لیلی فرات, کنشگر مدنی عرب مقاله ای به عرب ستیزی و نژادپرستی در ایران پرداخته است. خانم فرات نوشته:
"ما در ایران سیاه پوست نداریم، اما اگر بود نژادپرستی به خاطر رنگ پوست را می‌دیدید." همین جمله واجد سویه‌های نژادپرستانه است چون عملا گروهی هر چند کوچک از ایرانیان را در جنوب این کشور کاملا نادیده می‌گیرد و هویت و تمایز آن‌ها را انکار می‌کند. از آن‌هایی که ظاهرا از سر خیرخواهی می‌گویند نبود سیاه‌پوست در ایران باعث شده است تمایلات نژادپرستانه ایرانیان دیده نشود باید پرسید تا حالا به جنوب ایران سفر کرده‌اید؟
اما فارغ از این تجربه تلخ که ما ایرانیان با پوست روشن‌تر، درک بلاواسطه‌ای از آن نداریم، انواع دیگری از رفتارهای دیگرستیزانه که گاه مولفه‌هایی آشکارا نژادپرستانه دارد در ایران بیداد می‌کند. در چارچوب پارادایم نژادپرستی فرهنگی، مهم نیست رنگ پوست سیاه باشد یا سفید، لُر باشی یا عرب، بلوچ باشی یا کُرد، چرا که در مقام تحقیر، حذف و انکار، خصیصه‌های رفتاری و فرهنگی تو یا آن‌چه نسبت داده می‌شود می‌تواند موجب تبعیض‌نژادی شود.
لینک مقاله در سایت:
https://bit.ly/3LzEBcc
"ما در ایران سیاه پوست نداریم، اما اگر بود نژادپرستی به خاطر رنگ پوست را می‌دیدید." همین جمله واجد سویه‌های نژادپرستانه است چون عملا گروهی هر چند کوچک از ایرانیان را در جنوب این کشور کاملا نادیده می‌گیرد و هویت و تمایز آن‌ها را انکار می‌کند. از آن‌هایی که ظاهرا از سر خیرخواهی می‌گویند نبود سیاه‌پوست در ایران باعث شده است تمایلات نژادپرستانه ایرانیان دیده نشود باید پرسید تا حالا به جنوب ایران سفر کرده‌اید؟
اما فارغ از این تجربه تلخ که ما ایرانیان با پوست روشن‌تر، درک بلاواسطه‌ای از آن نداریم، انواع دیگری از رفتارهای دیگرستیزانه که گاه مولفه‌هایی آشکارا نژادپرستانه دارد در ایران بیداد می‌کند. در چارچوب پارادایم نژادپرستی فرهنگی، مهم نیست رنگ پوست سیاه باشد یا سفید، لُر باشی یا عرب، بلوچ باشی یا کُرد، چرا که در مقام تحقیر، حذف و انکار، خصیصه‌های رفتاری و فرهنگی تو یا آن‌چه نسبت داده می‌شود می‌تواند موجب تبعیض‌نژادی شود.
لینک مقاله در سایت:
https://bit.ly/3LzEBcc
حقوق برابر همه زبان ها در کشورهای چند زبانه ای چون ایران، حق آموزش به زبان مادری برای همه شهروندان و به رسمیت شناختن همه زبان ها در این گونه کشورها را برخی گامی مهم به سوی تبعیض زدائی، دموکراسی و تحقق حقوق بشر می دانند و برخی گامی مهم به سوی تجزیه طلبی و شکستن هویت و وحدت ملی.
در بند دوم بیانیه سال ۱۹۹۲ سازمان ملل در باره «حقوق اقلیت های زبانی، ملی، قومی، مذهبی و زبانی» بر «حق برابر همگانی اجرای مراسم مذهبی و آئین های فرهنگی» و «حق همگانی به کار‌بردن زبان مادری در حوزه‌های خصوصی و همگانی» تاکید شده و «کنوانسیون پایه ای حمایت از اقلیت‌های ملی اتحادیه اروپا»، که در نوامبر ۱۹۹۴ تصویب شد، «حق» به کارگیری«زبان‌های اقلیت را در زندگی خصوصی و عمومی» از حقوق «سلب نشدنی بشر» می داند.
نویسنده: فرج سرکوهی
لینک مقاله در سایت:
https://bit.ly/3uWQodZ
در بند دوم بیانیه سال ۱۹۹۲ سازمان ملل در باره «حقوق اقلیت های زبانی، ملی، قومی، مذهبی و زبانی» بر «حق برابر همگانی اجرای مراسم مذهبی و آئین های فرهنگی» و «حق همگانی به کار‌بردن زبان مادری در حوزه‌های خصوصی و همگانی» تاکید شده و «کنوانسیون پایه ای حمایت از اقلیت‌های ملی اتحادیه اروپا»، که در نوامبر ۱۹۹۴ تصویب شد، «حق» به کارگیری«زبان‌های اقلیت را در زندگی خصوصی و عمومی» از حقوق «سلب نشدنی بشر» می داند.
نویسنده: فرج سرکوهی
لینک مقاله در سایت:
https://bit.ly/3uWQodZ