راهبرد

هرکس بود حالش به هم می‌خورد

🖌محمدجواد روح | سردبیر

🔹دو روز پیش، نشست خبری سخنگوی دولت برخلاف معمول با یک اتفاق همراه بود. شاید فکر کنید خبر مهمی از سوی خانم سخنگو اعلام شد یا موضع محکمی درباره محدودیت‌ها و فشارها بر دولت گرفته شد یا پاسخ قاطعی داده شد به نمایندگان رادیکال مجلس که دور تازه استیضاح‌ها و حملات خود به کابینه را کلید زده‌اند یا هر اتفاق دیگری از این دست.

🔹نه، اشتباه می‌کنید. از این خبرها نبود. اتفاقی که افتاد، نه در مواضع و گفتارهای خانم سخنگو که در مورد شخص خودشان بود. وسط نشست خبری، ناگهان ایشان از خبرنگاران و حاضران عذر خواست و بعد هم حالش به هم خورد و تا جایی که خبر داریم در جلسه دولت هم، از حال رفت و البته، پس از دقایقی که بهتر شد، برگشت و به ادامه نشست خبری پرداخت.

🔹به‌هم خوردن حال خانم سخنگو را می‌توان از منظری غیرپزشکی هم تحلیل کرد که در آن، نیمچه تخصصی داریم. آن منظر غیرپزشکی، همین تحلیل سیاسی است که آلوده آنیم.

🔹یک لحظه فرض کنید شما یا ما یا هرکس دیگر، جای ایشان باشد. هر هفته یک‌بار و گاهی دوبار روبه‌روی خبرنگاران می‌ایستید. از روز اول هم، چند سوال و موضوع اصلی در هر نشست مطرح می‌شده است. مثلاً، فیلترینگ؛ یا مثلاً، روند مذاکرات برای رفع تحریم‌ها؛ یا مثلاً، بحث وفاق و کاهش تنش‌های درون‌ساختاری. شما به‌عنوان سخنگو، هر بار باید به این سوالات پاسخ دهید. یکی دو ماه اول، با امیدواری و شور و شوق، از برنامه‌های دولت در این زمینه‌ها می‌گویید.

🔹بعد از دو سه ماه، دیگر همین حرف‌ها را هم برای پاسخ گفتن ندارید. شروع می‌کنید به اعلام مواضع دولت. اینکه دولت مخالف فیلترینگ است. اینکه دولت رفع تحریم‌ها را ضروری می‌داند. اینکه رویکرد دولت، وفاق و انسجام ملی است. اینکه تصمیمات دولت بر مبنای نظرات کارشناسی است و از این قبیل.

🔹متاسفانه، این راهبرد اعلام مواضع هم صرفاً در حد یکی دو نشست خبری کشش دارد. البته، این وسط کمی شانس می‌آورید و یکی دو اقدام نصفه و‌ نیمه در حد رفع فیلتر واتس‌آپ و گوگل‌پلی و آغاز مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا و متوقف شدن اجرای قانون حجاب اتفاق می‌افتد و به شما فرصت می‌دهد کمی از دستاوردها بگویید و به‌نوعی، برای خودتان وقت بخرید.

🔹شما سخنگوی دولتی هستید که رئیس آن هیچ شعاری جز «دعوا نکنیم» و «کوتاه بیاییم» سر نمی‌دهد و‌ برای پیشبرد این شعار خود، حاضر است هر چیزی به طرف مقابل که در ابتدای دولت گوشه رینگ بود، بدهد تا مبادا چهار نفر در یک میدان تجمع کنند یا یکی از سران قوا در جلسه سه‌نفره، اندکی مکدر شود. برای همین، یک‌دفعه می‌بینید دو ژنرال دولت در یک روز مثل آب خوردن برکنار می‌شوند و یک «آخ» هم از دولت نمی‌شود و شما می‌مانید و سوالات جدید خبرنگاران.

🔹اما صبر کنید. قرار است وضع از این هم بدتر شود. درحالیکه شما سخنگوی دولتی هستید که شعار و برنامه و ماهیت وجودی آن متکی و مبتنی بر مذاکره و رفع تحریم‌ها بوده است؛ ناگهان خود را در شرایطی می‌بینید که ابتدا در میانه مذاکرات، مورد حمله خارجی قرار می‌گیرید. سپس، مذاکرات و حتی بازرسی‌های معمول که بیش از دو دهه ادامه داشت، متوقف می‌شود.

🔹اینجاست که وضع شما به‌عنوان سخنگوی دولت، حتی از کارمندان ساعت‌زن ادارات هم بدتر می‌شود. احساس بی‌هویتی می‌کنید. مجبورید برای حفظ وجهه و روحیه دولت و کشور، حرف‌هایی بزنید که انگار سخنگوی رقیب رئیس‌جمهور مستقر هستید و نه سخنگوی این دولت.

🔹اما شما امروز در وضعی هستید که حرف‌هایی می‌زنید که به آن، نه باور دارید و نه اعتقاد. حرف‌هایتان با نشست‌های خبری یک‌سال پیش و شش‌ماه پیش، ۱۸۰درجه فرق دارد. حالا شما جای سخنگوی دولت؛ حالتان از خودتان و این وضعیت‌تان و حرف‌هایتان به هم نمی‌خورد؟ از این‌همه تکرار مکررات. هیاهو ساختن از هیچ. و بدتر از همه، وارونه‌سازی آنچه هست.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 یوتیوب

👍11❤1

2.23K views08:48