اقتباس در تبلیغات!

فردا (جمعه ۱۷ اسفند) ساعت ۲۱ منتظر شما هستیم.

چرا برخی تبلیغات همیشه در ذهن ما می‌مانند؟
📖 قدرت اقتباس در تبلیغات، یک راز نیست، بلکه یک هنر است! برندهای بزرگ می‌دانند که اگر بتوانند داستانی جذاب و آشنا را با محصول‌شان پیوند دهند، تبلیغشان تأثیرگذارتر خواهد شد.

🔹 اما چگونه می‌توان از شاهنامه و دیگر آثار ادبی، داستان‌های اسطوره‌ای، فرهنگ عامه و... برای تبلیغات و برندسازی استفاده کرد؟

🔹 چگونه یک متخصص اقتباس می‌تواند به کسب‌وکار شما کمک کند تا تبلیغاتی خاص و ماندگار داشته باشید؟

در این لایو جذاب همراه با دکتر المیرا حسن‌زاده پژوهش‌گر و متخصص اقتباس و اسطوره و مریم تکافی کارشناس تولید محتوا و تبلیغات، درباره این موضوعات صحبت می‌کنیم.

💡 اگر صاحب کسب‌وکار هستید، برند شخصی دارید، یا به دنبال ایده‌های نو برای تبلیغات و برندسازی هستید، این لایو را از دست ندهید:

instagram.com/shahnameva
instagram.com/maryam_takafi

#برندسازی #تبلیغات_خلاقانه
#اقتباس #اقتباس_تبلیغاتی #داستان_های_اسطوره_ای #اقتباس_ادبی #اسطوره #ادبیات_کلاسیک  #داستان_سرایی #تبلیغات_موثر #برندینگ


@kheradsarayeferdowsi

‍ ‍ #منتشر_شد

«۲۵ سال»؛
(گزارش تفصیلی و تحلیلی از ربع قرن برگزاری روز بزرگ‌داشت فردوسی)

اگر از روزِ سعدی و حافظ و عطار و مولوی و ابن‌سینا و خواجه‌نصیر بتوانیم با عنوان «فرهنگ‌روز» یاد کنیم، بی‌هیچ‌گمانی روز فردوسی می‌تواند «ایران‌روز»ی باشد که فرهنگ‌روز هم هست؛ به‌ویژه که از چندسال پیش «پاس‌داشت زبان فارسی» هم که محور فرهنگ دیرینه‌سال ایران کهن بود، در کنار بزرگ‌داشت فردوسی قرارگرفت و به‌واقع شد «ایران‌روزِ فرهنگی».
رنجی که در هموار کردن راه برای تصویب و باوراندن آن به مسئولانی که هر‌چندسال تغییر می‌کردند، پشت سرگذاشته شد، از شورای انقلاب فرهنگی و وزیران ارشاد گرفته تا مسئولان و مدیران استانی و هم‌وطنان خارج و برخی از داخل کشور که روزها و طرز دیگری را پیشنهاد می‌کردند و رساندن این دو طیف متناقض به یک‌دیگر و تأمین هزینه‌های برگزاری برنامه‌ها، شرح هجران و خون جگری است که فقط گوشه‌ای از آن در لابه‌لای سطور این کتاب ممکن است نموده شده باشد.

گام زدن در سنگلاخ اندیشه و عبور از گریوه‌های بدگمانی و هم‌سوکردن شیفتگان شاهنامه و فردوسی، که این طرف گود جور دیگری می‌دیدند، نه دشوار که خون دل بود و به ترفندی نیاز داشت که هرسال به گونه‌ای می‌بایست رو می‌شد، که شد، و شد آن‌چه که می‌‌بینید.
امروز ایران‌روزِ بزرگ‌داشت فردوسی در اردیبهشتِ بهشت‌آیین درخشش شایسته‌ای یافته و بر تارک همۀ روزها نشسته است. خواستیم بگوییم چه شد که چنین شد. گفتیم مروری بکنیم بر مسیری که این کار داشته است تا آیندگان پاس‌داری از کیان فراگیر این روز را از یاد نبرند و راه را به سویی که سوی بی‌سرانجامی است کج نکنند.
فردوسی از همگان است و شاهنامه شایستۀ این که شناسنامۀ این همگانی باشد که به گوهری آزاد و سربلند و از سرِ دل‌آگاهی به کارنامه و نام و ننگِ شایندۀ پدران خود می‌اندیشند.


#نشر_نگاه_معاصر، با همکاری مؤسسۀ خردسرای فردوسی
تهران: ۱۴۰۳
۴۰۰ هزار تومان

#حامد_مهراد #مرضیه_دلیری_اصل #یگانه_پوینده‌فر #سمیه_کریمی‌پور #مرسده_اسلامی #محمدجعفر_یاحقی #زهرا_یزدان‌نژاد #خردسرای_فردوسی

پایگاه میراث فرهنگی و منظر تاریخی طوس با همکاری مؤسسهٔ خردسرای فردوسی
برنامهٔ نوروز در میراث شاهنامه را برگزار کردند:


📽سخنان دکتر محمدجعفر یاحقی در مراسم

🌳 آیین درختکاری و کاشت سرو سیمین


زمان: پنجشنبه ۱۶ اسفندماه ۱۴۰۳
مکان: آرامگاه حکیم فرزانه طوس، فردوسی بزرگ
www.tgoop.com/kheradsarayeferdowsi

پایگاه میراث فرهنگی و منظر تاریخی طوس با همکاری مؤسسهٔ خردسرای فردوسی
برنامهٔ نوروز در میراث شاهنامه را برگزار کردند


📽سخنان دکتر محمدجعفر یاحقی در مراسم

🌳 بازگشایی کتابخانهٔ دکتر اسلامی ندوشن در مجموعهٔ تاریخی طوس


زمان: پنجشنبه ۱۶ اسفندماه ۱۴۰۳
مکان: آرامگاه حکیم فرزانه طوس، فردوسی بزرگ
www.tgoop.com/kheradsarayeferdowsi

نوای ربنا
🍀🕊

مزار استاد محمدرضا شجریان
طوس، مجموعه آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی


۱۶ اسفند ۱۴۰۳ خورشیدی
۵ رمضان المبارک ۱۴۴۶ هجری قمری

http://www.tgoop.com/kheradsarayeferdowsi

📣📣📣#انجمن‌های_علمی_دانشجویان_تاریخ_و_ادبیات دانشگاه فردوسی با همکاری #قطب_علمی فردوسی و شاهنامه این دانشگاه برگزار می‌کند:


نقد و بررسی کتاب
«متون پیشا اسلامی موجود در کتابخانهٔ آستان قدس رضوی»

نویسنده: #فاطمه_جهانپور

🔸سخنرانان:
دکتر محمدجعفر یاحقی
دکتر محمدتقی ایمان‌پور
دکتر فرزانه گشتاسب

🔹زمان: دوشنبه ۲۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت۱۲
🔹مکان: پردیس دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی، سالن رجایی


@kheradsarayeferdowsi

‍ ‍ نوروز؛ هدیه فردوسی به بشریت

در روزهایی که سرمای جانسوز اسفند، کم کم جایش را به بهار دلنشین شهر می دهد، آرامگاه حکیم طوس، جایی که خاستگاه حماسه و ادب، زبان و فکر و فرهنگ فارسی است، میزبان مراسمی با عنوان «نوروز در میراث شاهنامه» بود و سخنرانان از اهمیت نوروز در فرهنگ ایرانی و ارتباط آن با شاهنامه سخن گفتند. همچنین شاهنامه‌خوانی، درختکاری و کاشت سرو سیمین در محوطه آرامگاه و نیز افتتاح کتابخانه و مرکز اسناد آرامگاه فردوسی با نام دکتر محمدعلی ندوشن، از دیگر بخش های این نشست ادبی و فرهنگی بود که صبح پنج‌شنبه گذشته، ۱۶ اسفندماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

فردوسی باغبان هویت ایرانی است
در ابتدای این نشست، دکتر محمدجعفر یاحقی، مدیر مؤسسۀفرهنگی خردسرای فردوسی، فردوسی‌پژوه مطرح و عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی، گفت: فردوسی باغبان هویت ایرانی است و درخت تنومند شاهنامه را در این سرزمین کاشته است. حکیم فرزانه طوس، همواره از شاهنامه به‌عنوان درختی تنومند یاد کرده است. این یادکرد با شغل فردوسی که باغدار بوده همخوانی دارد چراکه واژه درخت در شاهنامه نیز بسیار تکرار شده است.

چرا به نوروز، نوروز گفته می‌شود؟
یاحقی با اشاره به آیین باستانی نوروز، گفت: همه می‌دانیم نوروز در فرهنگ ما و شاید فرهنگ بشری از شاهنامه سرچشمه گرفته است و دلیل نام‌گذاری این زمان از سال به نوروز به زمان اساطیری جمشید برمی‌گردد. وقتی جمشید به قدرت رسید تمام دیوها و بدکاران را مطیع خود کرد و بر دنیای نیکی‌ها مسلط شد. پس‌ از این ماجرا همه اطراف او جمع شدند و این روز را به او تبریک گفتند و به قول فردوسی «مر آن روز را روز نو خواندند» و از آن جا نوروز آغاز شد. پس نوروز ریشه در عصر اسطوره‌ها و عصر حیات این سرزمین دارد.

نوروز؛ مولود هم آوایی فرهنگ ایران
وی دربارهٔ علت توجه فارسی زبانان به آیین نوروز، تصریح کرد: اگر امروز نوروز در شماری از کشورها به رسمیت شناخته‌شده است، علت آن را باید در شاهنامه جست وجو کرد چراکه  این دستاورد عزیز از شاهنامه سرچشمه می‌گیرد و مولود هم آوایی فرهنگ ایران است که امروز جهانی شده است. نوروز در نقطه‌ای از سال قرارگرفته که بهترین زمان ممکن است، زمانی که شب و روز به‌اندازه هم هستند و تحویل سال، مرحله جدیدی از حیات را نوید می‌دهد. همه ملت‌ها تجدید سال دارند ولی تجدید سال هیچ‌کدام از آن‌ها در این نقطه زیبای سال قرار نگرفته که از آن روز به بعد روزها بلندتر و شب‌ها کوتاه‌تر است. شاید اتفاقی نیست که پایان سرایش شاهنامه هم در آستانه نوروز و ۲۵ اسفندماه است.

هدیه فردوسی به بشریت
دکتر یاحقی افزود: از روزگار جمشید که روزگار افسانه‌ها و اسطوره‌هاست تا امروز، نوروز به‌عنوان یک یادگار تاریخی در سینه فرهنگ ایران قرارگرفته و همچنان ادامه دارد. این معجزه‌ای است که شاهنامه و فردوسی بزرگ به بشریت هدیه داده‌اند. ریشه‌های نوروز درگذشته‌ها و شاخ و برگ آن در روزگار ما قرارگرفته و باید قدر این آیین را بدانیم.

چند آیین کهن نوروز 
 سید مهدی سیدی فرخد، پژوهشگر فرهنگ و زبان و ادبیات فارسی که کتاب «چراغ برات» را درباره آیین‌های خراسان نوشته، دومین سخنرانی بود که با حاضران سخن گفت. او این گونه آغاز کرد: نوروز و آیین‌های آن در ایران بزرگ یک واقعه بسیار مهم بوده است؛ واقعه‌ای که با نزدیک شدن به زمان این رویداد، جامعه دچار تحولات رنگارنگی می‌شد. ازجمله آن می‌توان به اندرگاه یا روزهای بی‌صاحب و بی‌موکل که همان ۵ روز آخر سال است، اشاره کرد. در این پنج روز آیین‌های مختلفی برگزار می‌شد، ازجمله این که مردم با لباس‌هایی آراسته به استقبال روح مردگان که از آسمان به زمین می‌آمدند، می‌رفتند و این روزها به نام فروردگان (روزی که فروهرها از آسمان به زمین می‌آیند) نام‌گذاری شده بود. هنوز در برخی نقاط خراسان شب قبل از عید نوروز را عید مرده‌ها می‌دانند و روز اول فروردین را عید زنده‌ها می‌گویند....

گزارش: محمد بهبودی‌نیا

روزنامهٔ خراسان، شماره ۲۱۷۲۵، ادب و هنر، صفحه شماره ۷

ادامه و گزارش کامل در لینک زیر:

https://sarasari.khorasanonlin.ir/?nid=21725&pid=7&type=0


@kheradsarayeferdowsi

سر آمد کنون قصۀ یزدگرد  
به ماه سپندارمذ روز ارد

این تنها تاریخ راستین و بی‌تردیدی است که  به یک رویداد شایسته یعنی پایان شاهنامه اشاره  می‌کند.
در چنین روزی (۲۵ اسفند‌ماه) شهنامه‌گوی شگرف طوس قلم از نگارش کار ورجاوند خویش، شاهنامه بزرگ، فرونهاد و با دلی سرشار از مهر ایران و خشنود از این سرانجام  نیک به پیشباز نوروز باستانی رفت تا دادار دانا را سپاس گوید و با خرمی به روی بهار آغوش بگشاید. 
و اینک ما را سزاوار چنان است که هم‌آواز با فردوسی این فرجام نیک و آغاز بهار شاهنامه را شادباش بگوییم و بر تلاش والای سرایندۀ آن فردوسی بزرگ درود بفرستیم و آرزو کنیم که: 
 «بماناد تا جاودان این درخت»

 بهار خرم شاهنامه بر همگان فرخ و  فرخنده باد.

محمدجعفر یاحقی
مدیر مؤسسۀ خردسرای فردوسی

#پایان_سرایش_شاهنامه
#بیست_و_پنجم_اسفند
#خردسرای_فردوسی

@kheradsarayeferdowsi

‍ دانش و رامش
(شاه‌بیت‌ها و شاهکارهای شاهنامه)

نشر سخنور توس با همکاری مؤسسۀ خردسرای فردوسی منتشر کرد:

#شاهنامه تنها گنجینه‌ای از داستان‌های حماسی و ملی نیست؛ منبعی ارزشمند از حکمت و خرد و اندیشه نیز به‌شمار می‌رود. فردوسی، با توانایی شگرف خود در واژه‌پردازی و سرایش ابیات نغز و پرمغز، توانسته است مفاهیم عمیق حِکمی را در کالبد باشکوه شعر حماسی درآورَد.
اگرچه بازنمایی و شرح تمام شاه‌کارهای فردوسی در شاهنامه، کاری‌ست دشوار، اما فراهم آمدن مجموعه‌ای از شاه‌بیت‌های او، می‌تواند پنجره‌ای به نازک‌اندیشی‌های شاعر حماسه‌سرا بگشاید و افق‌های شناخت منظومۀ فکری و اخلاقی مندرج در شاهنامه را گسترش دهد.
این ابیات، بیانگر روح اندیشه‌ورز فردوسی و بازتاب‌دهندۀ آرمان‌های او دربارۀ انسان و جهان است.
#فردوسی از طریق این شاه‌بیت‌ها، مخاطبان خود را به درنگ و تأمل در ارزش‌هایی چون خرد، دادگری، بی‌آزاری، و راستی فرامی‌خوانَد.
شاه‌بیت‌های شاهنامه، با فشردگی در لفظ و گستردگی در معنا، اغلب حامل پیام‌هایی ژرف و تأمل‌برانگیز هستند که در چند واژه، جهانی از اندیشه و حکمت را به تصویر می‌کشند. این ابیات از یک‌سو، کلید فهم بهتر داستان‌های شاهنامه‌اند و از سوی دیگر، خود به‌تنهایی می‌توانند دریچه‌ای به جهان‌بینی ایرانی و فرهنگ ایرانشهری باشند.

در تدوین این مجموعه، از شاهنامۀ ویرایش دکتر جلال خالقی مطلق استفاده کرده‌ام. این مهم تضمین می‌کند که تمامی بیت‌ها بر اساس دقیق‌ترین و معتبرترین متن موجود انتخاب شده‌اند.
هم‌چنین برای آن‌که دسترسی به بافت داستانی‌ِ بیت‌ها، مراجعه به زمینۀ روایی آن‌ها و یافتنشان در متن شاهنامه برای علاقه‌مندان آسان‌تر شود و پژوهشگران را کارآمدتر افتد، نشانی دقیق هر بیت در شاهنامۀ خالقی مطلق را آورده‌ام.
در این مجموعه، چهل ‌و دو عنوان موضوع در چهار دسته کنار هم قرار گرفته‌اند. این ابیات جلوه‌گر نبوغ فردوسی در پرداخت‌های مختلف زبانی و مفهومی و نیز تفکر فلسفی او دربارۀ انسان، جهان، جامعه و حکومت هستند.
در پایان کتاب نیز، فهرست نمایۀ واژگان پرتکرار آمده است تا جست‌وجو و بررسی مفاهیم و ابیات برای خوانندگان آسان‌تر شود.
امید است که این مجموعه، پلی باشد میان دیروز و امروز، میان فرهنگ غنی ایرانی و نیاز مخاطبان امروزی که در جست‌وجوی معنا در ادبیات کهن خود هستند. این گامی‌ست کوچک در پاسداشت میراث بزرگ ملی.

شناسنامهٔ کتاب:
دانش و رامش: شاه‌بیت‌ها و شاه‌کارهای شاهنامه
#حامد_مهراد
نشر سخنور توس
زمستان ۱۴۰۳
۱۶۰ صفحه
۱۹۰ هزار تومان.

جهت سفارش: ۰۹۱۵۱۵۹۰۴۸۹ (خانم دلیری)

#دانش_و_رامش
#شاهنامه_فردوسی
#حامد_مهراد
#خردسرای_فردوسی


@kheradsarayeferdowsi

هر بار که نوروز از راه می‌رسد...🌱
(با یاد استاد دکتر عبدالحسین زرین‌کوب)


هر بار که نوروز از راه می‌رسد، احساس می‌کنم که من نیز با «سرمدیت» آن دنیایی که ممکن است بهترین دنیایِ ممکن هم نباشد و در عین حال، بهترین بودنش هم غیر ممکن نیست، تولّدی دوباره پیدا می‌کنم و خود را برای مرور بر گذشته ای که نوروز بارها آن را پسِ پشت گذاشته است و ردّ پای خود را در چین پیشانی من نقش کرده است، آماده می‌یابم و هم‌اکنون نیز که توالی شصت نوروز را دارم پشت سر می‌گذارم، به رغم محنت‌ها و مصایبی که یاد آنها در غربت بیشتر از هرجا و به هنگام تجدید سال بیشتر از هر وقت بر دل سنگینی می‌کند، همچنان مثل نوروزِ پیر وجودم را در گذرگاه این نفحۀ ایزدی تسلیم جاذبۀ حیات سرمدی می‌یابم و دل پیرم را بعد از گذشتِ سالهای دورِ جوانی هنوز از وسوسۀ عشق خالی نمی‌بینم. این عشقی است که جان مرا با هرچه زیباست و هرچه انسانی است پیوند می‌دهد و بقایِ آن بعد از فنای من نیز همچنان ممکن است، غیر ممکن نیست.

عبدالحسین زرین‌کوب
۲۹ اسفند ۱۳۶۱، پاریس
منبع: مجلهٔ بخارا، شمارهٔ ۹۱


@kheradsarayeferdowsi

پلی به‌سوی حکمت فردوسی

کتاب «دانش و رامش: شاه‌بیت‌ها و شاهکارهای شاهنامه»، گزیده‌ای به قلم #دکتر_حامد_مهراد است که شامل ناب‌ترین و پرمغزترین ابیات این اثر جاودانه حکیم توس می‌شود. گردآورنده با وسواس فراوان از میان هزاران بیت به سراغ ناب‌ترین آن‌ها رفته است.
این کتاب، دریچه‌ای نو به‌سوی اندیشه‌های حکیمانه فردوسی می‌گشاید و خواننده را با ظرایف جهان‌بینی این شاعر پارسی گوی آشنا می‌سازد.

به قلم: بهبودی نیا

روزنامه خراسان، گروه ادب و هنر، صفحه شماره ۷

لینک خبر:

https://sarasari.khorasanonlin.ir/?nid=21734&pid=7&type=0

‍ ‍ ⁠چهارشنبه‌سورى

كهن‌ترين جايى كه از آتش‌افروزى چهارشنبه سورى ياد شده، در تاريخ بخاراست، تأليف ابوجعفر نرشخى (۲۴۸-۲۶۸). اين كتاب را ابونصر احمد بن محمد بن نصر القباوى در سال ۵۷۲ از عربى به فارسى گردانيده است.

دربارۀ جشن سورى گويد:
«و چون امير سديد منصور بن نوح به ملك بنشست، اندر ماه شوال سال به سيصد و پنجاه به جوى موليان، فرمود تا آن سرايها را ديگر بار عمارت كردند و هر چه هلاك و ضايع شده بود، بهتر از آن به حاصل (كردند). آنگاه امير سديد (به سراى) بنشست. [هنوز] سال تمام نشده بود كه چون شب ‌سورى چنان كه عادت قديم است، آتشى عظيم افروختند. پاره آتش بجست و سقف سراى درگرفت و ديگر باره جمله سراى بسوخت و امير سديد هم در شب به جوى موليان رفت...»
چنان كه ديده می‌شود، در سخن از آتش‌افروزى شب‌ سورى گفته شده «عادت قديم است» ديگر اينكه گفته شده «شب سورى» بدون چهارشنبه. شك نيست كه اين آتش‌افروزى در پايان سال، همان جشن چهارشنبه‌سورى كنونى است.

از اينكه اين جشن در سه‌شنبه‌‌شب گرفته مى‌شود، از‌اين‌رو است كه نزد ايرانيان شب پيش از روز به شمار مى‌رود. بسا در اوستا گفته شده: «در هنگام سه شب يا در هنگام نُه شب به جاى سه روز و نُه روز.» در آتش بهرام نيايش در پارۀ ۱۵ آمده:
«بشود كه رمه‌اى از چارپايان از آنِ تو شود و گروهى از مردان بشود كه از منش ورزيده و از زندگى ورزيده برخوردار شوى، بشود شاد زندگى كنى به شب هايى كه خواهى زيست.»

در فروردين‌يشت، پارۀ ۴۹ آمده:
«فرورهاى نيك تواناى پاكان در هنگام (جشن گهنبار) همسپتمدم از آرامگاهان خود به سوى زمين فرود آيند و ده شب پى درپى از براى آگاهى يافتن از بازماندگان درين جا بسر برند».

در سور جهان شدم وليكن
بس لاغر بازگشتم از سور
زين سور ز من بسى بتر رفت
اسكندر و اردشير و شاپور
گر تو سوى سور مى‌روى رو
روزت خوش باد و سعى مشكور
                                        ناصرخسرو

در پايان بايد يادآور شد: در جشن چهارشنبه‌سورى از روى شعلۀ آتش جستن و ناسزايى چون سرخى تو از من و زردى من از تو گفتن از روزگارانى است كه ديگر ايرانيان مانند نياكان خود، آتش را نمايندۀ فروغ ايزدى نمى‌دانستند، آن‌چنان‌كه در آتش‌افروزى جشن سده كه به گفتۀ گروهى از پيشينيان، پرندگان و چارپايان را به قير و نفت اندوده، آتش مى‌زدند، از روزگاران پس از اسلام است.

ابراهیم پورداود، آناهیتا، تهران، ۱۳۱۲، صص ۱۰۰-۱۰۲.

@kheradsarayeferdowsi

به چندین فروغ و به چندین چراغ
بیاراسته چون به نوروز باغ

و اینک باغ فردوسی است که در نوروز دل‌افروز به کاخ بلند شاهنامه لبخند می‌زند با خرمی بهار، و آرزو می‌کند که دل­ها رو به مهر و دوستی بهاری شود و در آن جوانۀ آشتی و هماوایی بدمد. از کینه­‌کشی و بدخواهی و تاریکی دوری گزیند و به روی شادمانی و گشاده‌دلی و هماوایی آغوش بگشاید، که نوروز پیام­‌آور دوستی­‌ها و یکرنگی­‌هاست، که نوروز با کهنگی و یک­سونگری و کینه­‌داری و دشمن­‌پروری بیگانه­ است.
نوروز را در آغوش بگیریم و برای یکدیگر آرزو کنیم:
همه ساله بخت تو پیروز باد
شبان سیه بر تو نوروز باد

دکتر محمدجعفر یاحقی
مدیر مؤسسۀ خردسرای فردوسی

#نوروز_۱۴۰۴
#نوروز_مبارک
#آرامگاه_فردوسی
#خردسرای_فردوسی


@kheradsarayeferdowsi

گشت گرداگرد مهر تابناک، ایران زمین
روز نو آمد و شد شادی برون زندر کمین
ای تو یزدان، ای تو گرداننده مهر و سپهر
برترینش کن برایم این زمان و این زمین...

نوروز باستانی فرخنده باد


@kheradsarayeferdowsi