اگر بارها زمین خوردی و بلند شدی ،
خاکِ لباستو تکوندی و جای زخمتو از چشمِ دیگران پوشوندی و نذاشتی کسی بفهمه که زخم داری، درد داری...!

اگر هنوز هم
سرخوش و مستانه میخندی و حرف‌های دیگران رو با اشتیاق گوش میدی،

اما توی انتخاب و تصمیم های زندگیت
هیچ تاثیری نداره،

بهم اعتماد کن،
تو قوی ترین و سرسخت‌ترین موجود دنیایی🌱

#فرگل_مشتاقی

فصلی بینِ تابستان و پاییز وجود دارد
به اسمِ:
"فصلِ آرزوهایِ نرسیده"

هرچقدر در تابستان دست هایت را
برای رسیدنشان بلند میکنی
و درنهایتِ تلاشهایِ بی شمارَت؛
بهشان نمیرسی.
در پاییز تاوانِ خاطره هایش را
با درد پس میدهی.

#فرگل_مشتاقی

معتقدم اگر شعر خوب یا رمان خوب بخوانی، چیزی از آن در وجود تو می‌ماند.
در وجود تو، در شخصیت تو می‌ماند و از راه‌های مختلف به تو کمک می‌کند.

ماریو_بارگاس_یوسا

@neveshte_royai 💗

@neveshte_royai 💗

@neveshte_royai 💗

انگار کودکِ بازیگوشی از فرق سرم
به سرعت پایین می آمد،
از چشمهایم بیرون میزد،
گلویم را وحشیانه می خراشید،
در دلم را آشوب میکرد.

گویی هزاران زنِ بی‌پناه در من ،
رخت عزا میشستند.

این شکل طبیعی چیزی بود که بعدها فهمیدم
به آن غصه و از هم گسیختگی عاطفی میگویند.
وَ هیچ علاجی ندارد

بجز گذران یک دوره سختی و مشقتی که باید فرد
به تنهایی به دور از هر آدمی از آن عبور کند.

#فرگل_مشتاقی

اگر میخوای خودت رو بسازی باید دست از انجام دادن یک سری کارها برداری
از گفتنِ یک سری‌حرفها ؛
از رفتن بعضی از جاها ؛
از دوست داشتن بعضی از آدمها ؛
از ادامه دادن بعضی از حس‌ها ؛

باید یک جایی خودت رو خورد کنی و به خرابه‌های خودت با دقت زل بزنی تا دوباره از نو ، اونجوری که میخوای ساخته بشی.

هر ساختنی لازمه‌ش یک خرابی و ویرانیه که باعث میشه تا تهِ ناامیدی بری،
ببینی ، لمس کنی، حس کنی و برگردی و بعدش اون‌طوری که خودت میخوای بلوک به بلوکت رو خودت بِچینی.

اگر هرجایی از زندگیت ایستادی و میخوای چیزی‌ رو بسازی بدون که اول باید اونی که قبلا ساخته بودی و خراب کنی و دوباره از نو شروع کنی.

چون اگر روی چیزی که از قبل ساختی بخوای طبقه‌ای بنا کنی فقط پایه‌های اون رو سست  میکنی به  ویرانی و آوار شدنش کمک میکنی.

بکوب، خرابش کن تا دوباره از نو بسازی و ساخته بشی🌱

  #فرگل_مشتاقی

@neveshte_royai 💗

‏شاید اونی که داری براش میجنگی تو قسمتِ داستانت نیست،
شاید داری برای یه آدمِ اشتباه همه‌ توانتو میذاری تا پیروز بشی ...!

#فرگل_مشتاقی

من عاشق پاییز و زمستانم!
عاشق اینم که پشت پنجره‌ی بخارزده بنشینم
و گرمای فنجان چای را در پنجه‌ی دستانم حس کنم !
باران ، نم‌نم و آرام خیابان‌ها را خیس کند
و من این طرف پنجره
به لطافت قشنگ آسمان زل بزنم !
قند در دلم آب شود و
بعد از جوشش ذوقِ کودکانه‌ام ،
انگشتانم را روی شیشه بچرخانم
و شکلک‌های دوران بچگی را رویش زنده کنم !
من از اول هم سرما را به گرما ترجیح دادم !
هر فصلی که زور سرمایش به گرما بچربد را دوست دارم !
تابستان قهرش نگیرد ولی من
آفتابِ کمرنگ زمستان را
به خورشید سوزان تابستان ترجیح می‌دهم...!
من دلم خنک شدن می‌خواهد...
وگرنه همه‌ی ما از داغیِ تابستان‌های زمانه ،
به قدر کافی سوخته‌ایم !

#نازیلا_زارع

چند وقت پیش داشتم نظریه ها و مقاله های مختلف و راجع‌به دنیاهای موازی میخوندم،
حتی راجع‌به «تناسخ»!

توی دنیای موازی میگن میلیون ها دنیا شبیه دنیای ما وجود داره که خود ما هستیم ،
شخصیتمون،
صورتمون،
بدنمون و...!

اما موقعیت‌های زندگیمون و جاهایی که زندگی میکنیم فرق میکنه.
بعضی دنیاها از ما هزاران سال جلوتر هستن و بعضی دنیاها از ما عقب تر!

بین تمامشون داشتم فکر میکردم و امیدوار بودم که تو یکی از این میلیون ها دنیا،
حداقل یک بار بهت رسیده باشم.

#فرگل_مشتاقى

خوش به حال من...

که از دنیا و آدمهایش
چشم هایت برایِ من است.
تمامِ وجودت سهمِ من است.
خوش به حال من ...
که تنها محالِ زیبایِ زندگی‌ام هستی که فقط کنارِ من ممکن میشوی.

#فرگل_مشتاقی

در من چندین زن بی پناه زندگی میکنند!

زنی معصوم و مظلوم که به وقتِ دلگیری‌هایش تکیه گاهِ وجودش شانه هایش میشوند.
زنی جسور و بی پروا.
مستبد و خود رای که هر آنچه را که دوست دارد حقِ طبیعیِ خودش میداند.

زنی قوی که می ایستد روبه رویِ هر کسی که میخواهد زن بودنش را زیر سوال ببرد.
زنی ضعیف و شکننده که دلش برایِ کنجِ آرامِ کافه‌ای با بویِ خوشِ قهوه غنج میرود.
زنی منتظر و عاشق.
که شبهایِ طولانی را قبلِ خوابش ،
تکیه گاهِ اشک هایش،
بالشتِ وفادارش است.

زنهایی که میخواهند به دور از ای کاش ها و بایدها،
آرام برای خودشان زندگی کنند.
و زنی که بعدِ هر فتحِ پر قدرتش،
میخواهد مثلِ کودکی معصوم بارها قلبش عاشقانه و دیوانه وار بر کنجِ سینه اش بکوبد.

#فرگل_مشتاقی

وَ او تنها کسی بود که در لحظاتِ پایانیِ نقطه‌ی ویرانی‌ام ،
مرا با شجاعتِ تمام در اغوش کشید و در اوج اندوهم غرق در شگفتی کرد.

#فرگل_مشتاقی

شناخت و حسِ ادما رو در مواجه با خودتون توی اوج خشم و عصبانیت و ناراحتی بشناسین...
دقیقن توی دلخوری و دلشکستگیِ بیش از حد.
زمانی که چاره‌ای پیدا نمیکنید.
اینکه میگن :
«تو عصبانیت حلوا خیرات نمی کنن»
«حالا عصبانی بوده یه چیزی گفته»
«تو به دل نگیر، اروم بشه برمیگرده»
و امثالهم ،
همش برای توجیه کردن حرفایی هستش که همون موقع زدن و موقعیتشون به خطر افتاده.

آدما توی همون عصبانیت و ناراحتی حرفایی رو میزنن،
کارایی رو در مقابلت انجام میدن که همیشه بهش فکر کردن و فرصت انجام دادنش رو در برابرتون پیدا نکردن.
حرفایی که اعتقادشونه.
کارایی که باورشون دارن.
رفتارایی که در مقابل شما ، حق میدونن.
برخوردایی که نقاب واقعیشون رو از صورتِ نقش و نگار بسته‌شون میندازه.

اگر کسی حتی در اوج عصبانیت، جلوتون ایستاد اما حرمت نگه داشت.
رفتاری که هزاران بار گفته بودی از انجام دادنش چقدر آزار میینی و نکرد.
حتی در همون خشم ،
با برخوردش شمارو رنجیده خاطر نکرد.

اگر تو اوج ناراحتیش ،
رفتارش با شما تغییر نکرد تا عذابتون رو چند برابر کنه.
اگر پشت به پشت‌تون قرار نگرفت و با تیشه‌ای که توی خورجینش تیز کرده و اماده بوده ، تیشه به ریشه‌تون نزد.
رئوف بود،
بزرگ بود،
شفاف بود،
وَ هنوز هم حامی و پناه و اَمن بود.
یعنی اون شخص جدا از دوست داشتن و عشق،
یک قدم جلوتر از شما، بهتون باور داره.

پس ارزش جنگیدن برای نگه داشتنش به هر قیمتی رو داره.
#فرگل_مشتاقی