‏تلخ‌ترین جمله‌ای که این روزا میشنوم؛
‏«خونه زندگیمو ول کنم کجا برم؟»

🆔 @hessetazee chnl

‏چه کسی پیروز جنگ است؟ نمی‌دانم عزیزم، نمی‌دانم چه کسی پیروز است اما بی‌شک کسانی که جوانی را باخته‌اند، ماییم.

🆔 @hessetazee chnl

غمگین ترین و در عین حال قشنگ ترین پدیده ای‌ که الان داره اتفاق می‌افته اینه که هیچکس نگران خودش نیست، همه نگران هم‌دیگه‌ان.


🆔 @hessetazee chnl

مفهومِ "ترس از دست دادن"،
خیلی ترسناک تر از تصوراتم بود.

🆔 @hessetazee chnl

من بهت اعتماد دارم

🆔 @hessetazee chnl

دست از سرزنش آدم‌ها بردارید.
چرا رفتی؟ چرا موندی؟ چرا پولتو تو بانک گذاشتی؟ چرا پولتو تو صرافی نگه داشتی؟ چرا رفتی سرکار؟ چرا نرفتی سرکار؟
ما همه الان یه مشت انسانیم که داریم رندوم آسیب می‌بینیم. چقدر ممکنه دوراندیش و دقیق‌ باشی که بتونی از تمام ابعاد «جنگ» در امان باشی؟

🆔 @hessetazee chnl

‏شرایط عجیبیه هفت پشت غریبه بهت زنگ میزنه و نگرانه که چرا موندی و حالتو میپرسه دوستات و آدمایی که سالها روشون سرمایه‌گذاری عاطفی کرده بودی حتی نمیخوان بدونن زنده‌ای یا مردی!

🆔 @hessetazee chnl

‌
چنان نماند
چنین نیز هم نخواهد ماند .

#حافظ

🆔 @hessetazee chnl

‌
من از مرگ نمی‌ترسم از خاکستر شدن آرزوهای عزیزام جلوی چشمام می‌ترسم.

🆔 @hessetazee chnl

ترسناک تر از صدای موشک و پدافند، آفلاین شدن ادماییه که نگرانشونیم.

🆔 @hessetazee chnl

خوشبختی هم همین‌شکلیه‌ها
مثل اینترنت؛
وقتی می‌چسبه
که خیلی‌ها باشن
تنها باشی به درد نمی‌خوره!

🆔 @hessetazee chnl

کی فکرشو میکرد تو یه هفته زندگیمون اینقدر تغییر کنه؟

🆔 @hessetazee chnl

خورشید روزی برای همه
‏به یک اندازه طلوع خواهد کرد
‏شاید ما آن روز را نبینیم،
‏اما زندگی، چیزی جز امیدواری نیست.

‏#ناظم_حکمت

🆔 @hessetazee chnl

امروز بعد یک هفته برگشتم خونه
سفر بودم
شاید بعضی اتفاق ها باید بیفته تا بدونیم چقدر چیزهای ارزشمندی داریم

بعد کووید فهمیدیم محدودیت چقدر سخته

بعد این جنگ فهمیدیم آوارگی جقدر سخته

امیدوارم تا دیر نشده و چیزی یا کسی رو از دست ندادیم ارزشش رو درک کنیم

از دست دادن خیلی سخته
حالا میخواد اون عشقت باشه
خونه ت باشه
وطنت باشه
و هرچیزی

دیشب داشتم قدم میزدم اون منطقه ای ک بودیم(شمال بود)
ادمای اون منطقه داشتن سریال های چرت تلویزیون رو نگاه میکردن
ی لحظه گفتم چقدر خوب بود خونه❤️
بعدش برگشتم
بدون هیچ فکری

ما همیشه در حالت بقا بودیم، همیشه در حالت تاب آوردن، غمگین شدن، خشمگین شدن، و به ناچار خود را آرام کردن...
ما همیشه در حالت اضطراب بودیم، در حالت بحران‌های حین و پس از حادثه... در حالت تکلیف‌های ناروشن و آينده‌‌های نامعلوم...
و حالا، درست در نقطه‌ای که هم جوانیم و هم پیر، هم رنجیده‌ایم و هم بی‌تابیم و هم ترسیده؛ ایستاده‌ایم وسط زندگی و به جست و خیز موشک‌ها نگاه می‌کنیم، و به تمام امیدی که با زور جمع کرده‌بودیم و برای جمع کردنش عمرمان را باختیم و در کسری از ثانیه ناپدید می‌شود و چطور شوق ادامه‌ی ما از دست می‌رود و ما از دست می‌رویم و معادلات و محاسبات ما برای دوام آوردن و زیستن از دست می‌رود...
ایستاده‌ایم وسط زندگی، جایی که هیچ حساب و کتابی نیست. نه می‌توانیم توقف کنیم و نه می‌توانیم ادامه بدهیم! بلاتکلیفیم، خشمگین، رنجیده، نگران و این‌بار بیشتر از هر زمان دیگری حق داریم... حق داریم نگران جان عزیزانمان باشیم و نگران تمام دارایی‌مان که "هیچ" نیست، اما برای همان هیچ، تمام عمر و جوانی‌مان را پرداختیم و هنوز به دست نیاورده باید رها کنیم و به کنجی پناه ببریم.
غمگینیم برای چمدان‌های بسته، خانه‌های تنها، گلدان‌های هنوز سبز و امیدوار و بدون صاحب رها شده... نگرانیم برای آینه‌هایی که کسی با شوق در آن‌ها نگاه نمی‌کند، نگرانیم برای عزیزانی که نمی‌توانیم از همه‌شان مراقبت کنیم. نگرانیم برای تمام شوق و امیدی که در اتاقمان و کنار کتابخانه جا گذاشتیم. نگرانیم برای خانه‌ها، پارک‌ها، خیابان‌ها، مدرسه‌ها، کتابخانه‌ها... نگرانیم برای مردم کشورمان، برای در راه مانده‌ها، رفته‌ها، نرسیده‌ها، تنها شده‌ها، بازمانده‌ها...

#نرگس_صرافیان_طوفان

🆔 @hessetazee chnl