خونه‌ی دل

«تو خودت باعث شدی»؛ باورهای نادرست درباره تجاوز و آنچه درباره تعرض جنسی نمی‌دانیم👇
@khonehdeleman

128 views16:31

✔️باورهای نادرست درباره تجاوز

قسمت اول:
هشدار: این گزارش حاوی جزئیاتی است که ممکن است برای بعضی آزاردهنده باشد.
پس از پنج سال انتظار، الی بالاخره در دادگاه حاضر شد و علیه کسی که به او تجاوز کرده بود، شهادت داد.
به او هشدار داده شده بود که تیم وکلای متهم هر آنچه را که بتوانند علیه او استفاده خواهند کرد.
با وجود این هشدار، وقتی از او درباره تصاویر دوربین مدار بسته‌ای سوال شد که او را کنار فرد متجاوز در یک بار نشان می‌داد در حالی که او لباسش را مرتب می‌کرد، احساس کرد که «کاملا تحت فشار قرار گرفته است».
او می‌گوید: «من مجبور شدم به جمعی از غریبه‌ها، به اعضای هیئت منصفه بگویم «بله، من پستان‌های بزرگی دارم که سنگین هستند و گاهی اوقات مجبورم لباسم را مرتب کنم»».
«بعد از آن به فکر فرو می‌روید و از خودتان می‌پرسید «چه چیزی را می‌خواستند القا کنند؟ این که من سعی می‌کردم طرف را تحریک کنم؟»».

تجربه او به هیچ وجه منحصر به فرد نیست. بر اساس تحقیقاتی که به تازگی از سوی سازمان «حمایت از قربانیان» انجام شده، سه‌ چهارم قربانیان جرایم جنسی گفته‌اند که دست کم یک بار در دادگاه سوالاتی از آنها پرسیده شده که فعالان حقوقی آنها را کلیشه‌‌ای و ناشی از باورهای نادرست مربوط به تجاوز می‌دانند.
چنین سوالاتی از جمله درباره اقدام قربانیان برای جلوگیری از حمله، درباره نوشیدن الکل یا مصرف مواد مخدر توسط قربانی، و درباره این است که او در زمان حمله چه لباسی به تن داشته‌ است.

«تو خودت باعث شدی»

وکیل مدافع متهم در پرونده الی ادعا کرد که تمام ماجرا مربوط به یک شب مستی بوده که او بعدا از آن پشیمان شده است.
الی می‌گوید: «آنها به نوعی القا کردند که من زیادی نوشیده بودم و شاید [اتفاقی که افتاد را] فراموش کرده‌ام... روایتی که این مرد به هم می‌بافت،‌ بسیار عجیب و غریب بود».
او می‌گوید: «[آنها گفتند] آیا این درست نیست اگر بگوییم به تو تجاوز نشده است؟ در واقع آنچه اتفاق افتاد این بود که تو او را فریب دادی و روز بعد از آن پشیمان شدی و نتوانستی با شرم آن روبرو شوی، درست است؟».

در واقع او بعد از آن شبی که بیرون گذراند، به تنهایی روی تخت خوابید و این را یک دوست در دادگاه تایید کرد. اما صبح روز بعد که بیدار شد، مرد را روی خود دید.

فردی که به او تجاوز کرده بود، سابقه ارتکاب جرم داشت و به دلیل حمله به الی و یک زن دیگر به ۱۹ سال زندان محکوم شد.
الی با وجود تجربه وحشتناکی که پشت سر گذاشته،‌ خودش را جزو «خوش‌شانس‌ها» می‌داند.
از هر ۱۰۰ مورد تجاوز ثبت‌ شده از سوی پلیس در انگلستان و ولز، کمتر از دو مورد به صدور حکم مجرمیت منجر می‌شود.

یکی از دلایل پایین بودن آمار این است که حدود ۶۰ درصد از افرادی که گزارش تجاوز می‌دهند، قبل از برگزاری دادگاه ازسیستم پیگیری قضایی خارج می‌شوند. پس از گزارش تعرض به پلیس، قربانیان ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها منتظر بمانند تا مهاجم آنها متهم شود. به گفته انجمن وکلای کیفری، به طور متوسط دو سال طول می‌کشد تا پرونده به دادگاه برسد.

بسیاری از افراد پس از سال‌ها انتظار، نگران این موضوع هستند که رفتار و گذشته جنسی آنها در دادگاه مورد بررسی قرار گیرد تا هیئت منصفه را تحت تاثیر قرار دهد.

تحقیقات درباره نگرش‌ها و درک عمومی از تجاوز و جرایم جنسی نشان می‌دهد که این استراتژی احتمالا موثر است.
دادستانی کل بریتانیا پس از نظرسنجی از بیش از ۳۰۰۰ نفر به این نتیجه رسید که «درک عمومی از تجاوز تحت تاثیر باورهای نادرست، سوء تفاهم‌ها، کمبود دانش و کلیشه‌های سنتی قرار دارد».

کمتر از نیمی از شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی‌ توانستند باورها و تصورات نادرست رایج درباره تجاوز را تشخیص دهند، و یک نفر از هر ۱۰ نفر نظرش این بود که زنان باید برای پیشگیری از تجاوز احتیاط پیشه کنند.

نیمی از افراد یا مطمئن نبودند یا موافق بودند کسی که الکل نوشیده یا مواد مخدر مصرف کرده باید بخشی از مسئولیت تجاوز را بپذیرد، در حالی که تنها یک‌سوم نظرشان این بود که زنان به ندرت اتهام تجاوز ساختگی مطرح می‌کنند.
شواهد نشان می‌دهد که تعداد بسیار کمی از افراد ادعاهای تجاوز یا آزار جنسی را جعل می‌کنند.

کاما ملی، رئیس بخش جرایم تجاوز و آزار جنسی جدی در انجمن وکلای کیفری، می‌گوید ماهیت جرم تجاوز به گونه‌ای است که اثبات آن را به طور خاص دشوار می‌کند.
او که هم در پرونده‌های جرایم جنسی در نقش دادستان حاضر شده و هم از متهمان دفاع کرده است می‌گوید «در اکثر مواقع شاهد یا دوربین مداربسته‌ای وجود ندارد.»
«نکته دوم این که شواهد مربوط به پزشکی قانونی کمکی نمی‌کند، چون در اکثر پرونده‌های تجاوز مبنای لایحه دفاعی این است که قربانی رضایت داشته است.»

- ادامه دارد...
@khonehdeleman

135 views16:35