🐈‍⬛اول از اون خونه‌ی بزرگ به یک خونه‌ی کوچیک توی پایین شهر رفتیم؛ بعد از اون هر روز غذای کمتری برای خوردن داشتیم تا اینکه کلا بخاطر اینکه نتونستیم قسط‌های خونه رو بدیم اونو ازمون گرفتن

🐈‍⬛حالا دیگه سقفی بالای سرمون نبود؛ مجبور شدیم توی مینی ون زندگی کنیم… چهار نفری توی مینی ون میخوابیدیم و پدرم برای پول دراوردن کنار خیابون آهنگ میزد. وضعیت هرروز بدتر میشد… غذامون هرروز کمتر و کمتر میشد… ما کاری از دستمون برنمیومد، هنوز اونقدر بزرگ نشده بودیم که بتونیم کمکی بکنیم… اما ناراحتی خانوادگیمون رو حس میکردیم…

🐈‍⬛یک روز که خیلی ناراحت بودم، یک گربه‌ی بزرگ و عجیب رو تو خیابون دیدم… گربه‌ای که روی دوتا پاهاش راه میرفت… فکر میکردم عادیه، اما شروع به صحبت کرد!! میگفت میخواد به من کمک کنه… بهش گفتم از کجا اومدی؟ اسمت چیه؟ گفت هرچی دوست داری صدام کن! اون تمام مشکلات مارو میدونست… میگفت قصد کمک کردن داره!

🐈‍⬛اما این مشکلات رو از کجا میدونست؟ ما هیچوقت برای هیچکسی تعریف نکرده بودیم… وقتی به خواهرم گفتم دارم با همچین موجودی حرف میزنم، بهم گفت هیچی اونجا نمی‌بینه! یعنی چی؟ یعنی اینا همشون توهمات ذهن من بود؟ نکنه انقدر گرسنگی کشیدیم که توهم زدم!!

🐈‍⬛چه بلایی داره سر زندگی ما میاد؟
نکنه داشتم دیوونه می‌شدم؟
شایدم واقعا قرار بود کمکمون کنه...
ما که چیزی برای از دست دادن نداشتیم…
پس میتونستم به حرفش گوش کنم :))