〰

عکس عباس عطار از جسد بی‌جانِ هویدا در سردخانه پس از اعدام انقلابی او؛ بالایِ سر جسد هویدا، جوان‌هایی تفنگ به‌دست، کوچک‌اندام با پوزخند ایستاده‌اند و پیروزی خود را نظاره می کنند ، همان پیروزی که به قولِ محصص حماقت دوران است. تصویر دوم نقاشی محصص از عکس عطار از جسد هویداست. در نقاشی او، صورت «انسان» انقلابی بی‌شکل/بی‌نشان است و سر یا جمجمه آن کوچک؛ که احتمالاً نمادی از بی‌خردی‌ست که معلولِ یک شور سرمستانه به‌ظاهر پیروزمابانه است. این‌جا محصص برایِ نشان‌دادنِ این بی‌خردی و باختن عقل/شعور به شور کاذب، عضو تناسلی انسان نمای پیروز را از سر/کله او بزرگ‌تر کشیده تا نشان دهد این پیروزی تنها نتیجه مرگ خرد است (در حالی که سر/کله هویدا که بی‌جان بر رویِ تخت افتاده هم‌چنان بزرگ تصویر شده؛ شکست-پایانِ عقلانی هویدا بر پیروزی شور کاذب می‌چربد). هویدا دست به تخریب خود زد (جانِ خود را از دست داد)، اما به فاجعه پشت نکرد؛ و این همان سرآغاز نجات انسان است که در باور محصص بود.


منبع متن؛ با تاریخ

@bookavii