهٔ این‌ها را در شاهنامه می‌توان یافت و برای زندگی امروز ما ضرورت دارد.
اما آن چیزی که مهم است این است که این مسائل باید با زبان امروز و با قالب‌ها و چهارچوب‌های امروز ارائه بشود تا مطلوب جوانان و خواستاران شاهنامه بشود، وگرنه در رسالت و اهمیت این کارها تردیدی نیست.
دکتر محمدجعفر یاحقی
(بخشی از گفت‌گوی شهداد حیدری با مدیر مؤسسۀ خردسرای فردوسی)
روزنامهٔ امرداد، دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴
#بزرگداشت_فردوسی
#زبان_فارسی
#محمدجعفر_یاحقی
#اردیبهشت_۱۴۰۴
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
بررسی دقیق اهمیت شاهنامه
💎
🆔 @maneshparsi
💎
🆔 @maneshparsi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 تورج دریایی، از حکیم فردوسی می‌گوید..
از آن پس نمیرم که من زنده‌ام
که تخم سخن، من پراکنده‌ام
به مناسبت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی
🔹روزی فردوسی بزرگ قلم به دست گرفت و سال‌ها از عمرش را گذاشت تا شاهنامه را بیافریند؛ منظومه‌ای که روایت‌ها، اسطوره‌ها و ریشه‌های یک ملت را در دل تاریخ حک کرد. اما آنجا کار تمام نشد. امروز، وظیفۀ ماست که با حفظ، خوانش و بزرگداشت این گنجینه، راه فردوسی را ادامه دهیم. در روزگاری که گفتن از ایران و ایران‌زمین شاید از همیشه ارزشمندتر است، بازگشت به اصل، ریشه و هویت می‌تواند چراغی باشد برای راه فردا.
🔹در این ویدئو، تورج دریایی، پژوهشگر و استاد تاریخ، از جایگاه شاهنامه و اهمیت ماندگاری آن در دل ایرانیان می‌گوید؛ از کتابی که صرفاً حماسی نیست، بلکه بیانگر هویت یک ملت است.
💎
🆔 @maneshparsi
از آن پس نمیرم که من زنده‌ام
که تخم سخن، من پراکنده‌ام
به مناسبت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی
🔹روزی فردوسی بزرگ قلم به دست گرفت و سال‌ها از عمرش را گذاشت تا شاهنامه را بیافریند؛ منظومه‌ای که روایت‌ها، اسطوره‌ها و ریشه‌های یک ملت را در دل تاریخ حک کرد. اما آنجا کار تمام نشد. امروز، وظیفۀ ماست که با حفظ، خوانش و بزرگداشت این گنجینه، راه فردوسی را ادامه دهیم. در روزگاری که گفتن از ایران و ایران‌زمین شاید از همیشه ارزشمندتر است، بازگشت به اصل، ریشه و هویت می‌تواند چراغی باشد برای راه فردا.
🔹در این ویدئو، تورج دریایی، پژوهشگر و استاد تاریخ، از جایگاه شاهنامه و اهمیت ماندگاری آن در دل ایرانیان می‌گوید؛ از کتابی که صرفاً حماسی نیست، بلکه بیانگر هویت یک ملت است.
💎
🆔 @maneshparsi
کشف شواهد صیادی و ماهیگیری پیش از تاریخی در کرانه‌های مکران
گروه باستان‌شناسی در ادامه بررسی‌های خود در محوطه کوپال واقع در سواحل مکران شهرستان دشتیاری، استان سیستان و بلوچستان، موفق به کشف شواهد مهمی از فعالیت‌های صیادی و ماهیگیری در دوره‌های فرهنگی مختلف شدند.
مرتضی حصاری، رئیس هیئت کاوش با اعلام این خبر گفت: این کشفیات نه تنها شامل دست‌ساخته‌های سنگی متعلق به دوره‌های پارینه سنگی قدیم و میانی است، بلکه مدارک بی‌سابقه‌ای از ابزارهای ماهیگیری مانند قلاب‌های صیادی و وزنه‌های تور ماهیگیری را نیز در بر می‌گیرد که نشان‌دهنده تداوم استفاده از منابع دریایی در این منطقه طی پیش از تاریخ است.
او افزود: در یکی از کارگاه‌های کاوش، یک وزنه صیادی به همراه مجموعه‌ای از صدف، استخوان گونه‌های دریایی و قطعات سفالی متعلق به هزاره چهارم پیش از میلاد کشف شد. مطالعات آزمایشگاهی بر روی این بقایای جانوری می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره گونه‌های آبزی مورد استفاده ساکنان این منطقه در اواخر پیش از تاریخ ارائه دهد.
رئیس هیئت کاوش با اشاره به ضرورت انجام این پژوهش‌ها تصریح کرد: متأسفانه محوطه کوپال به دلیل احداث باند جدید جاده مواصلاتی در معرض تخریب قرار گرفته است. به همین دلیل، کاوش‌های اضطراری در چارچوب طرح‌های پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری آغاز شد تا بخشی از این میراث در خطر نجات یابد.
حصاری با قدردانی از ادارات شهرستان افزود: همکاری بی‌دریغ فرمانداری شهرستان دشتیاری به ویژه عبدالعزیز میایی، فرماندار و همچنین اداره میراث‌فرهنگی چابهار و پایگاه میراث‌فرهنگی مکران، نقش کلیدی در پیشبرد این پروژه داشته است.
وی در پایان با ابراز امیدواری تأکید کرد: امیدواریم با تداوم چنین پژوهش‌هایی، زمینه برای راه‌اندازی مرکز مطالعات میراث‌فرهنگی مکران فراهم شود. این مرکز می‌تواند به عنوان هسته‌ای برای بررسی و حفاظت از میراث منحصربه‌فرد این منطقه عمل کند.
💎
🆔 @maneshparsi
کشف شواهد صیادی و ماهیگیری پیش از تاریخی در کرانه‌های مکران
گروه باستان‌شناسی در ادامه بررسی‌های خود در محوطه کوپال واقع در سواحل مکران شهرستان دشتیاری، استان سیستان و بلوچستان، موفق به کشف شواهد مهمی از فعالیت‌های صیادی و ماهیگیری در دوره‌های فرهنگی مختلف شدند.
مرتضی حصاری، رئیس هیئت کاوش با اعلام این خبر گفت: این کشفیات نه تنها شامل دست‌ساخته‌های سنگی متعلق به دوره‌های پارینه سنگی قدیم و میانی است، بلکه مدارک بی‌سابقه‌ای از ابزارهای ماهیگیری مانند قلاب‌های صیادی و وزنه‌های تور ماهیگیری را نیز در بر می‌گیرد که نشان‌دهنده تداوم استفاده از منابع دریایی در این منطقه طی پیش از تاریخ است.
او افزود: در یکی از کارگاه‌های کاوش، یک وزنه صیادی به همراه مجموعه‌ای از صدف، استخوان گونه‌های دریایی و قطعات سفالی متعلق به هزاره چهارم پیش از میلاد کشف شد. مطالعات آزمایشگاهی بر روی این بقایای جانوری می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره گونه‌های آبزی مورد استفاده ساکنان این منطقه در اواخر پیش از تاریخ ارائه دهد.
رئیس هیئت کاوش با اشاره به ضرورت انجام این پژوهش‌ها تصریح کرد: متأسفانه محوطه کوپال به دلیل احداث باند جدید جاده مواصلاتی در معرض تخریب قرار گرفته است. به همین دلیل، کاوش‌های اضطراری در چارچوب طرح‌های پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری آغاز شد تا بخشی از این میراث در خطر نجات یابد.
حصاری با قدردانی از ادارات شهرستان افزود: همکاری بی‌دریغ فرمانداری شهرستان دشتیاری به ویژه عبدالعزیز میایی، فرماندار و همچنین اداره میراث‌فرهنگی چابهار و پایگاه میراث‌فرهنگی مکران، نقش کلیدی در پیشبرد این پروژه داشته است.
وی در پایان با ابراز امیدواری تأکید کرد: امیدواریم با تداوم چنین پژوهش‌هایی، زمینه برای راه‌اندازی مرکز مطالعات میراث‌فرهنگی مکران فراهم شود. این مرکز می‌تواند به عنوان هسته‌ای برای بررسی و حفاظت از میراث منحصربه‌فرد این منطقه عمل کند.
💎
🆔 @maneshparsi