🎓 آموزش Lombok Annotations در جاوا
کتابخانه Lombok با استفاده از انوتیشنها (Annotations) به ما کمک میکنه تا از نوشتن کدهای تکراری (boilerplate code) مثل getter/setter, equals, hashCode, toString و constructor جلوگیری کنیم.
بیاید پرکاربردترین و معروفترین انوتیشنها رو بررسی کنیم:
🔹 ۱. @Getter و @Setter
بهطور خودکار متدهای getter و setter رو برای فیلدها تولید میکنه.
🔹 ۲. @ToString
بهطور خودکار متد toString() تولید میکنه.
خروجی:
🔹 ۳. @EqualsAndHashCode
بهطور خودکار equals() و hashCode() رو میسازه.
🔹 ۴. @NoArgsConstructor, @AllArgsConstructor, @RequiredArgsConstructor
برای تولید سازندهها (constructors):
🔹 ۵. @Data
ترکیبی از اکثر انوتیشنهای پرکاربرد:
✅ @Getter + @Setter + @ToString + @EqualsAndHashCode + @RequiredArgsConstructor
🔹 ۶. @Value (Immutable Objects)
کلاسی immutable میسازه (مثل final class):
همه فیلدها private final هستن
فقط getter تولید میشه
setter وجود نداره
🔹 ۷. @Builder (Pattern Builder)
بهجای constructor طولانی، از builder pattern استفاده میکنیم:
🔹 ۸. @SuperBuilder (برای ارثبری)
نسخه پیشرفتهی @Builder برای کلاسهایی که ارثبری دارن.
🔹 ۹. @With (ایجاد نسخه جدید با تغییر یک فیلد)
برای immutable object ها عالیه:
🔹 ۱۰. @SneakyThrows
اجازه میده بدون try-catch یا throws، exception پرتاب کنیم.
🔹 ۱۱. @Log (و انواعش)
برای ایجاد logger بدون نیاز به تعریف دستی.
✨ جمعبندی
برای کلاسهای ساده: از @Data استفاده کن.
برای immutable objects: از @Value یا @With استفاده کن.
برای ساخت آبجکتهای پیچیده: از @Builder یا @SuperBuilder.
برای log: از @Slf4j.
برای exception handling راحت: از @SneakyThrows.
📌 اینطوری میتونید با Lombok کلی کد اضافی رو حذف کنید و تمرکزتون فقط روی منطق برنامه باشه. 🚀
کتابخانه Lombok با استفاده از انوتیشنها (Annotations) به ما کمک میکنه تا از نوشتن کدهای تکراری (boilerplate code) مثل getter/setter, equals, hashCode, toString و constructor جلوگیری کنیم.
بیاید پرکاربردترین و معروفترین انوتیشنها رو بررسی کنیم:
🔹 ۱. @Getter و @Setter
بهطور خودکار متدهای getter و setter رو برای فیلدها تولید میکنه.
import lombok.Getter;
import lombok.Setter;
public class User {
@Getter @Setter
private String name;
@Getter
private int age; // فقط getter ساخته میشه
}
🔹 ۲. @ToString
بهطور خودکار متد toString() تولید میکنه.
import lombok.ToString;
@ToString
public class Book {
private String title;
private String author;
}
خروجی:
Book(title=Effective Java, author=Joshua Bloch)
🔹 ۳. @EqualsAndHashCode
بهطور خودکار equals() و hashCode() رو میسازه.
import lombok.EqualsAndHashCode;
@EqualsAndHashCode
public class Student {
private int id;
private String name;
}
🔹 ۴. @NoArgsConstructor, @AllArgsConstructor, @RequiredArgsConstructor
برای تولید سازندهها (constructors):
import lombok.*;
@AllArgsConstructor
@NoArgsConstructor
@RequiredArgsConstructor
public class Employee {
@NonNull
private String name;
private int salary;
}
🔹 ۵. @Data
ترکیبی از اکثر انوتیشنهای پرکاربرد:
✅ @Getter + @Setter + @ToString + @EqualsAndHashCode + @RequiredArgsConstructor
import lombok.Data;
@Data
public class Car {
private String model;
private int year;
}
🔹 ۶. @Value (Immutable Objects)
کلاسی immutable میسازه (مثل final class):
همه فیلدها private final هستن
فقط getter تولید میشه
setter وجود نداره
import lombok.Value;
@Value
public class Address {
String city;
String country;
}
🔹 ۷. @Builder (Pattern Builder)
بهجای constructor طولانی، از builder pattern استفاده میکنیم:
import lombok.Builder;
@Builder
public class Laptop {
private String brand;
private int ram;
private double price;
}
// استفاده:
Laptop laptop = Laptop.builder()
.brand("Dell")
.ram(16)
.price(1500)
.build();
🔹 ۸. @SuperBuilder (برای ارثبری)
نسخه پیشرفتهی @Builder برای کلاسهایی که ارثبری دارن.
import lombok.experimental.SuperBuilder;
@SuperBuilder
class Animal {
private String name;
}
@SuperBuilder
class Dog extends Animal {
private String breed;
}
// استفاده:
Dog dog = Dog.builder()
.name("Max")
.breed("German Shepherd")
.build();
🔹 ۹. @With (ایجاد نسخه جدید با تغییر یک فیلد)
برای immutable object ها عالیه:
import lombok.With;
public class Person {
@With private final String name;
@With private final int age;
}
// استفاده:
Person p1 = new Person("Ali", 25);
Person p2 = p1.withAge(30); // نسخه جدید با age متفاوت
🔹 ۱۰. @SneakyThrows
اجازه میده بدون try-catch یا throws، exception پرتاب کنیم.
import lombok.SneakyThrows;
public class FileService {
@SneakyThrows
public void readFile(String path) {
throw new Exception("Error reading file!");
}
}
🔹 ۱۱. @Log (و انواعش)
برای ایجاد logger بدون نیاز به تعریف دستی.
import lombok.extern.slf4j.Slf4j;
@Slf4j
public class MyService {
public void doSomething() {
log.info("Service started...");
}
}
✨ جمعبندی
برای کلاسهای ساده: از @Data استفاده کن.
برای immutable objects: از @Value یا @With استفاده کن.
برای ساخت آبجکتهای پیچیده: از @Builder یا @SuperBuilder.
برای log: از @Slf4j.
برای exception handling راحت: از @SneakyThrows.
📌 اینطوری میتونید با Lombok کلی کد اضافی رو حذف کنید و تمرکزتون فقط روی منطق برنامه باشه. 🚀
#کاربرـحرفهـای
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍6❤5
نظرتون در مورد تهیه دوره مقدماتی تا پیشرفته کوبرنتیز (Kubernetes) چیه؟
Anonymous Poll
90%
YES
10%
NO
برنامه نویسی جاوا | Java
اولویت بندی در تهیه دوره ها، کدام؟
هر سه دوره در جاواپرو در آینده تهیه خواهد شد ولی هر کدام استقبال بیشتری داشت در اولویت اول قرار میگیرد.
🎓لیست دوره های جاواپرو:
💎 دوره پرتاب | آموزش پیش نیازهای برنامه نویسی
💎 دوره مقدماتی جاوا
💎 دوره شاهکار پیشرفته جاوا
💎 دوره طلایی Spring Core
💎 دوره فریمورک Spring Boot
💎 دوره پروژه محور Spring Boot-سیستم دانشگاه
💎 دوره دژبان Spring Security
⚡️ دوره جامع نخبگان میکروسرویس با Java و Spring Boot
🚀 جایگاه فردایت، نتیجهی تصمیم امروزت است
☎️ پشتیبانی و راهنمای ثبت نام دوره ها 👇
☎️ @rzutab
➡️ اشتراک 👍 لایک 💬 کامنت
➖ ➖ ➖ ➖ ➖ ➖ ➖ ➖
⚡️ @javapro_ir
✈️ @group_javapro
➖ ➖ ➖ ➖ ➖ ➖ ➖ ➖
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
🚀 آموزش Serialization در جاوا
🔹 در واقع Serialization فرایندی است که در آن یک شیء (Object) به یک جریان بایت (Byte Stream) تبدیل میشود تا بتوان آن را:
* در یک فایل ذخیره کرد 🗂️
* از طریق شبکه ارسال کرد 🌐
🔹و Deserialization عکس این فرایند است؛ یعنی تبدیل جریان بایت به شیء.
✅ پیادهسازی Serialization
برای Serializable کردن یک کلاس، کافیست کلاس را از `Serializable` پیادهسازی کنیم:
🔎 نکات مهم:
1. برای Serialization نیازی به تعریف متد خاصی نداریم، فقط باید کلاس `implements Serializable` باشد.
2. اگر بخواهیم یک فیلد ذخیره نشود، از `transient` استفاده میکنیم.
3. فایل خروجی معمولا پسوند
💡 کاربرد واقعی:
* ذخیره وضعیت یک برنامه (مثلا Session)
* ارسال اشیاء بین کلاینت و سرور در شبکه
🔹 در واقع Serialization فرایندی است که در آن یک شیء (Object) به یک جریان بایت (Byte Stream) تبدیل میشود تا بتوان آن را:
* در یک فایل ذخیره کرد 🗂️
* از طریق شبکه ارسال کرد 🌐
🔹و Deserialization عکس این فرایند است؛ یعنی تبدیل جریان بایت به شیء.
✅ پیادهسازی Serialization
برای Serializable کردن یک کلاس، کافیست کلاس را از `Serializable` پیادهسازی کنیم:
import java.io.*;
// کلاس مدل دانشجو
class Student implements Serializable {
private String name;
private int age;
// سازنده
public Student(String name, int age) {
this.name = name;
this.age = age;
}
// متد برای چاپ اطلاعات
public void display() {
System.out.println("Name: " + name + ", Age: " + age);
}
}
public class Main {
public static void main(String[] args) {
// شیء برای ذخیره
Student s1 = new Student("Ali", 22);
// ✅ Serialization: ذخیره در فایل
try (ObjectOutputStream out = new ObjectOutputStream(new FileOutputStream("student.ser"))) {
out.writeObject(s1);
System.out.println("✅ Object serialized successfully!");
} catch (IOException e) {
e.printStackTrace();
}
// ✅ Deserialization: خواندن از فایل
try (ObjectInputStream in = new ObjectInputStream(new FileInputStream("student.ser"))) {
Student s2 = (Student) in.readObject();
System.out.println("✅ Object deserialized successfully!");
s2.display();
} catch (IOException | ClassNotFoundException e) {
e.printStackTrace();
}
}
}
🔎 نکات مهم:
1. برای Serialization نیازی به تعریف متد خاصی نداریم، فقط باید کلاس `implements Serializable` باشد.
2. اگر بخواهیم یک فیلد ذخیره نشود، از `transient` استفاده میکنیم.
3. فایل خروجی معمولا پسوند
.ser
دارد، ولی اجباری نیست.💡 کاربرد واقعی:
* ذخیره وضعیت یک برنامه (مثلا Session)
* ارسال اشیاء بین کلاینت و سرور در شبکه
#کاربرـحرفهـای
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍7❤1
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
ماندگاری دادهها در جاوا طی سالها مسیر طولانی و پیشرفتهای را طی کرده است. از نوشتن کوئریهای خام SQL با استفاده از JDBC گرفته تا بهرهبردن از فریمورکهای ORM مدرن، هر مرحله باعث سادهتر شدن تعامل با پایگاه داده و افزایش بهرهوری توسعهدهندگان شده است.
🔹 ۱۹۹۹ – JDBC
اتصال مستقیم به پایگاه داده با استفاده از یک API سطح پایین. قدرتمند بود، اما نیاز به کدنویسی تکراری و طولانی داشت.
🔹 ۲۰۰۲ – مفهوم ORM
معرفی نگاشت شیء-رابطه (Object-Relational Mapping) برای نگاشت اشیای جاوا به جداول پایگاه داده.
🔹 ۲۰۰۴ – Hibernate
یک تحول بزرگ! Hibernate به پرکاربردترین ابزار ORM تبدیل شد و پیچیدگیهای JDBC را درونیسازی کرد.
🔹 ۲۰۰۶ – JPA (Java Persistence API)
استانداردسازی ORM در قالب یک مشخصه رسمی. سازگاری و یکنواختی ایجاد کرد، اما نیازمند پیادهسازی مانند Hibernate بود.
🔹 ۲۰۱۲ – Spring JDBC
فریمورک Spring کار با JDBC را سادهتر کرد و حجم کدهای تکراری را کاهش داد.
🔹 امروز – Hibernate همراه با JPA
روش متداول فعلی، استفاده از Hibernate بهعنوان پیادهسازی JPA است که ترکیبی از استاندارد و قدرت را ارائه میدهد.
✨ مسیر تحول:
از کدنویسی دستی و پر از SQL ➝ تا ماندگاری داده بهصورت شیءگرا ➝ تا رسیدن به فریمورکهای آماده برای مقیاسپذیری سازمانی.
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👍5
🚀 Serialization پیشرفته در جاوا
وقتی شیءهامون رو Serialize میکنیم، بعضی وقتا نیاز داریم که همهی فیلدها ذخیره نشن یا در آینده نسخههای مختلفی از کلاس سازگار بمونن. اینجاست که دو ابزار مهم به کار میان:
1️⃣ کلیدواژه transient
* اگر بخوایم بعضی فیلدها در فرآیند Serialization ذخیره نشن، اونها رو با transient علامتگذاری میکنیم.
* مثال: فرض کن یک فیلد رمز عبور داری و نمیخوای داخل فایل ذخیره بشه.
نتیجه: فیلد password ذخیره نمیشود و مقدارش بعد از بازیابی null خواهد بود.
2️⃣ مفهوم serialVersionUID
* وقتی کلاسی رو Serialize میکنی، جاوا به طور خودکار یک نسخه (Version ID) براش تولید میکنه.
* مشکل اینه که اگر بعداً کلاست تغییر کنه (مثلاً یک فیلد جدید اضافه بشه)، ID جدید تولید میشه و فایلهای Serialize شدهی قدیمی دیگه سازگار نیستن ❌.
* برای حل این مشکل باید به صورت دستی یک serialVersionUID ثابت تعریف کنیم:
* حالا حتی اگر فیلد جدیدی به کلاس اضافه کنیم، فایلهای قدیمی همچنان میتونن Deserialize بشن (البته فیلد جدید مقدار پیشفرض میگیره).
✅ جمعبندی
* transient:
جلوی ذخیره شدن بعضی فیلدها رو میگیره (مثل رمز عبور یا دادههای حساس).
* serialVersionUID:
برای سازگاری نسخهها استفاده میشه تا فایلهای قدیمی هم قابل خواندن بمونن.
وقتی شیءهامون رو Serialize میکنیم، بعضی وقتا نیاز داریم که همهی فیلدها ذخیره نشن یا در آینده نسخههای مختلفی از کلاس سازگار بمونن. اینجاست که دو ابزار مهم به کار میان:
1️⃣ کلیدواژه transient
* اگر بخوایم بعضی فیلدها در فرآیند Serialization ذخیره نشن، اونها رو با transient علامتگذاری میکنیم.
* مثال: فرض کن یک فیلد رمز عبور داری و نمیخوای داخل فایل ذخیره بشه.
import java.io.*;
class User implements Serializable {
private String username;
private transient String password; // ذخیره نمیشود 🚫
public User(String username, String password) {
this.username = username;
this.password = password;
}
@Override
public String toString() {
return "User{username='" + username + "', password='" + password + "'}";
}
}
public class Main {
public static void main(String[] args) throws Exception {
User user = new User("Saleh", "12345");
// Serialize
ObjectOutputStream oos = new ObjectOutputStream(new FileOutputStream("user.ser"));
oos.writeObject(user);
oos.close();
// Deserialize
ObjectInputStream ois = new ObjectInputStream(new FileInputStream("user.ser"));
User deserializedUser = (User) ois.readObject();
ois.close();
System.out.println("بعد از Deserialize:");
System.out.println(deserializedUser);
// password = null چون transient بوده
}
}
نتیجه: فیلد password ذخیره نمیشود و مقدارش بعد از بازیابی null خواهد بود.
2️⃣ مفهوم serialVersionUID
* وقتی کلاسی رو Serialize میکنی، جاوا به طور خودکار یک نسخه (Version ID) براش تولید میکنه.
* مشکل اینه که اگر بعداً کلاست تغییر کنه (مثلاً یک فیلد جدید اضافه بشه)، ID جدید تولید میشه و فایلهای Serialize شدهی قدیمی دیگه سازگار نیستن ❌.
* برای حل این مشکل باید به صورت دستی یک serialVersionUID ثابت تعریف کنیم:
import java.io.*;
class Person implements Serializable {
private static final long serialVersionUID = 1L; // ثابت ✅
private String name;
private int age;
public Person(String name, int age) {
this.name = name;
this.age = age;
}
}
* حالا حتی اگر فیلد جدیدی به کلاس اضافه کنیم، فایلهای قدیمی همچنان میتونن Deserialize بشن (البته فیلد جدید مقدار پیشفرض میگیره).
✅ جمعبندی
* transient:
جلوی ذخیره شدن بعضی فیلدها رو میگیره (مثل رمز عبور یا دادههای حساس).
* serialVersionUID:
برای سازگاری نسخهها استفاده میشه تا فایلهای قدیمی هم قابل خواندن بمونن.
#کاربرـحرفهـای
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍5❤1
🎯 سفارشیسازی Serialization در جاوا
بهطور پیشفرض، وقتی کلاسی Serializable باشه، تمام فیلدهای غیر transient بهصورت خودکار Serialize میشن.
اما بعضی وقتا لازم داریم رفتار رو خودمون تغییر بدیم. برای این کار میتونیم در کلاس متدهای خصوصی (private) زیر رو پیادهسازی کنیم:
جاوا این متدها رو بهصورت خودکار در زمان writeObject و readObject صدا میزنه.
📌 مثال: رمزنگاری پسورد هنگام Serialization
فرض کنید یک کلاس کاربر دارید که فیلد password داره. نمیخواید پسورد بهصورت متن ساده ذخیره بشه. میخواید هنگام ذخیره، رمزنگاری بشه و هنگام بازیابی، رمزگشایی بشه.
✅ نکات مهم
1. متدهای writeObject و readObject باید private باشن.
2. متد defaultWriteObject و defaultReadObject کار Serialization پیشفرض رو انجام میدن.
3. با این تکنیک میتونیم:
* دادهها رو رمزنگاری/رمزگشایی کنیم.
* دادههای محاسباتی رو بازسازی کنیم.
* فیلدهای transient رو به شکل خاصی ذخیره کنیم.
بهطور پیشفرض، وقتی کلاسی Serializable باشه، تمام فیلدهای غیر transient بهصورت خودکار Serialize میشن.
اما بعضی وقتا لازم داریم رفتار رو خودمون تغییر بدیم. برای این کار میتونیم در کلاس متدهای خصوصی (private) زیر رو پیادهسازی کنیم:
private void writeObject(ObjectOutputStream out) throws IOException
private void readObject(ObjectInputStream in) throws IOException, ClassNotFoundException
جاوا این متدها رو بهصورت خودکار در زمان writeObject و readObject صدا میزنه.
📌 مثال: رمزنگاری پسورد هنگام Serialization
فرض کنید یک کلاس کاربر دارید که فیلد password داره. نمیخواید پسورد بهصورت متن ساده ذخیره بشه. میخواید هنگام ذخیره، رمزنگاری بشه و هنگام بازیابی، رمزگشایی بشه.
import java.io.*;
class User implements Serializable {
private String username;
private transient String password; // ذخیره مستقیم نمیشود ❌
public User(String username, String password) {
this.username = username;
this.password = password;
}
private void writeObject(ObjectOutputStream out) throws IOException {
out.defaultWriteObject(); // فیلدهای عادی رو ذخیره کن
String encryptedPassword = "ENC(" + password + ")";
out.writeObject(encryptedPassword); // رمزنگاری ساده (نمونه آموزشی)
}
private void readObject(ObjectInputStream in) throws IOException, ClassNotFoundException {
in.defaultReadObject(); // فیلدهای عادی رو بخون
String encryptedPassword = (String) in.readObject();
this.password = encryptedPassword.replace("ENC(", "").replace(")", ""); // رمزگشایی ساده
}
@Override
public String toString() {
return "User{username='" + username + "', password='" + password + "'}";
}
}
public class Main {
public static void main(String[] args) throws Exception {
User user = new User("Saleh", "12345");
// Serialize
ObjectOutputStream oos = new ObjectOutputStream(new FileOutputStream("user.ser"));
oos.writeObject(user);
oos.close();
// Deserialize
ObjectInputStream ois = new ObjectInputStream(new FileInputStream("user.ser"));
User deserializedUser = (User) ois.readObject();
ois.close();
System.out.println("بعد از Deserialize:");
System.out.println(deserializedUser);
}
}
✅ نکات مهم
1. متدهای writeObject و readObject باید private باشن.
2. متد defaultWriteObject و defaultReadObject کار Serialization پیشفرض رو انجام میدن.
3. با این تکنیک میتونیم:
* دادهها رو رمزنگاری/رمزگشایی کنیم.
* دادههای محاسباتی رو بازسازی کنیم.
* فیلدهای transient رو به شکل خاصی ذخیره کنیم.
#کاربرـحرفهـای
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
❤3👍2
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
آکادمی جاواپرو
دوره جامع نخبگان معماری میکروسرویسها با Java و Spring Boot
آموزش ایجاد میکروسرویسها با استفاده از Spring Boot 3، Spring Cloud، React، Kafka، RabbitMQ، REST API، Docker و IntelliJ IDEA
همین الان به ۱٠ نفر از برنامه نویسان جاوا بفرستش که اونا هم آگاه بشن
همانند سایر زبانهای محبوب، جاوا یک اکوسیستم پویا و قدرتمند دارد که آن را به یک انتخاب بیرقیب در حوزههای مختلف تبدیل کرده است. واقعاً شگفتانگیز است که با ترکیب درست ابزارهای جاوا چه چیزهایی میتوان ساخت:
انتخابی عالی برای توسعه وب و ساخت APIهای مقیاسپذیر
تسلط بر مپینگ شیء ـ رابطهای پایگاه داده (ORM) 🗄️
راهکاری قدرتمند برای استریم و پردازش پیامها ⚡
غوطهور شدن در دنیای دیپلرنینگ و هوش مصنوعی با جاوا
طراحی رابطهای کاربری زیبا و قدرتمند
ساخت اپلیکیشنهای بومی موبایل برای میلیونها کاربر
جاوا با وجود تاریخچه چند دههای خود، به لطف این ابزارهای قدرتمند همچنان یکی از همهکارهترین، آیندهدارترین و پرتقاضاترین زبانهای برنامهنویسی است!
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👍3
📌 Inner Classes و Anonymous Classes در جاوا
🔹 Inner Class چیست؟
کلاسی است که داخل یک کلاس دیگر تعریف میشود. این نوع کلاسها برای زمانی مفید هستند که منطقشان بهشدت به کلاس بیرونی وابسته است و استفادهی مستقل ندارند.
انواع Inner Class:
1. Member Inner Class →
کلاس بهصورت مستقیم داخل کلاس بیرونی تعریف میشه.
2. Static Nested Class →
مثل Member Inner Class هست ولی با static تعریف میشه و به instance کلاس بیرونی نیاز نداره.
3. Local Inner Class →
کلاسی که داخل یک متد تعریف میشه.
4. Anonymous Inner Class →
کلاسی بدون نام که معمولاً برای پیادهسازی سریع یک اینترفیس یا کلاس انتزاعی استفاده میشه.
📖 مثال ۱: Member Inner Class
👉 در این مثال، Inner به متغیرهای کلاس بیرونی (`Outer`) دسترسی مستقیم داره.
📖 مثال ۲: Static Nested Class
👉 اینجا چون کلاس داخلی static هست، دیگه به نمونهای از Outer نیاز نداره.
📖 مثال ۳: Anonymous Inner Class
👉 اینجا بدون ساخت یک کلاس جداگانه برای `Greeting`، همون لحظه یک کلاس بینام ایجاد و استفاده کردیم. این تکنیک قبل از لامبداها Java 8 خیلی پرکاربرد بود.
✅ جمعبندی
* Inner Class
برای کدی که به کلاس بیرونی وابسته است عالیه.
* Static Nested Class
شبیه Inner Class ولی مستقل از نمونه کلاس بیرونی.
* Local Inner Class
برای منطق موقت داخل متدهاست.
* Anonymous Inner Class
برای پیادهسازی سریع اینترفیسها یا کلاسهای انتزاعی به کار میره.
🔹 Inner Class چیست؟
کلاسی است که داخل یک کلاس دیگر تعریف میشود. این نوع کلاسها برای زمانی مفید هستند که منطقشان بهشدت به کلاس بیرونی وابسته است و استفادهی مستقل ندارند.
انواع Inner Class:
1. Member Inner Class →
کلاس بهصورت مستقیم داخل کلاس بیرونی تعریف میشه.
2. Static Nested Class →
مثل Member Inner Class هست ولی با static تعریف میشه و به instance کلاس بیرونی نیاز نداره.
3. Local Inner Class →
کلاسی که داخل یک متد تعریف میشه.
4. Anonymous Inner Class →
کلاسی بدون نام که معمولاً برای پیادهسازی سریع یک اینترفیس یا کلاس انتزاعی استفاده میشه.
📖 مثال ۱: Member Inner Class
class Outer {
private String message = "Hello from Outer!";
class Inner {
void printMessage() {
System.out.println(message); // دسترسی مستقیم به فیلد Outer
}
}
}
public class Main {
public static void main(String[] args) {
Outer outer = new Outer();
Outer.Inner inner = outer.new Inner(); // ساخت inner class
inner.printMessage();
}
}
👉 در این مثال، Inner به متغیرهای کلاس بیرونی (`Outer`) دسترسی مستقیم داره.
📖 مثال ۲: Static Nested Class
class Outer {
static class Nested {
void display() {
System.out.println("Static Nested Class");
}
}
}
public class Main {
public static void main(String[] args) {
Outer.Nested nested = new Outer.Nested(); // بدون نیاز به instance از Outer
nested.display();
}
}
👉 اینجا چون کلاس داخلی static هست، دیگه به نمونهای از Outer نیاز نداره.
📖 مثال ۳: Anonymous Inner Class
interface Greeting {
void sayHello();
}
public class Main {
public static void main(String[] args) {
Greeting g = new Greeting() {
@Override
public void sayHello() {
System.out.println("Hello from Anonymous Inner Class!");
}
};
g.sayHello();
}
}
👉 اینجا بدون ساخت یک کلاس جداگانه برای `Greeting`، همون لحظه یک کلاس بینام ایجاد و استفاده کردیم. این تکنیک قبل از لامبداها Java 8 خیلی پرکاربرد بود.
✅ جمعبندی
* Inner Class
برای کدی که به کلاس بیرونی وابسته است عالیه.
* Static Nested Class
شبیه Inner Class ولی مستقل از نمونه کلاس بیرونی.
* Local Inner Class
برای منطق موقت داخل متدهاست.
* Anonymous Inner Class
برای پیادهسازی سریع اینترفیسها یا کلاسهای انتزاعی به کار میره.
#کاربرـپیشرفته
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍4🙏1
📌 Anonymous Inner Class vs Lambda Expression
🔹 Anonymous Inner Class
* یک کلاس بینام هست که یا یک اینترفیس رو پیادهسازی میکنه یا یک کلاس انتزاعی/معمولی رو extends میکنه.
* میتونه شامل state (فیلدها) و متدهای اضافی باشه.
* هربار که ساخته میشه، واقعاً یک کلاس جدید در بایتکد ایجاد میشه.
🔹 Lambda Expression
* از جاوا 8 معرفی شد.
* فقط میتونه برای Functional Interfaces (اینترفیس با یک متد مجرد) استفاده بشه.
* خودش کلاس جدید تولید نمیکنه، بلکه یک نمونه از اینترفیس تولید میکنه.
* سبکتر و خواناتر از Anonymous Class هست.
📖 مثال ۱: Anonymous Inner Class
👉 اینجا یک کلاس بینام ساخته شده که متد sayHello رو پیادهسازی کرده.
📖 مثال ۲: Lambda Expression
👉 همین منطق با کدی بسیار کوتاهتر پیادهسازی شد. در واقع نیازی به تعریف کلاس جدید نیست.
📖 تفاوتهای کلیدی
1. محدودیتها
* Anonymous Class میتونه چند متد داشته باشه (حتی متدهای اضافی).
* Lambda فقط برای Functional Interface هست.
2. ساختار بایتکد
* Anonymous Class یک کلاس جداگانه در فایلهای بایتکد تولید میکنه.
* Lambda توسط JVM به شکل یک invokeDynamic ساخته میشه (کلاس واقعی ایجاد نمیکنه).
3. This keyword
* در Anonymous Class، this به نمونهی Anonymous Class اشاره میکنه.
* در Lambda، this به نمونهی کلاس بیرونی اشاره میکنه.
📖 مثال تفاوت this
👉 خروجی:
* در Anonymous Class: اسم یک کلاس بینام چاپ میشه مثل Main$1.
* در Lambda: اسم کلاس بیرونی (`Main`) چاپ میشه.
✅ جمعبندی
* Anonymous Class
انعطاف بیشتری داره، میشه چند متد نوشت و حتی از کلاسها ارثبری کرد.
* Lambda
سادهتر، سبکتر و خواناتر هست، مخصوص Functional Interfaces.
* تفاوت this خیلی مهمه و توی طراحی تاثیر میذاره.
🔹 Anonymous Inner Class
* یک کلاس بینام هست که یا یک اینترفیس رو پیادهسازی میکنه یا یک کلاس انتزاعی/معمولی رو extends میکنه.
* میتونه شامل state (فیلدها) و متدهای اضافی باشه.
* هربار که ساخته میشه، واقعاً یک کلاس جدید در بایتکد ایجاد میشه.
🔹 Lambda Expression
* از جاوا 8 معرفی شد.
* فقط میتونه برای Functional Interfaces (اینترفیس با یک متد مجرد) استفاده بشه.
* خودش کلاس جدید تولید نمیکنه، بلکه یک نمونه از اینترفیس تولید میکنه.
* سبکتر و خواناتر از Anonymous Class هست.
📖 مثال ۱: Anonymous Inner Class
interface Greeting {
void sayHello();
}
public class Main {
public static void main(String[] args) {
Greeting g = new Greeting() {
@Override
public void sayHello() {
System.out.println("Hello from Anonymous Class");
}
};
g.sayHello();
}
}
👉 اینجا یک کلاس بینام ساخته شده که متد sayHello رو پیادهسازی کرده.
📖 مثال ۲: Lambda Expression
interface Greeting {
void sayHello();
}
public class Main {
public static void main(String[] args) {
Greeting g = () -> System.out.println("Hello from Lambda");
g.sayHello();
}
}
👉 همین منطق با کدی بسیار کوتاهتر پیادهسازی شد. در واقع نیازی به تعریف کلاس جدید نیست.
📖 تفاوتهای کلیدی
1. محدودیتها
* Anonymous Class میتونه چند متد داشته باشه (حتی متدهای اضافی).
* Lambda فقط برای Functional Interface هست.
2. ساختار بایتکد
* Anonymous Class یک کلاس جداگانه در فایلهای بایتکد تولید میکنه.
* Lambda توسط JVM به شکل یک invokeDynamic ساخته میشه (کلاس واقعی ایجاد نمیکنه).
3. This keyword
* در Anonymous Class، this به نمونهی Anonymous Class اشاره میکنه.
* در Lambda، this به نمونهی کلاس بیرونی اشاره میکنه.
📖 مثال تفاوت this
interface Printer {
void print();
}
public class Main {
public void test() {
// Anonymous Inner Class
Printer p1 = new Printer() {
@Override
public void print() {
System.out.println(this.getClass().getName());
}
};
p1.print();
// Lambda
Printer p2 = () -> {
System.out.println(this.getClass().getName());
};
p2.print();
}
public static void main(String[] args) {
new Main().test();
}
}
👉 خروجی:
* در Anonymous Class: اسم یک کلاس بینام چاپ میشه مثل Main$1.
* در Lambda: اسم کلاس بیرونی (`Main`) چاپ میشه.
✅ جمعبندی
* Anonymous Class
انعطاف بیشتری داره، میشه چند متد نوشت و حتی از کلاسها ارثبری کرد.
* Lambda
سادهتر، سبکتر و خواناتر هست، مخصوص Functional Interfaces.
* تفاوت this خیلی مهمه و توی طراحی تاثیر میذاره.
#کاربرـحرفهـای
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
❤6👍2
مزایای معماری میکروسرویس
۱. مقیاسپذیری (Scalability):
بهدلیل ماهیت کوچک و مستقل میکروسرویسها، هر سرویس را میتوان بهصورت جداگانه و متناسب با نیاز مقیاسبندی کرد، بدون آنکه نیاز به مقیاسبندی کل برنامه باشد.
۲. انعطافپذیری در توسعه:
تیمهای مختلف میتوانند بهطور همزمان روی سرویسهای جداگانه کار کنند و از فناوریهایی استفاده کنند که برای نیازهای آن سرویس خاص مناسبتر هستند.
۳. تابآوری (Resilience):
خرابی یک میکروسرویس، عملکرد کل برنامه را مختل نمیکند و در نتیجه، تابآوری کلی سیستم افزایش مییابد.
۴. استقرار و یکپارچهسازی آسانتر:
ادغام و استقرار مستمر (CI/CD) در این معماری سادهتر و سریعتر است؛ زیرا میتوان تنها یک سرویس را بهروزرسانی یا مستقر کرد، بدون نیاز به بازاستقرار کل برنامه.
۵. نگهداری و اشکالزدایی بهتر:
کدهای کوچکتر و تفکیک مسئولیتها در بین سرویسها، نگهداری و اشکالزدایی را بسیار آسانتر و قابل مدیریتتر میکند.
۱. مقیاسپذیری (Scalability):
بهدلیل ماهیت کوچک و مستقل میکروسرویسها، هر سرویس را میتوان بهصورت جداگانه و متناسب با نیاز مقیاسبندی کرد، بدون آنکه نیاز به مقیاسبندی کل برنامه باشد.
۲. انعطافپذیری در توسعه:
تیمهای مختلف میتوانند بهطور همزمان روی سرویسهای جداگانه کار کنند و از فناوریهایی استفاده کنند که برای نیازهای آن سرویس خاص مناسبتر هستند.
۳. تابآوری (Resilience):
خرابی یک میکروسرویس، عملکرد کل برنامه را مختل نمیکند و در نتیجه، تابآوری کلی سیستم افزایش مییابد.
۴. استقرار و یکپارچهسازی آسانتر:
ادغام و استقرار مستمر (CI/CD) در این معماری سادهتر و سریعتر است؛ زیرا میتوان تنها یک سرویس را بهروزرسانی یا مستقر کرد، بدون نیاز به بازاستقرار کل برنامه.
۵. نگهداری و اشکالزدایی بهتر:
کدهای کوچکتر و تفکیک مسئولیتها در بین سرویسها، نگهداری و اشکالزدایی را بسیار آسانتر و قابل مدیریتتر میکند.
همافزایی بین جاوا و معماری میکروسرویس، بهطور فزایندهای در دنیای توسعه نرمافزار برجسته شده است.
اکوسیستم بالغ جاوا، عملکرد قوی و پشتیبانی وسیع جامعه توسعهدهندگان، این زبان را به گزینهای ایدهآل برای ساخت معماریهای میکروسرویس تبدیل کرده است.
در این بخش، بررسی میکنیم که چرا جاوا بهعنوان یک انتخاب برجسته برای توسعه میکروسرویسها مطرح است و نگاهی میاندازیم به برخی از فریمورکهای محبوب جاوا که توسعه میکروسرویسها را تسهیل میکنند.
چرا جاوا برای میکروسرویسها؟
۱. اکوسیستم بالغ:
جاوا دهههاست که در حال استفاده است و مجموعهای گسترده از کتابخانهها، فریمورکها و ابزارها را در اختیار دارد. این بلوغ باعث میشود توسعهدهندگان منابع فراوانی برای ساخت، تست و استقرار میکروسرویسها در اختیار داشته باشند.
۲. نوعدهی قوی و عملکرد بالا:
نوعدهی (Typing) قوی در جاوا به شناسایی خطاها در زمان کامپایل کمک میکند، که در یک سیستم توزیعشده مانند میکروسرویسها، اهمیت زیادی دارد. همچنین، عملکرد جاوا – بهویژه از طریق کامپایل JIT (Just-In-Time) – آن را برای سرویسهایی با بار بالا مناسب میسازد.
۳. جامعه و استانداردها:
جاوا از جامعهای بزرگ و فعال بهره میبرد و سابقه طولانی در کاربردهای سازمانی دارد. این جامعه به توسعه استانداردها و بهترین شیوههایی کمک کرده که در معماری میکروسرویسها بسیار ارزشمندند.
۴. قابلیت حمل (Portability):
فلسفهی «یکبار بنویس، همهجا اجرا کن» (WORA) در جاوا باعث میشود برنامههای نوشتهشده با این زبان، روی پلتفرمهای مختلف بهراحتی اجرا شوند؛ قابلیتی که برای میکروسرویسهایی که ممکن است در محیطهای متنوع اجرا شوند، بسیار مفید است.
۵. امنیت:
جاوا مدل امنیتی قدرتمندی دارد؛ که در مواجهه با ذات توزیعشده معماری میکروسرویس، یک ویژگی کلیدی محسوب میشود.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
چندین فریمورک در دنیای جاوا وجود دارند که بهطور خاص برای پشتیبانی از معماری میکروسرویس طراحی یا تطبیق داده شدهاند. این فریمورکها روند توسعه را سادهتر کرده و به حل چالشهای مربوط به ساخت میکروسرویسها کمک میکنند.
۱. Spring Boot:
احتمالاً محبوبترین فریمورک جاوا برای میکروسرویسها، Spring Boot است. این فریمورک، فرایند ساخت اپلیکیشنهای مستقل و آماده تولید بر پایه Spring را بسیار ساده میکند. سادگی استفاده، ویژگیهای فراوان و جامعه پشتیبان قوی، از دلایل اصلی محبوبیت آن هستند.
۲. Micronaut:
Micronaut فریمورکی نسبتاً جدید است که برای ساخت اپلیکیشنهای میکروسرویسِ ماژولار و تستپذیر طراحی شده است. زمان راهاندازی بسیار سریع و مصرف حافظه کم، آن را به گزینهای ایدهآل برای توسعه میکروسرویسها تبدیل کرده است.
۳. Quarkus:
Quarkus با رویکرد container-first (متمرکز بر کانتینر)، زمان بوت سریع و مصرف حافظه پایینی را ارائه میدهد؛ که این موارد در محیطهای cloud-native مانند Kubernetes بسیار حیاتی هستند.
۴. Dropwizard:
Dropwizard یک فریمورک سبک برای ساخت سریع سرویسهای وب RESTful است. این فریمورک با پشتیبانی داخلی از پیکربندی پیشرفته، متریکهای برنامه، لاگگیری و ابزارهای عملیاتی همراه است.
۵. Helidon:
توسعهیافته توسط Oracle، Helidon مجموعهای از کتابخانههای جاوا برای ساخت اپلیکیشنهای مبتنی بر میکروسرویس است. این فریمورک دو مدل برنامهنویسی ارائه میدهد:
Helidon SE برای برنامهنویسی واکنشی (Reactive)
Helidon MP برای پشتیبانی از استاندارد MicroProfile
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
در 6 ماهه اول سال 1404 چقدر روی یادگیری مهارت های فنی، نرم و رشد فردی خودت سرمایه گذاری کردی؟ من خودم گزینه ج، شما کدام گزینه؟
Anonymous Poll
76%
الف) زیر 10 میلیون تومان
14%
ب) 11 تا 50 میلیون تومان
9%
ج) 51 تا 100 میلیون تومان
2%
د) بالای 100 میلیون تومان
ایجاد یک میکروسرویس در جاوا شامل چندین مرحله کلیدی است، از راهاندازی محیط توسعه گرفته تا نوشتن و آزمایش کد واقعی. در این بخش، فرایند توسعه یک میکروسرویس پایه با استفاده از جاوا و بهویژه فریمورک Spring Boot، که فرآیند توسعه میکروسرویسهای جدید را سادهتر میکند، شرح داده خواهد شد.
راهاندازی محیط توسعه
کیت توسعه جاوا (JDK): اولین قدم نصب کیت توسعه جاوا (JDK) است که برای توسعه و اجرای برنامههای جاوا ضروری است. نسخه ۸ یا بالاتر JDK برای میکروسرویسهای مدرن توصیه میشود.
محیط توسعه یکپارچه (IDE): استفاده از یک IDE مانند IntelliJ IDEA، Eclipse یا Visual Studio Code میتواند نوشتن کد جاوا را بسیار سادهتر کند. این IDEها ابزارها و ویژگیهایی مانند تکمیل خودکار کد، اشکالزدایی و مدیریت پروژه کارآمد را فراهم میکنند.
ر Spring Boot : Spring Boot میتواند برای ایجاد برنامههای مستقل و درجه تولید مبتنی بر Spring با پیکربندی حداقلی استفاده شود. توسعهدهندگان میتوانند پروژهای با Spring Boot را از طریق Spring Initializr (start.spring.io) شروع کنند که یک ابزار آنلاین است که امکان سفارشیسازی وابستگیهای پروژه را فراهم میکند.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
❤2
این موضوعات را آماده کن تا در مصاحبه بعدی جاوا بدرخشی:
لطفاً درباره پروژهات و معماری آن توضیح بده. با چه چالشهایی مواجه شدی؟
نقش تو در این پروژه چه بود؟ از چه تکنولوژیهایی استفاده شد و چرا این تکنولوژیها را انتخاب کردید؟
چه مشکلی را در طول پروژه حل کردی؟ همکاری در تیم چطور بود؟
از این پروژه چه درسهایی گرفتی؟
اگر به گذشته برگردی، چه چیزی را در این پروژه متفاوت انجام میدادی؟
مفاهیم مربوط به String / متدهای hashcode و equals
غیرقابل تغییر بودن (Immutability)
مفاهیم شیگرایی (OOP)
سریالسازی (Serialization)
چارچوب Collection
مدیریت استثناها (Exception Handling)
چندنخی (Multithreading)
مدل حافظه جاوا (Java Memory Model)
مدیریت حافظه و جمعآوری زباله (Garbage Collection)
ویژگیهای جاوا ۸
متدهای Default و Static
عبارات لامبدا (Lambda Expression)
رابطهای تابعی (Functional Interfaces)
API مربوط به Optional
API مربوط به Stream
تطبیق الگو (Pattern Matching)
بلوکهای متنی (Text Block)
ماژولها (Modules)
تزریق وابستگی / کنترل وارونگی (DI / IOC)، Spring MVC
پیکربندی، Annotationها، عملیات CRUD
Bean، Scope، Profileها، چرخه عمر Bean
Context اپلیکیشن و Bean
AOP، مدیریت استثنا، کنترل Advice
امنیت (JWT، OAuth)
Actuatorها
WebFlux و چارچوب Mono
متدهای HTTP
JPA
مفاهیم میکروسرویس
Spring Cloud
مخازن JPA
ارتباط بین Entityها
کوئریهای SQL در مورد دپارتمان کارمندان
کوئریهایی مانند حقوق Nام بالاتر
مفاهیم پایگاه داده رابطهای و غیررابطهای
عملیات CRUD در پایگاه داده
Joins، ایندکسگذاری، توابع و رویهها (Stored Procedures)
سوالات مربوط به ساختمان داده و الگوریتمها (DSA)
مرتبسازی و جستجو با استفاده از API جاوا
سوالات برنامهنویسی با Stream API
این نوع سوالات معمولاً توسط مدیران یا افراد ارشد تیم که با این موارد کار میکنند پرسیده میشود.
ممکن است در مورد ابزارهای DevOps و استقرار به شدت شما را مورد پرسش قرار دهند.
باید درک مناسبی از ابزارهایی مثل Jenkins، Kubernetes، Kafka، Cloud و غیره داشته باشید.
مصاحبهکنندهها معمولاً درباره الگوهای طراحی سوال میپرسند.
ممکن است درباره الگوهای طراحی معمولی مانند Singleton، Factory، یا Observer سوال شود تا ببینند آیا توانایی استفاده از آنها در کدنویسی را دارید یا نه.
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👍3❤1