عشق یا تصاحب!

ابن حبان روایت می‌کند: روزی از عایشه رضی‌الله‌عنها پرسیدند: عجیب‌ترین چیزی که از پیامبرﷺ دیده‌ای چه بود؟
عایشه با چشمانی گریان گفت: کدام کار ایشان عجیب نبود! شبی در بستر کنارم آرمیده بود، تا جایی‌که گرمای بدنش را حس کردم. اما ناگهان گفت: دختر ابوبکر، بگذار پروردگارم را عبادت کنم.
گفتم: با اینکه دوست دارم کنارم باشید، اما خواسته‌تان را بر خود ترجیح می‌دهم.
اگر از من بپرسند زیباترین جمله عاشقانه‌ای که در طول تاریخ شنیده‌ای چیست، بی‌تردید خواهم گفت همین سخن عایشه: "با اینکه دوست دارم کنارم باشید، اما خواسته‌تان را بر خود ترجیح می‌دهم"!
عاشق واقعی اینگونه است. دل می‌بندد اما به دنبال تصاحب نیست! دل معشوق را به قلب خویش گره می‌زند اما سد راه خواسته‌هایش نمی‌شود!
عاشق واقعی، خوشبختی معشوق را بر خوشبختی خود مقدم می‌داند و خواسته‌های او را بر آرزوهای خویش ترجیح می‌دهد.
عشق یعنی لذت بردن از خوشبختی معشوق!
عشق یعنی شادمان بودن از دیدن معشوق بر قله‌های موفقیت!
عشق آن است که قلبِ آشفته و پریشان، با لبخند معشوق به آرامش رسد!
اما آنچه به اشتباه عشق نامیده می‌شود، در حقیقت چیزی جز عطش مالکیت نیست! رابطه‌ای سرد و خودخواهانه که تنها نام عشق را یدک می‌کشد.
آنکه به دنبال تصاحب است، تنها به لذت و رضایت خویش می‌اندیشد و معشوق را جز ابزاری برای ارضای امیالش نمی‌بیند.
اما عاشق واقعی، همه‌ی دغدغه‌اش به خوشبختی رساندن معشوق است!

برگی از کتاب ۵۰ قانون عشق
نویسنده: د. ادهم شرقاوی
مترجم: صهیب رمضانی

     ﴿ ..وَإِن يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ ۚ يُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ .. ﴾
      [ یونس:١٠٧ ]