Америкада Колумбия университети талабаси математика лекциясида уйқуга кетиб қолди.
Уйғониб, дарс тугагандан кейинги гувулдаб турган овозларни эшитиб, доскада икки масала ёзилганини кўрди.

«Уйда ечаман», — деб ўйлади у. Аммо ишга ўтиргач, масалалар жуда қийин эканини англаб етди.
Шунга қарамай, ортга чекинмади — кутубхонага борди, адабиётлар топди, бутун вақт ва кучини шу ишга бағишлади.

Кейинги лекцияда у ҳайрат билан кўрдики: профессор ўтган сафарги топшириқларни текширишга шошилмаяпти. Шунда талаба қўлини кўтариб сўради:

— Профессор, нима учун ўтган сафар берган масалаларни текширмаяпсиз? Улар мажбурий эмасми?

Профессор кулумсираб жавоб берди:
— Азизим, улар ҳеч қандай вазифа эмас эди. Мен сизларга фақат шу вақтгача ҳеч ким ҳал қила олмаган математик муаммолар намунасини кўрсатгандим.

Талаба ҳаяжонланиб қолди ва қийналибгина пичирлади:
— Лекин мен уларни ечдим…

Ростдан ҳам, унинг ечимлари тан олинди. Бу масалалар бўйича ёзилган тўртта илмий иш ҳали ҳам университетда сақланади — инсон руҳининг ҳайратланарли кучи исботи сифатида.

Ҳаммаси шунинг учун бўлдики, у лекцияда уйқуга кетгани учун «Бу масалалар ечилмайди» деган сўзларни эшитмади.
У «имконсиз» деган сўзни билмасди — ва шу сабабли уни мумкин қилди.

Ҳақиқат эса шундаки:
Сизга «қодир эмассиз» дейдиганларга ишонманг. Бошқаларнинг чегараларини ўзингизникига айлантирманг. Инсон ўзини ишонса, ҳаммасини қила олади.
Энг муҳими — олға интилиш, яна-янадан уриниш ва ҳеч қачон таслим бўлмасликдир.

(Internetdan olindi)

@javlonjovliyev

Bokuga keldim⚡️

Xalqaro kitob koʻrgazmasi boʻlyapti. Unda “Qoʻrqma” romani taqdimoti ham koʻzda tutilgan.

@javlonjovliyev

Bokuda oʻtayotgan xalqaro kitob koʻrgazmasida ispaniyalik taniqli yozuvchi Iris Morata bilan uchrashdik.

@javlonjovliyev