Forwarded from سهند ایرانمهر
✔️چند کلمه
✍🏻سهند ایرانمهر
به عنوان یک ایرانی سپاسگزار هموطنانی هستم که هریک در هرجا و هرطور که توانستند به قدم یا قلم برای حفاظت وطن تلاش کردند، از طعن طاعنان، طرد فحاشان و طلسم خائنان نهراسیدند و دانایی خود را نشان دادند.
دانایی مادر شجاعت و چنانکه پیشتر گفتم انبوهی دانسته‌ها نیست که قدرت تفکیک مفاهیم در زمانه‌هایی است که غبار هیاهو و نادانی، تشخیص راه درست را سخت می‌‌کند.
غالب کسانی که در این مدت آنان را حریص بر دفاع از وطن دیدم همان بی‌بهره‌های از موقعیت و امکانات بودند که اتفاقا دلخوری‌ها، هزینه‌ها و آسیب‌هایی که از منصب‌داران و بهره‌مندان در دل داشتند یا بر روح و جان خورده بودند، بیش از دیگران بود، تفاوت‌شان با دیگران اما آگاهی از این واقعیت بود که هر تغییر و هر بهبودی در این مُلک رنجور باید با اراده ایرانی پیش برود و ایران چیزی بزرگتر از دسته و گروه و قوم یا حاکمیت است. قدرتی که با اراده بیگانه خلق شود با اراده او نیز می‌بالد و در این بالیدن به غیر او نمی‌اندیشد.
این سرزمین مال ماست و آن را به نام و به ننگ حفظ خواهیم کرد و خود آن را چنانکه مردم‌مان مستحق‌آنند به جایگاهی که شایسته آن است خواهیم رساند زیرا در بی‌سرزمینی یا بر زمین‌سوخته، هیچ «امکانی» نیست. این راه، راه دشواری است، از آب و آبرو و از عافیت و آرام باید گذشت اما گریزی از آن نیست.
سخنم با آنان‌که زمام امور را در دست دارند این است که اگرچه ملت ایران، ملت بزرگی است و فهم تاریخی‌اش در پیچ‌های تاریخی افقی دورتر از خشم و نارضایتی را می‌بیند اما تاب‌آوری هیچ ملت آنچنان نیست که برای رهایی از هر اشتباه هزینه‌زایی چشم به آنان دوخت. مباد که وسوسه اطمینان پس از طوفان، گرفتار نخوتی دوباره‌تان کند. مباد که از یاد ببرید نتیجه عمل آنان که به هر طریق ممکن لجوجانه در پی آزار روح و جان ملت بودند، چه کشتزارهایی از ذهن افرادی از همین ملت را آماده بذر مسموم متجاوز کرده بود.
مباد که از یاد ببرید دست‌های آلوده نه از آن گذرگاه‌های مجازی که بر ملت بسته بودید که از آن محفل‌هایی سربرآورد که خود اطمینان کرده بودید. مباد که سرمایه «امر ملی» را به طاق نسیان بسپرید و منبع عظیم این قدرت یعنی «ایران» را به اولویت‌های دیگر واگذارید.
روزهای آتی، روز انتقام نیست، روز رحمت است، روز ماه نو، روز یادکردن از کِشته خود و دِروی اشتباهاتی که آن را به شما متاع مهندسی جامعه و اخلاق معرفی کرده بودند اما جز نارضایتی و نفرتی که تنها به کار نقشه‌های شوم متجاوز می‌خورد، ثمری نداشت.
بگذارید پاره‌های جداافتاده از پیکر مام میهن، دوباره پیوند بخورند، بگذارید همه با وجه مشترک «ایرانیت»، احساس تعلق و سهم کنند، دنیای جوان را به جوانان بسپارید و بگذارید کنگره‌های قلعه مستحکم وطن با جان‌و‌دل ایرانی محافظت شود و ایران باقی بماند نه برای چند میان‌پرده تلویزیونی در روزهای اضطرار که برای عملی کردن آن در سال‌های پیش‌رو .
@sahandiranmehr
✍🏻سهند ایرانمهر
به عنوان یک ایرانی سپاسگزار هموطنانی هستم که هریک در هرجا و هرطور که توانستند به قدم یا قلم برای حفاظت وطن تلاش کردند، از طعن طاعنان، طرد فحاشان و طلسم خائنان نهراسیدند و دانایی خود را نشان دادند.
دانایی مادر شجاعت و چنانکه پیشتر گفتم انبوهی دانسته‌ها نیست که قدرت تفکیک مفاهیم در زمانه‌هایی است که غبار هیاهو و نادانی، تشخیص راه درست را سخت می‌‌کند.
غالب کسانی که در این مدت آنان را حریص بر دفاع از وطن دیدم همان بی‌بهره‌های از موقعیت و امکانات بودند که اتفاقا دلخوری‌ها، هزینه‌ها و آسیب‌هایی که از منصب‌داران و بهره‌مندان در دل داشتند یا بر روح و جان خورده بودند، بیش از دیگران بود، تفاوت‌شان با دیگران اما آگاهی از این واقعیت بود که هر تغییر و هر بهبودی در این مُلک رنجور باید با اراده ایرانی پیش برود و ایران چیزی بزرگتر از دسته و گروه و قوم یا حاکمیت است. قدرتی که با اراده بیگانه خلق شود با اراده او نیز می‌بالد و در این بالیدن به غیر او نمی‌اندیشد.
این سرزمین مال ماست و آن را به نام و به ننگ حفظ خواهیم کرد و خود آن را چنانکه مردم‌مان مستحق‌آنند به جایگاهی که شایسته آن است خواهیم رساند زیرا در بی‌سرزمینی یا بر زمین‌سوخته، هیچ «امکانی» نیست. این راه، راه دشواری است، از آب و آبرو و از عافیت و آرام باید گذشت اما گریزی از آن نیست.
سخنم با آنان‌که زمام امور را در دست دارند این است که اگرچه ملت ایران، ملت بزرگی است و فهم تاریخی‌اش در پیچ‌های تاریخی افقی دورتر از خشم و نارضایتی را می‌بیند اما تاب‌آوری هیچ ملت آنچنان نیست که برای رهایی از هر اشتباه هزینه‌زایی چشم به آنان دوخت. مباد که وسوسه اطمینان پس از طوفان، گرفتار نخوتی دوباره‌تان کند. مباد که از یاد ببرید نتیجه عمل آنان که به هر طریق ممکن لجوجانه در پی آزار روح و جان ملت بودند، چه کشتزارهایی از ذهن افرادی از همین ملت را آماده بذر مسموم متجاوز کرده بود.
مباد که از یاد ببرید دست‌های آلوده نه از آن گذرگاه‌های مجازی که بر ملت بسته بودید که از آن محفل‌هایی سربرآورد که خود اطمینان کرده بودید. مباد که سرمایه «امر ملی» را به طاق نسیان بسپرید و منبع عظیم این قدرت یعنی «ایران» را به اولویت‌های دیگر واگذارید.
روزهای آتی، روز انتقام نیست، روز رحمت است، روز ماه نو، روز یادکردن از کِشته خود و دِروی اشتباهاتی که آن را به شما متاع مهندسی جامعه و اخلاق معرفی کرده بودند اما جز نارضایتی و نفرتی که تنها به کار نقشه‌های شوم متجاوز می‌خورد، ثمری نداشت.
بگذارید پاره‌های جداافتاده از پیکر مام میهن، دوباره پیوند بخورند، بگذارید همه با وجه مشترک «ایرانیت»، احساس تعلق و سهم کنند، دنیای جوان را به جوانان بسپارید و بگذارید کنگره‌های قلعه مستحکم وطن با جان‌و‌دل ایرانی محافظت شود و ایران باقی بماند نه برای چند میان‌پرده تلویزیونی در روزهای اضطرار که برای عملی کردن آن در سال‌های پیش‌رو .
@sahandiranmehr