اونجا که شمس تبریزی میگه:

در
سکوت
صدایی
است،
دلی
باید
که
دریابد...

اونجا که جناب سعدی میگه

عمری دگر بباید بعد از وفات مارا
کین عمر طی نمودیم،اندر امیدواری

اونجا که عطار میگه:

من ز جانِ خویش بیزارم به جان

اونجا که جبران خلیل جبران میگه:

و تو به تنهایی، جهان منی.

اونجا که نظیری نیشابوری میگه:

در عشقْ حسد نیست مگر بر دو مقامم
آن‌جا که نه من باشم و جایی که تو باشی...

اونجا که احمد شاملو میگه:

ناگهان
دلم هوای تو را کرده...
راستش را بخواهی ،
ناگهان فکر کردم تو کنار منی!
چقدر تو را دوست می‌دارم
خدای من چقدر...

اونجا که غسان کنفانی میگه:

‏می‌دانی وطن چیست؟
وطن یعنی اینکه
نباید همه‌ی این‌ها اتفاق می‌افتاد.

تنگه ابوقریب یه دیالوگ خارق العاده داشت:


جنگ برنده نداره برنده کسیه که اسلحه میفروشه

اونجا که هزین العابدین مراغه‌ای میگه

ایران را دیدم دلم خون شد. همه جا ملک پریشان، ملت پریشان، تجارت پریشان، خیال پریشان، عقاید پریشان، شهر پریشان، شهریار پریشان، خدایا این چه پریشانی است؟!

اونجا که یلدا سیدی میگه:

ما مردمانِ خاورمیانه، مردمانی هستیم
که برای اندکی زندگی بارها مردیم.

اونجا که باباطاهر میگه:

جوونی هم بهاری بود و بگذشت
به ما یک اعتباری بود و بگذشت

میون ما و تو یک الفتی بود
که آن هم نوبهاری بود و بگذشت

اونجا که خاقانی میگه:

ز خاک کوی تو هر خار سوسنی است مرا
به زیر زلف تو هر موی مسکنی است مرا

اونجا که سیمین دانشور میگه:

برای زندگی کردن در این گوشه ی دنیا، آدم باید از فولاد باشد تا دوام بیاورد ...

اونجا که شهریار میگه:

عاقل آن است که این موقع شب خوابیده
من دیوانه که خوابم به خیالت طی شد...

اونجا که راحم تبریزی میگه:

خالی نمی‌گردد دلم از مستی چشمانِ تو
ترسم که لغزد این دلم، بارِ دگر عاشق شود...

اونجا که سعدی میگه:

دریچه‌ای ز بهشتش به روی بگشایی
که بامداد پگاهش تو روی بنمایی

جهان شبست و تو خورشید عالم آرایی
صباح مقبل آن کز درش تو بازآیی

آدم گوشی رو میگیره دستش و مدتی بهش خیره میشه، یادِ این شعر سهراب سپهری میفته که میگه:

" پشتِ هیچستانم، آدم اینجا تنهاست "